* #هــو_العشـــق🌹 #پـلاک_پنهــان #قسمت108 ــ سمانه این پاکتای رشته رو بیار برام سمانه سریع پاکت های رشته را برداشت و کنار دیگ بزرگ آش گذاشت. امروز عزیز همه را برای شام دعوت کرده بود،همه به جز کمیل و محمد آمده بودند،عزیز و سمانه مشغول پخت آش بودند،بقیه خانم ها در آشپزخانه مشغول بودند. ـــ سمانه کمیل کی میاد؟ سمانه در حالی که رشته ها را می ریخت گفت: ــ نمیدونم عزیز حتما الان پیداش میشه ــ بهش یه زنگ بزن،به زهره هم بگو به شوهرش زنگ بزنه زود بیان. سمانه دیگ را هم زد و چشمی گفت. گوشی اش را برداشت و شماره کمیل را گرفت،بعد از چند بوق آزاد صدای مردانه ی کمیل در گوشش پیچید. ــ جانم ــ سلام کمیل،خداقوت،کجایی ــ ممنون خانومی،سرکارم ــ کی میای؟ سرو صدای زینب و طاها بالا گرفت و سمانه درست نمی توانست صدای کمیل را بشنود،روبه بچه ها تشر زد: ــ آروم بگیرید ببینم کمیل چی میگه ــ هستی خانومی؟ ــ جانم،اره هستم بچه ها شلوغ بازی میکردن صداتو نمیشنیدم،نگفتی کی میای ــ کارم تموم شد میام ــ کی مثلا؟ ــ یه ساعت دیگه ــ دایی محمد پیشته؟ ــ نه ــ خب باشه پس منتظرتیم ،زود بیا ــ چشم خانومی ،کاری نداری ــ نه عزیزم،خداحافظ ــ خداحافظ سمانه چشم غره ای به زینب و طاها رفت و به طرف عزیز رفت،آرش با دیگ های کوچک به سمت سمانه امد . ــ آجی،اینارو عمه سمیه داد بدم بهت سمانه به کمکش رفت و دیگ ها رو از او گرفت و روی تخت گذاشت. ــ چی هستن؟ ــ این پیاز اونا هم کشک و نعناع ــ ممنون با صدای عزیز هردو از جایشان بلند شدند * ادامه.دارد.... *

* 💞﷽💞 ‍#بادبرمیخیزد #قسمت108 ✍ #میم_مشکات چادرش را صاف و صوف کرد و بعد از اینکه معصومه تایید کرد از هال بیرون رفت. روی اولین مبل پدر و مادر نشسته بودند. نگاهی بهشان کرد و لبخندی زد. بعد چشمش را چرخاند روی مهمانها تا سلام علیک کند. رو به پدر داماد خواست سلام کند که ... لبخند روی لبش وا رفت. باورش نمیشد. دکتر پارسا? این اینجا چه میکرد? خواستگار محبوب پدر اقای دکتر بود? نگاهش را به چهره پدر داماد دوخت. صبر کن ببینم، چقدر قیافه اش آشناست... نگاهش بین هر دو نفر در رفت و آمد بود. پدر که فهمیده بود راحله شوکه شده با مهربانی گفت: -نمیخوای سلام کنی بابا? راحله باصدایی که از ته چاه در می آمد سلامی کرد و روی مبل نزدیکش نشست. سرش داغ شده بود و دست هایش یخ! خواب میدید? شوخی بود? نگاهی به پدر انداخت. چهره اش آرام بود. مادرش هم که کنار پدر نشسته بود همانطور ارام بود و البته کمی نگران. صدای پدر دکتر باعث شد دوباره به سمتش بچرخد. اقای پارسای بزرگ با خنده گفت: -منو یادت میاد دخترم? راحله هر چه تلاش کرد چیزی به ذهنش نرسید اما میدانست این مرد را جایی دیده: -چهره تون اشنا به نظر میاد اما نمیدونم کجا دیدمتون پدر قهقه ای زد که راحله را یاد قهقه های سیاوش می انداخت. بعد چشمانش را که همان نگاه جسور را داشت به راحله دوخت و گفت: - اون روز ، توی کلاس، من راجع به استادتون سوال کردم راحله که کم کم یادش آمد چشم هایش گرد شد: -بله..بله... اما شما که... بقیه حرفش را خورد چون یادش آمد چه تعریف بلند بالایی راجع به دکتر کرده بود. لابد پدر هم با کلی اب و تاب ان تعریف را کف دست پسرش گذاشته که پسر جان اینقدر با اعتماد به نفس به خواستگاری امده است!! سیاوش که منظور این دو نفر را نفهمیده بود متعجب رو به پدرش گفت: -شما دو نفر قبلا همو دیدین? و بعد یکدفعه یادش آمد به صحنه آن روز بعد از کلاس، که دیده بود پدرش با خانم شکیبا حرف میزدند اما پدر نگفته بود که چه حرفی زده اند. راحله سعی کرد ادب را به جا بیاورد برای همین گفت: -من نمیدونستم شما پدر استاد هستید. حال شما خوبه?خوش آمدین... پدر گفت: -ممنون دخترم. وقتی سیاوش گفت بریم خواستگاری اصلا فکر نمیکردم بیایم اینجا. البته الان فکر میکنم با اون نظری که شما راجع به سیاوش من داشتین دیگه ما بله رو گرفتیم و خندید. راحله سرخ شد و چشمان سیاوش برق زد. پدر هم لبخندی زد و میوه را تعارف کرد. راحله حرصش در آمده بود. چرا پدر و مادرش اینقدر خونسرد بودند. این آدمها با این تیپ و قیافه چه خط و ربطی به خانواده اش داشتند که حالا اینقدر خودمانی شده بودند. پدرش چرا اینجور گرم گرفته بود. مادر رفت تا چایی را بیاورد و پدر سیاوش گفت: - من اصلا فکر نمیکردم سیاوش با این تیپ و قیافه یه همچین دختری رو بپسنده. ولی معلومه طبع مادر خدا بیامرزش رو داره. راحله نگاهی به استاد کرد. خدا بیامرز?پس یعنی استاد، مادرش فوت کرده بود. سیاوش که نگاه راحله را دید لبخندی زد. راحله تعجب کرد و رو برگرداند. #ادامه_دارد... #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج