نکته تفسیری صفحه ۱۰۲:
یا همه، یا هیچ:
از روزگاران گذشته تاکنون، مردم روی زمین، ادیان گوناگونی داشته اند. اکثر این ادیان، ساختگی، و برخی از آنها آسمانی بوده است. ادیانِ آسمانی، مانند حلقه های زنجیر، به هم متّصل بوده اند، و آخرین حلقه ی آن، راه و روش حضرت محمّدصلوات الله علیه است. به همین سبب، قرآن، ایمان به تمام پیامبران الهی و کتاب هایشان را لازم می داند و همه ی آن انسانهای بزرگ را دعوت کنندگان به یک هدف می شمارد. ولی مدعیان پیروی از حـضرت موسی علیهالسلام، پیامبران پس از او، و نیز مدعیان پیروی از حضرت عیسی مسیح، حضـرت محمّد (ص)را قبول ندارند.[1] از نظر قرآن، این اعتقاد، اعتقادی نادرست و کفرآمیز است و بخش درست ایمان آنان، بخش نادرست آن را جبران نمی کند؛ زیرا ایمان، مانند بدن انسان است که وجود تمام اعضای انسانی، به آن معنا و مفهوم می بخشد، و نقص برخی از آنها ـ به خصوص اعضای حیاتی مانند مغز و قلب ـ آن را به جسدی بی روح و مرداری متعفّن تبدیل می کند.
به طور کلّی، برخورد گزینشی با دستورهای خدا، اشتباهی هلاک کننده است و انسان باید به همه ی آنچه خدا نازل کرده و به آن فرمان داده است، بی کم وکاست ایمان داشته باشد؛ نه این که تا جایی ایمان داشته باشد که با امیال و خواسته هایش مطابقت دارد، و در صورت مخالفت دستورهای دین با منافعش، پی منافعش را بگیرد و دستورهای خدا را رها کند. شاید تاکنون دیده یا شنیده باشید که کسانی برای انجام برخی از اعمال مستحب، بسیار تلاش می کنند و بخش بزرگی از عمرشان به کارهای خوبی می گذرد که انجام ندادن آنها گناهی ندارد؛ ولی همین افراد، حقوق مردم را ضایع می کنند و بسیاری از وظایفشان را زیر پا می گذارند؛ به وظیفهی خود در قبال پدر و مادر و همسر و فرزندانشان عمل نمی کنند؛ یا در معاملاتشان با دیگران، به دستورهای دین بی توجّهی می کنند؛ یا حیا و حجاب و عفاف را رعایت نمی کنند و خدای ناکرده به گناه بسیار بزرگ رباخواری دست می زنند! بدیهی است که چنین اعمالی با ایمان حقیقی به خدا و پیامبر او سازگاری ندارد و چنین افرادی اگر به زبان هم نیاورند، با دلهایشان، هم زبان کسانی هستند که این آیه از قول آنها گفته است که «به بعضی ایمان می آوریم و بعضی را انکار می کنیم». به همین سبب لازم است ما مجموعهی دستورهای دین را به خوبی بشناسیم و به تمام آنها عمل کنیم.
[1] - با توجه به سخنان مفسران در ذیل آیه. برای اطلاع بیشتر ر.ک به: تفاسیرالمیزان، ج 5،ص120 و نمونه، ج 4، ص 189
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
┏━━━🍃═♥️━━━┓
میشه من حقیر دعا کنید خیلی نیاز دارم به دعای خیر شما خوبان
┗━━━♥️═🍃━━━┛
#گزیده_نڪات_تفسیرے
#صفحه_102
❇️#مظلوم اجازه #غیبت از #ظالم را دارد .درمورد #ظلم او ..
💠لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَ كانَ اللَّهُ سَمِيعاً عَلِيماً «148»نساء
🌱خداوند، آشكار كردن گفتار بد را دوست نمى‌دارد، مگر از كسى كه به او ستم شده باشد و خداوند، شنواى داناست.
