8⃣6⃣شروع نبرد تن به تن!👇 ✅در بين عرب رسم بوده است كه اگر در جنگها، كسي (هل من مبارز) می طلبيد، و خواستار جنگ تن به تن می شد، به خواسته اش احترام می گذاشتند و دسته جمعی با او نمی جنگيدند. امام حسین(ع) در روز عاشورا، از اين تاكتيك استفاده نموده تا با توجه به قلّت و كم بودن سپاهش، مدت و زمان جنگيدن طولاني تر شود و تك تك ياران امام(ع) حماسه داشته باشند و پيام اين نهضت بر قلب تاريخ با رنگ خون بهتر ثبت گردد و اين با جنگ دست جمعی، دست يافتني نبود، علاوه اين قانون از طرف دشمن رعايت نشد و آنها در مواردي گروهي به جنگ يك فرد مي رفتند و خود اين مي توانست در بيداري عده اي موثر باشد كه لشكر دشمن پايبند حداقل حقوقی انساني هم نبوده است و اين خود در ظهور بيشتر جنايت لشكر دشمن، نقش بيشتري را مي تواند ايفا كند. #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام @TarikhEslam

9⃣6⃣شهادت یاران و اصحاب غیر بنی هاشمی!👇 ✅تا زمانی که اصحاب و یاران #امام_حسین_علیه_السلام زنده بودند، اجازه جنگ به بنی هاشم نمی دادند، تا جایی که خود را فدای این خاندان می کردند. طبق مقاتل؛ اولین شهید از غیر بنی هاشم، قبل از شهادت امام حسین(ع) #مسلم_بن_عوسجه_اسدی_رحمه_الله بود.(۱) و آخرین شهید غیر بنی هاشمی نیز سوید بن عمرو خثعمی بود.(۲) #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام 📚منابع : ۱)اللهوف ابن طاووس، ص۶۴ ۲)تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶ @TarikhEslam

0⃣7⃣یاران و اصحاب #امام_حسین_علیه_السلام در کربلا به شهادت رسیدند و حضرت(ع) بر بالين برخی از آنان حاضر شد!👇 #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام [روی هشتکهای زیر کلیک کنید تا به مقتل یاران امام حسین(ع) دسترسی داشته باشید.]👇 ۱) #مسلم_بن_عوسجه_اسدی_رحمه_الله ! 📚اللهوف ابن طاووس، ص۶۴ ۲) #حر_بن_یزید_ریاحی_رحمه_الله ! 📚اللهوف ابن طاووس، صص۱۰۲ ۳) #حبیب_بن_مظاهر_رحمه_الله ! 📚سفینه البحار محدث قمی، ج۲، ص۲۷ ۴) #اسلم_بن_عمرو_ترکی_رحمه_الله ! 📚مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۲۴ ۵) #جون_بن_حوی_رحمه_الله ! 📚بحارالأنوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۳ @TarikhEslam

1⃣7⃣نوبت به بنی هاشم رسید!👇 #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام @TarikhEslam

✅همانطور که گفته شد، در روز عاشورا اصحاب تا زنده بودند اجازه ندادند کسی از اهل بيت رسول اکرم(ص) به ميدان برود، اما آخرين فرد از اصحاب که به شهادت رسید، شور و ولوله‏ اى ميان جوانان بنی هاشم افتاد. 📋《اِجتَمَعُوا يُوَدِّعُ بَعضُهُم بَعضَاً》 ♦️بنی هاشم جمع شدند و شروع كردند با يكديگر وداع كردن و خداحافظى كردن!(۱) اولین كسى كه از امام حسین(ع) كسب اجازه كرد، حضرت علی اکبر(ع) بود. در تاریخ طبری نقل شده است که ؛ 📋《وَ کانَ اولُ قَتَیلٍ مِن بَنی‌طَالِب(ع) یَومَئِذٍ؛ عَلَیُّ الأَکبَرُ(ع) بنُ الحُسَینِ(ع) بنُ عَلیِّ(ع)》 ♦️نخستين كشته از خاندان ابوطالب(ع) در روز عاشورا، على اكبر(ع)، فرزند حسين(ع) بود.(۲) در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که وقتی علی‌اکبر(ع) در روز عاشورا به عنوان اولین نفر از بنی‌هاشم به میدان رفت، امام حسین(ع) هنگام رفتن او، گریست. 📋《ثُمَ‏ نَظَرَ إِلَيْهِ نَظَرَ آيِسٍ مِنْهُ وَ أَرْخَى عَيْنَهُ وَ بَكَى》 ♦️سپس نگاهى مأيوسانه به علی(ع) انداخت و چشمان خود را به زير افكند و اشک ريخت. سپس به ایشان بلافاصله اذن میدان داد و فرمود : 📋《اَللهمَّ اشْهَدْ عَلَی هؤُلاءِ، فَقَدْ بَرَزَ اِلَیهِمْ اَشْبَهُ النّاسِ بِرَسولِک مُحَمّدِِ خَلْقاً وَ خُلْقاً و مَنْطِقاً》 ♦️خدایا! تو را بر این قوم شاهد می‌گیرم، در برابر اینها شخصی به رزم آمده که شبیه‌ترین مردم به رسول تو محمد(ص) در خلقت ظاهری و اخلاق باطنی و گفتار است. و در ادامه فرمود : 📋《اَللَّهُمَّ وَ کنّا اِذَا اشْتَقْنا اِلی رُؤیةِ نَبِیِّکَ نَظَرْنا اِلیهِ》 ♦️خدایا! هرگاه ما شیفته دیدار پیامبر(ص) تو می‌ شدیم، به علی اکبر(ع) نظر می‌انداختیم.(۳) حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت و جانانه جنگید، در حالی که این گونه رجز می خواند : 📋《أنَا عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ بنِ عَلِيّ(ع)، نَحنُ وبَيتِ اللّهِ أولى بِالنَّبِيّ(ع)》 ♦️من علي پسر حسين پسر علي(ع) هستم. به خانه خدا سوگند كه ما به نبی(ص) نزديكتر و اولي هستيم.(۴) تشنگی مفرط علی اکبر(ع) او را نزد پدر بازگرداند، در حالی که زخم بسيارى بر تن داشت. به امام(ع) عرض کرد : 📋《يَا أَبَتِ! الْعَطَشُ قَدْ قَتَلَنِي وَ ثِقْلُ الْحَدِيدِ قَدْ أَجْهَدَنِي! فَهَلْ إِلَى شَرْبَةٍ مِنَ الْمَاءِ سَبِيلٌ؟》 ♦️پدر جان! تشنگى جانم را به لب رساند و از سنگينى اسلحه آهنين سخت ناراحتم. آيا جرعه آبى هست؟ امام حسين(ع) گريه کرد و فرمود : پسر جانم! كمى دیگر به جنگ ادامه بده ساعتى بيشتر نمانده است كه جدّت محمّد(ص) را ملاقات كنى و او با كاسه‏ اى لبريز از آب تو را سيراب خواهد كرد؛ آبى كه پس از آشاميدن آن هرگز تشنه نخواهى شد. علی اکبر(ع) برای بار دوم به ميدان بازگشت و كارزار عظيمى نمود. تا اینکه مرة بن مُنقذ لعین سر راه او را گرفت و نيزه‌اى به او نواخت و او را به زمین انداخت.(۵) طبق نقل علامه مجلسی حضرت على اکبر(ع) بر روی گردن مرکب افتاد. 📋《فَاحْتَمَلَهُ الْفَرَسُ الى‏ عَسْکَرِ الْأعْداءِ》 ♦️اسب او را در میان لشکر دشمن برد. و بدین ترتیب لشكر دورش را گرفتند. 📋《فَقَطََّعُوهُ بِسُیُوفِهِم إربَاً إربَاً》 ♦️از هر طرف شمشیر به او زدند و او را قطعه قطعه کردند.(۶) علی اکبر(ع) در این حین پدر را صدا زد : 📋《يَا أَبَتَاهْ! عَلَيْكَ السَّلَامُ! هَذَا جَدِّي يُقْرِؤُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ عَجِّلِ الْقَدُومَ عَلَيْنَا》 ♦️پدرم خداحافظ! اين جدّم است كه بر تو سلام مي رساند و مي فرمايد : هر چه زودتر نزد ما بيا. سپس ناله ای زد و مرغ روحش از قفس تن پرواز نمود. امام حسين(ع) خود را به بالينش رساند و بالای سر او نشست. 