👉1👈 ⭕️ انذار و تبشیر ❓قرآن حق نداره انقد خشن با ما حرف بزنه! ما هر چی هستیم، تقصیر خداست! 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: ✍️ تربیت، رویِ دو رکنِ انذار (تهدید) و تبشیر (تشویق) بنا شده است. قرآن، هم از عذاب می‌گویَد و هم از بهشت. اگر این‌دو در کنارِ هم نباشند، تربیتِ صحیح رُخ نمی‌دهد. ❗️سیستمِ آموزشی و تربیتیِ قدیم، انذار محور بود. آن‌ها برای مطیع کردنِ متربیانِ خود از ابزارهای قهرآلود استفاده می‌کردند. خروجیِ این سیستم، یک فردِ عقده‌ای و عصبانی است!! ❗️سیستمِ آموزشیِ جدید اما برای منقاد کردنِ متربی، فقط او را تشویق می‌کند. دانش آموزِ این سیستم هم تا وقتی با ادب است که جایزه بگیرد! خروجیِ این سیستم یک مشت انسانِ لوس و نُنُر است که فاقدِ استقامتند و تحملِ هیچ ناملایمتی‌ای را ندارند. ✅ اسلام اما دو روشِ نام‌بُرده را قبول ندارد. روشِ اوّل متربی را به ضربِ سیلی و روش دوم، متربی را به زورِ نوازش، نگهداشته. هر دویِ این‌ها اجبار است!! اسلام امّا برای تربیت، سه گامِ اساسی پیشنهاد می‌کند: 1️⃣ توجیه: متربّی باید به تفکر واداشته شود و نسبت به سبکِ زندگی، خوب توجیه شود. فلسفه‌ی اطاعت از خدا و مخصوصاً اصولِ عقاید باید با برهانِ عقلی برایشان جا بیفتد. 2️⃣ توبیخ: اگر متربّی، علیرغمِ توجیهِ منطقی و پس از آن‌که مثلا حقّانیت نماز را پذیرفت، باز هم تنبلی کند این‌جا باید انذار شود. ✍️ انذار یعنی هشدار؛ یعنی توجه داشته باش که کارِ بد، تبعاتِ منفی دارد. توجه به این‌که ترکِ نماز، مقصدَش جهنّم است باعث می‌شود او یک بازدارنده‌ی قوی برای ترکِ گناه داشته باشد. 3️⃣ تشویق: حالا متربّیِ توجیه شده، با شنیدنِ انذار، از ارتکابِ گناه وحشت دارد. تلاش هم می‌کند برای انجامِ تکالیف و ترکِ گناه. این‌جا او نیاز به تبشیر و تشویق دارد تا نا امید نشود. ➕ تبشیر یعنی متوجه باش که کارِ خوب، اثراتِ مثبت دارد. تبشیر باعث می‌شود او هنگامِ مواجهه با عمل صالح، یک مُحرّکِ قوی داشته باشد. چون به ثمرات و برکاتِ مثبتِ عملِ نیکَش می‌اندیشد. 📣 البته در قرآن، انذار در مقایسه با تبشیر، اولاً مقدّم است غالبا و ثانیاً پُر تعداد تر است؛ چون: 1️⃣ بازدارندگی: جریمه بیش از هدیه، بازدارندگی دارد. دو دانشگاه را در نظر بگیرید که اوّلی با وعده‌ی جایزه تلاش دارد دانشجو را منضبط کند و دوّمی با تهدید به حذفِ درس و پرداختِ جریمه! ☝️پر واضح است که دانشجوی تنبل در دانشگاهِ اوّل می‌گوید عطایَش را با لقایَش بخشیدم و خواب بیش از آن هدیه می‌چسبد! اما عدمِ حضور در کلاسِِ دانشگاهِ دوّم تبعات دارد و تنبل‌ترین دانشجو را هم به دانشگاه می‌کِشاند. از جایزه می‌توان صرف نظر کرد اما از خطر، نه! 2️⃣ تعدد کج‌راهه: راهِ صحیح، یکی است برخلافِ کج‌راهه که پُر تعداد می‌باشد. پس خدا باید به تعدادِ کج‌راهه‌ها به انسان انذار و هشدار دهد و به تعدادِ راهِ صحیح، به انسان تبشیر و مژده دهد. ❓وقتی جاده‌ی چالوس خطراتَش بیشتر است آیا پلیسِ مهربان نباید قدم به قدم تابلویِ هشدار و انذار نصب کند؟ بیم دادن نسبت به دره‌ها عینِ مهربانی و لطف و خیرخواهی است. با این نگاه، انذار نیز مِهر است نه قهر. 👌 خدا مثلِ مادرِ مهربان و دلسوزی است که می‌بیند فرزندَش در دهانه‌ی آتش‌فشان است. آیا مادر، می‌تواند ساکت بنشیند و هشدار ندهد؟ اگر از این پنجره به قرآن نگاه کنیم، به تعداد انذارهای قرآن، به مهربان بودنِ خدا باورمند خواهیم شد. ⛔️ شاید اولین کسانی مقوله‌ی عذاب را انکار کردند به فرموده‌ی آیه‌ی 80 سوره‌ی بقره، یهودیان بودند: "وَ قَالوا لَن تَمَسَّنا النّارُ إلاّ أیاماً مَعدُودَةً". یعنی روحانی‌نماهایِ دین یهود نیز می‌گفتند هرگز آتش، ما را لمس نخواهد کرد! 3️⃣ گناه‌گرایی: کمرنگ کردنِ انذار نسبت به عذاب، مساوی است با تشدیدِ گناه گرائی. وقتی قرار است تنبیه نشوم، چرا باید از لذّت گناه، صرف نظر کنم و در برابرِ معصیت، پرهیزکار شوم؟ نفیِ عذاب یعنی صدورِ مجوّز گناه برای خود. ☝️راننده‌ای که به قوانین و هشدارهای تابلویِ جاده‌ها مبنی بر پیچِ تُند و ریزشِ کوه و... بی اعتنا است و آن‌را انکار می‌کند در واقع برای خود مجوّز رانندگی پُر خطر صادر می‌کند و دچار سانحه خواهد شد. ادامه👇👇👇 🆔 @SinJimDin

