مقتل الحسین(ع) للخوارزمی عن الحسن البصری: کانَ الحُسَینُ بنُ عَلِی(ع) سَیدا زاهِدا وَرِعا صالِحا ناصِحا حَسَنَ الخُلُقِ، فَذَهَبَ ذاتَ یومٍ مَعَ أصحابِهِ إلی بُستانِهِ، وکانَ فی ذلِک البُستانِ غُلامٌ لَهُ اسمُهُ «صافی»، فَلَمّا قَرُبَ مِنَ البُستانِ رَأَی الغُلامَ قاعِدا یأکلُ خُبزا، فَنَظَرَ الحُسَینُ(ع) إلَیهِ وجَلَسَ عِندَ نَخلَةٍ مُستَتِرا لا یراهُ، فَکانَ یرفَعُ الرَّغیفَ فَیرمی بِنِصفِهِ إلَی الکلبِ ویأکلُ نِصفَهُ الآخَرَ. فَتَعَجَّبَ الحُسَینُ(ع) مِن فِعلِ الغُلامِ، فَلَمّا فَرَغَ مِن أکلِهِ قالَ: الحَمدُ للّهِِ رَبِّ العالَمینَ، اللّهُمَّ اغفِر لی، وَاغفِر لِسَیدی، وبارِک لَهُ کما بارَکتَ عَلی أبَوَیهِ، بِرَحمَتِک یا أرحَمَ الرّاحِمینَ. فَقامَ الحُسَینُ(ع) وقالَ: یا صافی! فَقامَ الغُلامُ فَزِعا وقالَ: یا سَیدی وسَیدَ المُؤمِنینَ، إنّی ما رَأَیتُک، فَاعفُ عَنّی. فَقالَ الحُسَینُ(ع): اِجعَلنی فی حِلٍّ یا صافی، لِأَنّی دَخَلتُ بُستانَک بِغَیرِ إذنِک. فَقالَ صافی: بِفَضلِک یا سَیدی وکرَمِک وسُؤدُدِک تَقولُ هذا. فَقالَ الحُسَینُ(ع): رَأَیتُک تَرمی بِنِصفِ الرَّغیفِ لِلکلبِ وتَأکلُ النِّصفَ الآخَرَ، فَما مَعنی ذلِک؟ فَقالَ الغُلامُ: إنَّ هذَا الکلبَ ینظُرُ إلَی حینَ آکلُ، فَأَستَحی مِنهُ یا سَیدی لِنَظَرِهِ إلَی، وهذا کلبُک یحرُسُ بُستانَک مِنَ الأَعداءِ، فَأَنَا عَبدُک، وهذا کلبُک، فَأَکلنا رِزقَک مَعا. فَبَکی الحُسَینُ وقالَ: أنتَ عَتیقٌ للّهِِ، وقَد وَهَبتُ لَک ألفَی دینارٍ بِطیبَةٍ مِن قَلبی. فَقالَ الغُلامُ: إن أعتَقتَنی فَأَنَا اُریدُ القِیامَ بِبُستانِک. فَقالَ الحُسَینُ: إنَّ الرَّجُلَ إذا تَکلَّمَ بِکلامٍ فَینبَغی أن یصَدِّقَهُ بِالفِعلِ، فَأَنَا قَد قُلتُ: دَخَلتُ بُستانَک بِغَیرِ إذنِک، فَصَدَّقتُ قَولی، ووَهَبتُ البُستانَ وما فیهِ لَک، غَیرَ أنَّ أصحابی هؤُلاءِ جاؤوا لِأکلِ الِّثمارِ وَالرُّطَبِ فَاجعَلهُم أضیافا لَک وأکرِمهُم مِن أجلی، أکرَمَک اللّهُ یومَ القِیامَةِ وبارَک لَک فی حُسنِ خُلقِک وأدَبِک. فَقالَ الغُلامُ: إن وَهَبتَ لی بُستانَک فَأَنَا قَد سَبَّلتُهُ لِأَصحابِک وشیعَتِک. قالَ الحَسَنُ [ البَصرِی]: فَینبَغی لِلمُؤمِنِ أن یکونَ کنافِلَةِ رَسولِ اللّهِ(ص). مقتل الحسین(ع) للخوارزمی: ج ۱ ص ۱۵۳؛ مستدرک الوسائل: ج ۷ ص ۱۹۲ ح ۸۰۰۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۲۲۴. 💠https://eitaa.com/Sajjadie | سجادیه

