سلام و نور✨ آره می‌دونم، یه سریا کلاً نمی‌خوان قبول کنن و عناد دارن، ولی می‌دونین چه؟ یه سریام هستن که اوایلش به‌هر دلیلی، اینطورن... یعنی می‌بینی اولش به حرفت گوش نمی‌دن، کلی انکار می‌کنن، توجهی نمی‌کنن حتی فحش می‌دن، ولیییی تو که ادامه بدی، می‌بینی بعضی از همین افراد بعد یه مدت به حرفات فکر می‌کنن و ازت عذرخواهی می‌کنن بابت رفتار قبلنشون و نظرشون تغییر می‌کنه! :) اینا همش تجربه‌ستا، یا برای خودم بوده یا بقیه، الکی نیست... شمام کلا در هر صورت حرفتونو هر جا لازم بود بزنین و رد شین. اگه اون شخصم به مرور قبول نکرد، حداقلش اینه که بقیه رو با خودش همراه نمی‌کنه... مثلاً یه نفر که با یه نفر دیگه جلوی کلی آدم مناظره می‌کنه، قرار نیست حتماً یکی از طرفین کوتاه بیاد و بگه آره دیگه من تسلیم! نه... بیش‌‌تر هدف اینه که مخاطبین اون مناظره که دارن گوش می‌دن، حق و باطل واسشون رو شه و اون شخص ضد دین، روی بقیه تاثیر نذاره که فکر کنن آره دیگه خبریه و اسلام و مسلمین هیچ استدلالی در برابر این شبهات ندارن!

سلام و خدا قوت به شما🌱 دوره واسه این چیزا زیاد هست مثل طلیعه حکمت که استادش آقای علی غلامی هستن که کتابای شهید مطهری رو تدریس می‌‌کنن. یا دوره طرح ولایت که رهبریم تاییدش کردن و از تفکرات علامه مصباحهه یا دوره بی‌نهایت شو که نویسنده‌ش استاد وکیلین که دوباره اینم رهبری ازش تمجید و تعریف کردن که برای قشر نوجوون و جوون خیلی مفیدن یا دوره برهان و... هر کدومو سرچ بزنین براتون کامل بالا میاد درآخر، خیلی خوش اومدین، ان‌شاء‌الله اینجا واستون مفید باشه🌻 پ.ن: پیام‌ مشابه‌‌ در این باره زیاد بود #دوره_عقاید #معرفی

سلام و رحمت🦋 واسه‌ی ترس و استرس... من تجربه خودمو می‌گم، چون اینکه تو نت سرچ کنین و کتاب و پادکست برای کنترل استرس بخونین و گوش بدین و... رو هممون می‌دونیم ولی چیزی که برای خودم واقعاً جواب داد اینه: فک کنم اینو تا حالا اینجا نگفتم. اما من خودم از اونایی بودم که آقا استرررررررس و اضطراب می‌گرفتم جوری که نمی‌تونستم جوابی که بلدمو بدم، چه روی کلاس چه موقع اظهار نظر چه... و چقدر برای این مورد حرص و جوش می‌خوردم از دست خودم. کل بدنم یخ می‌کرد و طپش قلب می‌گرفتم:/ و الانم کم و بیش دارم.

ولی می‌دونی فرق الانم با قبلاً چیه؟ اینه که دیگه نمی‌ذارم استرسم مانع حرف زدنم شه. چون تو میدون جنگ اگه جلو نری و عقب وایسی و بترسی و استرس بگیری، دشمن جلوتر میاد، و به بقیه هم آسیب می‌رسونه و حتی باعث کشته شدنشون می‌شه! اینجا مجبوری به‌خاطر اون احساس نیاز شدیدی که داری، جلو بری! و ترس و استرس رو بذاری پشت گوشت و ادامه بدی. هر چقدر بیش‌‌تر ادامه بدی، کنترلت روی ترس و استرست بیش‌تر می‌شه و به مرور بهتر می‌شی... اولش ممکنه کلی تپق بزنی، اشتباه کنی، صدات بلرزه، ولی بعدش آروم آروم درست می‌شه :)

آره خلاصه وقتی مغز دوستا و هم‌نوعات با گلوله‌ی شبهه مورد هدف قرار گرفته، دیگه اولویت نجات جون اوناست، نه درگیر شدن که ای وای استرس دارم و عقب بکشی! درکل به‌شخصه این احساس نیاز شدید، و شاکی بودن از وضعیت قبلا‌م باعث شد با استرس هم که شده، بازم حرفمو بزنم... شاید اگه شمام همینکارو کنین، اوضاع درست شه🍃 و اینکه بله قطعاً دوستی و رفاقت و رفتار خوب و شوخ طبعی و این چیزا خیلی جواب می‌ده، قبلاً یه بحثی با شماها داشتیم و تبدیلش کردیم به PDF، اونو حتماً بخونین چون نتیجه هم فکری خیلی از شماها تو برقراری ارتباط با بقیه‌ خصوصاً دهه‌هشتادیاست👇

