نقش دینداری و حجاب در تصویر بدنی بهتر و احساس فشار کمتر برای دستیابی به استانداردهای زیبایی در دنیای غرب بالاترین میزان رضایت از بدن (با وجود این که این گروه دارای بالاترین وزن بدن در نمونه بودند) در میان دختران نوجوان مسلمان مراجعه کننده به مدرسه و با حجاب مشهود بود. آنها همچنین فشار کمتری برای دستیابی به استانداردهای زیبایی ایده آل غربی نسبت به دختران نوجوانی که شیوه لباس پوشیدن غربی را می پذیرند، نشان دادند. نتایج پژوهش حاکی از نقش مهم عوامل اجتماعی-فرهنگی در نگرش فرد نسبت به تصویر بدن است، اما این پرسش را در مورد نقش دین به عنوان یک عامل محافظتی در مورد نگرش بدن و ظاهر در میان زنان مسلمان با حجاب نیز باز می کند. Đurović D, Tiosavljević M, Šabanović H. Readiness to accept Western standard of beauty and body satisfaction among Muslim girls with and without hijab. Scand J Psychol. 2016 Oct;57(5):413-8. doi: 10.1111/sjop.12315. Epub 2016 Jul 31. PMID: 27477544. https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

حجاب به عنوان یک عامل محافظ در برابر افسردگی حجاب یا پوشش معمولاً توسط زنان مسلمان انجام می شود، اما همچنان در جامعه سکولار بحث برانگیز است. برخی از فمینیست های غربی استدلال می کنند که حجاب یک رفتار ظالمانه است که برای مثال با ایجاد افسردگی بر زنان تأثیر منفی می گذارد. این مقاله این فرضیه را با یک نمونه ملی از زنان مسلمان آمریکایی آزمایش می کند. نتایج تحلیل رگرسیون فرضیه را تایید نکرد. در واقع، زنانی که بیشتر محجبه بودند، علائم افسردگی را کمتر و نه بیشتر گزارش کردند. به عبارت دیگر، حجاب یک عامل محافظتی در زمینه افسردگی به نظر می رسد. با توجه به شیوع افسردگی در بین زنان، یافته ها نتایج مهمی برای زنان مسلمان در هر دو سطح خرد و کلان دارد. Hodge DR, Husain A, Zidan T. Hijab and Depression: Does the Islamic Practice of Veiling Predict Higher Levels of Depressive Symptoms? Soc Work. 2017 Jul 1;62(3):243-250. doi: 10.1093/sw/swx027. PMID: 28505358. https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

حجاب زنان در فرانسه به عنوان عامل محافظ در برابر تصویر بدن، اختلالات خوردن و چند اختلال روانی دیگر با کنترل دینداری و حمایت از جانب خداوند، زنانی که حجاب داشتند اختلاف وزن، نارضایتی از بدن، تمایل به لاغری، اضطراب اجتماعی، درونی کردن آرمان های مرتبط با لاغری و عضلانی بودن، و فشار برای رسیدن به ایده آل ها از سوی همسالان و رسانه ها را به میزان بسیار کمتری از دیگران (افراد غیرمحجبه) گزارش کردند. همه اینها در حالی است که تبعیض ادراک شده افراد باحجاب به طور قابل توجّهی بیشتر از کسانی بود که حجاب نداشتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده از حجاب ممکن است یک عنصر محافظ برای زنان مسلمان فرانسوی باشد. Kertechian, S. K., & Swami, V. (2016). The hijab as a protective factor for body image and disordered eating: A replication in French Muslim women. Mental Health, Religion & Culture, 19(10), 1056–1068. https://doi.org/10.1080/13674676.2017.1312322 https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

نقش محافظتی حجاب در برابر اختلال بدریخت انگاری بدن (Body-Dysmorphic Disorder) در روان‌شناسی اختلال بدریخت‌انگاری یا BDD یا اختلال بدشکلی بدنی که گاهی هنوز به آن دیسمورفوفوبیا نیز گفته می‌شود، یک اختلال روانی است که با این ایده وسواس‌گونه توصیف می‌شود که برخی از جنبه‌های بدن یا ظاهر خود به شدت ناقص است و بنابراین اقدامات پنهانی را برای پنهان کردن یا رفع آن انجام می‌دهد. اختلالی است که مهم‌ترین تظاهر آن اشتغال ذهنی مفرط به وجود نقصی خیالی یا بزرگ‌نمایی‌شده در ظاهر است. در نوع هذیانی اختلال بدریخت انگاری، عیب تصور می‌شود. اگر نقص واقعی باشد، اهمیت آن به شدت اغراق می‌شود. در هر صورت، افکار در مورد آن فراگیر و مزاحم است، و ممکن است روزانه چند ساعت را درگیر آن‌ها باشد، باعث پریشانی شدید و اختلال در فعالیت‌های عادی دیگر شود.DSM-5 اختلال بدریخت انگاری را در طیف وسواسی-اجباری طبقه‌بندی می‌کند و آن را از بی‌اشتهایی عصبی متمایز می‌کند. در مناطق مسلمان نشین، چون حجاب، اطمینان خاطر می دهد که ویژگی های ظاهری زنان جز برای اعضای خانواده و همسر نشان داده نمی شود، و همچنین جذابیت ظاهری و جسمی به اندازه جوامع غربی ارزشمند نیست و اعتقاد بر این است که نمایاندن زیبایی های ظاهری به دیگران گونه ای آسیب پذیری ایجاد می کند، بنابراین زنان مسلمان در برابر اختلال بدریخت انگاری بدن تا حدود زیادی محافظت می شوند (نک: دیوید ویل و فوگن نظیر اوقلو، ترجمه احمدی طهور سلطانی و پیمبری، 1400، اختلال بدریخت انگاری بدن، ص 152). https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

پیامدهای جنسی سازی دختران و زنان پیامدهای شناختی و هیجانی کاهش تمرکز و توجه؛ ایجاد اخلال در فرایندهای ذهنی مربوط به ریاضی و تفکر منطقی. در یک مطالعه مشخص شد دخترانی که لباس شنا بر تن داشتند، و مشغول حل تمرین ریاضی بودند، بسیار بدتر از دخترانی که لباس معمولی پوشیده بودند عمل کردند. درواقع، دختران، با مقایسۀ ذهنی بدن خود با استانداردهای جنسی فرهنگ خود، ظرفیت ذهنی و تمرکزشان را از دست داده بودند. چنین چیزی در پسران یافت نشده بود. از دست دادن اعتماد به نفس و احساس راحتی با بدن و شرم، اضطراب و حتی انزجار از خود از پیامدهای عاطفی و هیجانی جنسی سازی در دختران است. سلامت جسمانی و روانی مشکلات خوردن، عزت نفس، افسردگی یا خلق افسرده در دختران تحت تاثیر قرار می گیرد. مشکلات جسمانی نیز به صورت غیرمستقیم رخ می دهد. تمایلات جنسی تمایلات جنسی سالم در دختران دچار مشکلاتی می شود. نگرانی های غیرواقعی و منفی درباره تمایلات جنسی از این مسائل است. مشکلاتی که در سنین پایینتر ایجاد می شود می تواند بر عملکرد بزرگسالی ایشان نیز اثرگذار باشد. نگرش­ها و باورها قرار گرفتن در معرض تصاویر رسانه هایی که دختران را جنسی سازی می کنند، بر تصور دختران از زنانگی و تمایلات جنسی اثرگذار است. چنین وضعیتی به تقویت قالب های جنسیتی مانند شیء انگاری دختران منتهی می شود. جذابیت ظاهری، در مرکز ارزش­گذاری دختران قرار می­گیرد. تأثیر بر دیگران و جامعه جنسی سازی دختران بر پسران، زنان بزرگسال، و جامعه نیز اثرگذار است. مواجهه با ایده آلهای جذابیت جنسی زنان، ممکن است برای برخی مردان، تجربه یافتن یک شریک قابل قبول یا لذت کامل از صمیمیت با زنان را دشوار سازد. زنان بزرگسال، از تلاش زیاد برای دست یابی به معیارهای ظاهری دختران جوان تر رنج می برند. افزایش آزار جنسی و خشونت جنسی و همچنین درخواست برای هرزه نگاری کودکان و توجیه آن نیز از دیگر پیامدهای جنسی سازی دختران است. جنسی سازی نگرش جامعه را تغییر میدهد و مشکلاتی چون خشونت علیه زنان و دختران، بهره کشی جنسی از دختران، پورنوگرافی و روسپیگری دختران را افزایش میدهد. پیشنهادها عمدتا بر آگاهی بخشی به افراد و دختران و والدین و جامعه و سیاست گذاری ها متمرکز است. مثلا استفاده از توصیه های اخلاقی و مذهبی. برگزاری همایش و مسابقاتی که بر ویژگی های غیرجنسی (مثلا توانمندی های شخصیتی و ...) دختران و زنان متمرکز است. Report of the APA Task Force on the Sexualization of Girls https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

