💠پاسدار شهید قاسم اصغری فرمانده گردان تخریب لشگر ۱۰ سیدالشهدا (ع)
تولد: ۱۵ فروردین ۱۳۴۳ شهرقدس تهران
شهادت: ۱۰ آبان ۱۳۶۶ در آبادان
سن شهادت: ۲۳ سال
💠فرماندهای که در عملیات عاشورا سال ۶۴ ، وقتی رزمندگان گردان حضرت علی اصغر به سیم خاردارها،
برخورد کردند،قاسم اصغری و دوستش داوطلبانه، خود را بر روی سیم خارها افکندند
💠 بدن هایشان پلی برای عبور رزمندگان شد
دوستش به شهادت نائل گشت و شهید قاسم اصغری، با جراحت های بسیار انگار هزاران تیر به بدنش اصابت کرده و فشار سیم خاردار تمامی بدنش را پاره پاره کرده و وقتی بدن پاره پاره اش را به بیمارستان منتقل کردن ماه ها طول کشید تا بهبودی نسبی حاصل کرد و باز به جبهه بازگشت
#شهید_قاسم_اصغری
شَھیدابرٰاهیمهٰادےٓ
💠پاسدار شهید قاسم اصغری فرمانده گردان تخریب لشگر ۱۰ سیدالشهدا (ع) تولد: ۱۵ فروردین ۱۳۴۳ شهرقدس ت
💠رفتن به جبهه را وسیله ارتقاء معنویت خویش می دانست و می گفت هرگز نمی شود با ناز و نعمت و بی درد و رنج به مقصود و کعبه آمال رسید.
🔹 به نظر او جبهه جایگاه بسیار والایی بود برای خودسازی و از قید هوا و هوس رستن، او بارها این مطلب را تصریح کرده بود که جبهه می روم تا خدا را ببینم.
💠شهید فردی خود ساخته و با تقوا و تابع و عاشق ولایت فقیه بود. خود سازی و عبادت به شکل یک برنامه مستمر در زندگی او درآمده بود با نماز و دعا انس دیرینه داشت.
💠قرائت قرآن و خواندن نماز شب به طور مداوم، از او فردی نورانی و جذاب ساخته بود.
او به نماز جماعت اهمیت زیادی قائل می شد و حتی برای نماز صبح به مسجد می رفت.
✍فرازی از وصیتنامه این شهید عزیز را با بخوانیم :
✨ وای و صد وای بر آنان که قدر خودشان را در این چند روزه دنیا فانی نمی دانند و دستشان را پر نمینمایند
و به اخلاق حسنه و اعمال نیک آراسته نمی شوند و افسوس که دل می بندند به این چند روزه دنیای فانی و چنان دل می بندند که انگار چند صد سال عمر می نمایند. غرور می ورزند غفلت زده اند و سرکشی میکنند و در نهایت از درگه خداوند رانده می شوند .
#شهید_قاسم_اصغری
4_5944945949888482527.mp3
6.57M
ترجمه صفحه ۳۳
🌹 هدیه به محضر حضرت بقیه الاعظم روحنا فداک 🌹
🕊به نیابت از #شهید_قاسم_اصغری
https://eitaa.com/joinchat/3347251394Cd8846c59bb
امام صحبتی دارند که آن را نوشتهام و همیشه آن را توی جیب خودم دارم :هر کس که بیشتر برای خدا کار کرد بیشتر باید فحش بشنود. و شما پاسدارها،چون بیشتر برای خدا کار کردید، بیشتر فحش شنیدید و میشنوید.
ما باید برای فحش شنیدن ساخته بشویم؛برای تحمّل تهمت و افتراء و دروغ ؛چون ما اگر تحمّل نکنیم ،باید میدان را خالی کنیم ...