🌏 سیری در دنیای دهه هشتادیا❗️ - روش‌های ارتباط‌ با نسل دهه‌ هشتاد. - نیاز‌های افراد دهه‌ هشتادی. - وظایف دهه‌ هشتادیا در وضع موجود. 💥قابل استفاده برای دهه‌هشتادیا/ طلاب/معلمین/فعالین‌فرهنگی/مربیان حلقه‌های صالحین و هر کس که با نسل جدید در ارتباطه!😍 🔥این PDF جذاب رو برسونید به دست کسایی که لازمش دارن✌️🏻 «کاری از مجموعهٔ رُنِشــا» 🆔 @Ronesha_ir ایتا|تلگرام|روبیکا|

دیگه به‌نظرم تا همینجا کافیه خیلی زیاد شد ببخشید🍂 ان‌شاء‌الله بقیه‌ش بمونه واسه فردا، شبتون بخیر، علی‌علی✋

😅 - کسی که فن بیان نداره؟ بابا منم مدرس فن بیان نیستم، ولی انصافاً دلیل خوبی برای حرف نزدن نیست!🦦 همه که از اول فن بیانشون اکی نبود و از شکم مادر سخنور خوبی نبودن! بالاخره از صفر شروع کردن ادامه دادن و خدا هم به کلامشون اثر و نفوذ و قدرت داد... شما شروع کن، باقیشو بده دست خدا، خودش جلوت می‌بره✅ - پشت گوشی آره منم بهترم، خیلیا بهترن، چون آدم فرصت برا فک کردن بیش‌تر داره، جمله بندیش بهتره، جدای این کلاً همون نوشتن و تایپ تو گوشیم وقتی زیاد باشه و آدم تمرین کنه، دیگه هم سرعتش بالا می‌ره هم بهتر و منسجم‌تر و شیوا تر می‌نویسه. این برا بیان و گفتارم هست، هر چقدر بیش‌تر صحبت کنی، بیش‌تر خودتو تو یه جمع وادار به صحبت کنی، بیش‌تر یاد می‌گیری... می‌گم که من خودمم ایراد زیاد دارم، کلیم سوتی می‌دم و خودم اول از همه پخش زمین می‌شم از خنده، ولی بازم کم نمیارم و می‌گم انقد ادامه می‌دم تا کم‌تر شه و بهتر... در کل سخت نگیر و زیاد به جزئیاتش فکر نکن، همه‌مون آدمیم، اشتباه می‌کنیم، سوتی می‌دیم، تپق می‌زنیم، یه جاهایی کم میاریم، یه جاهایی شکست می‌خوریم، یه جاهایی بلد نیستیم و... مهم اینه تو اون وضعیت نمونیم همین :)

- اما واسه وقت نداشتن برای مطالعه و تحقیق! یه سوال! واقعاً شما هیچ زمان پرتی تو طول روز ندارین؟ تو مترو، اتوبوس، ماشین، ایستگاه، ظرف شستن، گرد گیری، پیاده روی، آخر شبا، حین مرتب کردن اتاق و....... اینا همه زماناییه که می‌شه کلی صوت و پادکست گوش داد یا چیزی رو خوند! من خودم زمانی که ظرف می‌شورم اکثراً یه سخنرانی چیزیم با هندزفری گوش می‌دم یا حین مرتب کردن یا... کلاس و دوره گوش می‌دم، یا کلاس استاد واسطی که الله شناسیش بود رو آخر شب گوش می‌دادم یا صوتای دیگه نمی‌خواد که روزی ۵، ۶ ساعت زمان بذارین برای این چیزا! نیم ساعتم که باشه ولی پیوسته باشه خیلی عالیه!✅ - درس و تحصیل و آینده ارتباطش به عقاید چیه؟🧐 مگه متضاد هم دیگه‌ن؟ - بیخیال شدن، شاید برای این باشه که طرف کاهلی می‌کنه یا اونقدر واسش مهم نیست اون مسئله یا ضرورت دونستنشو حس نکرده. مثلاً یکی که به جنون رسیده تو فلان شبهه، به‌نظرم ول کن قضیه نیست که بگه بیخیالش! و تا تهش می‌ره تا جوابو به‌دست بیاره... و نیاز، عامل محرکشونه - خب بزنه! ایراد و ان‌قلت بگیره! شکست بخوری و بلد نباشی... خب؟ دنیا به آخر می‌رسه؟ نه، ذهنت باز تر می‌شه و بهتر می‌تونی یه قضیه رو تحلیل کنی و جوابشو به دست بیاری...

... هی تایپ می‌کنم، هی پاک. چون این حالو، با تک‌تک‌ سلولام درک می‌کنم، جهنمی که یه شبهه‌زده می‌چشه رو می‌دونم تا چه حد می‌تونه یه آدمو نابود کنه و احیای اون فرد چقدر طول می‌کشه... فقط یه چیزو ازش مطمئنم، اونم اینه:

سه تا صلوات برای تمام کسایی که دارن با شبهات عذاب می‌کشن بفرستیم؟ که زودتر از این حال خارج شن و به یقین برسن و دلشون آروم بگیره...