در مدرسه نیز سردسته مخالفان شاه بود و بقیه را هدایت میکرد. یکبار که بچهها وسط حیاط مدرسه جمع شده بودند و شعار میدادند، یکی از سربازان برای ساکت کردن آنها به مدرسه آمد. توهین آن سرباز به امامخمینی(ره) باعث شد صدیقه سیلی محکمی به گوش او بزند. حرکت شجاعانه صدیقه به همه مدرسه دل و جرأت داد و زمانی که فرمانده و سربازانش برای دستگیری او به مدرسه ریختند، دانشآموزان و حتی معلمان و همکاران جلوی آنها ایستادند و گفتند: «همه ما مثل هم هستیم.» در نتیجه آنها مجبور به ترک مدرسه شدند.
هدفش از ابتدا یاری اسلام بود؛ چنانچه خود میگفت: اگر قرار است از اسلام محافظت شود، خون ما برای سبز ماندن این درخت تناور ارزشی ندارد.
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
زنده یاد حاج عباس تیموری روایت میکند: در چادرهای منطقه رحمانیه نشسته بودیم. بسیجیها ساکها را بسته و چادرها را جمع کرده بودند. مأموریتشان تمام شده و عازم مشهد بودند. اتوبوسها آمده بودند. همه لباس شخصی پوشیده و آماده رفتن بودند که فرمان اجرای عملیات به لشکر ۵ نصر ابلاغ شد.
فرماندهان جلسه تشکیل دادند و برای نگه داشتن بچهها خیلی بحث شد. بیشتر آنها میگفتند چه کسی میتواند این بسیجیهای آماده حرکت را نگه دارد. شهید برونسی آمد و گفت: من صحبت میکنم. نگاهها به سوی ایشان برگشت.
البته از نفوذ کلام ایشان خبر داشتیم ولی مطمئن بودیم بچهها قبول نمیکنند. خلاصه میدان صبحگاه را آماده کردند و بچهها را آنجا جمع کردند، ایشان رفت پشت تریبون و گفت: هرکس میخواهد با امام حسین علیه السلام باشد، بایستد و هر کس میخواهد برود، بفرمایید.
الان به شما میگویم که نیاز است من خودم کنار میایستم هر کس میخواهد بایستد و هر کس میخواهد برود.
یادم نمیآید شهید برونسی چیزی بیشتر از این گفته باشد. البته یک روضه حضرت زهرا (س) هم خواند و بعد آمد پایین. شور و ولوله عجیبی بین بچهها افتاد. شروع به گریه کردند و حدود ۹۰ درصد از نیروها برگههای مرخصی و پایان مأموریت را پاره کردند.
میخواستند چادرها را برپا کنند که شهید برونسی اعلام کرد انشاءالله نصب چادرها در منطقه عملیاتی غرب کشور. نتیجه آن قضیه، عملیات میمک شد که با موفقیت و به فرماندهی خود شهید برونسی انجام شد.
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
🌷امیرالمؤمنین عليه السلام:
مؤمن
✅ دائم الذّكرست،
✅ كثير الفكرست،
✅ بر نعمت شكر كننده است،
✅ و در بلا صبر كننده است.
📗 غرر الحكم
@sabkeshohada
@sabkeshohada
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
آنان که در راه خدا کشته می شوند مرده نیستند بلکه زنده اند و در نزد خدای متعال روزی میخورند.
انسان اگر کمی به این آیه مبارکه قرآن بیندیشد ناخوداگاه به فکر فرو می رود که چه راهی را باید بپیماید و در کدام مسیر باید قدم بگذارد که راه خدا و قرآن و اهل بیت و مسیر سنت پیامبران باشد از آنجا که من یک مسلمان و پیرو قرآن هستم رفتن به جبهه های حق علیه باطل و دفاع از اسلام و انقلاب به پا خواستم و همراه دیگر برادران و همرزمانم ندای رهبر را لبیک گفتم و بدون هیچ شک و تردیدی با عزمی راسخ به مبارزه با آمریکا پرداختم.
و ای برداران و خواهران مسلمان افتخار ما مردم ایران این است که شیعه حضرت علی (ع) و پیرو کتاب خدا قرآن و تابع امر ولی فقیه باشید پس بر شماست که با جان ومال خود به یاری اسلام برخیزید
قسمتی از وصیت نامه شهید: "حسن نیازی شهری"
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
۳۰ مرداد ۱۴۰۰
آنان که در راه خدا کشته می شوند مرده نیستند بلکه زنده اند و در نزد خدای متعال روزی میخورند.
انسان اگر کمی به این آیه مبارکه قرآن بیندیشد ناخوداگاه به فکر فرو می رود که چه راهی را باید بپیماید و در کدام مسیر باید قدم بگذارد که راه خدا و قرآن و اهل بیت و مسیر سنت پیامبران باشد از آنجا که من یک مسلمان و پیرو قرآن هستم رفتن به جبهه های حق علیه باطل و دفاع از اسلام و انقلاب به پا خواستم و همراه دیگر برادران و همرزمانم ندای رهبر را لبیک گفتم و بدون هیچ شک و تردیدی با عزمی راسخ به مبارزه با آمریکا پرداختم.
و ای برداران و خواهران مسلمان افتخار ما مردم ایران این است که شیعه حضرت علی (ع) و پیرو کتاب خدا قرآن و تابع امر ولی فقیه باشید پس بر شماست که با جان ومال خود به یاری اسلام برخیزید
قسمتی از وصیت نامه شهید: "حسن نیازی شهری"
۳۱ مرداد ۱۴۰۰
پس از پایان غائله، «شهید اصغر وصالی» و «شهید مصطفی چمران» به همراه نیروهای کرُد مدافع شهر پاوه کار پاکسازی شهر را انجام دادند. «شهید چمران» گزارشی از وضعیت شهدای غیربومی و پاسدار واقعه را به دفتر امام خمینی(ره) ارائه کرد. دفتر حضرت امام خمینی(ره) به نقل از ایشان اعلام کرد: با اجازه خانوادههای شهدا و در صورت کسب اجازه پیکرهای مبارک این عزیزان را در همان محل دفن کنید، این شد که اولین یادمان شهدا در پاوه و در کنار بیمارستان شهر بنا شد.
به گفته شاهدان عینی «شهید اصغر وصالی» فرمانده دستمال سرخها در آن مقطع پس از درگیرهای غائله پاوه و به شهادت رسیدن تعداد زیادی از نیروهایش رو به آسمان کرد و گفت: خدایا من چگونه پاسخگوی خانوادههای این شهدا باشم.
مردم قهرمان پاوه پس از پایان درگیریها رو به بیمارستان شهر آمدند. زن و مرد و پیر و جوان شیون زنان بر پیکر شهدا حاضر شدند و با گل پونه آنها را بدرقه کردند. تعدادی از شهدا بومی و متعلق به شهر پاوه بودند که به خواست مردم در مزار شهدای شهر دفن شدند.
۳۱ مرداد ۱۴۰۰