『سَـربـٰازانِ دَهـہ‌هَشتـٰادیٖ』
ایشون رو میشناسین!؟؟😉👆🏻
روح الله زم در اعترافاتش میگوید: روزی ۱۸ ساعت علیه انقلاب کار میکرد!!!😳
⚠️ما روزی چند ساعت واسه اسلام و انقلاب وقت میزاریم؟!!🤔
『سَـربـٰازانِ دَهـہ‌هَشتـٰادیٖ』
عاشورا✨ [امتحان] عهدالهی بود✅
اگر همین طوری پیش بریم..........
....
....
....
توی امتحان۵۰روز دیگه.......🤭
خب حالا به نظرتون توی این فرصت طلایی دقیقا چکار کنیم و چقدر وقت بزاریم!؟؟🧠👇🏻
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اینو حتما دانلود کنید و با دقت گوش کنید⬆️✳️
#لازمه‌ی‌امتحان✍🏻
○| @shohaadaae_80 |○
هدایت شده از 『سَـربـٰازانِ دَهـہ‌هَشتـٰادیٖ』
🌈جایی برای حرفهای شما👂🏻
https://harfeto.timefriend.net/827955488
#ناشناس‌نویس✍🏻
『سَـربـٰازانِ دَهـہ‌هَشتـٰادیٖ』
#رنج_مقدس🍀 #قسمت_صدونهم9⃣0⃣1⃣ ریحانه می گويد : انگشتر نشانت کو؟ انگشتر نشانم کو ؟ اول کمی فکر م
#رنج_مقدس🍀
#قسمت_صدودهم0⃣1⃣1⃣
خنده اش چنان پرصداست که من را هم به خنده می اندازد.
- مهمون داشتید؟
تعجب می کنم یعنی آنتن این را هم مخابره کرده است. سکوت میکنم.
- آخه الآن دوتا خانم از منزلتون اومدن بیرون.
با گنگی محاسبه ای می کنم و آرام می گویم:
- پشت درید؟
- پشت در که نه، اما عقب تر توی ماشینم. براتون معجون گرفتم. زحمت نیست بیایید دم در بگیرید، یا این که به علی بدم؟ راستش قرار دارم. فقط خواهش می کنم بخورید.
این دیگر نوبر است. تا یک هفته خوراک مسخره بازی های علی می شوم.
همزمان با خداحافظی و سلام برسانیدها و استراحت کنیدها و چشم گفتن من، زنگ خانه هم به صدا در می آید. از پنجره نگاه می کنم به علی که در را باز میکند و با مصطفی بگوو بخند. خیلی دلم می خواهد حرف هایشان را بشنوم.
سینی را که به دست علی می دهد، دوتا مشت هم حواله ی بازوی علی می کند وپشت دستی که جلوی ناخنک علی را می گیرد. حتما علی دستش انداخته که دوتا مشت کمش است ، باید به جای من موهایش را هم می کند. حالا با این مصیبت چه کار کنم؟ سعی می کنم حالت دفاعی ام را تبدیل به بی تفاوتی تهاجمی کنم. در اتاقم بدون اجازه باضربه ای باز می شود. روی سینی دسته ی کوچک گل نرگس است و ظرف معجون و پاکت نامه ای که جواب آزمایش است. زودتر از علی می گویم:
- یاد بگیر، یاد بگیر این ریحانه ی بنده خدا چه گناهی کرده گیر توی بی احساس افتاده.
میروم سمتش و سینی را می گیرم.
- این جوری نگام نکن، یه ذره اش رو هم به تو نمی دم.
علی می خندد. می خندد و روی در اتاقم ضرب می گیرد و می خواند:
- معجون خوب آوردیم، دخترتونو بردیم. معجون خوب ارزونیتون، دخترترشیده مال خودتون.
فرار می کند. همه می آیند اتاق من و عجیب این که علی چهارتا قاشق هم آورده .
- یعنی چی؟
این را می گویم و پدر میگوید:
- من بی گناهم ولی بدم نمی آد بینم دومادم چه سلیقه ای داره؟
سینی معجون وسط اتاق می نشیند و اگر دیر بجنبم تمام می شود. خجالت را کنار می گذارم و من هم مشغول می شوم. یک شاخه ی گل نرگس را هم برای خودم می گذارد و بقیه اش را روی سر مادر گل سر می کند. لذت رنگ های دنیا را می برم. رنگ آبی و سبز و زردش را.
- زندگی یک رنگ نیست . رنگین کمان است . چهار گوش هم نیست.دایره است.
مصطفی این را می گوید . توی ماشین هستیم برای خریدن حلقه. حرفش را برای خودم تصور
می کنم خوشم می آید از تعبیرش ؛ اما منتظرم منظورش را بگوید...
#بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖
✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد
#ادامه‌دارد...⏰
📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓
#ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱
♡{ @shohaadaae_80 }♡
『سَـربـٰازانِ دَهـہ‌هَشتـٰادیٖ』
#رنج_مقدس🍀 #قسمت_صدودهم0⃣1⃣1⃣ خنده اش چنان پرصداست که من را هم به خنده می اندازد. - مهمون دا
#رنج_مقدس🍀
#قسمت_صدویازدهم1⃣1⃣1⃣
- قوس و قزح دلربایی داره . بین فضای آفتابی و بارانی محشری است.
می گویم :
- اما همه ی رنگ های زندگی مثل رنگین کمان روشن نیست . بعضی وقت ها رنگ تیره هم داره.