📋《وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ》 ♦️و صورت خود را بر صورت على اکبر(ع) گذاشت و فرمود : 📋《یا بُنَیَّ! قَتَلَ اللهُ قَوْماً قَتَلُوکَ ما اَجْرَاَهُمْ عَلَی اللهِ وَ عَلی اِنْتِهاکِ حُرْمَتِ رَسُولِ اللهِ(ص)》 ♦️پسرم خداوند قومی را که تو را کشتند را بکشد. چه جراتی کردند بر خداوند و هتک حرمت رسول خدا(ص)! 📋《وَ عَلی الدُّنْیا بَعْدَکَ الْعَفاءُ》 ♦️و بعد از تو وای بر دنیا!(۷) در اين هنگام حضرت زينب(س) از خيمه بيرون دويد، در حالتى كه ندا مى كرد : 📋《يَاحَبيباهُ! يَابْنَ اءَخاهُ! يَا ثَمَرَةَ فُؤادَاه! يَا نُورَ عَينَاه!》 سپس خود را بر روى بدن پاره پاره ی على اكبر(ع) افكند، امام(ع) خواهر را از روى جنازه على اكبر(ع) بلند كرد به نزد زنان برگردانيد.(۸) سپس به جوانان بنی هاشم فرمود : 📋《اِحمِلُوُا اَخَاکُم》 ♦️جنازه برادرتان را به سوی خيمه ها ببريد.(۹) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۲ ۲)وقعه الطّف یوسفی غَروّی، ص۲۴۱ ۳)اللهوف ابن طاووس، ص۱۱۳ ۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۷ ۵)اللهوف ابن طاووس، ص۱۱۴ ۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۴ ۷)اللهوف ابن طاووس، ص۱۱۴ ۸)کتاب عاشورا آیت الله مکارم، ص۴۸۱ ۹)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۷ @TarikhEslam

2⃣7⃣قاسم(ع) به میدان می رود!👇 #حضرت_قاسم_بن_الحسن_علیه_السلام #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام @TarikhEslam

✅حمید بن مسلم می گوید : در روز عاشورا، در صحنه نبرد؛ 📋《خَرَجَ عَلَيْنَا غُلَامٌ كَأَنَّ وَجْهَهُ شِقَّةُ قَمَرٍ فِي يَدِهِ سَيْفٌ وَ عَلَيْهِ قَمِيصٌ وَ إِزَارٌ وَ نَعْلَانِ وَ قَدِ انْقَطَعَ شِسْعُ إِحْدَاهُمَا》 ♦️ناگهان نوجواني از لشكر حسين(ع) در برابر ما به نبرد برخاست، گويي صورتش پاره ماه بود. او شمشيري در دست و دستش شمشیری بود و پیراهنی به تن داشت و ازار و نعلینی داشت که بند یکی از آن دو نعلین پاره شده بود. در این هنگام عمر بن سعد بن نفیل ازدی گفت : 📋《وَ اللَّهِ لَأَشُدَّنَّ عَلَيْهِ》 ♦️به خدا من به این پسر حمله خواهم کرد. من به او گفتم : 📋《سُبْحَانَ اللَّهِ وَ مَا تُرِيدُ بِذَلِكَ؟ دَعْهُ يَكْفِيكَهُ هَؤُلَاءِ الْقَوْمُ الَّذِينَ مَا يُبْقُونَ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ》 ♦️سبحان الله! تو از این کار چه بهره خواهی برد؟ او را به حال خود واگذار! این مردم سنگدل که هیچ کس از اینان باقی نگذارند، کار او را نیز خواهند ساخت! اما وی همچنان در کار خود مصمم بود، تا اینکه به آن جوان حمله ور شد. 