درحالی‌که‌ازخسته‌گی‌‌‌ ولباس‌وچادری‌خیس‌‌ نزدیک‌گلزارشهداشدیم تودلم‌گفتم:عمو؛(اشار‌ه‌به‌شهید) ببین‌هوای‌مادرتوداشتم‌توبارون توهم‌هواموداشته‌باش(:

گفتم‌مادر؛ببین‌‌مراقب‌‌یه‌مادربودم هواموداشته‌باش(:

وقتی‌رسیدیم ماشین‌که‌پیاده‌شد ازاین‌ورواون‌ورگشتم‌دنبال‌چتر که‌بگیرم‌بالاسرمادرشون ولله‌دارم‌تعریف‌نمیکنم‌‌؛دارم‌‌خودنمایی‌نمیکنم قِصه‌داره‌‌‌ته‌حرفام(: پس‌خوب‌گوش‌کن..

چتروگرفتم‌بالاسرشون مادره‌دیگه...حالی‌نداشت گریه‌میکرد؛بی‌قراربود؛به‌سروسینه‌ش‌میزد ازخودبی‌خودشده‌بودوحالش‌دست‌خودش‌نبود(: چتروکه‌گرفتم‌روسرش محکم‌چادرموگرفت‌؛همراش‌‌کشیده‌شدم سمت‌‌‌درورودی‌مزار(:

داخل‌که‌شدیم دورتادوراون‌قسمتی‌که‌بایدپیکرشهیدو تدفین‌میکردن؛بسته‌بودن فقط‌خونواده‌شهیدحق‌داشت‌‌برن‌داخل بقیه‌مردم‌‌ازپشت‌‌میله‌هادوش‌تادوش‌جمع‌شده‌بودن

نمیدونم‌چیشدها امامنی‌که‌هیچ‌کاره‌ی‌اون‌شهیدبودم مادرش‌‌چادرموگرفت‌‌بردتم‌داخل(: من؟یه‌آدم‌عادی...کسی‌که‌هیچ‌نسبتی‌باشهیدنداشت.. حالارفته‌بوددقیق‌بالاسرپیکرشهید

من‌به‌‌گرفتن‌زیرتابوت‌هم‌راضی‌بودما(:

مادرشون‌ازحال‌رفت؛ دورش‌شلوغ‌بود؛اشاره‌کردن‌دورشونوخلوت‌کنین به‌خونواده‌شون‌‌وکسایی‌که‌دورشون‌بودن گفتم‌برن‌کنار؛تااینکه‌یکیشون‌سرم‌‌بلنددادکشید: چی‌میگی‌خانوم؟خالمه؛داره‌ازدست‌میره واس‌چی‌میگی‌برم‌‌کنار عزاداربود؛حق‌داشت(:💔

داشت‌‌همچنان‌‌دادمیزد که‌یه‌پیرمردی‌اومدپشت‌سرم اشاره‌کردبه‌من؛گفت‌نه‌نه‌‌‌این‌خواهرزاده‌ی‌من چیزیش‌نگو.. اون‌خانوم‌هم‌شروع‌کردعذرخواهی‌کردن که‌ببخشیدنشناختم(:

حالامن‌مونده‌بودم‌وزبونی‌که‌لال‌شده‌بود بماندکه‌بعدفهمیدم‌‌اون‌‌پیرمرد؛پدرشهید‌بودن(:💔

نشستم‌کناردخترشهید؛اونم‌بی‌قراربود(: حق‌داشت‌خب...باباشوازدست‌داده‌بود(: روضه‌ی‌گودال‌‌که‌خوند؛انگاراونی‌که‌داشتن واسش‌تلقین‌میخوندن‌‌بابامه(:

روضه‌ی‌رقیه‌که‌خوند مادرش‌دادکشیدزدروسینه‌‌ش یارقیه؛امشب‌شب‌اول‌‌قبربچه‌مه‌ها هو‌اشوداشته‌باشی‌ها(:💔