💬پیام ها🔻
🔹قانون كلّى و اصلى، حرمت افشاگرى و بيان عيوب مردم است، مگر در موارد خاص. «لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوء»
🔹تنها مظلوم، اجازه‌ى غيبت از ظالم را دارد، آن هم در مورد ظلم او، نه عيوب ديگرش. «1» «إِلَّا مَنْ ظُلِمَ»
🔹ظالم، در جامعه‌ى اسلامى احترام ندارد، بايد محكوم و به مردم معرفى شود. لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ ... إِلَّا مَنْ ظُلِمَ
🔹در تزاحم ارزشهاى انسانى، بايد اهم و مهم رعايت شود. ارزش دفاع از مظلوم، بيش از ارزش حيا وسكوت است. لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ ... إِلَّا مَنْ ظُلِمَ
🔹در موارد جواز افشاى عيوب، از مرز حقّ تجاوز نكنيد، چون خداوند شنوا و داناست. «سَمِيعاً عَلِيماً»
📚تفسیر نور
༻🍃🌸🍃༺
#گزیده_نڪات_تفسیرے
#صفحه_102
❇️#تناسب #گناه و #كيفر
💠وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً
🌱و کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آوردند و میان هیچ‌یک از آنان جدایی نیفکندند، آنان‌اند که (خداوند) به‌زودی پاداششان را خواهد داد. همواره خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
نساء - ۱۵۲
🔷✨توضيح اينكه: مجازات گاهی" دردناك" است (عذاب اليم) مانند شلاق زدن و آزار بدنی و گاهی" توهين آميز" است (عذاب مهين) مانند پاشيدن لجن بر لباس كسی و مانند آن و گاهی پر سر و صدا است (عذاب عظيم) مانند مجازات در حضور جمعيت، و نيز گاهی اثر آن در وجود انسان عميق است و تا مدتی باقی می‌ماند (عذاب شديد)، مانند زندانهای طويل المدة با اعمال شاقه ... و امثال آن.
🔷✨روشن است كه توصيف عذاب به يكی از صفات تناسبی با نوع" گناه" دارد و لذا در بسياری از آيات قرآن، مجازات ظالمان به عنوان عذاب اليم آمده است، زيرا متناسب با دردناك بودن ظلم نسبت به بندگان خدا است، و آنها كه گناهشان توهين آميز است و همچنين آنها كه دست به گناهان شديد و يا پر سر و صدا می‌زنند كيفری همانند آن دارند ولی منظور از ذكر مثالهای فوق نزديك ساختن مطلب بذهن است و گرنه مجازاتهای آن جهان قابل مقايسه با مجازاتهای اين عالم نيست. سپس به وضع مؤمنان و سرنوشت آنها اشاره كرده و می‌گويد:" كسانی كه ايمان به خدا و همه پيامبران او آورده‌اند و در ميان هيچيك از آنها تفرقه نينداختند و با اين كار،" تسليم و اخلاص" خود در برابر حق، و مبارزه با هر گونه" تعصب" نابجا را اثبات نمودند.
🔷✨البته ايمان به پيامبران و به رسميت شناختن آنها منافات با اين ندارد كه بعضی را از بعضی برتر بدانيم، زيرا تفاوت در ميان آنها همانند تفاوت ماموريتهای آنان قطعی است، منظور اين است كه در ميان پيامبران راستين، تفرقه‌ای از نظر ايمان و به رسميت شناختن نيندازيم.
و در پايان آيه به اين مطلب اشاره می‌شود كه اگر اين دسته از مومنان در گذشته مرتكب چنان تعصبها و تفرقه‌ها و گناهان ديگر شدند اگر ايمان خود را خالص كرده و به سوی خدا باز گردند خداوند آنها را می‌بخشد.
📚تفسیر نمونه
༻🍃🌸🍃༺