#رنج_مقدس🍀
#قسمت_صدوپانزدهم5⃣1⃣1⃣
مصطفی دنبال چه چیزی است از این بحث های چالشی ؟
- سکوت که می کنی، می مونم بقیه ی حرفم رو بگم یا نه؟
به تقلا می افتم تا حرفی بزنم.
- یه بحث رو که شروع می کنید سرگردانم
می کنید. چون شما با پیش زمینه ی ذهنی و آمادگی برای گفت وگو می آیید، من در معرض ناگهانی قرار می گیرم.
- حتما هم بین هدف من از بحث و جوابی که می خواید بدید.
سرم را تکان می دهم. می خندد.
- آقا مسعود گفته بود که به جای جواب مثبت، تکان سر مثبت دادید.
مسعودی بسازم که چهارتا مسعود از آن طرفش بزند بیرون. باید مصطفی رااز ارتباط بیشتر محروم کنم. هرچند فکرنکنم حیثیتی مانده باشد که قابل دفاع باشد.
- کاش دقیقا می دونستم برادرام درباره ی من به شما چی گفتن؟
- کدومشون چی گفتند؟ در کدوم دیدارمون ؟ در کدوم مرحله از آشنایی؟
- تا این حد؟
با خنده ادامه می دهد:
- هرکدوم یه گفت وگوی خاص دارن ، یه مدل خاص دارن، به دیدگاه خاص، دیدار اول و دوم هم کار رو به جایی می رسوندن که دو سه روز که توی کوچه می رفتم باید لباس ضد گلوله می پوشیدم.
حرف نزنم سنگین ترم. پارک می کند. پیاده
می شویم برای خرید آيينه وشمعدان. زود
می پسندم. آیینه قدی که می شود مقابلش راحت ایستاد و نگاه کرد. مصطفي پشت سرم می ایستد .
- وقتی حرص می خوری، خوشمزه می شی.
می ترسی، دل آدم می سوزه . خسته می شی ، مظلوم می شی. عصبانی که می شی آدم دوست داره یه کاری بکنه که آروم بشی .
بی حوصله گی ت رو ندیدم، لجاجت هم که خدا نکنه...
بی اختیار خیره می شوم به صورت خودم .
- سه روزه همه اینها رو دیدید؟
- نه توی صحبت چند باره مون و کوه و تلفن هامون، دستم اومده؛ اما الآن چشمای متعجب هم دیدنیه.
چشمانم را می بندم. .
- حالا باشه خانومم. بقیه ی تحلیل ها شاید وقتی دیگر.
دارد سرقیمت چانه می زند. شمعدان نمی خواهم. از بچه گی که خانه ی عروس و داماد می رفتیم همیشه سؤالم این بود که چرا شمعدان کنار آیینه ها خالی است. یک بارهم نشد یکی جوابم را درست بدهد و خاصیت این ها را بگوید. آستین مصطفی را می کشم. هنوز صدایش نکرده ام. نمیدانم دقیقا باید چه بگویم. سرخم می کند:
- جانم؛ چیزی شده؟
- من شمعدون دوست ندارم.
- ا چرا؟ زشته؟
- نه کلا!
- یعنی اینا رو دوست ندارید یا کلاشمعدونی دوست ندارید؟
- گزینه دو
- نمی خواید یه دور بزنید شاید به دلتون نشست، مدل دیگه؟
سرم را به علامت منفی تکان می دهم. می روم مقابل آیینه ها. به حالات مختلف صورتم فکر
می کنم. سعی می کنم همان حال ها را در خودم جست وجو کنم و بعد تغییرات صورتی را ببینم، فایده ندارد؛ اما مصطفی درست می گوید. دقیقا من هم در مورد《سه تفنگدار》همین حالت ها را درک می کنم ومتناسب با آن ها برخورد می کنم.
برخورد انسان ها با اتفاقات اطرافشان متفاوت است. گوشی را که برداشتم می دانستم دارم جواب یک ناشناس را می دهم و كاش برنداشته بودم!
-سلام لیلا خانم ؟
- سلام بفرمایید.
- شما من رو نمی شناسید...
می نشینم روی صندلی. با کمی مکث و شمرده می گویم:
- صداتون برام آشنا نیست. امری دارید؟
با تمسخر جواب می دهد:
- عیب نداره ، من خودم رو معرفی می کنم. امیدوارم که از اشتباه بزرگی که دارید توی زندگیتون می کنید جلوگیری کنم.
از لحنش حس بدی در دلم می افتد. با تردید
می پرسم :
- اشتباه ؟ ببخشید می شه خودتون رو معرفی کنید؟
- چرانشه ؟ من نامزد سابق مصطفی هستم.
حرفش را می شنوم. نمی فهمم. ذهنم دوباره تکرار می کند و تازه انگار می فهمم. آب دهانم را به زور قورت می دهم.
- کدوم ... کدوم مصطفی؟
#بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖
✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد
#ادامه‌دارد...⏰
📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓
#ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱
♡{
@shohaadaae_80 }♡