👉2👈 ادامه👆👆👆 4️⃣ عذابِ خود ساخته: توجه داریم که انذار برای مومن، صرفاً یک هُشدار و زنگِ خطر است. کسی با هُشدارِ خدا، که نسوخت! بی‌توجهی به این هشدار ـ که در واقع انتخابِ خودِ من است ـ عامل سقوط به آتش است. ❌ پس نگوئیم همه چیز تقصیرِ خدا است! خدا 124 هزار پُلیسِ راهنما را به همراهِ 104 کتابِ آسمانی که در واقع تابلویِ راهنمای جادّه هستند، فرستاد تا ما را نسبت به درّه‌ها و چاله‌های جاده‌ی دنیا آگاه کند. ☝️اما یک راننده‌ی بی‌مبالات می‌آید زبانَش را به سمتِ پلیس دراز می‌کند و سنگی به طرفِ تابلو می‌اندازَد. بعدَش هم بخاطرِ بی‌توجهی به قوانین، به تَهِ درّه سقوط می‌کند و تا آخرِ عُمر فلج می‌شود! این‌جا تقصیرِ خدا چیست؟! ➕ بدبختی و خوشبختی در باغچه‌ای که خودمان کاشته‌ایم می‌رویَد. هر کس بذرِ بدبختی کاشت، تباهی درو می‌کند و هر کس بذرِ خوشبختی کاشت، بذرِ سعادت درو می‌کند. خلاصه آن‌که از ماست که بر ماست... . ✍️ عذاب، نتیجه‌ی قهریِ گناه است. همان‌طور که سقوط به به درّه، نتیجه‌ی طبیعیِ بی‌احتیاطی است. پس خدا برای کسی عذاب نمی‌سازد. عملِ من سازنده‌ی جهنّمِ من است. ➕ خدا قصری مجلل ساخته که هم اتاقِ پذیرایی دارد و هم چاهِ فاضلاب. این‌که سوسک‌ها چاه را بعنوانِ زیست‌گاه انتخاب می‌کنند، تقصیرِ خدا چیست؟! آدم باشیم تا در مهمان‌خانه جایمان دهند. ✍️ خلاصه: تربیت از دیدگاهِ اسلام دارای سه ضلعِ اصلی است. توجیه، توبیخ و تشویق. این سه اگر توأمان باشند تربیتِ صحیح، رقم می‌خورد. این لینک را نیز بخوانید لطفاً. 🆔 @SinJimDin

⭕️ اجل معلّق ❓در مورد اجلِ حتمی و متغیّر توضیح دهید. 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: 🗣 سوره انعام آیه 2: "هو الذی خَلَقکم مِن طینٍ ثمّ قضى أجلاً و أجلٌ مسمّى عِنْدَهُ". یعنی او كسى است كه شما را از گِل آفريد؛ آن گاه اجلى مقرر فرمود و اجل معين پيش اوست. ✅ از این آیه استفاده می‌شود که در ابتدای خلقت، اجلِ انسان معلوم شده است. البته یک اجل حتمی(مُسمّی) داریم و یک اجلّ معلَّق. دومی را می‌شود با مثلا صله رحم، صدقه، تربت امام حسین، دعا یا گناه، افزایش یا کاهش داد. بر خلافِ أجلِ حتمی که قابل تغییر و تبدیل نیست. 📣 مرگِ حتمی، دردی است که هیچ دوا و دارویی ندارد: "کلُّ نفسٍ ذائقَةُ المَوت". همه مرگ را خواهند چشید... . گذشته از این‌که همه چیز در مشیّت خدا است. برگ از درخت بدونِ اذنِ خدا زمین نمی‌افتد. ✍️ وقتی اراده‌ی خدا به مرگِ من تعلق گرفت، تربتِ سید الشهداء و خودِ امام حسین نیز قدرتِ شفای من را ندارد. مگر می‌شود زورِ تربتِ امام حسین از زورِ اراده و مشیتِ خدا بالاتر باشد؟ آن تربت در صورتی شفا می‌دهد که خدا اذن و اراده‌اش به شفا باشد. تربت، بیمارِ لاعلاج را از سرگردانی و حیرت بیرون می‌آورد. ☝️لذا به بیمار، تربت بدهید تا به واسطه‌ی آن یا شفای دنیوی بیابد و به دنیا برگردد. یا شفای اخروی بیاید و بدونِ دردِ سر، به عالَم برزخ منتقل شود. در هر دو صورت، تربت نقشِ خودش را ایفا کرده. البته اگر اراده‌ی خدا به استمرارِ بیماری باشد باز هم این‌جا تربت در برابرِ فرمانِ خدا تسلیم و خاضع خواهد بود. ❓ممکن است سوال شود از کجا بفهمیم که فلان شخص به اجل حتمی مُرده یا اجلِ معلّق؟ تشخیصِ این موضوع، برای انسان‌های عادی و کسانی که چشمشان به ملکوت بسته است، مقدور نمی‌باشد. ✅ شخصی مثلِ پیامبر یا امام یا اولیاء الهی می‌توانند بگویند که فلان فرد یا مثلا اهالی این قبرستان نه به اجلّ مسمّی که بخاطر چشم‌زخم و پیش از موعد مُرده‌اند. 🆔 @SinJimDin

⭕️ عقیقه ❓در مورد عقیقه توضیح میدین لطفا؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: 📣 عقیقه به حیوانِ حلال گوشتی گفته می‌شود که روزِ هفتمِ تولد برای حفظِ فرزند از بلا قربانی می‌شود. ➕عقیقه بهترین سپر برای در امان ماندن از شرور و تله‌های ماورائی است. به برخی از احکامِ عقیقه توجه کنید: 1️⃣ بهتر است از گوشتِ عقیقه، حداقل 10 فقیر اطعام شوند. 2️⃣ در عقیقه، فرقی بینِ دختر و پسر و نیز سید و غیر سید نیست. البته مستحب است برای مولود پسر حیوانی نر و برای نوزاد دختر حیوان ماده عقیقه شود. 3️⃣ عقیقه، مستحبِ موکد است و حتی اگر برای کسی در دورانِ نوزادی عقیقه نکردند، می‌توانند در ایام بزرگسالی جبران کنند. ولی بهتر است روز هفتم ولادت عقیقه شود. عقیقه‌ی هر فرزند، مختص او است و برای دو فرزند نمی‌توان یک عقیقه قربانی کرد. 4️⃣ خوردن گوشت عقیقه برای اعضای خانواده‌ی نوزاد ـ نان خورهایِ پدرِ نوزاد ـ مخصوصاً مادر مکروه است، البته حرام نیست. 