بی پوششی و خودشیءانگاری (Self-objectification) شیءانگاری جنسی به تعامل کردن با زنان و ادراک ایشان به­عنوان اشیای جنسی اشاره دارد. در این فرآیند، فرد عینیت­یافته، در چشم ناظران، به یک «بدن غیرانسانی» تبدیل می شود. این اصطلاح به­درستی بیانگر دو بُعد اصلی تعریف کنندۀ شیءانگاری است: ابزار (وسیله) بودن و انکار انسانیت. هنگامی­که زنان شیئیت می­یابند با آن­ها به­عنوان بدن صرف، ابزاری برای استفاده و لذت دیگران برخورد می شود (ابزار بودن). علاوه بر این، آن­ها از شخصیت خود محروم می­شوند و به­عنوان موجوداتی مکانیکی و بی­فکر در نظر گرفته می­شوند که قادر به تجربه حالات ذهنی انسانی نیستند (انکار انسانیت). بر اساس نظریه شیءانگاری، ابزار اصلی شیءانگاری، نگاه شیءگونه است که به نگرش‌های کم و بیش صریح مردانه، کنایه‌های جنسی یا اظهارنظرهای متمرکز بر ظاهر فیزیکی زنان اشاره دارد. این نوع بازخوردهای بین­فردی می­تواند توسط زنان درونی شود و باعث خودشیئی­انگاری آن­ها، یعنی توجه بیشتر آن­ها به بدن و ظاهر فیزیکی­شان به جای شخصیت کامل آن­ها، شود. از جمله پیامدهای روانشناختی خودشیءانگاری در زنان می­توان به کمتر اخلاقی و انسانی دیدن خود، احساس گناه زیاد در قربانیان زن، عملکرد شناختی ضعیف­تر، حساس شدن نسبت به ظاهر خود، مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفتن، مشکلات سلامت روان بیشتر (بی­اشتهایی و پرخوری عصبی، افسردگی، مشکلات کارکرد جنسی)، افزایش شرمگینی و اضطراب نسبت به بدن، احساس ناتوانی در انتخاب آگاهانه و اراده آزاد و ... اشاره کرد. زنانی که در معرض ارزیابی­های مبتنی بر زیبایی بدنی از جانب دیگران قرار می­گیرند (به­عنوان نمونه وقتی زیبایی­های بدنی­شان در معرض دید مشاهده­گران بیرونی قرار می­گیرد)، مستعدّ این وضعیت هستند. نک: - Baldissarri C, Andrighetto L, Gabbiadini A, Valtorta RR, Sacino A, Volpato C. Do Self-Objectified Women Believe Themselves to Be Free? Sexual Objectification and Belief in Personal Free Will. Front Psychol. 2019 Aug 8;10:1867. doi: 10.3389/fpsyg.2019.01867. PMID: 31440196; PMCID: PMC6694764. - Calogero R. M., Tantleff-Dunn S., Thompson J. K. (2011). Self Objectification in Women: Causes, Consequences, and Direction for Research and Practice. Washington, WA: American Psychological Association - Chen Z., Teng F., Zhang H. (2013). Sinful flesh: sexual objectification threatens women’s moral self. J. Exp. Soc. Psychol. 49 1042–1048. 10.1016/j.jesp.2013.07.008 - Fredrickson B. L., Roberts T. A. (1997). Objectification theory: towards understanding women’s lived experiences and mental health risks. Psychol. Women Q. 21 173–206. 10.1111/j.1471-6402.1997.tb00108.x - Kahalon R., Shnabel N., Becker J. C. (2018). Don’t bother your pretty little head” appearance compliments lead to improved mood but impaired cognitive performance. Psychol. Women Q. 42 136–150 - Loughnan S., Baldissarri C., Spaccatini F., Elder L. (2017). Internalizing objectification: objectified individuals see themselves as less warm, competent, moral, and human. Br. J. Soc. Psychol. 56 217–232. 10.1111/bjso.12188 https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

پاسخ مارتین سلیگمن به بخشی از بیانیه انجمن روانپزشکان ایران درباره عدم اثربخشی جریمه! اخیراً انجمن روانپزشکی ایران، در بیانیه ای، مدعی شده است: «بر اساس نظریه‌های رفتاری، از جمله نظریه تقویت مثبت اسکینر و نظریه نیازهای مازلو، تغییر رفتار انسانی از طریق اجبار و تنبیه منجر به نتایج معکوس می‌شود. مطالعات داخلی و بین‌المللی نشان می‌دهد که رویکردهای قهری نه تنها به تغییرات مثبت منجر نمی‌شوند، بلکه احتمال تنش، درگیری و چنددستگی در جامعه را افزایش می‌دهند.» مارتین سلیگمن روانشناس مثبت گرای معروف در پاسخ به مدعاهای اینچنینی، چنین می گوید: «واقعیت این است که اسکینر، اشتباه کرده بود. تنبیه، به معنای پیوند دادن رویدادی ناخوشایند به عملی نامطلوب، در حذف رفتارهای ناخواسته بسیار مؤثر است. از مجموع روش های اصلاح رفتار، تنبیه احتمالا بیش از سایرین مؤثر است، و تاکنون صدها آزمایش، کارآمدی و اثربخش بودن آن را نشان داده اند.» (سلیگمن، ۱۹۹۶؛ کودک خوشبین، ترجمه فروزنده داورپناه، ۱۳۸۸، ص ۳۱۸). برای آگاهی بیشتر از شواهد متعدد در تأیید مؤثر بودن تنبیه، به کتاب زیر مراجعه کنید: Campbell, B. A., & Church, R. M. (1969). Punishment and aversive behavior. Appleton-Centruy Crofts. پانوشت: البته که تنبیه، شرایط و اقتضائات مهمی دارد که لازم است رعایت شود. https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

بی پوششی و خودشیءانگاری (Self-objectification) شیءانگاری جنسی به تعامل کردن با زنان و ادراک ایشان به­عنوان اشیای جنسی اشاره دارد. در این فرآیند، فرد عینیت­یافته، در چشم ناظران، به یک «بدن غیرانسانی» تبدیل می شود. این اصطلاح به­درستی بیانگر دو بُعد اصلی تعریف کنندۀ شیءانگاری است: ابزار (وسیله) بودن و انکار انسانیت. هنگامی­که زنان شیئیت می­یابند با آن­ها به­عنوان بدن صرف، ابزاری برای استفاده و لذت دیگران برخورد می شود (ابزار بودن). علاوه بر این، آن­ها از شخصیت خود محروم می­شوند و به­عنوان موجوداتی مکانیکی و بی­فکر در نظر گرفته می­شوند که قادر به تجربه حالات ذهنی انسانی نیستند (انکار انسانیت). بر اساس نظریه شیءانگاری، ابزار اصلی شیءانگاری، نگاه شیءگونه است که به نگرش‌های کم و بیش صریح مردانه، کنایه‌های جنسی یا اظهارنظرهای متمرکز بر ظاهر فیزیکی زنان اشاره دارد. این نوع بازخوردهای بین­فردی می­تواند توسط زنان درونی شود و باعث خودشیئی­انگاری آن­ها، یعنی توجه بیشتر آن­ها به بدن و ظاهر فیزیکی­شان به جای شخصیت کامل آن­ها، شود. از جمله پیامدهای روانشناختی خودشیءانگاری در زنان می­توان به کمتر اخلاقی و انسانی دیدن خود، احساس گناه زیاد در قربانیان زن، عملکرد شناختی ضعیف­تر، حساس شدن نسبت به ظاهر خود، مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفتن، مشکلات سلامت روان بیشتر (بی­اشتهایی و پرخوری عصبی، افسردگی، مشکلات کارکرد جنسی)، افزایش شرمگینی و اضطراب نسبت به بدن، احساس ناتوانی در انتخاب آگاهانه و اراده آزاد و ... اشاره کرد. زنانی که در معرض ارزیابی­های مبتنی بر زیبایی بدنی از جانب دیگران قرار می­گیرند (به­عنوان نمونه وقتی زیبایی­های بدنی­شان در معرض دید مشاهده­گران بیرونی قرار می­گیرد)، مستعدّ این وضعیت هستند. نک: - Baldissarri C, Andrighetto L, Gabbiadini A, Valtorta RR, Sacino A, Volpato C. Do Self-Objectified Women Believe Themselves to Be Free? Sexual Objectification and Belief in Personal Free Will. Front Psychol. 2019 Aug 8;10:1867. doi: 10.3389/fpsyg.2019.01867. PMID: 31440196; PMCID: PMC6694764. - Calogero R. M., Tantleff-Dunn S., Thompson J. K. (2011). Self Objectification in Women: Causes, Consequences, and Direction for Research and Practice. Washington, WA: American Psychological Association - Chen Z., Teng F., Zhang H. (2013). Sinful flesh: sexual objectification threatens women’s moral self. J. Exp. Soc. Psychol. 49 1042–1048. 10.1016/j.jesp.2013.07.008 - Fredrickson B. L., Roberts T. A. (1997). Objectification theory: towards understanding women’s lived experiences and mental health risks. Psychol. Women Q. 21 173–206. 10.1111/j.1471-6402.1997.tb00108.x - Kahalon R., Shnabel N., Becker J. C. (2018). Don’t bother your pretty little head” appearance compliments lead to improved mood but impaired cognitive performance. Psychol. Women Q. 42 136–150 - Loughnan S., Baldissarri C., Spaccatini F., Elder L. (2017). Internalizing objectification: objectified individuals see themselves as less warm, competent, moral, and human. Br. J. Soc. Psychol. 56 217–232. 10.1111/bjso.12188 https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