دنده عوض می کند وآرام زمزمه
می کند:
- اما وسعت رنگین کمان را داره . از این سر دنیا تا آ ن سر دنیا کشیده می شه. هر کسی می تونه قلم مو برداره و بالا و پایین رنگ ها رنگ مورد علاقه ی خودش رو بزنه . از وسعتش استفاده کنه. دلیلی نداره که در فضای کوچکی ، خودش رو مجبور و محصور کنه و بعد هم غصه بخوره.
باانگشترعقیقم بازی می کنم . عجله ای برای رسیدن ندارد . آهسته می راند.
می دانم که این بحث را شروع کرده تا مرا به حرف بکشد، اما نمی توانم بفهمم دقیقا منظورش چیست.
- خیلی وقت ها می شه یکی قلم مو دست
می گیره و بالا و پایین رنگین کمون زندگی رو رنگی می زنه که خودش می خواد. تو هم مجبور می شی تحمل کنی .
موتوری مقابلمان است که از فرصت خلوتی خیابان استفاده می کند و با اینکه دو ترکه سوارند، تک چرخ می زند. هینی می کشم و دستانم را مقابل دهانم می گیرم. مصطفی سرعت کم ماشین را کم تر می کند و می گوید:
- ای جان ! جوونیه و همین کیف و حالش.
با صدایی خفه همان طور که نگران نگاهشان
می کنم، می گویم:
- این عین بی عقلیه. مگه مجبورن این طوری جوونی کنن؟
مصطفی توی تیم من نیست . راحت نگاهشان می کند و راحت می گوید:
- هر وقت کسی اجباری رنگی به رنگین کمانت اضافه کرد، منفعل نگاهش نکن ، یک تدبیری به خرج بده تا قوس و قزحش رو، جای اون رو، میزان رنگش رو و ترکیب بالا و پایینش رو خودت انتخاب کنی. منظورم اینه که در عین هر اجباری یک زاویه هایی اختیاری هم بازه. بستگی به خود آدم داره.
موتور راست می شود روی دوچرخ. نفس راحتی می کشم. مصطفی دنده عوض می کند و سرعت می گیرد و از موتور جلو می زند. هم زمان برایشان چند بوق تشویقی می زند. دو جوان خوششان آمده، خودشان را می رسانند به ماشین و یکی شان می گوید:
- نوکرتیم. مصطفی می خندد:
- آقایی. چرا این کفه ؟
- واردیم، بیخیال.
این مدل مصطفی را تصور نمی کردم. چه لوطی هم حرف می زند.
سرعت را کم تر کرده تا حرفش را بزند می گوید:
- بی خیالی رو عشقه ، اما جوونی هم حیفه .
جوان راننده اخم می کند و پشت سری اش با تلخندی می گوید:
- این کاره ای داداش یا نه ؟
دستان مصطفی ستون می شود به بالای در و می گوید:
- موتور پرشی باشه آره، با اینا حال نمیکنم.
جوان دستانش را مشت می کند و یک های بلند برای مصطفی می کشد که همه می خندیم . مصطفی آدرس جایی را می دهد برای این کارهای به قول خودش پرشور جوانی و توصیه ی کلاه کاسکت.
دیگر رسیده ایم. قبل از پیاده شدن می گوید:
- حواسم باشد بحث رنگین کمانمان نصفه نماند.
قبل از پیاده شدنم می گویم :
- اما من همه ی رنگ هایش را دوست ندارم.
نمیدانم می شنود یا نه. دنبال حلقه آمده ایم و نمی خواهم که حلقه بشود اسباب زحمتم. وقتی حلقه ی کوچک و ظریفی انتخاب می کنم، رد می کند، باید توجیهش کنم؛ صبورانه ایستاده تا نظرم عوض شود. مغازه های بعدی حلقه ظریف و طلایی رنگی به دلم می نشیند؛ اما قبل از اینکه نشانش بدهم می گویم؛
- می دونید عیب حلقه های بزرگ چیه؟
تیزتر از آن است که ترفندم را نفهمد. با لبخند می گوید:
- کدوم رو انتخاب کردید؟ تمام مقدمه هایی را که توی ذهنم چیده ام حذف می کنم ورک
می گویم:
- راستش من دوست دارم حلقه ام همیشه دستم باشه. حلقه های سنگین و بزرگ خیلی ها رو دیدم، حلقه شون رو گاهی دست نمی کنند چون کلافه شون می کنه.خب چه کاریه ، این هم قشنگه، هم ظریف.
حلقه تکی که توی جا انگشتری جلوه نمایی می کند را نشان می دهم.طلا فروش می آورد. سبک است وشیک. مصطفی حرفی نمی زند و ثمی گذارد به دل خودم .
سرويس هم همان جا برمی داریم.
- تمام معادله های معمول رو به هم می زنید.
سرویس پر از توپ های کوچک فیروزه ای است. رنگ آبی و طلایی جلوۀ قشنگی پیدا کرده است. می گویم:
- معادله ها رو آدم ها خودشون می نویسن و بعد هم به جامعه تحمیل می کنن. مهم اینه که آدم خودش مجهول معادله قرار نگیره.
در ماشین را برایم باز می کند. وقتی می نشینم دستش را بالای سقف می گذارد و خم می شود. بعد از مکث کوتاهی می گوید:
- من شیفته ی همین معادله نویسی تون هستم. ولی جدا بانو من مجهول ایکس هستم یا ایگرگ ؟
#بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖
✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد
#ادامه‌دارد...⏰
📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓
#ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱
♡{ @shohaadaae_80 }♡
#اطلاعیه⚠️
❇️از امروز در دونوبت عصرگاهی و شبانگاهی رمان گذاشته میشود😍