💔


✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_سی_و_شش



پاسگاه زید


سال شصت و چهار، بعد از عملیات بدر، در پاسگاه زید بودیم. همه ی شناسایی ها در هور انجام می شد، به همین دلیل تمام زندگی مان روی آب بود. 

یک شب که دو نفر از بچه ها برای شناسایی رفته بودند، دیگر برنگشتند. محمدحسین طبق معمول بچه ها را تا نزدیک معبر همراهی کرد و بعد همان جا منتظر ماند تا برگدند. 


آن شب خیلی دیر کرد، همه نگران شده بودیم، معمولا ساعت حرکت و بازگشت بچه ها مشخص بود، اما این بار از ساعت مقرر خیلی گذشته بود، معلوم بود که حتما اتفاقی افتاده است.

اواخر شب دیدیم محمدحسین آمد، ناراحت و افسرده و با حالی خراب توی خودش بود. زیر لب اشعاری را زمزمه می کرد.
 بغضی گلویش را گرفته بود، اما گریه نمی کرد.

شاید ملاحظه ی نیرو ها را می کرد. گویا در طول مسیر بچه ها، خمپاره ای به بلمشان اصابت کرده بود و هر دو شهید شده بودند و محمدحسین که ابتدای محور منتظرشان بود، زودتر از همه با خبر شد.

حالا دست خالی آمده بود و غم رفتن بچه ها بر دلش سنگینی می کرد. از ته دل آه می کشید و می گفت :«آقا اینها رسیدند، به مقصد خودشان، اما ما هنوز مانده ایم. آن ها هم رفتند.»
حسرت می خورد که چرا خودش مانده است.


#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد