eitaa logo
شهید مدافع حرم محمد حسن قاسمی
241 دنبال‌کننده
8هزار عکس
9.4هزار ویدیو
32 فایل
کارشناس بیهوشی و مسئول راه اندازی بیمارستانهای میدانی در سوریه که در حین انتقال مجروحین به بیمارستان حلب در حمله تروریستهای تکفیری به آمبولانس به شهادت رسید.
مشاهده در ایتا
دانلود
7.43M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 از تبلیغ قمه زنی تا تبلیغ علیه جمهوری اسلامی 🔺 با صاحب ۱۷ شبکه ماهواره ای بیشتر آشنا شوید!👆 #فرقه_تشیع_انگلیسی @ForqanCybery 🌺🍃 @ShahidMohammadHasanGhasemi
🔴سوال: چرا قمه زنی حرام است ؟ برای عزای امام حسین سرشکستن و لطمه به بدن ایراد نداره، اگر داشت ، چرا حضرت زینب و امام سجاد سرشکستند؟؟ اگر این بزرگان سر شکستند پس ما شیعیان نیز تابعیم. 🔵پاسخ سوال: ✳️اولین سوالی که باید از طرفداران قمه زنی پرسید این است که ، درکدام روایت ، و یا لطمه زنی واجب و یا مستحب و یا توصیه شده ویاحتی عملی شمرده شده؟ ✅بله ،به طور قطع ، حتی یک مورد روایت درخصوص واجب یا مستحب بودن این عمل وجود ندارد. پس ، چه اصراریست به انجام عملی که هیچ توصیه ای به آن نشده؟؟!!! بنابراین در ابتدای کار ، این پیش زمینه را در ذهن خود داشته باشیم. ✳️ اکنون باید دید که این قمه زنها بر چه اساسی ، عمل خود را توجیه میکنند: 🔸چند موضوع را مدعی میشوند که پایه ی حرکت و عملکرد خود راآنها میدانند و عمل خود را وصل به این سه ادعا میکنند: 1⃣حضرت زینب (س) هنگام ورود به کوفه ورویت رأس امام ، سربه محمل کوبید وسرشکست. 2⃣امام سجاد(ع) وقتی رأس امام رادر دامن عمه دید ، برخواست وسربه دیوارکوبید وسرشکست. 3⃣امام زمان(عج) درزیارت ناحیه مقدسه میفرمایندکه بجای اشک ، خون میگریم. ✳️ این چند مورد را جواز عمل خود میدانند. اکنون به بررسی یکایک موارد میپردازیم: 🔸روایت سرشکستن حضرت زینب (س) تنها در یک منبع نقل شده ( آن از هم یک شخص گچکار به نام مسلم جصاص ، نه یک مورخ ویا یک راوی حدیث )، این یک مورد، تنها درکتابی به نام «نورالعین» نقل شده که نویسنده اش نامشخص است. البته برخی ، این کتاب رابه شخصی به نام ابراهیم بن محمدنیشابوری نسبت میدهند که اشعری مذهب و شافعی مسلک است. درضمن در تمامی روایات نقل است که اسرای کربلا را سوار شترهای بدون وجهاز سوارکرده بودند ، پس محملی نبوده که حضرت ، سربه آن بکوبد، مگراسرا را رابا عزت واحترام بردند که برمحمل سوارکنند؟؟؟ پس، روایتی بی پایه واساس است. 🔸روایت امام سجاد (ع) هم تنها دریک کتاب به نام دارالسلام مرحوم محدث نوری ذکرشده. مرحوم نوری کتابی به نام دارالسلام دارد که متشکل از معتبر وضعیف است. این روایت دراین کتاب ، بدون ذکر هیچ راوی وسند نقل شده تنها نوشته شده« عن علی ابن الحسین ع» روایتی معتبر است همه شخصیت های روایت کننده ی آن تا امام معصوم مشخص باشد وآن هم وثاقت راوی معلوم باشد، درصورتی که برای این روایت هیچ راوی ذکر نشده تا اعتبار وثاقت راوی بررسی شود. پس بعنوان یک نقل تاریخی یادشده. پس این روایت نیز معتبرنیست. 🔸امام زمان (عج) درزیات ناحیه مقدسه میفرمایند که در مصیبت امام حسین ع حتی اگر اشک چشمم تمام شود خون گریه خواهم کرد. 🔹اولا ، معنی خون گریه کردن دراصل نشان دهنده ی نهایت حزن و اندوه است، همانند خون دل خوردن که دراصل نهایت غصه خوردن را نشان میدهد. 