❇️صاحبان تریبون‌های مذهبی مراقب باشند. 🖋محمدحسین رضازاده 🔹بخش اول هر کسی، مجموع روایات اهل بیت علیهم السلام را ملاحظه کند به روشنی می‌یابد که اهل بیت (علیهم السلام) دو خط روشن را در بیانات شریف خود پی‌گرفته‌اند: 1⃣اول اینکه؛ شاخص اصلی در بهشتی بودن یا دوزخی بودن، پذیرش ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است و اگر کسی صادقانه بر این اعتقاد تا هنگام مرگ باشد، إن‌شاء الله گناهان او بخشیده خواهد شد. 2⃣دوم اینکه، شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) کسانی هستند که صرفاً به اظهار زبانی ولایت و محبت ایشان اکتفاء نمی کنند، بلکه سر تا قدم مراقب حدود الهی و حلال و حرام خداوند متعال هستند. در این زمینه به بیان دو روایت بسنده می‌کنیم: «عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَنْبَغِي لِمَنِ ادَّعَى هَذَا الْأَمْرَ فِي السِّرِّ أَنْ يَأْتِيَ عَلَيْهِ بِبُرْهَانٍ فِي الْعَلَانِيَةِ قُلْتُ وَ مَا هَذَا الْبُرْهَانُ الَّذِي يَأْتِي بِهِ فِي الْعَلَانِيَةِ قَالَ يُحِلُّ حَلَالَ اللَّهِ وَ يُحَرِّمُ حَرَامَ اللَّهِ وَ يَكُونُ لَهُ ظَاهِرٌ يُصَدِّقُ بَاطِنَه»‏ ابوخالد مکفوف نقل می‌کند امام صادق (علیه السلام) فرمودند: شایسته است کسی که امر ولایت ما را قلباً قبول دارد آن را در ظاهر نیز بوسیله برهان اظهار نماید. ابوخالد می‌گوید سوال کردم چگونه محبت قلبی را می‌توان از طریق برهان و بینه در ظاهر به نمایش گذاشت؟ حضرت فرمودند: اظهار این محبت، یعنی حقیقتا حلال خدا را حلال، و حرام را حرام بداند. به گونه‌ای که ظاهر فرد باطن او را تصدیق کند. «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ أَهْلُ الْوَفَاءِ وَ الْأَمَانَةِ وَ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْعِبَادَةِ أَصْحَابُ إِحْدَى وَ خَمْسِينَ رَكْعَةً فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ الْقَائِمُونَ بِاللَّيْلِ الصَّائِمُونَ بِالنَّهَارِ يُزَكُّونَ أَمْوَالَهُمْ وَ يَحُجُّونَ الْبَيْتَ وَ يَجْتَنِبُونَ كُلَّ مُحَرَّم‏» ابوبصیر می‌گوید امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: شیعیان ما اهل ورع و تلاش در راه خدا و وفا و امانت و زهد و عبادت هستند. کسانی هستند که در شبانه‌روز پنجاه و یک رکعت نماز می خوانند، شبها شب‌زنده‌داری می کنند و روزها روزه می گیرند، از اموالشان زکات می پردازند، حج خانه خدا می روند و از هر حرامی اجتناب می کنند. ✅ این دو خط مبارک و نورانی به گونه‌ای در کلمات امامان معصوم (علیهم السلام) ممزوج شده است که فرد مؤمن نه به جهت گناهانی که پیش می‌آید از ادامه مسیر با اهل بیت علیهم السلام ناامید می‌شود و نه خود را بی‌نیاز از رعایت حدود الهی می‌بیند. این امتزاجِ خوف و رجا همان اکسیر اعظم است که منجی دلهای پاک خواهد شد. 🔹بخش دوم دعوت از کسانی که ظاهر مذهبی ندارند و یا در پوشش و معاشرت خود حلال و حرام را رعایت نمی‌کنند، به مجالس اهل بیت (علیهم السلام) و استقبال از حضور ایشان در جلسات عزاداری حضرت امام حسین علیه السلام از دیرباز یکی از محورهای سخنان خطبا و مداحان بوده است. به نظر می‌رسد در این ایام و متأثر از اتفاقات اخیر کشور موج تازه‌ای در این زمینه ایجاد شده است. این روزها جملاتی نظیر «امام حسین علیه‌السلام فقط برای حزب اللهی ها نیست» «هر کس با هر شکل و ظاهری مهمان اباعبدالله الحسین علیه‌السلام است» «با حجاب و بدحجاب در دستگاه امام حسین علیه‌السلام فرقی ندارد» «خدایا مرا به لاک سیاه زنی که عقب دسته می رود ببخش» و ... زیاد می‌شنویم. ادامه در فرسته بعدی👇👇👇

ادامه از فرسته قبلی 👆👆👆 🔹یقیناً کسانی که از موضع دین و خیرخواهی در این فضا می‌دمند قصد دارند تا همه محبان زیر خیمه امام حسین (علیه السلام) جمع شوند و رشته محبتشان قطع نگردد، اما نکته مهمی که اینجا وجود دارد این استح که افراط در این زمینه؛ اولاً: پایبندی به شریعت را کمرنگ می‌کند و به نوعی به ترویج دینداری سکولار می‌انجامد. ارتکاب حرام علنی و حضور در مجلس عزاداری با نمایش حرام علنی و آشکار، بی‌احترامی به مجلس عزا و صاحب این مجلس است و نباید رواج پیدا کند و اگر کسی هم ملتفت نیست باید متوجه شود و پس از آن رفتارش اصلاح گردد. 🔹غیر از این خطر، خطر دیگری نیز وجود دارد و آن ایجاد حس سرخوردگی و ناامید کردن قشر مذهبی و به اصطلاح حزب‌اللهی‌ها است. اینکه حزب‌اللهی‌ها نیز خطا و گناه دارند و یا خانمهای چادری معصوم نیستند محل بحث نیست، ولی باید دانست که مثلاً وقتی یک جوان مذهبی بر اعتقاد خود اصرار می‌ورزد و به ظاهر مذهبی خود افتخار می‌کند و در زیر شدیدترین حملات دشمن در فضای مجازی و حتی فضای حقیقی با ظاهر و پوشش مورد رضایت دین بیرون می‌آید و مثلاً آن جوان پسر محاسن خود را نگه می‌دارد و یا آن خانم جوان، چادر بر سر می‌کند و طعم تلخ طعنه‌ها و زخم زبانها را به جان می‌خرد و خود و خانواده خود را در این مسیر نگه داشته است، این مجاهدت ارزش فوق‌العاده‌ای دارد. اینکه دائماً بگوییم امام حسین علیه‌السلام فقط برای حزب اللهی‌ها نیست و یا در این مجلس بین باحجاب و شل‌حجاب و بدحجاب فرقی نیست، این تصور را ایجاد می‌کند که ای جوان مؤمن و متدین که زحمت پوشش اسلامی را به جان خریده‌ای کارت چندان ارزش خاصی ندارد. این خطری است بزرگ و قضاوتی است ناعادلانه. 🔰خیمه حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) برای هرکس که دلش برای او بلرزد جا دارد ولی در این خیمه همه یک جایگاه ندارند. یقیناً امروز یکی از خطوط نفوذ دشمن تغییر سبک زندگی و در پی آن تغییر باورهاست که یکی از راههای آن حرام‌آلود کردن پوشش و ظاهر است. کسانی که در این عرصه با مجاهدت و تلاش مرزداری کنند و حرام خداوند را حرام بشمارند جایگاه رفیعی نزد خداوند و ائمه (علیهم السلام) خواهند داشت. به سند صحیح از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا نَظَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى وَلِيٍّ لَهُ يُجْهِدُ نَفْسَهُ بِالطَّاعَةِ لِإِمَامِهِ وَ النَّصِيحَةِ إِلَّا كَانَ مَعَنَا فِي الرَّفِيقِ الْأَعْلَى. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: خداوند عزوجل نظر نمی‌کند به مؤمنی که دوست اوست و خود را برای اطاعت و خیرخواهی نسبت به امامش به زحمت می اندازد الا اینکه این شخص را در کنار ما در رفیق اعلی خواهد دید. #تحریف_محرم https://eitaa.com/Tanbiholomah

‌🏴إنالله و إنا إلیه راجعون! آجـرک الله یاصاحب‌الزّمان ◼️«أعظَمَ اللهُ اُجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ وَ جَعَلَنا و إیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ» https://eitaa.com/Tanbiholomah

❇️مشروعیت تقنین یا عدم مشروعیت؛ محل نزاع فقها و روشنفکران در مشروطیت 🖋محمد متقیان تبریزی 🔹مقدمه به نظر میرسد، مهم ترین ویژگی مشروطیت را باید اعطاء «حق تقنین» به منتخبین مردم دانست. هرچند، مشروطیت دارای ویژگیهای مهمی در عرصه سیاست بوده که مهمترین آن، تقیید و رفع اطلاق العنانی از سلطنت است، لیکن، آنچه که میتواند این تقیید را محقق سازد، بیرون آوردن «امکان تقنین» از حوزه سلطنت و تحدید اختیارات سلطانی در عرصه «حکم و فرمان» است. از این روی است که گفته میشود، مهمترین ویژگی مشروطیت، برخوردارسازی نمایندگان از امکانی است که به آنها قدرت ویژه ای در حکمرانی می بخشد و آن همان «امکان تقنین» است. در دوران مشروطه ایرانی نیز «حق تقنین» مورد نزاع و مجادله قرار گرفت. طرفین این نزاع نیز روشنفکران و فقها بودند. قاطبه فقهای نامدار در آن زمان، در یک سوی ماجرا ایستاده بودند که، حق تقنین را باید در پایگاه «شریعت» معنا نمود؛ چه آنانی که موافق ماجرای سیاسی مشروطه بودند و چه آنهایی که مخالف بودند. اما در سوی دیگر، روشنفکران، دانشمندان علوم سیاسی و حقوق، برخی نمایندگان مجلس، ایستاده بودند که، آن حق را بیرون از پایگاه شریعت و مشروعیت معنا میکردند. در این یادداشت مختصر، ابتدائاً دیدگاه روشنفکران و دانش آموختگان سیاسی و حقوقی آن دوران را گزارش کرده و سپس به رأی فقها می پردازیم. 1⃣ دیدگاه روشنفکران رساله «حقوق اساسی، یعنی آداب مشروطیت دول» شاید بتوان گفت؛ یکی از مهمترین منابعی که در آن روزگار با موضوع سیاست و حقوق اساسی نوشته شده، رساله ای است که محمدعلی فروغی (ناظم و معلم مدرسه سیاسی) به توصیه پدرش محمد حسین ذکاء الملک (مدیر مدرسه سیاسی)، به صورت تلخیصی از منابع غربی، به غرض آشنایی عموم مردم و خصوصاً نمایندگان مردم با صحنه جدید حکمرانی یعنی مشروطیت و اقتضائات آن، نگاشته است. فروغی در این رساله، بنیان مشروطیت دولت را بر دو امر میداند: سلطنت ملی و انفصال اختیارات دولت. ذیل سلطنت ملی هم چنین میگوید: «سابق بر این مردم تصور میکردند که یک نفر یا یک جماعت باید صاحب اختیار مطلق عموم ناس باشد و امور ایشان را هرطور میخواههد و مصلحت میداند اداره کند و مردم حق ندارند در اداره امور خودشان مداخله و چون و چرا نمایند.... اما حالا متجاوز از صدسال است که حکما و دانشمندان، بلکه اکثر عوام از این رأی برگشته و معتقد شده اند که هیچ وقت یک نفر یا یک جماعت حق ندارد صاحب اختیار یک قوم و یک ملت شود و صاحب اختیار ملت باید خود ملت باشد و امور خویش را اداره کند، به عبارت اخری، سلطنت متعلق به ملت است و بس». او در ادامه به کیفیت اعمال حق توسط ملت اشاره کرده و «دولت» را هیئتی میداند که ملت اقتدار خود را به او واگذار کرده تا امور او را اداره نمایند. اما وظیفه دولت چیست؟ به بیان او، دولت از عهده انجام وظیفه خود برنمی آید، مگر اینکه، به موجب قانون عمل کند. وجود قانون هم متحقق نمیشود مگر به دو امر: وضع قانون، اجرای قانون. اما اختیار «وضع قانون» که موضوع این نوشتار است، در بیان او، مفوض به هیئتی میشود که در ممالک مختلفه، اسامی مختلفه دارد و عموماً آن را «پارلمان» میگویند. اعضای این هیئت نمایندگان ملت می باشند، یعنی از جانب ملت وکالت دارند، زیرا که قانون قرارداری است راجع به عموم ملت و به حکم سلطنت ملی باید موافق میل و رأی ملت باشد. (۱) ⬅️همانطور که پیداست، در این اندیشه سیاسی (که موافق با اندیشه سیاسی غربی است)، اختیار وضع قانون و حق تقنین، باید ذیل وظیفه نمایندگی و وکالت از جانب مردم اعمال شود، فلذا نمایندگان باید موافق با رأی و نظر مردم، وضع قانون نمایند و آنها، به صرف اینکه انتخاب شوند میتوانند وضع قانون نمایند و هیچ گاه سخن از مشروعیت دینی تقنین نمیرود. ادامه در فرسته بعدی 👇👇👇

ادامه از فرسته قبل 👆👆👆 2⃣دیدگاه فقها اما در سوی دیگر، عموم فقهای نامداری که در عرصه مشروطیت دیدگاه خود را بیان کردند، با اندیشه سیاسی و حقوقی مذکور مخالفت داشته و معارضت خود را به صورت های مختلفی بیان کردند. در این مقام، به مخالفت دو فقیه برجسته، میرزای نائینی (موافق مشروطه) و شیخ فضل الله نوری (مخالف مشروطه) با این اندیشه سیاسی پرداخته میشود. این دو فقیه برجسته - با وجود اختلافاتی که در برخی مواضع دارند و بدان اشاره خواهد شد- فرآیند تقنین را در چارچوب شریعت و با ایده «احراز مشروعیت» پیگیری می نمایند. میرزای نائینی با مراجعه به کتاب «تنبیه الامة و تنزیه الملة» و با دقت در تعابیر میرزای نائینی (رضوان الله علیه)، واضح و عیان میگردد که، او فرصت تقنین و قانون نویسی را ابتدائاً مقید به «احراز مشروعیت» کرده و سخن از این می نماید که، این عرصه، تنها مقید به «مراعات مصالح نوع» نبوده و باید آن مصالح، در پایگاه شریعت تفسیر گردد. او سپس، طریق احراز مشروعیت را در بخش «تدوین قانون اساسی» به «عدم مخالفت فصول آن با قوانین شرعیه» و در بخش «تشکیل مجلس شورای ملی» به «اشتمال هیئت منتخبه بر عده ای از مجتهدین عدول و یا مأذونین از قبل مجتهدی و تصحیح و تنفیذ و موافقتشان در آراء صادره» میداند. او در موضع دیگری از کتاب تنبیه الامة، سیاست امور امت را در دو بخش «منصوصات» و «غیرمنصوصات» تصویر کرده و بخش دوم را که تابع مصالح و مقتضیات اعصار و امصار و به اختلاف آن، قابل اختلاف و تغییر است، در دوره حضور با ولی منصوب الهی - عزاسمه- و در عصر غیبت هم به نظر و ترجیحات نواب عام یا کسی که در اقامه وظائف مذکوره عمن له ولایة الإذن مأذون باشد، موکول میداند.(۲) شیخ فضل الله نوری رکن رکین دیدگاه شیخ فضل الله نوری (رضوان الله علیه)، مخالفت با اساس قانون نویسی است. او با تکیه بر این مبنای کلامی که، کتاب و سنت برای اداره حکومت تمام است و ناقصی ندارد، به اصل قانون نویسی اعتراض میکند و در همین نقطه، با میرزای نائینی اختلاف پیدا میکند، اما در اینکه، بنابر مبانی اسلامی، حق جعل و تقنین برای کسی غیر از شارع مقدس، متصور نیست با میرزا همراهی دارد؛ زیرا، از آنجا که میرزای نائینی، نفس تقنین را موکول به اذن و امضاء صاحب ولایت اذن میداند و برای تقنین، ویژگی دیگری با عنوان «مشروعیت» لحاظ میکند، پرواضح است که، او نیز بالاصاله حق جعل و تقنین را برای نمایندگان ملت، باور ندارد، مگر اینکه، از سوی کسی که ولایت دارد، به او اذن داده شود. با وجود اختلافی که میان این دو فقیه برجسته وجود داشت، اما به دلیل همراهی شیخ در دوره‌ای با مشروطیت، توافق دیدگاهی میان ایشان برقرار گردید و آن هم تاکید بر «حق شرعی تقنین» برای نمایندگان بوده که در مقابل «حق عرفی تقنین» قرار میگیرد. میرزای نائینی در تنبیه الامة، برای چنین نظام تقنینی، نظریه پردازی میکند و شیخ فضل الله نوری نیز در صحنه سیاسی، با مجاهدات خویش، ماده «نظارت مجتهدین در هر عصر» را در اصل دوم متمم قانون اساسی میگنجاند و به گونه ای سعی بر آن دارد که، عملیات تقنین در مجلس شورای ملی را از اتکاء صرف به ماهیت نمایندگی و وکالت درآورده و مقید به ملاحظه شریعت نیز نماید. و این همان، نقطه ای است که این دو فقیه برجسته، اختلاف بنیادین با اندیشه سیاسی مقابل پیدا میکنند. ایشان، بر این امر اتفاق دارند که، امر تقنین باید مشروعیت پیدا کند و به صرف انتخاب از سوی ملت تمام نمی‌گردد. شیخ، هر چند با اصل تقنین در پارلمان مشروطه مخالف بود (که در مجال دیگری باید به علل مخالفت او پرداخت) اما با اصل دوم متمم قانون اساسی، به گونه‌ای با تقنین پارلمانی همراهی می‌کند و لیکن به آن با نظارت مجتهدین، مشروعیت میبخشد.(۳) ⬅️و آنچه که در دوران جمهوری اسلامی واقع گردیده، ادامه همان خط فقاهتی است که هم شیخ فضل الله نوری در آن حاضر است و هم میرزای نائینی. هرچند، نمیتوان اختلافات برجسته میان این دو فقیه را کتمان نمود، اما هیچ گاه نمیتوان میرزای نائینی را که فقیه سترگ امامیه در عصر خود بود، موافق با اندیشه سیاسی و حقوقی غربی دانست و ذیل آن چارچوب، او را تفسیر نمود. همانطور که غیرمنصفانه است، شیخ فضل الله نوری را در قاب مخالفت تام و تمام با تقنین قرار داد در حالیکه، مجاهدتهای او در تصویب اصل دوم متمم قانون اساسی برکسی پوشیده نیست. ------------ منابع: ۱. رساله حقوق اساسی، یعنی آداب مشروطیت دول، محمدعلی فروغی ۲. تنبیه الامة و تنزیه الملة، میرزامحمدحسین نائینی ۳. رساله حرمت مشروطه، شیخ فضل الله نوری #مشروطیت https://eitaa.com/Tanbiholomah

❇️ نکات انتقادی بر لایحه مجلس انقلابی 🔸 نویسندگان کانال تنبیه الأمة بعد از بررسی اجمالی لایحه حجاب، نکات زیر را به عنوان انتقادات ارائه می‌کنند: 1️⃣ به نظر می‌رسد بعضی موارد برای عملیاتی‌شدن این لایحه باید به آن اضافه شود و یا تغییر کند: الف) با توجه به اینکه در اجرایی شدن این لایحه کمیت و کیفیت ضابطین بسیار حائز اهمیت است و باید به تناسب موارد تخلف و گستردگی آن ضابط وجود داشته باشد و با توجه به اینکه نیروی انتظامی به تنهایی به خاطر محدودیت افراد و محدودیت زمان کاری و حتی گاهی عدم انگیزه کافی نیروها به تنهایی نمی‌تواند جوابگوی نیاز این لایحه باشد، برای تذکر و ثبت تخلف و فرستادن تصویر و کارهایی از این قبیل خوب است که بسیج به میدان بیاید ونیروهای منتخب بسیج آموزش‌های لازم را برای این کار ببینند و همچنین نیروهای دیگری از قشر متدین و انقلابی در سازوکاری مشخص و گسترده آموزش ببینند که بتوانند تخلفات را ثبت کنند و در این زمنیه محدودیتی نباشد و خود لایحه این آموزش و گستردگی آن را تکلیف کند. ب) باید سازو کاری تعریف شود که مردم بتوانند هم گزارش تخلفات را خصوصا نسبت به نهادها و اماکن و اصناف و مسئولین و... بدهند و هم قانونا نسبت به تخلفات همه مکلفین این لایحه شکایت کنند مثلا بتوانند تخلف حراست دانشگاه را گزارش و خودشان بر علیه او شکایت کنند نه اینکه امکان پیگیری تخلفات و ترک فعل‌ها فقط از طریق نظارت‌های حاکمیتی باشد. ج) مجازات‌ها باید هرچه به سمت منشأ مشکل می‌رود شدیدتر باشد؛ لذا باید برخورد با دستگاه‌های اجرایی که کوتاهی می‌کنند و مدیرانی که در این لایحه مکلف هستند از بقیه سنگین‌تر باشد و باید برای تخلف مدیران سطح عالی که طبق این لایحه تکالیفی دارند در خود لایحه مجازات سنگین در نظر گرفته شود. د) با توجه به اینکه مسئله فرهنگی و حجاب امروزه به جنگی تمام عیار تبدیل شده باید شبیه ستاد ملی کرونا ستادی در سطح مدیریت عالی کشور با حضور افراد و نهادهای مؤثر مثل حوزه و دانشگاه و دستگاه‌های ذی ربط، تشکیل شود و به صورت مستمر تشکیل جلسه دهد تا وظائف به صورت مستمر و جدی پیگیری شود و متخلفین و کوتاهی کنندگان بازخواست شوند خصوصا در ابتدای کار باید ارزیابی و پیگیری در جلسات نزدیک به هم باشد؛ نه اینکه مثلا در بازه‌های طولانی و سالانه کار رصد شود. ه) تا جای ممکن تکالیف دستگاه‌ها کمّی بشود و اعداد و ارقام داشته باشد تا بهتر قابل پیگیری باشد به عنوان مثال صدا و سیما به صورت مشخص مکلف شود که لا اقل تعداد مشخصی سریال در بازه زمانی مشخص تولید کند و کرسی‌های آزاد اندیشی برگزار کند و... و) اینکه جرائم لایحه را منوط به حکم دادگاه کنیم؛ یعنی عملیاتی نبودن این لایحه. مگر می‌شود به راحتی برای این تعداد دادگاه تشکیل داد. خود گذر زمان به مقصود لایحه خلل وارد می‌کند. اصلا این جرم مشهود چه نیازی به دادگاه دارد. بله می‌توان چیزی شبیه شورای حل اختلاف قرار داد که اگر به فرض در موارد نادر کسی عذری داشت مبلغ به او بازگردانده شود. 2️⃣ در مورد کسانی که بخش کمی از موی سرشان را پوشانده‌اند عناوین این لایحه شمول ندارند و صرفا مشمول تذکر لسانی می‌شوند در حالی که بعضی مصادیق بیرون بودن مو قطعا مصداق بد پوششی است و نباید لایحه بهانه‌ای بدهد که شخص با پوشاندن مقدار کمی از مو و بیرون گذاشتن مقدار زیادی از آن که با کشف حجاب تفاوت خاصی ندارد خیالش راحت باشد. بله کسانی که مقدار کمی از موی سرشان پیداست یا مقدار کمی از ساعدشان پیداست را نمی‌توان مجرم دانست زیرا اصلا ممکن است برای مدت موقتی شال خانمی مقداری عقب رفته و با متوجه شدن درست کند ولی کسانی که بخش زیادی از سرشان باز است اینها باید برایشان تعیین تکلیف و جرم انگاری ولو به مقدار کمترتر از کشف حجاب انجام شود. #حجاب #لایحه_حجاب @Tanbiholomah

❇️ نکات انتقادی بر لایحه مجلس انقلابی 🔢 بخش دوم 3️⃣ مناسب است برای کسانی که به صورت لسانی برای نوامیس مزاحمت ایجاد می‌کنند جرم انگاری و مجازات تعیین شود. 4️⃣ در این لایحه در صورت نبود ضابط قضایی برای موارد خاص به تبصره 1 ماده 45 آیین دادرسی که مربوط به ورود مردم در صورت نبود ضابط قضایی است ارجاع داده شده، در حالی که این تبصره باید برای بحث حجاب بومی سازی شود مثلا آن جا آمده مردم صحنه جرم را حفظ کنند و این با قانون حجاب و جرم برهنگی تناسب ندارد. 5️⃣ باید برای عدم ارائه خدمات به افرادی که مرتکب جرم‌های تعریف‌شده در این لایحه هستند در لایحه الزام روشن وجود داشته باشد به استثناء مواردی که اضطرار است مثل اورژانس بیمارستانها. 6️⃣ شرط کردن مهربانی در نهی از منکر توجیهی ندارد و موجب می‌شود که اگر کسی تذکر جدی داد خلاف قانون تلقی شود و همچنین اینکه برای پرخاش جریمه گذاشته‌اند خیلی مبهم است و ممکن است تذکر جدی و محکم هم مصداق آن قرار بگیرد خصوصا وقتی با مقاومت طرف مقابل مواجه شود. #حجاب #لایحه_حجاب @Tanbiholomah

❇️مغالطه صلواتی 🖋مرتضی صادقی 🔹این روزها بحثی در باب مقایسه جمهوری اسلامی با حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام در گرفته و اطراف بحث سخنانی در باب به جا بودن یا نبودن اصل مقایسه و حتی گاهی در باب بهتر یا بدتر بودن شرایط امروز یا آن زمان مطرح می‌کنند و بعضا به سخنان بزرگانی هم در این زمینه استناد می‌شود. اما در این میان نکته ای حائز اهمیت وجود دارد که گرچه برای اهلش روشن است و نیاز به تصریح ندارد، اما ممکن است عده‌ای از آن غافل باشند و همین مسأله آنها را دچار مغالطه نماید و‌ آن نکته اینکه؛ هر خدمتی به اسلام و مردم که در جمهوری اسلامی به ثبت رسیده باشد و‌ هر مقدار انقلاب اسلامی در پای کار آوردن و تربیت نیروی خالص و مجاهد و فدایی اسلام در دفاع مقدس و دیگر عرصه‌ها موفق بوده باشد، هیچ‌یک از این موارد برگ افتخاری نیست مگر در دفتر امیر المؤمنین علیه السلام. ⁉️مگر پیروان علی علیه السلام منحصر به زمان اویند و مگر هدایتگری امیر المؤمنین با رفتن او به پایان رسیده است؟ 🔹طنین صدای علی در مسجد کوفه تا انتهای تاریخ هدایتگر و چراغ راه است و شیعه تا شیعه است سر سفره عنایت و‌ هدایت اوست. اگر خیری هست از صدقه سر او و فداکاری های اوست و همه در بلندای تاریخ در پرتو هدایت و عنایت او هستند. انقلاب اسلامی و بزرگانش نیز رهبر و پیشوا و مقتدا و مربی خود را امیرالمؤمنین میدانند و افتخاری را متوجه خود نمی‌دانند مگر حرکت بر اساس هدایت امیر المؤمنین علیه السلام. 💠در این زمینه کلمات فراوانی از بنیان گذار جمهوری اسلامی قابل ذکر است از جمله: «شخصیت این مرد بزرگ که امام امّت شد، شخصیتی است که [در] اسلام و قبل از اسلام و بعدها هم کسی مثل او نمی تواند سراغ کند....ما شیعه یک همچو اعجوبه معجزه آسا هستیم» «و اما کتاب نهج البلاغه که نازله روح اوست برای تعلیم و تربیت ما خفتگان در بستر منیّت و در حجاب خود و خودخواهی خود، معجونی است برای شفا و مرهمی است برای دردهای فردی و اجتماعی و مجموعه ای است دارای ابعادی به اندازه یک انسان و یک جامعه بزرگ انسانی از زمان صدور آن تا هر چه تاریخ به پیش رود و هر چه جامعه ها به وجود آید و دولتها و ملتها متحقق شوند و هر قدر متفکران و فیلسوفان و محققان بیایند و در آن غور کنند و غرق شوند» ✅ الغرض اگر کسی از موفقیت‌های انقلاب اسلامی سخنی به میان می‌آورد، سخن از برکات امتداد هدایت امیر المؤمنین علیه السلام می‌گوید و لاغیر. در نتیجه باید توجه داشت عده‌ای مغالطه‌گر قضیه را به گونه‌ای دیگر وانمود نکنند، کما اینکه در ماجرای صلوات فرستادن هنگام ذکر نام بزرگان انقلاب عده‌ای اعتراض می‌کنند که این تجلیل از بزرگان انقلاب در عرض بزرگان دین است، غافل از اینکه وقتی افراد با ذکر نام امام خمینی و خلف صالح او صلوات می‌فرستند پیامبر و آلش را تجلیل میکنند و بر آنها درود میفرستند، نه بر خمینی و نه بر کس دیگر. https://eitaa.com/Tanbiholomah

❇️روحانیت و قدرت 📝 در نقد سخنان دکتر تقی آزاد ارمکی 🖋صالح رحمتی 🌀اشاره 🔹اخیراً آقای دکتر تقی آزاد ارمکی که به عنوان جامعه شناس، معرفی میشود، در مصاحبه ای به داوری پیرامون عملکرد حوزه های علمیه در چهل ساله بعد از انقلاب اسلامی پرداخته و اینگونه مدعی شده که، در طول این دوران، حوزه علمیه نتوانسته است، فقه و اصول خود را پیش برده، شبهات فرهنگی را پاسخ دهد. زیرا همه مسئله اش، قدرت و حفظ نظام گردیده است. و این در حالی است که همه امکانات نیز در اختیار حوزه علمیه قرار داشت. نقد 1⃣مهمترین اشکالی که در این سخنان و نظایر آنها وجود دارد و از همان زاویه میتوان به آن نقد کرد، ابتلاء به نوعی «مغالطه اشتراک لفظی» است. مغالطه ای که پیرامون واژه «قدرت» رقم میخورد. توضیح مطلب اینکه؛ مهمترین مؤلفه هر نظام سیاسی - اسلامی و غیر اسلامی- تکیه آن به عنصر «قدرت» است. عنصری که میتواند حکومت و دولت را برسازد و سرپا نماید تا در سرنوشت مردم خویش تأثیرگذار باشد، تا در برابر سایر دولتها و حکومتها تصمیمات مستقل بگیرد. قدرت، آن چیزی است که اختیار و امکان تصمیم گیری برای دولتها را فراهم میکند؛ حال ممکن است که این امکان در چارچوب قرارداد اجتماعی تعریف گردد یا در سطحی بالاتر از سطوح روابط انسانی. 2⃣با وجود اینکه همه نظامات سیاسی به وجود «قدرت» تکیه دارند، لیکن از ناحیه «اِعمالِ قدرت» میان آنها تفاوتهای بنیادینی وجود دارد. و این تفاوت بنیادین با توجه به حیث «جهت» در چگونگیِ اِعمالِ قدرت واضح میگردد. به این معنا که، اصلی ترین ویژگی اِعمالِ قدرت در هر نظام سیاسی، برخورداری آن از «جهت» و «برایِ» است و اینگونه نیست که، اِعمال قدرت بدون هدف و غایت مشخص و روشنی واقع شود. هر نظام سیاسی، در اِعمال قدرت خود دارای اهداف و غایاتی است که جهتگیری رفتارهای مقتدرانه آن را با سایر نظامات سیاسی متفاوت میسازد. و درست در همین نقطه است که، میان نظام سیاسی اسلام با نظامات سیاسی غربی، تفاوتی اساسی رقم میخورد. جهتگیری دولت در نظام سیاسی اسلام متفاوت از جهتگیری دولت در نظامات سیاسی غربی است. در هر دو نظام، اساس بر «حفظ نظام» است لیکن، در نظام سیاسی اسلام حفظ نظام «برایِ» تحقق احکام و ارزشهای الهی در زندگی اجتماعی انسانهاست، اما در نظامات سیاسی غربی، حفظ نظام برای التذاد مادی بیشتر از دنیاست. در نظام سیاسی اسلام، حفظ نظام و اِعمالِ قدرت، برای عبور از نفس و هوی و تحقق «کلمة الله» است و در نظام سیاسی غربی، حفظ نظام برای تقویت نفس مادی و توسعه اهواء و تکثیر آلهه است. و در یک کلام؛ حفظ نظام در حکومت و دولت اسلامی، مبتنی بر توحید و نفی شرک است، اما در نظام سیاسی غربی، مبتنی بر دنیاپرستی و ماده پرستی است. 3⃣با نظر به این مبنا، روشن میگردد که آن موقفی که «فسادانگیز» بوده و قدرتِ فاسد تولید میکند، آنجایی است که انسانها در وادی دنیاپرستی با همدیگر رقابت میکنند. این واقعیت، در دولتهای غربی آنچنان مشهود و روشن است که نیازی به استدلال نظری ندارد. و آثار قدرتِ فاسد در رفتارهای سیاسی آنها چه در داخل مرزها و چه بیرون از مرزها و در روابط بین الملل، به وضوح مشاهده می گردد. از این روی، برای کناره گیری از قدرتِ فاسد، باید از ذیل دنیاپرستی بیرون آمده و جهتِ اِعمالِ قدرت را در مسیر خداپرستی تغییر داد که در این صورت، انسانها از نفسانیتِ خویش عبور کرده و در تعلق به اراده الهی، آن چیزی را اراده میکنند که خالق متعال اراده میکند. و درست در همین موضع است که، «قدرتِ صالح» تولید میشود. و ذیل همین قدرت صالح است که، ادبیات «خدمت به خلق»، «ایثار» و «فداکاری» تکوّن می یابد. 4⃣عملکرد روحانیت را نیز باید در همین مبنا تفسیر نمود؛ چه آنجایی که وارد عرصه اداره نظام گردیده و مسئولیتی را برعهده میگرد و چه آنکه بدون حضور در صحنه اداره، برای حفظ نظام اسلامی مجاهدت میکند. زیرا، روحانیت به دلیل اتکاء به اندیشه اسلامی، از قدرتِ به وجود آمده در نظام اسلامی محافظت مینماید تا بتواند محقق کننده ارزشهای الهی و احکام اسلامی گردد. پرواضح است که، کسی نمیتواند خطاها و لغزشهای افراد را نادیده بگیرد، اما این واقعیت نمیتواند نافی آن مبنای بنیادین باشد. مبنایی که قانون اساسی را به گونه ای نگاشت که، زمینه ساز نقش آفرینی روحانیت در صحنه اداره گردید. و در همین صحنه اداره، سرنوشتی متفاوت برای روحانیت رقم خورد. سرنوشتی که به خط خون نگاشته شد و روحانیت را بالاترین صنف در آمار شهداء قرار داد. این چنین سرنوشتی، از آن مبنا و آن جهتگیری متفاوت در چگونگی اِعمالِ قدرت ناشی میشود که در نظامات سیاسی غربی اثری از آن نیست، بلکه بر ضد و در تضاد با آن است. 👇👇👇

👆👆👆 ⬅️جناب آقای تقی آزاد ارمکی، با تکیه بر واژه مشترک «قدرت» به بیراهه رفته و به دلیل عدم تدقیق در جهتگیریِ قدرتِ سیاسی، در تحلیل چرایی حضور روحانیت در صحنه قدرت و تفسیر چرایی «حفظ نظام» خطا کرده است. #روحانیت #حفظ_نظام https://eitaa.com/Tanbiholomah

⁉️چرا اینقدر برای اربعین هزینه می‌کنند؟ 🔹یکی از سوالات پرتکرار این روزها، درباره «هزینه‌های جمهوری اسلامی ایران برای پیاده‌روی اربعین» است. چرا در شرایط اقتصادی فعلی به جای رفع مشکلات مردم، چنین هزینه‌هایی انجام می‌شود؟ اگر منصفانه به این قضیه نگاه کنیم: 1⃣ هزینه‌های دولت برای اربعین مربوط به داخل ایران است و بخش زیادی از آن، صرف احداث یا تقویت زیرساخت‌ها می‌شود. دولت وظیفه دارد زیرساخت‌های کشور را بهینه کند و چه فرصتی بهتر از اربعین که به این مناسبت، استان‌های محروم غرب کشور، از راه، امکانات حمل و نقل و رفاهی مناسب برخوردار شوند. در شرایط عادی این استان‌ها کمتر مورد توجهند، بنابراین سفر اربعین، فرصت خدمت دولت به این استان‌ها را فراهم می‌کند و نه تنها هزینه نیست که نوعی سرمایه‌گذاری است. 2⃣ وزارت گردشگری وظیفه دارد مردم را به سفر به نقاط مختلف کشور تشویق کند تا کسب و کار مردم از راه توسعه گردشگری، رونق بگیرد. حتی برای این هدف، هزینه‌های سنگینی همچون احداث دریاچه‌های مصنوعی صورت می‌گیرد. اما در سفر اربعین دولت با کمترین هزینه، این هدف را محقق می‌کند. 3⃣بخش زیادی از هزینه‌های سفر اربعین، مردمی است و دولت حتی در ایجاد زیرساخت‌ها هم کمتر از مردم و کمک‌های مردمی مشارکت دارد. مردم با عشق و علاقه در این راه هزینه می‌کنند. 4⃣ هزینه‌های کم دولت در سفر اربعین برای همه است و فقط برای مسافران اربعین نیست. بسیاری از مردم از این مسیرها استفاده می‌کنند و از امکانات بین راهی بهره می‌برند، بدون اینکه بخواهند به سفر اربعین بروند. 5⃣وقتی دولت برای یک برنامه هزینه می‌کند، طبیعی است که عده‌ای از این هزینه استفاده کنند و عده‌ای استفاده نکنند. اما راه برای استفاده همگانی از امکانات اربعین باز است و به بخش خاصی از جامعه اختصاص ندارد. همانطور که وقتی دولت سینما یا سالن تئاتر می‌سازد، برای همه می‌سازد ولی ممکن است عده‌ای از آن استفاده نکنند. عدم استفاده عده‌ای از این امکان، دلیل نمی‌شود چنین فرصتی برای بقیه فراهم نشود. 6⃣هزینه دولت برای سفرهای مشابه که جنبه تفریحی دارد و هیچ نقشی در فرهنگ‌سازی و هویت‌سازی شهروندان ندارد، به مراتب بیشتر از سفر اربعین است. برای نمونه، کافی است تسهیلات سفرهای تفریحی به کشورهای دیگر و ارزهای مسافرتی که به این سفرها داده می‌شود را با تسهیلات سفر اربعین مقایسه کنیم. موضوع، روشن‌تر از آن است که پنهان بماند. 7⃣کشورهای دنیا به دنبال رشد و تقویت بنیان‌‌های اعتقادی، اخلاقی و فرهنگی خود هستند و این را از وظایف حکومت خود می‌دانند. ایران هم به عنوان یک کشور مسلمان شیعی، همین رویه عاقلانه را پیش گرفته و با فراهم کردن سفر اربعین، به تقویت فرهنگ دینی خود می‌پردازد. چه فرصتی بهتر و والاتر از زیارت امام حسین علیه‌السلام و پیاده‌روی اربعین که مدرسه خودسازی و مایه‌ی شادابی، نشاط و سلامتی جسم و جان است و باعث انسجام ملی و اتحاد بین‌المللی می‌شود. #گروه‌‌تبلیغی‌آفاق #اربعین #پیاده‌روی #کربلا https://eitaa.com/Tanbiholomah