مقتل الحسین(ع)، خوارزمی ـ به نقل از حسن بصری ـ: حسین بن علی(ع)، سَروری زاهد، پارسا، شایسته، خیرخواه و خوش اخلاق بود. ایشان روزی با اطرافیانش به باغ خود رفت. در این باغ، غلامی کار می کرد که نامش «صافی» بود. چون امام(ع) به باغ نزدیک شد، غلام را دید که نشسته و نان می خورد. امام حسین(ع) بدو نگریست و زیر درخت خرمایی نشست که ایشان را می پوشانْد و غلام نمی توانست ایشان را ببیند. غلام، یک گرده نان را بر می داشت و نصف آن را به طرف سگش می انداخت و نیم دیگر را خودش می خورد. حسین(ع) از این کار غلام در شگفت شد. چون غلام از خوردنْ آسوده گشت، گفت: سپاس، خداوند جهانیان را. خدایا! مرا بیامرز و سَرورم را بیامرز و به او برکت بده، چنان که به پدر و مادر او برکت دادی، به رحمت خودت، ای مهربان ترینِ مهربانان! در این هنگام، حسین(ع) برخاست و فرمود: «ای صافی!». غلام، وحشت زده برخاست و گفت: سَرورم و سَرور همه مؤمنان! من شما را ندیدم. مرا ببخش. حسین(ع) فرمود: «مرا حلال کن، ای صافی؛ زیرا من، بدون اجازه تو به باغت وارد شدم». صافی گفت: به سبب فضیلت و کرم و سَروری خودت چنین سخنی را می گویی، سَرورم! حسین(ع) فرمود: «دیدم که نیمی از گرده نان را به سگَت می دهی و نیم دیگر آن را خود می خوری. این کار چه معنا دارد؟». غلام گفت: سَرورم! هنگامی که من نان می خوردم، این سگ به من می نگریست. من از نگاه او شرم کردم. آخر، این هم سگِ توست که باغت را در برابر دشمنان حفظ می کند. من برده تو ام و این، سگ توست و هر دو با هم، روزی از تو رسیده را خوردیم. حسین(ع) گریست و فرمود: «تو در راه خدا آزادی و با طیبِ خاطر، دو هزار دینار به تو می بخشم». غلام گفت: اگر مرا آزاد می کنی، من باز هم می خواهم عهده دار باغ تو باشم. حسین(ع) فرمود: «مرد، هر گاه سخنی بر زبان می آورد، شایسته است که آن را با عمل خود تأیید کند. من گفتم: بدون اجازه تو به باغت وارد شدم و سخن خود را تأیید کردم و باغ را با هر آنچه در آن است، به تو بخشیدم؛ ولی این گروه از اطرافیان من آمده اند تا میوه و خرما بخورند. آنها را به خاطر من، میهمان خود بدار و ارجشان نِه. خداوند در روز رستاخیز، بر تو ارج نهد و به سبب خوش اخلاقی و ادبت، به تو برکت دهد!». غلام گفت: اگر تو باغت را به من بخشیدی، من هم آن را وقف اطرافیان و شیعیان تو می کنم. بر مؤمن شایسته است که همچون نوه پیامبر خدا باشد. 💠https://eitaa.com/Sajjadie | سجادیه

صحیفه سجادیه دفترچه ای است که امام سجاد سی و چهار سال فقط از خوبی های دورانش گفته و خدا را شکر کرده میگی نه لطفاً دعای پانزده را بخوان

ـــــــــــــــــــــــ❗️ــــــــــــــــــــــ 🎥 #پیشنهاد_دانلود 🎙 #استاد_فرحزاد 🔻 بـــــا مــوضــــوع: دعوت به تکریم و بزرگداشتِ وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها 📲 شما هم رسانه باشید ✋🏼 🗓 پنجشنبه۲فروردین/دهم‌ِمباركِ‌رمضان ⚫️ روزِوفات‌ِحضرت‌‌خدیجه‌سلام‌الله‌علیها ـــــــــــــــــــــــــــ🔻ــــــــــــــــــــــــــــــ بهترين هَمْسَــرِ رَسُـول خدا أولیّـن زنِ مُؤمنة به ولایـتِ أمیٖــــرالمُــؤمنین و ٱلْأَئِــــمّـــة مـاٰدرِمِهْرباٰنِ‌ صِدّیٖقِهٔ‌شَهیٖدِة فاٰطِــمِــــــــــــــهٔ زَهــــــــــــــــــــراٰءْ ـــــــــــــــــــــــــــ🔻ــــــــــــــــــــــــــــــ حَضْـــرتِ خَـــدیٖـــجــهٔ کُـبْــریٰ صَــلَوات‌ُالله‌عَلَیْہِم‌أجمعــیٖن ♡⠀ 〇⠀ ⎙⠀ ⌲⁣ ˡⁱᵏᵉ ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ ˢʰᵃʳᵉ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 بیْت‌ُٱلزّهراء صلوات‌الله‌علیها ┏💎━━━━━━━┓ @baytozahra_ir ┗━━━━━━━💌┛ 💠https://eitaa.com/Sajjadie | سجادیه