👌احتمالا عقیقه از این جهت دفع بلاست که نوعی انفاق به فقرا محسوب می‌شود. کسانی که گوشتِ عقیقه را خودشان می‌خورند، در واقع انفاقی نکرده‌اند تا توقعِ دفعِ بلا داشته باشند!! 5️⃣ مستحب است بعد از سر بریدن عقیقه، استخوان‌های حیوان را نشکنند و اصطلاحاً گوشتِ عقیقه نباید ساتور بخورد. فقط بندهای بدنش را جدا کنند. 6️⃣ اگر قابله، مادر بزرگِ پدریِ نوزاد نباشد یا از افراد تحت تکلف نباشد، مستحب است یک ران یا یک سوم و یا یک چهارم از گوشت گوسفند را به قابله بدهند 7️⃣ بقیّه‌ی گوشت هم بین مؤمنانِ نیازمند تقسیم می‌شود؛ البته بهتر این است که ما بقیِ گوشت را با با آب و نمک بپزند و حدّاقل به ده نفر از مؤمنان، اطعام کنند؛ هر چه تعداد اطعام شوندگان بیشتر باشد فضیلتش نیز بیشتر است. 8️⃣ بهتر است حیوان ذبح شده برای عقیقه، گوسفند باشد؛ البته بقیه حیوانات مثل گاو یا شتر هم بعنوان عقیقه قبول است. کمتر از گوسفند، قربانی محسوب نمی‌شود. 9️⃣ مستحب است گوسفند، سالم باشد و سنّش کمتر از 7 ماه نباشد. 🔟 مستحب است هنگام سر بردین عقیقه این دعا خوانده شود: "یٰا قَوْمِ إِنِّی بَرِی‌ءٌ مِمّٰا تُشْرِکُونَ إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مٰا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلٰاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیٰایَ وَ مَمٰاتِی لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ لٰا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذٰلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ بِسْمِ اللهِ وَ اللهُ أَکْبَرُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ" ☝️لازم به ذکر است که به‌جای فلان بن فلان، اسم فرزند و پدرش ذکر شود.پس از بریدن سر عقیقه نیز مستحب است قرائتِ این دعا: "بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ؛ وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مٰا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلٰاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیٰایَ وَ مَمٰاتِی لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ لٰا شَرِیکَ لَهُ اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ اللَّهُمَّ هَذَا عَنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ". ❗️دفن استخوان حیوان ذبح شده هم یک رسم خرافی است، در شرع مقدس نیامده و جزء آداب عقیقه نیست. 🆔 @SinJimDin

👉1👈 ⭕️ اخلاص و ریا ❓ریا چیست و چگونه می‌توان به قله‌ی اخلاص رسید؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: ✍️ نقطه مقابلِ اخلاص، "ریا" است. ریا یعنی با هدفِ رؤیت و نگاهِ مردم، عبادت کنیم. این نوع عبادت، نوعی شِرک محسوب می‌شود. شِرک یعنی برای غیرِ خدا کاری انجام دهیم. 🔔 چه بسا کسی در جمع، عبادت کند اما هدفَش چون نگاهِ مردم نیست مرتکبِ ریا نشده باشد. از آن طرف کسی در خلوت عبادت کند ولی چون در نظر دارد عبادتِ خلوتی‌اش را جار بزند، دچار ریا شده شود. ❗️در شرکِ خفی [مخفی] بر خلافِ شرکِ جلی [آشکار] انسان علناً نمی‌گوید من بُت را شریکِ خدا قرار دادم؛ بلکه در فعالیت‌های روزمره‌اش برای غیرِ خدا حساب باز کرده. مثلا می‌گوید اول خدا بعد شما. برای رهایی از ریا و رسیدن به قله‌ی اخلاص: 1️⃣ تلقین: اوّل باید اعمال روزانه‌مان را مرور کنیم و ببینیم کجاها از غیرِ خدا می‌ترسیم؟ کجاها برای غیرِ خدا حساب باز کردیم؟ کجاها خدا فراموش می‌شود؟ ➕پس از شناسائی، به خودمان مرتب تلقین و یادآوری کنیم که کار برای غیرِ خدا ارزش و پاداشی ندارد و فقط رنج و خستگیِ عمل به تَنَم می‌ماند! خدا از همه قوی‌تر است و از او نباید ترسید. عبور و مرورِ قلبی و زبانیِ این عبارات، غیرِ خدا را در نگاهِ ما کوچک می‌کند. 2️⃣ کبریائیِ خدا: گام دوم، توجه به کبریائی و عظمت خدا است. چرا شاه بیتِ نماز "الله اکبر" است؟ چرا این عبارت در نماز، پُر تکرار است؟ دلیلش این است که تا خدا در برابرِ چشم و دلمان بزرگ جلوه نکند، ما نمی‌توانیم به مرتبه‌ی اخلاص برسیم. ❌ ما چون مدیرِ مدرسه، دوستمان یا نامزدمان یا مردم را بزرگ می‌بینیم، بخاطر همین است که ممکن است بخشی از عبادتمان را برای خوش‌آمدِ خیرِ خدا انجام دهیم. اما وقتی همه جلویِ چشمِ ما حقیر شدند و خدا بزرگ، این‌جا خود بخود اعمالِ ما سمت و سویَش الهی می‌شود و تمجیدهای مردم، دلمان را نمی‌لغزاند. ❓حالا چگونه عظمت و بزرگی و کبرائیِ خدا را حس کنیم؟ برای شناخت هر کس باید آثار و کتاب‌هایش را خواند. قرآن، آفاق و انفُس، در واقع آثارِ خدا هستد که باید پیوسته و همیشه‌گی مطالعه‌شان کنیم: 👈 1. آیاتِ تشریعی(قرآن): انس با مفاهیم قرآن باعث می‌شود خدا را بشناسیم. خدا را که خوب‌تر شناختیم، خوب‌تر عبادتش می‌کنیم. ➕ شما استادتان را که شناختید، کم کم احترامَش می‌کنید و در برابرش خاضع می‌شوید. در عبادت نیز اگر چنین کنید، خدا در چشم و دلِ شما برجسته می‌شود و جُز او را قابل نمی‌دانید برای کرنش و ستایش. 👈 2. آیاتِ آفاقی: نگاه کنیم به عظمتِ کیهان و جهان. متاسفانه شهرهای ما را آلودگی‌هایِ نوری و صوتی و ساختمانی پر کرده و ما نمی‌توانیم آسمان را ببینیم. اگر یک نیمه شب از کویر به آسمان نگاه کنیم خود بخود پایمان سست می‌شود و با دیدنِ کبرائیِ خدا، به سجده می‌افتیم. 👈 3. آیاتِ انفسی: ما وقتی یک خودرویِ مدرن می‌بینیم چشممان به سمتش جلب می‌شود و سازنده‌اش را تحسین می‌کنیم. بدنِ انسان یک خودرویِ تمام اتوماتیکِ فوقِ مدرن است. به دقت‌های بکار رفته در انگشتان و رگ‌های زیر پوست توجه کنید. چقدر حساب شده طرّاحی شده. هر کس خودش را بشناسد، خدایش را شناخته: "مَن عَرَفَ نفسَهُ فقد عَرَفَ ربّهُ". 👌 انسان، خدایِ کوچک شده است. علاوه بر جسم، بُعدِ روحیِ او به مراتب با عظمت‌تر است. خودمان را که بشناسیم، کبرائی و عظمتِ خدا را درک خواهیم کرد و "الله اکبر"هایمان واقعی‌تر خواهد بود. 3️⃣ تذکر: سعی کنیم یادِ خدا را در محیط کار و خانه زنده کنیم. با نصبِ تابلو و دکوراسیونی که رنگ و بویِ خدا و آخرت داشته باشد. تلقینِ مدام این جمله که "باید همه کارم برای خدا باشد" نیز موثر است. ➕ ابتدایِ هر کار نیتِ عملم را به زبان بیاورم و مثلا بگویم غذا می پذم برای رضای خدا. اعضای خانه و جامعه مدام به یکدیگر تذکر دهند که برای خدا کار کند. کارِ خیر را مخفی کنیم و گمنام باشیم. این اقداماتِ بظاهر کوچک، کم کم دل را به قله اخلاص می رساند. ✅ البته همیشه باید نگرانِ اخلاصِ عملمان باشیم. مومن همیشه این ابهام را در وجودَش دارد که آیا عملم قبول شده یا نه؟ تا از غرور در امان باشد و مرتب به فکرِ ازدیادِ اخلاصَش باشد. مدام به خودمان تذکر دهیم که هنوز نتوانسته‌ای خدا را راضی کنیم و آنی بشویم که او می‌خواهد. 4️⃣ هدفگذاری: اخلاص یعنی هر کاری که می‌کنم هدفم جلبِ رضایت "خدا" باشد. پس اولِ همه فعالیت هایِ علمی، کاری و تفریحی‌مان قصدِ تقرب فراموش نشود. 👌سعی هم کنیم وسطِ فعالیت‌هایمان گاهی "یا الله" بگوییم تا هدف، یادآوری شود و رشته‌ی "اخلاص" را پیوسته کنیم در زندگی‌مان. مخلصین، مرتّب گزارش کار می‌دهند به خدا و برایشان حرف و حدیثِ دیگران مهم نیست. ادامه👇👇👇 🆔 @SinJimDin

👉2👈 ادامه👆👆👆 5️⃣ تمایل به گمنامی: بعضی‌ها کار می‌کنند برای نامداری، برای شُهرت. برایشان مُهم است که در نگاهِ دیگران باشند و همه آن‌ها را به نیکی یاد کنند. ➕ اهلِ اخلاص کسانی هستند که رسما طرح و برنامه می‌ریزند برای رد گُم کنی. کمک می‌دهند به فقرا اما بی‌نام! پول می‌ریزند به حسابِ فلان فامیلِ مستمند اما بی‌خبر و ناشناس. کسی که دوست دارد نامش به دهان‌ها بیفتد و اگر نامَش را نبرند ناراحت می‌شود یعنی اخلاص ندارد. 6️⃣ تساوی خلوت و جلوت: شخصِ مخلص، بر خلافِ ریاکار خلوت و جلوت [=آشکار] برایَش فرقی ندارد و در حس و حالش و نیتش تغییری رُخ نمی‌دهد. ریاکار اما در جمع، حالِ خوش دارد برای عبادت اما در خلوت، سست است. ➕ در هیات و جمعِ دوستانه، مسجد را جارو می‌کند، ظروف هیات را می‌شویَد اما در کارِ خانه کمک نمی‌دهد؛ غافل از این که کمک به مادر، پُر فضیلت‌تر است. ➕ ترس از گمنامی، تمایل به دیده شدن و این‌که فعالیت‌هایَش موردِ تمجید دیگران قرار بگیرد و اسمش بر سر زبان‌ها باشد، علامت ریا است. 7️⃣ بی توقعی: خدای متعالی در سوره‌ی انسان، اهلبیت را با صفت "لا نُریدُ مِنکُم جُزائاً وَ لا شُکُوراً" توصیف می‌کند. این یعنی شخص مخلص، از کسی "مطالبه"ی پاداش ندارد؛ حتی به اندازه یه تشکر. ✅ اما از آن‌سو اصرار دارد روی این‌که خدا از او تشکر کند و تشکرِِ امام زمان را یک روز بشنود. کسی که بابتِ یک فعالیت، توقعاتِ نجومی لیست می‌کند و کلی منّت می‌گذارد یا قبلَش مبلغ را طِی می‌کن، مخلِص نیست. 🆔 @SinJimDin

