˖ ۫ سرشار از تهی ۫ ˖
بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری . . ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را !
نمی داند دل تنها میان جمع هم تنهاست
مرا افکنده در تنگی که نام دیگرش دریاست
تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه ام فهمید مدت هاست مدت هاست
به جای دیدن روی تو در «خود» خیره ایم ای عشق!
اگر آه تو در آیینه پیدا نیست عیب از ماست
جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار
اگر جایی به حال خویش باید گریه کرد اینجاست
من این تکرار را چون سیلی امواج بر ساحل
تحمل می کنم هر چند جانکاه است و جانفرساست
در این فکرم که در پایان این تکرار پی در پی
اگر جایی برای مرگ باشد! زندگی زیباست
_فاضل نظری
˖ ۫ سرشار از تهی ۫ ˖
نمی داند دل تنها میان جمع هم تنهاست مرا افکنده در تنگی که نام دیگرش دریاست تو از کی عاشقی؟ این پرسش
گویند در مجلسی از ژولیده ی نیشابوری پرسیدند:
می توانی فی البداهه شعری بگویی که ده تا کلمه ی (دل) داخلش باشد و هرکدام معانی مختلفی داشته باشند ؟
ژولیده رباعی زیر را در همان مجلس سرود:
دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هر چه کردم ناله ازدل ٫سنگدل نشنید و رفت…
گفتمش ای دلربا ! دلبر زدل بردن چه سود ؟
از ته دل بر من دیوانه دل٬خندید و رفت…
نمیدونم وجدانن چه رازیه کل کشور یا برفه یا بارون بعد سوز و سرماش به ما رسیده☺️.