🔹ثانیا، خون کردن چه ارتباطی به خون ریختن از سر با قمه دارد؟ اگر قمه زنها درنهایت حزن و اندوهند ، چرا همانند امام زمان عج خون گریه نمیکنند و سر میشکنند ؟؟ نکند که حزنشان بالاتر از امام معصوم است؟؟!! پس ، این هم ادعایی ساده لوحانه است. ✳️اکنون، این ماجرای قمه زنی و این روایات بی اساس را از منظری دیگر بررسی و رد میکنیم. 🔸اولا ،اگر براین روایات تاکید کنند ، دراصل به مقام والای حضرت زینب س و امام سجاد ع توهین کرده اند. چون نغوذبالله شخصیت این دوبزرگوار را چنان متزلزل نشان میدهند که در لحظه ای چنان صبوری و استقامت را ازدست میدهند که به خود لطمه وارد میکنند و بعد ،تخلیه ی روانی شده و آرام میشوند چون دیگر چنین موردی از آن دو بزرگوار درطول اسارت دیده نشد، مگر رأس امام را بارها رؤیت نکردند پس چرا دوباره سر نشکستند؟؟ یعنی دیگر حزنشان فرونشسته بود؟ مگر نفس امام معصوم همانند سایر انسانهاست که در مصیبت امام حسین ع لحظه ای بر آشفته شود و بعد تا آخر خاموش باشد. پناه برخدا. 🔸ثانیا؛ چرا امام سجاد و حضرت زینب ، سالهای بعد از واقعه ی عاشورا و حداقل در سالگرد آن ، سرنشکستند؟ یعنی از باگذر زمان از حزن واندوهشان کاسته شده بود؟ اگر نشکستند (که نشکستند) پس شما مدعیان چرا بعد از گذشت ۱۴۰۰ سال آن را تکرار میکنید؟ یا نکند که شما مصیبت را بیشتر از آن دوبزرگوار درک میکنید؟ پناه برخدا. ❓سوالی دیگر؟؟ آیا سایر ائمه علیهم السلام بعداز امام سجاد ، در سالگرد واقعه ی ، سرشکستند یا بر خود لطمه وارد کردند و یا بر روی ذغال و آتش راه رفتند ؟؟ ✅ قطعا نه شما چنین ادعایی میکنید، و نه در تاریخ چنین چیزی است. اگر امامان چنین کاری نکردند چگونه شیعه ی همان امامان به خود اجازه میدهد که عملی انجام دهند که امامش آن را انجام نداده است. ادامه پاسخ👇👇
ادامه پاسخ👇👇 ⁉️کدام امام معصوم در عزاداری جد خود ، امام حسین ع ، برهنه شده و سینه زده؟؟ اگر نشده پس باچه مجوزی شیعه آن امام برهنه میشود؟؟ ⁉️مگر این نیست که شیعه باید دقیقا همان کند که امامش میکند ، نه کمتر ونه بیشتر. آیا از امامان خود هم شیعه تریم ؟؟ پناه برخدا. ✳️درآخر باید از طرفداران قمه زنی پرسید که چرا آنقدر بر عملی پافشاری مکیکنند که نه عقل برآن صحه میگذارد و نه شرع. ✳️سیره ی امامان معیار عمل ماست. ما وقتی زینت اهل بیت (ع) میشویم که سیره و رفتارمان شبیه سیره ورفتار اهل بیت باشد. ✳️آنهمه امام معصوم فدا شدند وخون دادند تا استوار شود ، ائمه برای پیشبرد اهداف مکتب راستین تشیع، رنج و عذاب کشیدند. ⁉️ آیا سوال در ذهنتان ایجاد نمیشود که ، قلاده به گردن آویختن و پارس کردن، برهنه شدن، روی آتش دویدن، روی شیشه شکسته خزیدن ، همه و همه ، چه اندازه به استواری مکتب تشیع در دنیا کمک کرده است؟؟ چه اندازه در پیشبرد اهداف شیعه در جهان راهگشا بوده است؟؟ چقدر تبلیغ مثبتی برای تشیع در جهان بوده است؟؟ مگر اهداف اهل بیت ع اینها بوده است؟؟ اگر هدفمان اینها نیست ، بنابراین کل زحمات امامان را نادیده گرفته ایم ، پس چگونه اسممان را شیعه گذاشته ایم؟؟!! باید هدفش ، هدف امامانش باشد ولاغیر. ✳️آنچه که اکنون همه شواهد نشان دهنده آن است، این است که همه ی این اعمال به ضرر شیعه تمام شده است و اساس شیعه را تضعیف میکند، باعث بدبینی جوامع به تشیع میشود، باعث خدشه دار شدن نفس آیین اسلام میشود،آسیب به و عزت تشیع میشود، این همان «وهن دین و مذهب » است وآنچه وهن دین کند ،حرام میباشد. ✅کلام آخر. برفرض آخر، گیریم که قمه زنی امریست مستحب، آیامگر امام صادق (ع) نفرمودند که هرمستحبی که مانع عمل به واجب است را ترک کنید؟؟ مگر حفظ کرامت و عزت و استواری دین ، واجب نیست؟؟ خب اگر برفرض، عمل قمه زنی، امری مستحب باشد ، طبق این روایت و به حکم عقل ، باید آن را ترک کرد. 💠والسلام علی من التبع الهدی💠 تهیه شده در: 💠کانال @Forqancybery ✅پاسخ به شبهاتِ 📢📢📢💠 لطفا مطالب را با حفظ لینک کانال منتقل نمایید @ShahidMohammadHasanGhasemi
قال الحسین علیه السلام: انّی احِبُّ الصَّلاه @ShahidMohammadHasanGhasemi
لا یوم کیومک یا اباعبدالله ... @ShahidMohammadHasanGhasemi
میزان تلاش تو در برپایی حکومت حق، تعیین کننده میزان صدق تو در نفرت از ائمه باطل است. @ShahidMohammadHasanGhasemi
محررم 1_000.mp3
10.5M
#کشتی_نجات ۱ | کُلُّنا سفینهُ النجاه ، و سفینه الحسین أسرع | چرا کشتیِ نجات حسین ، عاشورا، و کربلا سریعتر به مقصدِ نجات می‌رسد؟ @ostad_shojae 🌺🍃 @ShahidMohammadHasanGhasemi
﷽🕊 بگذار از زینب بگوییم که کربلا از اینجا به بعد از آنِ زینب است ... @ShahidMohammadHasanGhasemi
نمي‌دانم بايد از كدام غربت گفت؛ چه روضه‌اي خواند؛ و مصيبت كدامين غريب را بازگو نمود... آيا از بدن پاره پاره حسين(ع) بگوييم كه عريان در گودال قتلگاه افتاده است؟ ... يا از بدن عباس علمدار كه نه سر در بدن دارد و نه دست؟... آيا از علي اكبر بگوييم كه صورت پيامبرگونش را بر نيزه برافراشته اند؟ ... يا از علي اصغر شش ماهه كه اينك در گهواره خاكي خويش به خواب ابدي رفته؟... آیا از ياران حسين (ع) بگوييم كه غريبانه در گوشه گوشه ميدان جان باختند؟ ... يا از كودكان حسين(ع) كه غم يتيمی و اسيری و آوارگی، يكجا بر آنان وارد شده است؟... از غريبي بگوييم يا از مظلوميت؟ از وفا بگوييم يا از پيمان‌شكنی؟ از عطش بگوييم يا از آتش؟ از عشق بگوييم يا از زينب؟ ... خوب نامي بر زبان گذشت.. زينب... آري! بگذار از زينب بگوييم؛ كه كربلا، از اينجا به بعد، از‌ آنِ زينب است... و پيام كربلا، مرهون زينب... بگذار از زينب بگوييم و از رنج‌هاي زينب... از زينب و از غصه‌هاي زينب... از زينب و از قصه‌هاي زينب... از زينب و از حماسه‌هاي زينب... و از زينب و از دل زينب ... و امان از دل زينب ... اما از كدامين غم زينب بگوييم؟ از برادراني كه از دست داد؟ يا از برادرزادگانش كه يك به يك به ميدان رفتند و باز نگشتند؟ يا از پسرانش كه جلوي چشمان گریانش ذبح شدند؟ اگر چه زينب «ام المصائب» است و از كودكي داغ‌هاي فراوان ديده ــ ابتدا داغ بزرگ رحلت جدش پيامبر خدا(ص)، سپس مصيبت شهادت مادر جوانش، و در جوانی فرق شكافته پدرش علی(ع) و سپس جگر پاره پاره برادر معصومش حسن مجتبي را ــ اما روزي مانند عاشورا نبود، و داغي مانند كربلا... قصه‏ بی سر و سامانی من گوش کنید/ دوستان ، غصه‏ تنهایی من گوش کنید گر چه این قصه ی پر غصه به گفتن نتوان/ نه به گفتن نتوان ، بلکه شنفتن نتوان دختر دخت نبی ، «امِ مصائب» نامم/ کرده لبریز ز غم ، ساقیِ گردون جامم صبر ، بی تاب شد از صبر و شکیباییِ من/ ناتوان