👉1👈 ⭕️ نائب المهدی ❓ولیِ فقیه، نائبِ مردم است یا نائبِ امام زمان؟ منتخبِ مردم است یا منصوب از جانبِ خدا؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: 🔔 اهل کوفه نبودن یعنی بدانی تا حسین نیامده، ولیّ امر "مسلم بن عقیل" است. بقولِ شاعر: وقتی امام عاشقان غایب است / اطاعت از خامنه‌ای واجب است. 👌تعبیرِ "ولایتِ فقیه" بمعنایِ سرپرستیِ فقیه است بر مردم. حال، این فقیه باید منتخبِ مردم باشد یا منتصب از جانبِ خدا؟ بعبارتِ دیگر فرایندِ زعامتِ ولیِ فقیه، انتخابی است یا انتصابی؟ ✍️ سه دلیلِ معتبر و قابل استناد در نقل هایِ حدیثیِ ما وجود دارد که انتصابی بودنِ ولایت فقیه را تایید میکند: 1️⃣ عمر بن حنظله در موردِ نزاعِ بین افراد از امام صادق سوال کرد؛ اما در پاسخ، به این مضمون فرمودند: "به فقیه مراجعه کنید؛ چرا که من آن شخص را حاکمِ بر شما قرار داده ام و اگر کسی حکمش را نپذیرد خدا را و ما را رد کرده". ➕ این حدیث، به "مقبوله" مشهور است چرا که در کتُبِ اربعه ی شیعه آمده و موردِ قبولِ شیخِ کلینی، شیخِ صدوق و شیخِ طوسی است و برخی این روایت را متواتر دانسته اند. در این روایت صراحتا به این نکته اشاره شده که حکم بودنِ فقیه، توسط امام انجام شده. 2️⃣ ‏‏ ابی خدیجه میگوید امام صادق مرا مأمور کرد که این پیام را ابلاغ کنم: "در مواقعِ نزاع، به فقیه مراجعه کنید چرا که من او را قاضیِ شما قرار دادم". ➕ حدیثِ فوق با تعبیرِ "مشهوره ی ابی خدیجه" شناخته میشود. این تعبیر، نشان میدهد که صحیح بودنِ روایتِ فوق موردِ شُهره ی علما بوده است در طولِ تاریخ. در سندِ این حدیث نام دو تن از راویان آمده اند که جز از افراد موثق نقلِ روایت نداشته اند. 3️⃣ امام در پاسخ به سوالِ اسحاق بن یعقوب کلینی، شیعیان را دعوت به رجوع به فقها میکند و آنان را حجتِ خودشان معرفی میکنند: "و أما حوادث الواقعه فارجعوا فيها الي روات حديثنا؛ فإنهم حجتي عليكم و أنا حجت الله عليهم". ➕راویِ حدیث به کسی میگویند که اجازه نقلِ حدیث دارد و این اصطلاح، رویِ علما و فقها صدق میکند نه هر کسی که برگه ای دست بگیرد و روایت بخواند. در قدیم الآیام، روایتِ حدیث نیاز به مجوز داشت که اصطلاحا به آن "اجازه نامه روایت حدیث" میگفتند. ➕ دلالتِ این حدیث بر مدعای ما کاملا روشن است. چون حدیث صراحتا میفرماید: "إنهم حجتي" یعنی خودِ این فقها حجتند و نمی فرماید "کلامُهم حجتی" تا کسی اشکال کند کلامِ فقها حجت است و نه خودشان. ➕ این نامه (توقیع) توسطِ شیخ کلینی و نیز شیخِ صدوق در کتابِ کمال الدین آمده. علمای معاصر تمامِ نقل هایِ شیخ صدوق ـ و لو بی سند هایش ـ را صحیح میدانند بخاطرِ عظمت و جلالتِ ایشان. این نامه در دورانِ غیبتِ صغری و زمانِ حضورِ نائبانِ خاص امام زمان صادر شده. شیخِ کلینی هم که نقل کننده این حدیث است در دورانِ غیبتِ صغری زندگی میکرد و با سفیرانِ خاص امام مرتبا ارتباط داشت. اگر این حدیث نامعتبر باشد، چرا کلینی آن را صحیح السند دانسته؟ ضمن این که علامه تستری در کتابِ قاموس الرجالِ خود، اسحاقِ بن یعقوب را برادرِ بزرگِ شیخ کلینی میدانند که از بزرگانِ موثقِ حدیثی است. شیخ صدوق نیز در نقلِ توقیع به این موضوع اشاره دارد. پس اسحاقِ این حدیث، مجهول الهویه نیست و اتفاقا مورد وثوق است. ❓ممکن است کسی بپرسد پس در این فرایند، نقش مردم چیست؟ مردم، انتخاب کننده ی ولیِ فقیه نیستند بلکه عینیت بخشنده ی حاکمیتِ ولی فقیه هستند. ➕بعبارتِ ساده تر فقهای جامع الشرایط در زمانِ غیبت توسط امام، بعنوانِ ولی و سرپستِ جامعه منصوب شده اند. اما فقیهِ منصوب از جانب امام وقتی مبسوط الید و صاحبِ حکومت میشود که توسط مردم انتخاب شود و إلا خانه نشین خواهد شد. ❌ گوهرِ ولایت از آنِ خدا است و نه مردم. چگونه ممکن است مردمی که فاقدِ گوهرِ ولایت هستند، اعطا کننده ولایت به پیامبر و امام و ولی فقیه باشند: "فاقد الشیء لایُعطی الشیء". مردم، دهنده ی مقامِ ولایت به پیامبر، امام و ولیِ فقیه نیستند. بلکه پذیرنده یا نپذیرنده ی ولایت هستند. مردم میتوانند از پرتوِ ولایت علی یا فقیه، بهره مند شوند اگر او را بعنوانِ زمامدار بپذیرند. اگر نپذیرند، ولایتِ او پابرجا است هر چند با نپذیرفتن مردم، خانه نشین شود. ❗️در پایان، به چند روایت توجه کنید که بعضاً با بی دقتی ترجمه می شود: 👈1. عن رسول الله: "إنْ‏ تُوَلُّوهَا عَلِيّاً تَجِدُوهُ‏ هَادِياً مَهْدِيّاً". ❌ ترجمه غلط: اگر ولایت را به علی بدهید، او را هدایت گر و هدایت شده می یابید. این ترجمه، مطابق با نظرِ اهلسنت است که خلفایِ چهارگانه را منتخبِ مردم می دانند و نه منصوب از جانبِ خدا. ادامه👇👇👇 🆔 @SinJimDin