بی پوششی و خودشیءانگاری (Self-objectification) شیءانگاری جنسی به تعامل کردن با زنان و ادراک ایشان به­عنوان اشیای جنسی اشاره دارد. در این فرآیند، فرد عینیت­یافته، در چشم ناظران، به یک «بدن غیرانسانی» تبدیل می شود. این اصطلاح به­درستی بیانگر دو بُعد اصلی تعریف کنندۀ شیءانگاری است: ابزار (وسیله) بودن و انکار انسانیت. هنگامی­که زنان شیئیت می­یابند با آن­ها به­عنوان بدن صرف، ابزاری برای استفاده و لذت دیگران برخورد می شود (ابزار بودن). علاوه بر این، آن­ها از شخصیت خود محروم می­شوند و به­عنوان موجوداتی مکانیکی و بی­فکر در نظر گرفته می­شوند که قادر به تجربه حالات ذهنی انسانی نیستند (انکار انسانیت). بر اساس نظریه شیءانگاری، ابزار اصلی شیءانگاری، نگاه شیءگونه است که به نگرش‌های کم و بیش صریح مردانه، کنایه‌های جنسی یا اظهارنظرهای متمرکز بر ظاهر فیزیکی زنان اشاره دارد. این نوع بازخوردهای بین­فردی می­تواند توسط زنان درونی شود و باعث خودشیئی­انگاری آن­ها، یعنی توجه بیشتر آن­ها به بدن و ظاهر فیزیکی­شان به جای شخصیت کامل آن­ها، شود. از جمله پیامدهای روانشناختی خودشیءانگاری در زنان می­توان به کمتر اخلاقی و انسانی دیدن خود، احساس گناه زیاد در قربانیان زن، عملکرد شناختی ضعیف­تر، حساس شدن نسبت به ظاهر خود، مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفتن، مشکلات سلامت روان بیشتر (بی­اشتهایی و پرخوری عصبی، افسردگی، مشکلات کارکرد جنسی)، افزایش شرمگینی و اضطراب نسبت به بدن، احساس ناتوانی در انتخاب آگاهانه و اراده آزاد و ... اشاره کرد. زنانی که در معرض ارزیابی­های مبتنی بر زیبایی بدنی از جانب دیگران قرار می­گیرند (به­عنوان نمونه وقتی زیبایی­های بدنی­شان در معرض دید مشاهده­گران بیرونی قرار می­گیرد)، مستعدّ این وضعیت هستند. نک: - Baldissarri C, Andrighetto L, Gabbiadini A, Valtorta RR, Sacino A, Volpato C. Do Self-Objectified Women Believe Themselves to Be Free? Sexual Objectification and Belief in Personal Free Will. Front Psychol. 2019 Aug 8;10:1867. doi: 10.3389/fpsyg.2019.01867. PMID: 31440196; PMCID: PMC6694764. - Calogero R. M., Tantleff-Dunn S., Thompson J. K. (2011). Self Objectification in Women: Causes, Consequences, and Direction for Research and Practice. Washington, WA: American Psychological Association - Chen Z., Teng F., Zhang H. (2013). Sinful flesh: sexual objectification threatens women’s moral self. J. Exp. Soc. Psychol. 49 1042–1048. 10.1016/j.jesp.2013.07.008 - Fredrickson B. L., Roberts T. A. (1997). Objectification theory: towards understanding women’s lived experiences and mental health risks. Psychol. Women Q. 21 173–206. 10.1111/j.1471-6402.1997.tb00108.x - Kahalon R., Shnabel N., Becker J. C. (2018). Don’t bother your pretty little head” appearance compliments lead to improved mood but impaired cognitive performance. Psychol. Women Q. 42 136–150 - Loughnan S., Baldissarri C., Spaccatini F., Elder L. (2017). Internalizing objectification: objectified individuals see themselves as less warm, competent, moral, and human. Br. J. Soc. Psychol. 56 217–232. 10.1111/bjso.12188 https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