شد خِرَد از درک و توانایی من باغبانم من و یک سر شده غارت باغم/ چرخ بگذاشته بس داغ به روی داغم نه که چون جد عزیزی چو پیمبر دادم/ پدر و مادر و فرزند و برادر دادم پیشِ من ، در پسِ در ، مادرِ من آزردند/ ریسمان بسته به مسجد ، پدرم را بردند من هم اِستاده و این منظره را می دیدم/ مات و وحشت زده می دیدم و می لرزیدم بود در سینه هنوز آتش داغ مادر/ که فلک زهر دگر ریخت مرا سوخت جگر دیدم آن تاج سرم را که دو تا گشته سرش/ بسته خونِ سر او هاله به دورِ قمرش بعد از آن بود دلم خوش که برادر دارم/ به سرم سایه ی دو سرو صنوبر دارم غافل از آنکه غم و دردِ من آغاز شده/ به دلم تازه درِ غصه و غم باز شده رفت از دست حسن، گشت دلم خوش به حسین/ شد مرا روح و روان ، قوت دل ، نور دو عین بعد از آن واقعه ی کرب و بلا پیش آمد/ راه جانبازیِ در راه خدا پیش آمد حضرت زینب (س) از صبح تا عصر عاشورا، داغ پنج برادر، پنج برادرزاده، چهار پسرعمو و سه پسر (یا پسر خوانده) را مشاهده کرد و شهادت ده‌ها تن دیگر از بستگان و یاران برادرش را دید ؛ و شاید اینها همه در برابر رنج اسیری و در به دری ــ که تازه آغاز شد ــ بسیار اندک بود ... روز طی گشت و نگویم که چه بر ما آمد/ شب جانکاه و غم افزا و محن ‏زا آمد آن زمان کو که بگویم چه بدیدم آن شب/ خارها بود که از پای کشیدم آن شب چه بگویم چه شبی را به سحر آوردم/ کوه غم شد دل و چون کوه به پای استادم چون جنگ به پايان رسيد و رأس مطهر حسین(ع) را از بدن جدا كردند؛ به لباس‌هاي پاره پاره آن حضرت نيز رحم نكردند و عمامه، پيراهن و كفش‌های امام(ع) را ربودند… اسب امام، با سر و مويي خون آلود به سوي خيمه‌ها رفت. زنان و دختران اهل بيت (ع) با ديدن اسب خونين و بي‌سوار، فهميدند كه ديگر بي‌كس و يتيم شده‌اند و صدا به گريه و شيون بلند كردند. «ام كلثوم» خواهر امام (ع) فرياد كشيد: "يا محمد! يا علي! يا جعفر! يا حسن! كجاييد كه ببينيد با حسين چه كردند؟…" پس لشكر دشمن به سوي حرم پيامبر(ص) حمله كردند. از يك سو اين خيمه‌ها را آتش مي‌زدند و از سوي ديگر هر آنچه مي‌ديدند غارت مي‌كردند. آنان حتي به حجاب زنان نيز رحم نمي‌كردند و لباس‌هاي بانوان اهل بيت (ع) را مي‌كشيدند و مي‌بردند. زنان و دختركان، سربرهنه و هراسان، از خيمه‌ها فرار مي‌كردند در حاليكه خار و خس بيابان، پایِ برهنه آنان را می درید… بانوان حرم، كه از خيمه‌ها به سوي بيابان دويده بودند، ناگاه با گودال قتلگاه و پيكر بي‌سر حسين(ع) روبرو شدند. راوي مي‌گويد: به خدا فراموش نمي‌كنم زينب دختر علي(ع) را كه زاري مي‌كرد و به آواز سوزناك مي‌گفت: "يا محمداه! صلی عليك مليك السماء، هذا حسين مُرمل بالدما مقطع الاعضاء، و بناتك سباتا، و إلی الله المشتكی ... @ShahidMohammadHasanGhasemi
عقیله بنی هاشم با سوز و گداز نوحه می کرد که: "يا محمد! فرشتگان آسمان بر تو درود فرستند! بنگر كه اين حسن توست، به خون آغشته، با اعضايی از هم جدا گشته. بنگر كه اين دختران تو هستند، اسير شده و در بيابان‌ها رها گشته. به خدا شكايت بريم، و به علي مرتضي و فاطمه زهرا و حمزه سيدالشهداء. يا محمد! اين حسين توست كه در اين دشت افتاده، به دست زنازادگان كشته شده و باد صبا گرد و غبار بر پيكر او مي‌پراكند. ای اصحاب محمد! برخيزيد و ببينيد كه اين‌ها