شهید_حاجابراهیم_همت
✅ سعی کنیم هر شب برای جبران حق الناس ذخیره ای داشته باشیم
⛔️ ختم ویژه حق الناس و ردِ مظالم
(میتوانید حتی یک مورد را انجام دهید، هیچ اشکالی ندارد) :
🌸 ۱۴ مرتبه ذکر صلوات
🌸 ۱۴ مرتبه ذکر اَستَغفِرُالله
🌸 یک مرتبه آیت الکرسی
🌸 سه مرتبه سوره توحید
◀️ به نیت : 👇👇👇
حق الناسی که گردنمان هست، ثواب این اعمال را هدیه میکنیم به همه ی بزرگوارانی که ندانسته و یا ناخواسته، با انجام کاری یا حرفی یا عملی و یا .... باعث ناراحتیشان شده ایم، ان شاءالله که در این دنیا و آخرت از ما بگذرند و ما را ببخشند.
اَدای دِین کنیم تا بار سنگینی از حق الناس از روی دوشمان برداشته شود.
آمین یا رب العالمین
✫⇠قسمت :7⃣3⃣2⃣
#فصل_هفدهم
پایان هفته بعد صمد برگشت. گفت: «آمده ام یکی دو هفته ای پیش تو و بچه ها بمانم.»
شب اول، نیمه های شب با صدایی از خواب بیدار شدم. دیدم صمد نیست. نگران شدم. بلند شدم رفتم توی هال. آنجا هم نبود. چراغ سنگر روشن بود. دیدم صمد نشسته توی سنگر روی سجاده اش و دارد چیز می نویسد.
گفتم: «صمد تو اینجایی؟!»
هول شد. کاغذی را تا کرد و گذاشت لای قرآن.
گفتم: «این وقت شب اینجا چه کار می کنی؟!»
گفت: «بیا بنشین کارت دارم.»
نشستم روبه رویش. سنگر سرد بود. گفتم: «اینجا که سرد است.»
گفت: «عیبی ندارد. کار واجب دارم.»
بعد دستش را گذاشت روی قرآن و گفت: «وصیت نامه ام را نوشته ام. لای قرآن است.»
ناراحت شدم. با اوقات تلخی گفتم: «نصف شبی سر و صدا راه انداخته ای، مرا از خواب بیدار کرده ای که این حرف ها را بزنی؟! حال و حوصله داری ها.»
گفت: «گوش کن. اذیت نکن قدم.»
گفتم: «حرف خیر بزن.»
✫⇠قسمت :8⃣3⃣2⃣
#فصل_هفدهم
خندید و گفت: «به خدا خیر است. از این خیرتر نمی شود!»
قرآن را برداشت و بوسید. گفت: «این دستور دین است. آدم مسلمانِ زنده باید وصیتش را بنویسد. همه چیز را برایتان تمام و کمال نوشته ام. نمی خواهم بعد از من حق و حقوقتان از بین برود. مال و اموالی ندارم؛ اما همین مختصر هم نصف مال توست و نصف مال بچه ها. وصیت کرده ام همین جا خاکم کنید. بعد از من هم بمانید همدان. برای بچه ها بهتر است. اگر بعد از من جسد ستار پیدا شد، او را کنار خودم خاک کنید.»
بغض کردم و گفتم: «خدا آن روز را نیاورد. الهی من زودتر از تو بمیرم.»
خندید و گفت: «در ضمن باید تمرین کنی از این به بعد به من بگویی ستار، حاج ستار. بعد از شهادتم، هیچ کس مرا به اسم صمد نمی شناسد. تمرین کن! خودت اذیت می شوی ها!»
اسم شناسنامه ای صمد ستار بود و ستار، برادرش، صمد. اما همه برعکس صدایشان می زدند. صمد می گفت: «اگر کسی توی جبهه یا محل کار صدایم بزند صمد، فکر می کنم یا اشتباه گرفته یا با برادرم کار دارد.» می خندید و به شوخی می گفت: «این بابای ما هم چه کارها می کند.»
بلند شدم و با لج گفتم: «من خوابم می آید. شب به خیر، حاج صمد آقا.»