👉2👈 ادامه👆👆👆 ✅ ترجمه درست: "اگر مردم ولایتِ علی را بپذیرند، وی را هدایت گر و هدایت شده می یابند". کلمه "تولّی" بابِ تفعل است و بمعنایِ "مطاوعه" و قبول و پذیرش. این ترجمه مطابق با عقاید شیعه است که امامت را موهبتِ الهی می دانند و نه عاریتی از جانبِ مردم. 👈2. "فَإِنْ‏ وَلَّوْكَ‏ فِي‏ عَافِيَةٍ وَ اجْتَمَعُوا عَلَيْكَ بِالرِّضَا فَقُمْ بِأَمْرِهِمْ، وَ إِنِ اخْتَلَفُوا عَلَيْكَ فَدَعْهُمْ وَ مَا هُمْ فِيهِ." ❌ ترجمه غلط: "اگر مردم بدون درگیری ولایت را به تو دادند و همه نیروها به آن راضی شدند حکومت را قبول کن و اگر اختلاف کردند آنان را رها ساز و به حال خود گذار". بطورِ کلی اهلسنت امامت را منصبی برخاسته از انتخابِ مردم میدانند و نه از جانبِ خدا. ✅ ترجمه درست: "اگر ولایتِ تو را با خوشی قبول کردند و با خوشنودی گِرد تو اجتناع نمودند، پس اموراتشان را بر پا کن و اگر اختلاف کردند در موردِ تو رهایشان کن". باز هم به کلمه "ولّاک" دقت شود که بابتِ تفعُل است و نکته اش در حدیثِ قبل گذشت. 👈 حدیث سوم: "إِنَ‏ عَلِيّاً لَمَّا مَضَى‏ لِسَبِيلِهِ‏ وَلَّانِي الْمُسْلِمُونَ الْأَمْرَ بَعْدَهُ". ❌ ترجمه غلط: "پس از درگذشت پدرم علی مسلمانان ولایت امر را به من دادند". اشکالِ شیعه به این ترجمه، آن است که پیامِ واقعه غدیر مگر این نبود که امام را باید خودِ رسول الله به نفرِ بعدی بدهد؟ ✅ ترجمه درست: "همانا علی آنگاه که از دنیا رفت، مسلمانان ولایتِ امرِ مرا بعد از او پذیرفتند". باز هم این جا واژه "ولّانی" بابتِ تفعل است و بمعنایِ "قبول الولایة" است و نه "جعل الولایة". 🔔 طبقِ هر سه نقل، مردمِ عوامِ کوچه و بازار لیاقت و شایستگیِ انتخاب و مبعوث کردنِ ولیِ خدا و جانشینِ خدا را ندارند. ولیِ خدا، برگزیده خدا و صفوةُ الله است و نه صفوةُ الناس. البته تحقق و عینیت بخشیدن به حاکمیتِ ولیِ خدا، مشروط به اقبال و پذیرش عمومی مردم است. در زمانِ امام صادق، این اقبال و بیعیت وجود نداشت و به همین دلیل امام، بر مسندِ حاکمیت تکیه نزدند و حاکمیتِ الهی، تحقق عینی و خارجی نیافت. ضمن اینکه هیچ یک از سه روایتِ فوق در موردِ ولیِ فقیه نیست!! 🆔 @SinJimDin

⭕️ دعای احتجاب ❓سند و منبعِ دعای احتجاب چیست؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: ✍️ دعای احتجاب که با عبارت "احتجبت بنور وجه الله القديم..." آغاز می‌شود در هیچ یک از کتُب روائیِ کهنِ ما نیامده است؛ إلا این‌که علامه مجلسی دعای مزبور را در کتابِ بحار الأنوار آن‌هم با تعبیرِ "منقولٌ مِن بعضِ المواضع" آورده است؛ یعنی منبعِ مشخصی ندارد. ☝️پس نمی‌توان این دعا را به امامانِ معصوم، نسبت داد. گرچه متنِ این دعا، منطبق با مضامینِ دینیِ ما و شاملِ آیاتِ قرآنی است و خواندنِ آن بعنوانِ یک مناجاتِ عربی، مُجاز است. متنِ دعا بدین شرح است: 🗣 "احْتَجَبْتُ بِنُورِ وَجْهِ اللَّهِ الْقَدِيمِ الْكَامِلِ وَ تَحَصَّنْتُ بِحِصْنِ اللَّهِ الْقَوِيِّ الشَّامِلِ وَ رَمَيْتُ مَنْ بَغَى عَلَيَّ بِسَهْمِ اللَّهِ وَ سَيْفِهِ الْقَاتِلِ اللَّهُمَّ يَا غَالِباً عَلَى أَمْرِهِ وَ يَا قَائِماً فَوْقَ خَلْقِهِ وَ يَا حَائِلًا بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ الشَّيْطَانِ وَ نَزْغِهِ وَ بَيْنَ مَا لَا طَاقَةَ لِي بِهِ مِنْ أَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ كُفَّ عَنِّي أَلْسِنَتَهُمْ وَ اغْلُلْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَرْجُلَهُمْ وَ اجْعَلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ سَدّاً مِنْ نُورِ عَظَمَتِكَ وَ حِجَاباً مِنْ قُدْرَتِكَ وَ جُنْداً مِنْ‏ سُلْطَانِكَ إِنَّكَ حَيٌّ قَادِرٌ اللَّهُمَّ اغْشُ عَنِّي أَبْصَارَ النَّاظِرِينَ حَتَّى أَرُدَّ الْمَوَارِدَ وَ اغْشُ عَنِّي أَبْصَارَ النُّورِ وَ أَبْصَارَ الظُّلْمَةِ حَتَّى لَا أُبَالِيَ عَنْ أَبْصَارِهِمْ يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ كهيعص بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ حم عسق كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمِينَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لا شَفِيعٍ يُطاعُ عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْكُنَّسِ وَ اللَّيْلِ إِذا عَسْعَسَ وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ شَاهَتِ الْوُجُوهُ شَاهَتِ الْوُجُوهُ شَاهَتِ الْوُجُوهُ وَ عَمِيَتِ الْأَبْصَارُ وَ كَلَّتِ الْأَلْسُنُ اللَّهُمَّ اجْعَلْ خَيْرَهُمْ بَيْنَ عَيْنَيْهِمْ وَ شَرَّهُمْ تَحْتَ قَدَمَيْهِمْ وَ خَاتَمَ سُلَيْمَانَ بَيْنَ أَكْتَافِهِمْ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِين‏". 🆔 @SinJimDin