🌄 بهانه‌ای برای نیایش ✍🏻 عین‌صاد ❞ امام سجاد علیه‌السلام بزرگ‌ترين شناخت‌ها و بزرگ‌ترين نوع توحيد را در مناجات خمسة عشر مطرح مى‌كند و عميق‌ترين نوع توحيد، در آنجا مطرح مى‌شود و اين توحيدى نيست كه مستقيماً بشود با برهان و در جامعه‌اى خسته، به انسان‌هاى رنج ديده داد. كسانى كه از بيرون ضربه خورده‌اند بايد از درونشان مدد بگيرند و از نجوا و نيايش استفاده كنند. امام به آنها نمى‌تواند مستقيماً بگويد كه اين ماه، ماه رمضان است - همان طور كه رسول صحبت مى‌كرد - و اين خصوصيات را دارد و اين هم نيازهاى شما و اين هم سرشارى‌هاى اين ماه، برداريد و خودتان را انباشته كنيد و راهتان را ادامه دهيد. 📚 #بهار_رویش | ص ۵۹ #️⃣ #عکس #استوری #سیر_و_سلوک #رمضان ▫️ @einsad

🎧 مجموعه پادکست‌های بشنو از نی شرح دعای ابو حمزه ثمالی با بیانی روان و متفاوت از استاد علی صفایی حائری 🎙 🌙 شب‌های ماه مبارک رمضان ⏰ ساعت ۲۲:۳۰ ▫️ @einsad

حتماً وقت بگذارید و گوش کنید حتی یادداشت برداری کنید تلاش کنید امسال ابوحمزه متفاوتی بخوانید.

•⊰❁⊱•﷽•❁⊱• 🌸این دعا به نوعی کادر سازی برای امام است و اینکه یاوران او باید داری چه مشخصه هایی باشند تا بتوانند به یاری کردن امام موفق شوند👇 دعای چهارم #صحیفه_سجادیه: دعای آن حضرت بر یاوران پیامبران علیهم السلام و ایمان‌آورندگان به ایشان «...وَ اشْکرْهُمْ عَلَی هَجْرِهِمْ فِیک دِیارَ قَوْمِهِمْ وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَی ضِیقِهِ وَ مَنْ کثَّرْتَ فِی إِعْزَازِ دِینِک مِنْ مَظْلُومِهِمْ ... و آنان را به خاطر اینکه در راه تو از شهر و دیار قوم خود دوری گزیدند، و از فراخی معیشت به‏ سختی در افتادند و آن افراد بسیاری را که برای بزرگداشت دین تو ستم‌ها دیدند، پاداش عنایت فرما. اللَّهُمَّ وَ أَوْصِلْ إِلَی التَّابِعِینَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ، الَّذِینَ‏ یقُولُونَ: «رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونا بِالْإِیمانِ‏» خَیرَ جَزَائِک الَّذِینَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ، وَ مَضَوْا عَلَی شَاکلَتِهِمْ. بارالها و به پیروان اصحاب در ایمان و اخلاق و عمل، آنان که می‌گویند: «الهی ما و آن برادران ما را که به ایمان بر ما پیشی جستند بیامرز»، بهترین اجر و مزد خود را ارزانی دار همانان که راه و روش اصحاب را پیش گرفتند و طریقه آنان را طلبیدند و به منش آنان زندگی را آهنگ دادند. لَمْ یثْنِهِمْ رَیبٌ فِی بَصِیرَتِهِمْ، وَ لَمْ یخْتَلِجْهُمْ شَک فِی قَفْوِ آثَارِهِمْ، وَ الِائْتِمَامِ بِهِدَایةِ مَنَارِهِمْ... در حالی که هیچ شک و شبهه‌ای آنان را از عقیده‌شان برنگرداند، و در پیروی از آثار اصحاب و اقتدا به نشان هدایتشان - هیچ شکی خاطرشان را پریشان نکرد...» #صحیفه_سجادیه، دعای چهارم 💠https://eitaa.com/Sajjadie | سجادیه