سردم بود. سُریدم زیر لحاف. سرما رفته بود توی تنم. دندان هایم به هم می خورد.
✫⇠قسمت :9⃣3⃣2⃣
#فصل_هفدهم
از طرفی حرف های صمد نگرانم کرده بود.
فردا صبح، صمد زودتر از همه ما از خواب بیدار شد. رفت نان تازه و پنیر محلی خرید. صبحانه را آماده کرد. معصومه و خدیجه را بیدار کرد و صبحانه شان را داد و بردشان مدرسه. وقتی برگشت، داشتم ظرف های شام را می شستم. سمیه و زهرا و مهدی هنوز خواب بودند. آمد کمکم. بعد هم رفت چند تا گونی سیمان را که توی سنگر بود، آورد و گذاشت زیر راه پله. بعد رفت روی پشت بام را وارسی کرد. بعد هم رفت حمام. یک پیراهن قشنگ برای خودش از مکه آورده بود. آن را پوشید. خیلی بهش می آمد.
ظهر رفت خدیجه و معصومه را از مدرسه آورد. تا من غذا را آماده کنم، به درس خدیجه و معصومه رسیدگی کرد. گفت: «بچه ها! ناهارتان را بخورید. کمی استراحت کنید. عصر با بابا می رویم بازار.»
بچه ها شادی کردند. داشتیم ناهار می خوردیم که در زدند. بچه ها در را باز کردند. پدرشوهرم بود. نمی دانم از کجا خبردار شده بود صمد برگشته.
گفت: «آمده ام با هم برویم منطقه. می خواهم بگردم دنبال ستار.»
صمد گفت: «بابا جان! چند بار بگویم. تنها جنازه پسر تو و برادر ما نیست که مانده آن طرف آب. خیلی ها هستند.
✫⇠قسمت :0⃣4⃣2⃣
#فصل_هفدهم
منتظریم ان شاءالله عملیاتی بشود، برویم آن طرف اروند و بچه ها را بیاوریم.»
پدرش اصرار کرد و گفت: «من این حرف ها سرم نمی شود. باید هر طور شده بروم، ببینم بچه ام کجاست؟! اگر نمی آیی، بگو تنها بروم.»
صمد نگاهی به من و نگاهی به پدرش کرد و گفت: «پدر جان! با آمدنت ستار نمی آید این طرف. اگر فکر می کنی با آمدنت چیزی عوض میشود یاعلی، بلند شو همین الان برویم؛ اما من می دانم آمدنت بی فایده است. فقط خسته می شوی.»
پدرش ناراحت شد. گفت: «بی خود بهانه نیاور من می خواهم بروم. اگر نمی آیی، بگو. با شمس الله بروم.»
صمد نشست و با حوصله تمام، برای پدرش توضیح داد جسد ستار در چه منطقه ای جا مانده. اما پدرش قبول نکرد که نکرد. صمد بهانه آورد شمس الله جبهه است.
پدرش گفت: «تنها می روم.»
صمد گفت: «می دانم دلتنگی. باشد. اگر این طور راضی و خوشحال می شوی، من حرفی ندارم. فردا صبح می رویم منطقه.»
پدرشوهرم دیگر چیزی نگفت؛ اما شب رفت خانه آقا شمس الله، گفت: «می روم به بچه هایش سری بزنم.»
✫⇠قسمت :1⃣4⃣2⃣
#فصل_هفدهم
بچه ها که دیدند صمد آن ها را به بازار نبرده، ناراحت شدند. صمد سربه سرشان گذاشت. کمی با آن ها بازی کرد و بعد نشست به درسشان رسید. به خدیجه دیکته گفت و به معصومه سرمشق داد. گوشه ای ایستاده بودم و نگاهش می کردم. یک دفعه متوجه ام شد. خندید و گفت: «قدم! امروز چه ات شده. چشمم نزنی! برو برایم اسپند دود کن.»