به گزارش خبرگزاری مهر، اساتید روان‌شناسی و مشاوره کشور پیرامون مسائل اجتماعی مربوط به پوشش و حجاب به رؤسای سه قوه نامه‌ای ارسال کردند و خواستار اجرای قانون حمایت از خانواده و عفاف و حجاب شدند. ایشان هشدار دادند فاصله گرفتن از فرهنگ پوشش و حجاب، تبعات غیرقابل انکار و جبران ناپذیری برای فرد، خانواده و جامعه خواهد داشت. افزایش اختلالات و مشکلات روان‌شناختی، آسیب‌های اجتماعی، تشدید بحران‌های زن و خانواده، هویت اجتماعی زن و جامعه از جمله مواردی است که در مطالعات پژوهشی تصریح شده است. همچنین در این بیانیه آمده است که بدون تصریح قانونی، نمی‌توان از خانواده و دختران ایرانی در برابر آسیب‌ها دفاع کرد. طبق شواهد پژوهشی سرایت رفتاری در این زمینه حائز اهمیت است و ناکافی بودن تمرکز بر اقدامات فرهنگی باید مورد توجه باشد. این بیانیه به امضای جمعی از اساتید دانشگاهی کشور رسیده است. https://www.mehrnews.com/news/6317597//

سلام کارزار حمایت از لایحه عفاف و حجاب رو امضا کنید نامه به آقای پزشکیان است. توجه داشته باشید که حمایت از مخالفت با لایحه به حدود27هزار امضا رسیده است. https://www.karzar.net/170511

📣📣📣🔺🔺 نامه خواندنی و #مستدل جمعی از #روانشناسان به رئیس جمهور و رؤسای قوای دیگر در ابلاغ و اجرای قانون حمایت از خانواده از طریق فرهنگ عفاف و حجاب 🔻🔻 در این نامه سرگشاده براساس #مقالات_بروز_دنیا و #شواهد_علمی عنوان شده است که "بدون تصریح قانونی، نمیتوان از خانواده و دختران ایرانی در برابر آسیب¬ها دفاع کرد." همچنین در بخش دیگری از این نامه با اشاره به یک اصل روانشناسی آمده است: "بدپوششی پدیده‌ای ایستا و ساکن نیست و تابع اصل سرایت رفتاری است. در اغلب کشورهای دنیا هم برای پوشش قوانین و مقرراتی وضع شده است." متخصصان حوزه سلامت روان در این نامه به ناکافی بودن تمرکز بر اقدامات فرهنگی نیز اشاره داشته و بیان داشته اند: "#مطالعات_متعدد نشان میدهد که در کنار تلاش فرهنگی و رسانه‌ای، الزام قانونی نیز ضروری است و همواره هنجارشکنانی وجود دارند که صرفا با محدودیتهای قانونی، توهین به ارزشهای یک جامعه را خاتمه خواهند داد" این نامه هنگام انتشار بامضای 32 نفر از اساتید و متخصصان سلامت روان از دانشگاههای مطرح کشور رسیده است ولی حمایت دیگر متخصصان و روانشناسان از این نامه همچنان ادامه دارد. لینک امضا: https://survey.porsline.ir/s/tSaETBJ5 مطالعه متن کامل نامه: https://www.tasnimnews.com/fa/news/1403/09/25/3219551/نامه-جمعی-از-اساتید-روان-شناسی-درباره-پوشش-و-حجاب ✾ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📣 کانال #جواهرانه، زیر نظر دانشگاه تخصصی عفاف، پاسخگوی دغدغه های به روز جوانان. 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1130102787C66c4502167