📋《فَشَدَّ عَلَيْهِ فَمَا وَلَّى حَتَّى ضَرَبَ رَأْسَهُ بِالسَّيْفِ فَفَلَقَهُ وَ وَقَعَ‏ الْغُلَامُ لِوَجْهِهِ》 ♦️آن جوان هنوز روی برنگردانده بود که سر او را چنان با شمشیر زد که آن را از هم شکافت و آن پسر به صورت به زمین افتاد. در این هنگام جوان فریاد زد : 📋《يَا عَمَّاهْ! فَجَلَّى‏ الْحُسَيْنُ(ع) كَمَا يُجَلِّي الصَّقْرُ ثُمَّ شَدَّ شِدَّةَ لَيْثٍ أُغْضِبَ》 ♦️عموجان! حسین(ع) مانند باز شکاری لشکر را شکافت و نزدیک او شد. ابتدا همانند شیر خشمناک حمله کرد و شمشیری به عمر بن سعد بن نفیل زد. عمر شانه را سپر آن شمشیر کرد و شمشیر دستش را از نزدیک مرفق جدا ساخت. وی چنان فریادی زد که لشکریان شنیدند و آن گاه حسین(ع) از آن لعین دور شد. سواران کوفه هجوم آوردند که او را از معرکه بیرون ببرند، که بدن نحسش را اسبان لگدکوب کردند تا اینکه به دوزخ شتافت. در این هنگام گرد و خاک که برطرف شد، دیدم حسین(ع) بالای سر آن پسر بچه ایستاده است، در حالی که؛ 📋《هُوَ يَفْحَصُ بِرِجْلِهِ》 ♦️پای بر زمین می‏سائید و در حال جان دادن بود. امام حسین(ع) می فرمود : 📋《بُعْداً لِقَوْمٍ قَتَلُوكَ وَ مَنْ خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيكَ جَدُّكَ》 ♦️دور باشند از رحمت خدا آنان که تو را کشتند و از دشمنان اینان در روز قیامت جدت(ص) می‏ باشد. سپس امام(ع) فرمود : 📋《عَزَّوَاللَّهِ عَلَى عَمِّكَ أَنْ تَدْعُوَهُ فَلَا يُجِيبُكَ أَوْ يُجِيبُكَ فَلَا يَنْفَعُكَ صَوْتٌ وَ اللَّهِ كَثُرَ وَاتِرُوهُ وَ قَلَّ نَاصِرُوهُ》 ♦️به خدا بر عمویت دشوار است که تو او را به آواز بخوانی و او پاسخت ندهد. یا پاسخت دهد، ولی به تو سودی ندهد. آوازی که به خدا ترساننده و ستمکارش بسیار و یار او اندک است. طبری نقل می کند که در این هنگام ؛ 📋《وقَد وَضَعَ حُسَينٌ(ع) صَدرَهُ عَلى صَدرِهِ》 ♦️سپس حسین(ع) سینه‏ خود را بر روی سینه او نهاد.(۱) 📋《ثُمَّ حَمَلَهُ عَلَى صَدْرِهِ وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى رِجْلَيِ الْغُلَامِ تَخُطَّانِ الْأَرْضَ فَجَاءَ بِهِ حَتَّى أَلْقَاهُ مَعَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ الْقَتْلَى مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ》 ♦️سپس حسین(ع) او را بر سینه‏ ی خود گرفته و از خاک برداشت، و گویا من می‏ نگرم به پاهای آن پسر که به زمین کشیده می‏ شد. پس او را کنار فرزندش علی بن الحسین(ع) و دیگر کشته‏ های از خاندان خود به کنار خیمه ها آورد و بر زمین نهاد. من پرسیدم : این پسر که بود؟ گفتند : او قاسم بن حسن بن علی بن ابی‏طالب(ع) بود.(۲) در زیارت ناحیه مقدسه، امام زمان(عج) اینگونه به قاسم بن الحسن(ع) سلام می دهد : 📋《السَّلَامُ عَلَی الْقَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی(ع)، الْمَضْرُوبِ عَلَی هَامَتِهِ، الْمَسْلُوبِ لَامَتُهُ حِینَ نَادَی الْحُسَینَ(ع) عَمَّهُ، فَجَلَّی عَلَیهِ عَمُّهُ كَالصَّقْرِ وَ هُوَ یفْحَصُ بِرِجْلِهِ التُّرَابَ》 ♦️سلام بر قاسم بن حسن بن علی(ع)، آنكه فرق سرش شكافته شد و فریاد و توانش از او گرفته شد، هنگامی كه عمویش حسین(ع) را صدا زد، عمویش همچون باز شكاری، حاضر شد در حالی كه قاسم با پایش خاك را زیر و رو می‌كرد و در حال جان كندن بود.(۳) 📚منابع : ۱)تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۷ ۲)الإرشاد شیخ مفید، ج‏۲، ص۱۹۷ ۳)المزار الکبیر ابن مشهدی، ص۴۹۰ @TarikhEslam