هم خودم هم زندگیم هم حرم بانو حضرت معصومه 💔

توضیحش سخته ولی برای اونایی که حسش می کنن شیرینه

قبلنا می رفتم حرم یه گوشه دنج برا خودم بود و همیشه اون جا می نشستم یه ایون کنار شهید ایمانی تو حرم حضرت معصومه رو به روی گنبد هم تو حرم امام رضا ولی الان نه قلب تحمل نشستن داره نه پاهام می تونن از راه رفتن دست بردارن ...

شاید دلیلش این باشه که بیشترین وقتم تو حرم صرف راه رفتن شده و پاهام رو رامِ قلبم کرده

یکی از رفقا بهم گفت ما که جوونیم و نیاز نیست یه جا بشینیم ، باید راه بریم ... تا بلکه یه جا بالاخره صدای آقا رو بشنویم ... شاید خنده دار باشه ها ولی برای من نابوووود کننده بود این حرف 💔

شنیدین میگن بریم مدینه راه بریم بلکه یکی از پاهامون بالاخره بره رو جای پای امام زمان یا جای پای حضرت زهرا 💔؟

عه الان یادم اومد این حرف رو آقای حامد عسکری تو برنامه مهلا گفته بود .

تو جمع دوستانه ای که رفتیم براشون عجیب بود که من تو حرم راه میرم راستش می تونم بگم باورشون نمی شد

نه اینکه کلا نشینما ... خیلی کم بود نشستنم ...

یادش به خیر 💔

فقط همین (:

الان دیگه حرم نیستم کاری پیش اومد مجبورم برگردم ولی از حالا باید راه برم و کل حرم پر باشه از قدمای من (:💔