الله اکبــــــــــر اکبـــــــــرم از اسب افتاد آیینــــــــه‌ی پیغمبـــــــــرم از اسب افتاد دلگـــــرمی اهل حـــــــــرم از اسب افتاد یاریگـــــــــرم بال و پـــرم از اسب افتاد با رزم خــــــــــود یادآور جــنگ علی شد از رنگ هـــا آزاد و همـــــــــرنگ علی شد فـــــــــریاد او بر دشمـــن آهنگ علی شد زینب نگاهش کــــــــــرد دلتـنگ علی شد با فـــــــرق خونین بر زمین افتاد ای وای هرکس هر آنچه داشت زد ای داد ای وای مرغ و قفس، تیــر و کمان، صیاد ای وای جسمش شبیـه برگـــــــــها در باد ای وای آن یک لگـــــــد بر قامتش با کینه می زد از سوز بغض و عقـــده ای دیرینه می زد رجاله ای با نیـــــــزه اش بر سینه می زد نامــــــرد دیگــــــر سنگ بر آیینه می زد بر این بدن صد ضــربه‌ی شمشیر خورده بسیــــــــــار از دست سواران تیر خورده از گرگ ها زخـــــــم زیاد این شیر خورده در آن میــــــــان حتی عصا از پیر خورده حــــــــالا برای بردن اکبــــــــر بیــــــایید سختست حمـــــــــل لالــه‌ی پرپر بیایید با یک عبا همــــــــــراه همدیگـــــر بیایید درمـــــــــانده ام من پای این پیکر بیایید