🔰 ماه شعبان، ماه مناجات (۷) 🤲 إِلٰهِى جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِى وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِى إِلٰهِى فَسُرَّنِى بِلِقائِكَ يَوْمَ تَقْضِى فِيهِ بَيْنَ عِبادِكَ. 💔 خدایا! بخشندگی و گشاده‌دستی‌ات امیدم را زیاد کرده؛ گذشت و چشم‌پوشی‌ات هم که از همۀ کارهای من برتر و بیشتر است؛ به همین خاطر از تو می‌خواهم در آن روزی که بین بندگانت حکم کرده و تکلیفشان را روشن می‌کنی، مرا با دیدار خودت خوشحال کنی! 🏷 #ترجمه #مناجات_شعبانیه 🆔 @Smh_Doaei

﴿۱۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا جَلِيلُ، يَا جَمِيلُ، يَا وَكِيلُ، يَا كَفِيلُ، يَا دَلِيلُ، يَا قَبِيلُ، يَا مُدِيلُ، يَا مُنِيلُ، يَا مُقِيلُ، يَا مُحِيلُ. سُبْحانَكَ يَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ. (١٣) بارالها! چقدر نام‌های تو زیباست! همان نام‌هایی که هنگام دعا و در وقت عرض حاجت، تو را به آن نام‌ها خوانده و می‌کوشم تا از این رهگذر، خود را در معرض نگاه تو قرار دهم، ای عالی‌جناب والاحضرت! ای خوبروی زیباسیرت! ای کارگزار قدرقدرت! ای اطمینان‌بخش‌تر از هر ضمانت! ای روشن‌ترین چراغ هدایت! ای پذیرای بندگان بی‌لیاقت! ای سکوی کسب مُکنت و ثروت! ای پلکان رسیدن به بام سعادت! ای نرمخوی بامروّت! و ای برات نجات از وادی فلاکت! تو از تمام پلشتی‌ها پاک و از همۀ پستی‌ها پیراسته‌ای، ای آن‌که هیچ خدایی جز تو نیست! ببین که از فرط بیچارگی، فریادم به آسمان بلند است! فریادم را بشنو، دستم را بگیر و با وصال خود، آتش فراقت را فروبنشان، ای یگانه پروردگار من! 🏷 #ترجمه #دعای_جوشن_کبیر #شب_جمعه #شهید_سلیمانی 🆔 @Smh_Doaei

🔰 بچه ها امروز «فکه» بودند؛ مقتل شهید آوینی ...

🔰 شهید آوینی: بسيجی عاشق كربلاست؛ و كربلا را تو مپندار كه شهری است در ميان شهرها و نامی است در ميان نام‌ها. نه! كربلا حرم حق است و هيچ‌كس را جز ياران امام حسين علیه السلام راهی به سوی حقيقت نيست. کربلا! ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر! ما می‌آییم تا بر خاک تو بوسه زنیم و آن‌گاه روانه‌ی دیار قدس شویم. 🆔 @Smh_Doaei

🔸 در دی ماه گذشته، به درخواست «شهرداری مشهد»، کارگروهی در «مؤسسۀ مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام» شکل گرفت تا برنامه‌های پیش‌بینی‌شده برای «نوروز ۱۴۰۲» را از جهت فرهنگی ارزیابی کند. 🔹 عناوین برخی از برنامه‌های شهرداری مشهد برای نوروز ۱۴۰۲ از این قرار بود: ▫️ جشنواره بازی‌های بومی و محلی شاهنامه در منطقه تاریخی توس ▫️ جشنواره هفته‌های گردشگری شهرها ▫️ جشنواره بین المللی طراحی و ساخت عروسکهای شاهنامه ▫️ جشنواره غذای افطار ایرانی ▫️ جشنواره فیلم کوتاه فرهنگ میزبانی ▫️ نمایشگاه صنایع دستی روستایی توس ▫️ بازارچه سوغات صنایع دستی و محصولات فرهنگی ▫️ بازار دائمی و موقت صنایع دستی و سوغات ▫️ استندآپ کمدی فرهنگ میزبانی ▫️ مشهدگردی ▫️ تور عکاسی ▫️ تور گردشگری نجوم ▫️ تورهای خانوادگی توس ▫️ پرواز بالن‌ها ▫️ ساخت عروسک‌های غول‌پیکر شاهنامه ▫️ تولید تئاتر عروسکی با محوریت داستان‏های شاهنامه ▫️ احداث آتلیه عکاسی در شهر توس ▫️ احداث سینمای گردشگری ▫️ احداث دبیرخانه شهرهای زیارتی ▫️ احداث یادمان شهدای ترور ▫️ احداث موزۀ ملک ▫️ طرح سفیر مهربانی ▫️ طرح چهارشنبه‌های زیارتی 🔸 متن زیر نیز خلاصه‌ای از نظرات بنده در کارگروه فوق الذکر است:

🔰 پیشنهادهایی برای نوروز ۱۴۰۲ در مشهد ✍️ سید محمدحسین دعائی [بخش ۱ از ۲] ۱ـ به‌طور کلی باید توجه داشت که وظیفۀ نهادهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شهر مقدس مشهد، چیزی بیش از ترویج و توسعۀ گردشگری، صنایع دستی، سوغات محلی و آداب و رسوم بومی است. به عبارت دیگر، نباید حرم مطهر امام رضا علیه السلام و موقعیت معنوی مشهد را بهانه‌ای قرار داد برای جذب گردشگر و ایجاد رونق اقتصادی؛ بلکه باید موقعیت‌های اقتصادی و جاذبه‌های گردشگری این شهر را بهانه کرد برای «ترویج فرهنگ زیارت» و «ارتقاء سطح معنویت و عقلانیت» در میان زائران و مجاوران. بر همین اساس، محور و غایت همۀ برنامه‌ها باید مسئلۀ «زیارت» باشد. البته این‌که در کنار زیارت و از قِبَل آن، رونق اقتصادی و توسعۀ گردشگری هم اتفاق بیفتد، نه تنها هیچ مانعی ندارد، بلکه مطلوب نیز هست. ۲ـ با توجه به نکتۀ پیش‌گفته، آن‌چه که بیش از فرهنگ میزبانی باید ترویج شود، «فرهنگ و آداب زیارت» است. به‌علاوه آن‌که در رابطه با امر میزبانی نیز باید بیشتر بر روی «میزبانی از زائران امام رضا علیه السلام» تأکید شود، نه مطلق میزبانی. ۳ـ در یک نگاه عام، میزان توجه به شاهنامه و شهر توس در برنامه‌های پیش‌بینی‌شده از سوی شهرداری، تناسبی با میزان اهمیت آن‌ها در مقایسه با حرم مطهر، مسئلۀ زیارت و دیگر مقولات دینی و معنوی مرتبط با فضای مشهد ندارد. به‌علاوه آن‌که اگر هم قرار است با محوریت شاهنامه کاری انجام شود، لااقل در کنار بازی‌ها و عروسک‌های شاهنامه، باید به «جنبه‌های معنوی، حکمی و موعظه‌ای شاهنامه» نیز توجه داشت. ۴ـ شاید بهتر از ساخت عروسک‌های غول‌پیکر شاهنامه، اجراء برنامه‌های «نقالی و پرده‌خوانی»، با محوریت مباحث آموزندۀ شاهنامه باشد. طراحی و اجراء تئاترهایی بر اساس داستان‌های شاهنامه، اما مرتبط با مباحث روز نیز می‌تواند پیگیری شود؛ تئاترهایی که با الگوسازی برای نوجوانان و جوانان، «چگونگی مواجهه با بحران‌ها و دفاع از هویت خود در مواجهه با دشمن» را به آنان بیاموزد. در همین زمینه، استفاده از طرح‌های گرافیکی جذاب، در قالب پوستر، بنر و بیلبورد نیز مهم است؛ شبیه بعضی از کارهایی که به‌مناسبت حضور تیم ملی فوتبال در جام جهانی انجام شد. ۵ـ عکاسی با نمادهای شاهنامه، شاید بد نباشد؛ اما احیاء «فرهنگ نوستالوژیک عکاسی با گنبد و بارگاه»، آن هم با تأمین «پوشش اسلامی»، قطعا خوب است؛ به این شکل که در مکان‌های مشخصی، برای بانوان، پوشش معیار (مثل چادر، مقنعه یا روسری کامل) فراهم شده و با همان پوشش، یک عکس یادگاری برای آنان ثبت شود. ۶ـ ایجاد فضایی مناسب برای عرضه و فروش محصولات مختلف بومی و غیربومی، در قالب نمایشگاه یا بازارچه خوب است. اما باید به‌گونه‌ای عمل شود که در آن فضا، به «تولیدکنندگان فرودست» و «خریداران طبقۀ متوسط و ضعیف» اولویت داده شود؛ نه آن‌که فرصت‌ها و غرفه‌ها صرفا در اختیار افراد برخوردار قرار گرفته و قیمت‌ها به‌گونه‌ای باشند که صرفا طبقۀ قوی توان خرید داشته باشند. ۷ـ در رابطه با ترویج غذاهای ایرانی، بیش از هر چیز باید بر اهمیت «غذای حلال و سالم» تکیه شود. همچنین تأکید بر اهمیت کلی مقولۀ غذا ـ به‌عنوان یک جزء مهم از مجموعۀ سبک زندگی ـ و ضرورت مرزبندی با فرهنگ‌های غیربومی و غیراسلامی در این حوزه نیز لازم است. ۸ـ برای ایجاد نشاط اجتماعی، بالا بردن روحیه و پر کردن اوقات فراغت، حتما باید به مرز بین «تفریح و ترویح سالم» و «لهو و لغو و لعب» توجه داشت. به عبارت دیگر، این‌که کاری کنیم تا افراد برای لحظاتی دچار سرخوشی شده و صرفا یک تجربۀ لذت‌بخش داشته باشند، چندان قابل مساعدت نیست. بلکه باید در عین ایجاد لذت، جلوی ایجاد غفلت از مسائل مهم زندگی را گرفت و طوری برنامه‌ریزی کرد که اتفاقا افراد، در ضمن تفریح، توجه بیشتری به امور مهم و سرنوشت‌ساز زندگی پیدا کرده و انگیزه‌شان برای توجه به آن‌ها تقویت شود؛ مثل اتفاقی که در طنزهای هدفمند اجتماعی، کمدی‌های آموزنده یا ورزش‌های انگیزشی می‌افتد. ۹ـ درست است که می‌توان با ایجاد شادی و نشاط، جلوی بسیاری از معضلات و آسیب‌های اجتماعی را گرفت، اما این به آن معنا نیست که مجاز باشیم استندآپ کمدی و پرواز بالن‌ها را به‌عنوان یک برنامۀ مذهبی فاکتور کنیم. به‌راستی آیا این‌طور نیست که در این قبیل برنامه‌ها، به‌طور طبیعی و به اقتضاء طبع برنامه، جنبه‌های غیرمذهبی و بعضا ضدمذهبی، مثل موسیقی‌های غیرمجاز یا اختلاط زن و مرد، نمود بیشتری دارند؟