᷎📖 ⃟⃝ 𔓘#ھرࢪۅزباقڕآݩ صفحۂ۱۲۷#سوࢪہ‌المَٰائدَةِ↫ آیہ ۱۱۴ إلے ۱۲۰ ❁•••••••••••••••

✾͜͡🎙 ای‌پدرمھربانم!!! وقتی‌باشمانیستم،چیستم؟! اقیانوسی‌بہ‌عمقِ‌یڪ‌انگشت‌دانہ یڪ‌ بدنِ‌بدونِ‌سر ... شبحی‌ازیڪ‌‌‌ انسان ... نبایدازشمادورشوم، وگرنہ‌معنای‌همہ‌چیزتغییر‌می‌کند! وقتی‌ازشمافاصلہ‌می‌گیرم، بی‌خیرترین‌امور،برایم‌حیاتی‌می‌شوند! ازلغویات‌وتسلسلِ‌مفاهیم تاعصیان‌ونافرمانی‌ازخداوندِڪریم! شماراڪہ‌فراموش‌می‌ڪنم، عبادتم‌رنگِ‌خُرافہ‌‌وجھالت‌می‌گیرد! آری! آن‌زمان‌ڪہ‌ازشمادورشوم،بی‌شڪ نشانیِ‌خداوندهم‌گُم‌می‌شود! دستِ‌شماراڪہ‌‌رهامی‌ڪنم، ڪلاهِ‌گشادِحماقت،راحت‌سرم‌‌می‌رود باهرادّعایی‌رام‌می‌شوم.... وباهرتوجیحی‌مجاب! اگرهرروزبہ‌محضرتان‌نیایم‌ وپیراهنِ‌یادتان‌رانبویم، ڪوروڪرمی‌شوم! ودراین‌جھانِ‌لبریزازبیّنات، هیچڪدام‌ازنصایح‌ورهنمودهای‌خدایم‌ رانمی‌بینم‌ونمی‌شنوم! بزرگترین‌گناهِ‌عالَم‌ فاصلہ‌گرفتن‌ازشماستیاولیّ‌الله! #اَݪݪّٰهُم‌عَجِّݪ‌ݪِوَݪِیّڪَ‌اݪْفَرجْ

📰#ࢪوزنامہ‌ڪیھان↫‌۱۴۰۰/۹/۱۱