⭕️ نماز توبه ❓روشِ صحیح نماز توبه در یکشنبه‌های ذی القعدة چیست؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: ✍️ سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال / ج1 / ص308 نقل می‌کند که رسولِ خدا یکشنبه‌ی ماهِ ذیقعده بیرون آمد و ندا داد: "يَا أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُرِيدُ التَّوْبَةَ". یعنی ای مردم! کدام‌یک از شما توبه می‌خواهد؟ 🗣 مردم گفتند: "كُلُّنَا نُرِيدُ التَّوْبَةَ يَا رَسُولَ اللَّه". یعنی همه‌ی ما توبه می‌خواهیم. رسولِ خدا در ادامه، این نماز را توصیه کردند: 👈 در یکی از یکشنبه‌های ماهِ ذیقعده یا هر ماهِ دیگر غسل کنید. 👈 با وضو، دو نمازِ دو رکعتی بخوانید مثلِ نمازِ صبح. در هر چهار رکعت بعد از سوره‌ی حمد، سه بار سوره‌ی توحید، یک بار سوره‌ی ناس و یک بار سوره‌ی فلق خوانده شود. نیتَش هم نمازِ توبه است. 👈 پس از پایان نماز، هفتاد بار ذکرِ "اَستَغفِرُ اللهَ و اَتوبُ إلیه" و یک‌بار ذکرِ "لا حول و لا قوة الا بالله" گفته شود. 👈در نهایت، اعمال خود را به این دعا ختم نمایید: "یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ" 🔔هر که این نماز را بجا آورد، توبه‌ی او مقبول، گناهانَش آمرزیده و دشمنانش در روز قیامت از او راضی می‌گردند. او با ایمان می‌میرد و دین و ایمانش از وی گرفته نمی‌شود. قبرَش نیز گشاده و نورانی شده و والدینش از او راضی گردند. ➕مغفرت شامل حال والدین او و ذریه‌ی او گردد؛ توسعه‌ی رزق پیدا کند و ملک‌الموت با او در وقت مردن مدارا نماید و به آسانی جان دهد. ❓پرسیدیم آیا می‌توان این نماز را در یکشنبه‌ی غیرِ ماهِ ذی القعدة نیز خواند؟ حضرت فرمودند: "مِثْلَ مَا وَصَفْتُ". یعنی ثمرات و برکاتِ این نماز در ماه‌های دیگر نیز برقرار است. 🆔 @SinJimDin

👉1👈 ⭕️ توهین به رهبر ❓بعضی از اقوام، به رهبری عزیز توهین می‌کنن و همه مشکلات را به تقصیر رهبر می‌اندازند! وظیفه‌ی ما چیه؟ 👈 برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. ــــــــــــــــــ 📝 پاسخ: ✍️ بالاتر از مقام معظم رهبری، این اشکال ـ العیاذ بالله ـ به خداوند وارد است!! خدایی که قدرتَش نامحدود است، نه فقط ایران که اداره‌ی جهان و تمام عوالِم بر عهده‌ی او است و بر هر کاری توانا است، پس چرا عدالت را در مُلکَش برقرار نکرده است؟! 👌کسی منکرِ مشکلاتِ موجود در کشور نیست. من در مواجهه با مخالفانِ وضعِ موجود، ابتدا خودَم را با آنان همراه می‌کنم. بجای انکار، خودَم ده برابرِ او از مشکلاتِ اقتصادیِ کشور می‌نالَم. از تبعیض‌ها، اختلافِ طبقاتی، آقازاده‌ها، گرانیِ نرخ ارز و کالا، اخلاس‌ها و... . ➕تا حسّ کند نفسِ من از جایِ گرم در نمی‌آید. تا بفهمد او را درک می‌کنم و من نیز از وضعِ موجود، ناراضی هستم. تا بفهمد من، توجیه‌گرِ خطاهای مسئولین نیستم و ظلم‌ستیزم. گاهی نقدهای او را تایید کنم و حتی از حساسیتَش در قبالِ مفاسد، تجلیل و تکریم کنم. ☝️حالا من حرف‌های او را شنیدَم و تأییدَش هم کردم. از لحاظِ قلبی به هم نزدیک شدیم. او الآن می‌فهد که من نیز مثلِ او تحتِ فشار هستم و در قصرِ شیشه‌ای زندگی نمی‌کنم؛ می‌فهمد که من درد و فشار او را درک می‌کنم و در کنارَش هستم نه مقابلَش؛ و از همه مهم‌تر من را فردی منطقی و واقع‌گرا می‌دانَد و می‌گوید "خدا خیرَت بدهد که نقائص را می‌بینی". 🔔 به این‌جای بحث که رسیدیم مخاطبِ من الآن کاملاً تخلیه شده. هر چه دلَش خواست گفته. دیگر پیشِ من از لحاظِ روانی، در نقطه‌ی انفجار نیست و مرا هم همراه و هم‌فکرِ خودش می‌دانَد. حتی اگر در اثناء به رهبر هم توهین کرده، من مصلحتاً هیچ واکنشی نشان نداده‌ام. عنانِ بحث را که دست گرفتم او را به چهار نکته‌ی مهمّ متنبه می‌کنم: 1️⃣ من ضدِ انقلابَم: اصلا من هم هم‌فکرِ شما هستم. مقصّر، رهب است!! بیا این نظام و رهبر را سرنگون کنیم!!!! ولی قبل از آن، به فردایِ سرنگونی هم فکر کنیم. کار را با تدبیر و برنامه‌ریزی و اصولی پیش ببریم. ❓پس از فروپاشیِ این نظام قرار است کدام تزِ فکری و چه کسی بر مسندِ حکومت بنشینَد؟ شما تا تمهیداتِ خانه‌ی جدید را فراهم نکردید، از خانه‌ی قبلی بلند نمی‌شود. آن خانه و بنای جدیدی که قرار است بر پا کنیم هویت و ماهیتَش چیست؟! و چه تضمینی وجود دارد که نظامِ جایگزین، معایب و مفاسدِ کنونی را نداشته باشد؟ ➕ حاکمیت، پالتو نیست که هر وقت دلمان خواست عوضش کنیم. جابجائیِ حاکمیت، یعنی جنگ و خون‌ریزی و تعطیلیِ اقتصاد و رُعب و وحشت و بی‌نظمی و... . ❓آیا ما و شما و جامعه‌ی کنونی مثلِ سالِ 57، این ظرفیت و کشش را ایجاد کردیم که بتوانیم طوری نهضت را مدیریت کنیم که مثلِ مصر و لیبی پس از اعتراضِ مردمی، اجانب بر کشورمان مسلط نشوند؟ امروز چه کسانی در وسعتِ جهانی از سرنگونیِ حاکمیت ایران خوشحال می‌شوند؟! 2️⃣ انتخابِ من: قوه‌ی مجریه و شورای شهر که بازویِ اجرائیِ نظامند توسطِ مردم انتخاب می‌شوند. قوه‌ی مقننه که قانون‌گذارِ ما هستند نیز با رایِ همین مردم انتخاب می‌شود. رهبر نیز با یک واسطه توسطِ مردم انتخاب می‌شود. ☝️همه‌اش شد انتخابِ من و شما. حاکمانِ ما از کره‌ی مریخ نیامده‌اند. با دستِ خودمان بر مسندِ قدرت نشسته‌اند. ما نمی‌توانیم خودمان را از حاکمیت، جدا بدانیم. ➕کسی که در مقامِ بحث با شما پُر مدعا است را دعوت کنید به شرکت در انتخاباتِ شورا و مجلس. بگوئید بجای حرّافی و نقد ـ که راحت‌ترین کار است ـ برو و یک کارِ به زمین مانده‌ی مملکت را رتق و فتق کن. شهرِ خوب، ساختنی است و نه یافتنی. 👌ژاپن با حرف پیشرفت نکرد با تلاش و کوششِ تک تکِ مردم و مسئولین رشد کرد. ما پیشرفت می‌خواهیم اما کار نمی‌کنیم. نقد کنندگان معمولاً کسانی هستند که اهل کار نیستند. به عمل کار براید به سخنرانی نیست... . ادامه👇👇👇 🆔 @SinJimDin

👉2👈 ادامه👆👆👆 3️⃣ قصور رهبری: من منکر مشکلات نیستم. اما این‌که مشکلاتِ موجود را چه کسی بوجود آورده هم باید بررسی شود. برقراریِ عدالت، از همین قضاوت‌های ما شروع می‌شود. 📣 رهبرِ ما اگر مثلِ پهلوی‌ها فردِ طماع و دنیا پرستی بود، تا کنون لیست اموال و تفریحاتَش در فضای مجازی پُر بود؛ مثلِ برخی مسئولینِ خائن. اما چپ و راست و داخلی و خارجی اذعان به پاک‌دستی رهبریِ عزیز دارند. این پیرمرد پاک دست واقعا چه انگیزه‌ای دارد برای آزار و اذیتِ ما؟ ❓آیا ما نباید فردای قیامت بابتِ متهم کردنِ اشخاص نزدِ خدا پاسخ‌گو باشیم؟ ما از لحاظِ قانونی به رهبریِ عزیز اختیارات مطلق و بی حدّ و حصر ندادیم. طبقِ قانونِ اساسی، کنترل نرخ ارز و بازار و گرانی و... از وظایفِ قوّه‌ی مجریه و مقننه که منتخبِ ما هستند می‌باشد. ❌ ما تکلیفی از رهبر می‌خواهیم که به دوشش نگذاشتیم قانوناً. اگر رهبر، فرا قانونی عمل کند می‌گوئیم دیکتاتور!! اگر طبقِ قانون، اجرائیات و قانون‌گذاری را به منتخبانِ خودمان بسپرد، می‌گوئیم چرا رهبر همه چیز را درست نمی‌کند؟! 👌مشکلات، زیاد است. بر منکرش لعنت. اما مقصرّ وضعِ موجود، مسئولینی هستند که توسط خود ما انتخاب شده‌اند؛ نه رهبری عزیز. فردایِ روزی که رهبریِ ایران، نباشد در کوچه و خیابان منافقان و اجانب مثلِ زامبی به جانِ ملّت خواهند افتاد. ✅ با این هفته اختلافاتِ فکری اگر در کنار هم زندگی مسالمت آمیز داریم، به برکتِ رهبری عزیز و نظام مقدس جمهوری اسلامی است. قدرَش را اگر ندانیم، دوباره گرفتارِ یک دست‌نشانده مثلِ رضاخان خواهیم شد... . 4️⃣ اصلا مگر جلساتِ خانوادگی، جایِ بحث‌های پُر چالشِ سیاسی و اقتصادی است؟! مگر شما کارشناس هستید و بحثِ شما آیا مشکلی از جامعه را حلّ می‌کند؟! ❌ بی‌فرهنگ‌ترین فامیلِ ما کسی است که محفلِ دوستانه‌ی فامیلی را به هتاکی و فحاشی می‌کشانَد. نادان‌ترین انسان‌ها کسانی هستند که فامیل از دست و زبانِ آنان امنیت ندارند؛ آنان که چارچوبِ مناظره‌ی دوستانه و منطقی را به مشاجره‌ی دشمنانه و متعصبانه مبدل می‌کنند. ❓مگر داریم عاجز تر از کسی که چون دستَش به بالائی‌ها نمی‌رسد، خشمش را سرِ دامادَش خالی می‌کند؟ همو که بجای تلاش برای اصلاح، فقط فحش می‌دهد و خاطرِ دیگران را تلخ می‌کند! سکوت، بالاترین فریادی است که بر سرِ این جماعت می‌تواند کِشید. سکوتِ شما یا او را ادب خواهد کرد و یا از شدتِ خشم، او را سکته خواهد داد. 🆔 @SinJimDin