سلام امام زمانم(عج)✋🏻🌱

💢اینجا من همون محمد قبلی هستم 🔹پدرم به لباس نظام خیلی افتخار می کرد ما هم دوست داشتیم محمد را توی لباس نظامی ببنیم ولی همیشه با لباس شخصی میومد خونه. می گفتم محمد با لباس نظامی بیا. می گفت اینجا من همون محمد قبلی هستم. 🔹شهید محمد رضایی بیست و هفتم فروردین هنگام دستگیری سارق در تهران به شهادت رسید. @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم

💢 مرزبانی که در روز تولدش به شهادت رسید 🔹شهید علی اکبر انصاری جابری نهم خرداد 47 در روستای معزآباد شهرستان خرامه استان فارس متولد می گردد. وی به عنوان مرزبان در مرز سراوان سیستان وبلوچستان خدمت می نمود تا اینکه در نهم خرداد 90 دقیقا در روز تـولـدش  بر اثــر درگــیری با اشــرار به شــهادت می رسد. @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم

‌

کانال سبک شهدا بمناسبت ولادت حضرت معصومه(س) برگزار می نماید: مسابقه "بانوی پیشتاز" مخصوص دختران ۱۲تا۱۸سال♦️ همراه با هدایا و جوایز 🎉 مهلت:۱۰تا۳۰خرداد🖥 آثار خود را به نشانی زیر ارسال نمایید @sarbazeHajGhasem (اطلاعات بیشتر در پوستر ) @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم

💗 از جوانان عزيز توقع دارم در مورد مسائل اساسی کشور، جدّی باشند و جدّی برخورد كنند 🔻رهبرانقلاب: ما از جوانان عزیزمان - چه دختران و چه پسران - توقّع داریم که در مورد مسائل اساسی کشور، جدّی باشند و جدّی برخورد کنند. 🔹روی این مسأله «جدّی بودن» فکر کنید، بعد خواهید دید خیلی از کارهایی که در گوشه و کنار انجام میگیرد، ناشی از جدّی نبودن است. 🔹در دعای کمیل میخوانیم: «قوّ علی خدمتک جوارحی و اشدد علی العزیمة جوانحی و هب لی الجدّ فی خشیتک». 🔹خیال نکنید این دعاها فقط تضرّع و انابه است. در لابه‌لای این تضرّع، معرفتهای لازم برای زندگی گنجانده شده. این دعاها چشمه معارف اسلامی است. 🔺«قوّ علی خدمتک جوارحی»؛ مرا بر انجام این خدماتی که بر عهده‌ام است، از لحاظ جسمانی توانا کن. «و اشدد علی العزیمة جوانحی»؛ اراده و عزم مرا مستحکم کن. «و هب لی الجدّ فی خشیتک»؛ به من حالتِ جد بده؛ سرسری نگرفتن؛ بازیچه نینگاشتن. ۸۲/۸/۱۵ @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم

#دختر_شینا #رمان #قسمت_نود و یکم صمد دیگر پی حرف را نگرفت و به پدرش گفت: «آقا جان! بهتر است شما یک دوش بگیری تا سرحال و قبراق بشوی. من هم یک خرده کار دارم. تا شما از حمام بیایی، من هم آماده می شوم.» پدرشوهرم قبول کرد. من هم سفرة صبحانه را انداختم. خدیجه و معصومه را از خواب بیدار کردم. داشتم صبحانه شان را می دادم که صمد آمد و نشست کنار سفره. گفت: «قدم!» نگاهش کردم. حال و حوصله نداشتم. خودش هم می دانست. هر وقت می خواست به منطقه برود، این طور بودم کلافه و عصبی. گفت: «یک رازی توی دلم هست. باید قبل از رفتن بهت بگویم.» با تعجب نگاهش کردم. همان طور که با تکه ای نان بازی می کرد، گفت: «شب عملیات به ستار گفته بودم برود توی گروهان سوم. اولین قایق آماده بود تا برویم آن طرف رود. نفراتم را شمردم. دیدم یک نفر اضافه است. هر چی گفتم کی اضافه است، کسی جواب نداد. مجبور شدم با چراغ قوه یکی یکی نیروها را نگاه کنم. یک دفعه ستار را دیدم. عصبانی شدم. گفتم مگر نگفته بودم بروی گروهان سوم. شروع کرد به التماس و خواهش و تمنا. ای کاش راضی نمی شدم. اما نمی دانم چی شد قبول کردم و او آمد. آن شب با چه مصیبتی از اروند گذشتیم. زیر آن آتش سنگین توی آن تاریکی و ظلمات زدیم به سیم خاردارهای دشمن. باورت نمی شود با همان تعداد کم، خط دشمن را شکستیم و منتظر نیروهای غواص شدیم؛ اما گردان غواص ها نتوانست خط را بشکند و جلو بیاید. ما دست تنها ماندیم. اوضاع طوری شده بود که با همان اسلحه هایمان و از فاصلة خیلی نزدیک روبه روی عراقی ها ایستادیم و با آن ها جنگیدیم. یک دفعه ستار مرا صدا کرد. رفتم و دیدم پایش تیر خورده. پایش را با چفیه ام بستم و گفتم برادر جان! مقاومت کن تا نیروها برسند. آن قدر با اسلحه هایمان شلیک کرده بودیم که داغ داغ شده بود. دست هایم سوخته بود.» دست هایش را باز کرد و نشانم داد. هنوز آثار سوختگی روی دست هایش بود. قبلاً هم آن ها را دیده بودم، اما نه او چیزی گفته بود و نه من چیزی پرسیده بودم. گفت: «برایم چای بریز.» صدای شرشر آب از حمام می آمد. سمیه، زهرا و مهدی خواب بودند و خدیجه و معصومه همان طور که صبحانه شان را می خوردند، بهت زده به بابایشان نگاه می کردند. چای را گذاشتم پیشش. گفتم: «بعد چی شد؟!» گفت: «عراقی ها گروه گروه نیرو می فرستادند جلو و ما چند نفر با همان اسلحه ها مجبور بودیم از خودمان دفاع کنیم. زیر آن آتش و توی آن وضعیت، دوباره صدای ستار را شنیدم. دویدم طرفش، دیدم این بار بازویش را گرفته. بدجوری زخمی شده بود. بازویش را بستم. صورتش را بوسیدم و گفتم’ برادر جان خیلی از بچه ها مجروح شده اند، طاقت بیاور.’ دوباره برگشتم. وضعیت بدی بود. نیروهایم یکی یکی یا شهید می شدند، یا به اسارت درمی آمدند و یا مجروح می شدند. دوباره که صدای ستار را شنیدم، دیدم غرق به خون است. نارنجکی جلوی پایش افتاده بود و تمام بدنش تا زیر گلویش سوراخ سوراخ شده بود. کولش کردم و بردمش توی سنگری که آنجا بود. گفتم: ’طاقت بیاور، با خودم برمی گردانمت.’ یکی از بچه ها هم به اسم درویشی مجروح شده بود. او را هم کول کردم و بردم توی همان سنگر بتونی عراقی ها. موقعی که می خواستم ستار را کول کنم و برگردانم. درویشی گفت حاجی! مرا تنها می گذاری؟! تو را به خدا مرا هم ببر. مگر من نیرویت نیستم؟! ستار را گذاشتم زمین و رفتم سراغ خیرالله درویشی. او را داشتم کول می کردم که ستار گفت بی معرفت، من برادرتم! اول مرا ببر. وضع من بدتر است. لحظة سختی بود. خیلی سخت. نمی دانستم باید چه کار کنم.» @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم ♦️ انتشار این مطلب بدون منبع حرام است ♦️

بسم الله

سلام امام زمانم(عج)✋🏻🌱

💫یادی از سردار شهید حاج منصور خادم صادق💫 3- 🌷قدیم رسم بود برای گرفتن آبغوره و آبلیمو، یک هفته می رفتیم خانه مادر بزرگ. مسیر مدرسه من هم تا خانه مادر بزرگ دور تر از خانه خودمان بود. روز اول و دوم منصور مرا رساند اما روز سوم گفت: از امروز ظهر خودت تنها باید بیایی؟ مادر گفت: منصور، هنوز برای این زودِ، تنهایی سختش می شه! منصور مصمم جواب داد: نه، این باید یاد بگیره تو جامعه ای که اینقدر گرگ زیاده به تنهایی از خودش دفاع کنه، همیشه که کسی نیست همراه اون این طرف و آن طرف بره! بعد که من رفته بودم، به مادر گفته بود: من به این می گم تنها بره، اما خودم از دور با دوچرخه دنبالش هستم که کسی مزاحمش نشود. می گفت: زن ها می تونند در جامعه حضور داشته باشند و فعالیت کنند، به شرطی که حجاب خود را حفظ کنند. راوی خواهر شهید @sabkeshohada @sabkeshohada #سربازحاج‌قاسم

اخبار انتخاباتی را در ابرگروه زیر دنبال کنید: https://eitaa.com/joinchat/1130037370Cc7d706fc15