فرزندان مصطفايند كه اينگونه اسير شده‌اند…" مویه زینب آنقدر دلخزاش بود که دشمنان و دژخیمان را نيز گريان کرد. آنگاه «سكينه» پيكر مبارك پدرش حسين(ع) را در آغوش گرفت و شروع به زاري ‌كرد ؛ تا اينكه جماعتي از زنان اعرابی چادرنشين ريختند و او را كشيدند و از بدن پدر جدا كردند. لشكريان يزید كه به غارت خيمه‌ها مشغول شده بودند، به خيمه‌اي رسيدند كه علي بن الحسين السجاد(ع) در آن بيمار و تب آلود افتاده بود. «شمر بن ذي الجوشن» شمشير كشيد تا او را بكشد، اما عده‌اي از همراهانش به او نهيب زدند: "آيا شرم نمي‌كني و مي‌خواهي اين جوان بيمار را هم بكشی؟" شمر لعین گفت: "فرمان امير است كه همه فرزندان حسين را بكشم". همراهان با شدت مانع وي شدند تا سرانجام دست از اين كار برداشت… و خداوند در زرهي از بيماري، جان وليّ خويش را حفظ فرمود. سپس دشمن دنی، رذالت و پستي خويش به منتها رساند؛ «عمر سعد» در بين لشکريانش فرياد كشيد: "چه كسي حاضر است كه بر پيكر حسين، اسب بتازاند؟!" ده نفر ـ که راویان شهادت داده اند هر ده، حرامزاده بودند ــ حاضر شدند كه اين جنايت و وقاحت بزرگ را انجام دهند. پس اسب‌ها را آماده كردند و آنان را بر پيكر بي‌سر و قطعه قطعه امام(ع) تازاندند؛ آنگونه كه استخوان‌هاي سينه امام شكست و نرم شد… (اي قلم! چگونه اين جملات را مي‌نگاری و از شدت مصيبت، خشك نمي‌شوی؟‍ ای دست! چگونه مي‌نويسي و نمي شکني؟!) ... اينك، حال زينب را تصور كنيد… از يك‌سو ، شاهد اين مصيبت‌های پی در پی و جانسوز است؛ از سوی ديگر بايد مراقب فرزند بيمار برادر باشد؛ و از سوي ديگر بايد دختران و زنان حرم را از بيابان‌ها جمع نماید و زير خيمه‌های نيم سوخته گرد آورد… صحرای كربلا مي‌رفت كه تاريك و تاريك‌تر شود ؛ و گرگان گرسنه، در جاي جاي آن به دنبال دختركان و طفلان مي‌دويدند تا شايد گوشواره‌اي از گوش آنان بكشند یا خلخالي از پاي آنان بربايند… زينبا! چه كشيدی آن شب، در آن شام سیاه غريبان… الا لعنة الله علی القوم الظالمين؛ و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون... ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ منابع اصلی: 1. سيد بن طاووس ؛ اللهوف في قتلي الطفوف ؛ قم: منشورات الرضي، 1364. 2. شيخ عباس قمي ؛ نفس المهموم ؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعراني ؛ قم: انتشارات ذوي‌القربي، 1378. 3. شيخ صدوق ؛ أمـالـي ؛ ترجمه‌ي آية الله کمره‌اي؛ تهران: انتشارات کتابچي، 1370. 4. اشعار فارسی، زبان حال هستند و سنديت قطعي ندارند. (منبع: جزوه آموزشي آداب مرثيه‌خواني با عنوانطنين عشق ؛ تهيه و تنظيم مرتضی وافي ؛ قم: انتشارات شفق، 1380). ✍#ع.حسینی_عارف @ShahidMohammadHasanGhasemi
محررم2_000(1).mp3
8.57M
#کشتی_نجات ۲ غیرت ، روحِ دفاع انسان از معشوقش، در برابر خطراتی است که معشوق او را تهدید می‌کنند. و میزان غیرت هر انسان، سنگ محک میزان محبت اوست. عاشورا، آزمونِ غیرتِ عاشوراییان بود. و امروز، روز آزمون ما.... @ostad_shojae 🌺🍃 @ShahidMohammadHasanGhasemi
⚫️رهبر معظم انقلاب:وقتی کمونیست‌ ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند، همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن #قمه زدن بود @ForqanCybery 🌺🍃 @ShahidMohammadHasanGhasemi