💠 #انفاق، عاملى اساسى براى مقابله با #علاقه_به_مال 🌸🍃در هر صورت، این علاقه به مال كه گاه به حد جنون‌آمیزى مى‌رسد كم و بیش در همه افراد وجود دارد. گاه حتى خود انسان هم متوجه این اشكال نیست و تصور مى‌كند كه این علاقه امرى طبیعى است. در این میان، مهم این است كه ببینیم چه باید كرد كه این تعلق و دل‌بستگى از بین برود یا اصولا از ابتدا از ظهور و پیدایش آن جلوگیرى كنیم. یكى از راه‌هاى مهمى كه قرآن براى این كار معیّن كرده «انفاق» است. آدمى اگر بخواهد به مال دل‌بستگى پیدا نكند، باید آن را در راه خدا انفاق كند و مالى را كه با زحمت و عرق جبین و كدّ یمین به دست آورده به فقرا و نیازمندان بدهد. در این كار نیز پول را آن‌چنان بدهد كه هیچ كس نفهمد و به قول معروف، اگر با دست راست مى‌هد دست چپش نیز از آن باخبر نشود. 👈قرآن كریم در آیه‌اى درباره اهمیت انفاق چنین مى‌فرماید: 🍃لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ؛(44) هرگز به نیكوكارى نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق كنید. در ادبیات عرب گفته مى‌شود كه «لن» براى نفى ابد است. از این رو معناى آیه این مى‌شود كه: هرگز انسان خوب و وارسته‌اى نخواهید شد و محال است به این مقام برسید، تا آن‌كه از آن چیزهایى كه دوست دارید و مورد علاقه شما است انفاق كنید. توجه كنید نفرموده تا از آن چیزهایى كه «دارید»، بلكه مى‌فرماید، از آن چیزهایى كه «دوست دارید» و مورد علاقه شما است انفاق كنید. 🍂 نكته این امر آن است كه خداى متعال مى‌خواهد این «محبت» از دل كنده شود. راه كنده شدن محبت این است كه انسان از آن چیزهایى انفاق كند كه آنها را دوست دارد. كامل‌تر شدن این انفاق نیز به آن است كه ابتدائاً و بدون آن‌كه در عوض و در مقابل خدمت دیگران باشد انجام گیرد: 🌼الَّذِی یُؤْتِی مالَهُ یَتَزَكّى * وَما لأَِحَد عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَة تُجْزى * إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الأَْعْلى؛(45) آن كس كه مال خود را مى دهد تا پاك شود، و هیچ كس را نزد او حق نعمتى نیست تا بخواهد [به این وسیله] او را جزا دهد، بلكه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ است. در نزد چنین كسى، دادن این مال براى آن نیست كه آن طرف قبلا به او خدمتى كرده و اكنون در عوض آن خدمت به او احسان مى‌كند، بلكه تنها براى رضاى خدا است كه این كار را انجام مى‌دهد. باز فرد اعلا و كامل‌تر چنین انفاقى این است كه در برابر این انفاق هیچ چشم‌داشتى نداشته باشد، حتى به این اندازه كه بخواهد طرف مقابل یك تشكر لفظى ساده و خشك و خالى از او بكند: 🌸وَیُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً * إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ لا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَلا شُكُوراً؛(46) غذاى [خود] را با این‌كه به آن علاقه [و نیاز]دارند به مسكین و یتیم و اسیر مى‌دهند [و مى‌گویند:] ما شما را به خاطر خدا اطعام مى‌كنیم و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهیم. آرى، اهل‌بیت(علیهم السلام) این‌گونه‌اند كه در مقابل انفاق خود حتى انتظار این را كه شما بگویید «متشكرم» نیز ندارند و كارشان فقط براى خدا است. 👈👈اگر انسان این‌گونه انفاق كرد و مال را از خودش جدا نمود، آن گاه آن قیر چسبنده علاقه به مال ذوب مى‌شود و از بین مى‌رود. ماده ذوب‌كننده این علاقه فاسد و مفسد، اكسیرى به نام «انفاق» است. انفاق هم واجب و مستحب ندارد و هر انفاقى از چنین خاصیتى برخوردار است. 📚رستگاران، مصباح یزدی، ص۴۹، ۵۰ 💠 @RoozieHalal 💠