🌺قرآن ترجمه المیزان🌺 سوره 3 سوره مبارکه آل‏عمران صفحه 52 الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (16) همانان که مى گويند: پروردگارا! ما ايمان آورده ايم، پس گناهانمان را بر ما ببخشاى و ما را از عذاب آتش حفظ کن. (16) الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ (17) همان صابران و صداقت پيشگان و مطيعان و انفاق کنندگان و آمرزش خواهان در سحر گاهان. (17) شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (18) خدا که به عدالت قيام دارد شهادت مى دهد که معبودى جز او نيست، و فرشتگان و صاحبان علم [نيز شهادت مى دهند]. جز او که عزّتمند و حکيم است معبودى نيست. (18) إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (19) همانا حقيقت دين در نزد خدا تسليم بودن [در برابر او ]است. و کسانى که کتاب [آسمانى] به ايشان داده شده است اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه آگاهى برايشان حاصل شد آن هم از روى زياده طلبى که ميانشان وجود داشت. و هر کس به آيات خدا کفر بورزد [بداند که ]حساب خدا سريع است. (19) فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (20) پس اگر با تو محاجّه کردند بگو: من و هر آن کس که پيرو من است خود را تسليم خدا کرده ايم. و به کسانى که کتاب [آسمانى ]به آنان داده شده است و به درس ناخواندگان (مشرکان) بگو: آيا شما هم تسليم خدا مى شويد؟ پس اگر تسليم شوند قطعاً هدايت يافته اند، و اگر روى بگردانند فقط رساندن [پيام ]بر عهده تو است، و خدا به بندگانش بيناست. (20) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (21) همانا کسانى که به آيات خدا کفر مىورزند و پيامبران را به ناحق مى کشند و مردمى را که به عدالت امر مى کنند به قتل مى رسانند آنان را به عذابى دردآور بشارت ده. (21) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (22) اينانند کسانى که اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مى شود و هيچ ياورى نخواهند داشت. (22) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌺نکته تفسیری صفحه ۵۲:🌺 دوستان خدا، دوست داران مردم: حتماً همة شما تصاوير كاريكاتوري را ديده­ ايد. در تصاوير كاريكاتوري، اعضاي بدن افراد از اندازه طبيعي بزرگ­تر يا كوچك­تر ‏مي­ شود و شكل افراد از تعادل خارج ‏مي­ گردد. ولي در تصاوير واقعي، هر عضو به اندازة مناسب خودش است و به صورت طبيعي ديده ‏مي­ شود. همان­طور كه ظاهر غيرمتناسب انسان­ ها عجيب و خنده­ دار است، اخلاق و صفات غيرمتناسب انسان­ها نيز تعجّب­ آور ‏مي­ باشد. فرض كنيد كه تمام وقت كسي به كسب و كار بگذرد و يا شخصي هميشه در حال تفريح و استراحت باشد. حتماً مردم از كسي كه دائماً مشغول عبادت و نماز است و كار ديگري انجام نمي­ دهد، تعجّب ‏مي­ كنند. دين اسلام برخلاف بسياري از اديان ديگر به تمام جنبه­ هاي زندگي انسان اهميّت ‏مي­ دهد. قرآن به انسان­ها توصيه ‏مي­ كند كه هم نسبت به وظيفة خود در برابر خدا اهميّت بدهند و هم نسبت به بندگان خدا احساس مسئوليّت نمايند. يك­بار ديگر در معناي اين آيه و آية قبل دقّت ‏مي­ كنيم. از نظر خداوند، بندگان خوب او داراي اين ويژگي­ ها هستند: 1. ايمان دارند. 2. از كارهاي بدشان پشيمان­ اند و از خدا ‏مي­ خواهند كه آنها را ببخشد. 3. به زندگي پس از مرگ توجه دارند و از گرفتار شدن در آتش جهنم ‏مي­ ترسند. 4. در برابر مشكلات زندگي صبر ‏مي­ كنند و در انجام دستورات خدا، استقامت ‏مي­ ورزند. 5. هميشه راستگو و درستكارند. و القانتین 6 . نسبت به مردم بي­نوا احساس مسئوليت كرده، به امور آنان رسيدگي ‏مي­ نمايندو از مال خود به آنها انفاق ‏مي­ كنند. 7. در سحرگاهان كه ديگران در خواب به سر ‏مي­ برند، با خداي خود راز و نياز ‏مي­‌كنند و از او ‏مي­ خواهند كه از اشتباهات آنان چشم پوشي كند. آري؛ بندگان خوب خدا، به او عشق ‏مي­ ورزند و بندگانش را دوست دارند. از رنج آنها درد ‏مي­ كشند و با خشنودي­شان خوشحال ‏مي­ شوند. به راستي پيشواي بزرگ ما ا‏ميرمؤمنان علي(ع)نمونة كامل چنين افرادي است. عبادت او زبانزد دوست و دشمن بوده است. گفته­ اند كه روزي معاويه­ بن­ ابي­ سفيان ـ دشمن بزرگ امام علي(ع) ـ از شخصي به نام«ضِرار» كه امام را به خوبي ‏مي­شناخت درخواست كرد كه ويژگي­هاي آن حضرت را براي او توصيف كند. ضِرار شروع به توصيف امام كرد و از اخلاق نيكوي او و عبادت و راز و نياز بي­ مانند او به درگاه خدا سخن گفت. او آنقدر عبادت امام را توصيف كرد كه معاوية سنگدل به گريه افتاد و از او خواست كه سخنش را تمام كند.[1] اما ‏همين انسان عبادتكار، بزرگ­ترين ياور فقيران و بي­نوايان بود. در تاريخ نقل شده است كه پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع) و در هنگام غسل او، حاضران مشاهده کردند که بر پیشانی و شانة آن حضرت جای زخم و پینه وجود دارد. همه می­ دانستند که پینة پیشانی به خاطر سجده­ های طولانی امام است؛ برخی از زخم شانة آن حضرت تعجّب کردند و از علّت آن جویا شدند. محمّد حنفیّه ـ یکی از فرزندان امام(ع) ـ توضیح داد که امام(ع) در هر روز حداقل یک بی­نوا و اگر می­توانست افراد بیشتری را سیر می­ کرد. هنگامی­که شب می­ شد، اضافة غذای خانواده­ اش را در کیسه­ ای می­ گذاشت و در زمانی­که مردم خواب بودند، به نزد فقرای آبرومند می­ برد و به طور ناشناس، آن غذاها را بینشان تقسیم می­ کرد و زخم شانه­ هایش به خاطر کشیدن آن بار شبانه است. [1] بحارالانوار، ج41، ص14 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

📖تفسیر سوره‌ی مبارکه آل عمران 💠آیه۱۶و۱۷ 🎙با صدای استاد قرائتی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

📖تفسیر سوره‌ی مبارکه آل عمران 💠آیه۱۸ 🎙با صدای استاد قرائتی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

📖تفسیر سوره‌ی مبارکه آل عمران 💠آیه۱۹ 🎙با صدای استاد قرائتی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