5️⃣ضیاء الدین ابن الاثیر الجزری از علمای اهل سنت قرن ششم و هفتم هجری قمری در کتاب «الوشی المرقوم فی حل المنظوم» به صراحت می نویسد : 📋《وَاعْلَمْ أنَّ الحُسَینَ(ع) لَمْ یَقْتُلْ فِي یَوْمِ کَرْبَلَاءَ وَ إنَّمَا قُتِلَ فِي یَوْمِ السَّقِیفَةِ》 ♦️بدان که حسین(علیه السلام) در روز عاشورا و در «کربلا» کشته نشد، بلکه در واقع در «سقیفه» کشته شد.(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)کتاب الوشی المرقوم ابن اثیر جزری، ص۳۸۳ @TarikhEslam

6️⃣حسن بن علی طبری مشهور به عماد الدین طبری عالم شیعی قرن هفتم می نویسد : «امام حسین(علیه السلام) را در روز سقیفه بنی ساعده که با ابوبکر بیعت کردند، در آنجا شهید کردند.»(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)کامل بهائی عماد الدین طبری، فصل هفتم، ص۶۴۷ @TarikhEslam

7️⃣صفدی از بزرگان اهل سنت در کتاب «الوافي بِلوَفيات» از قاضي ابوبکر بن قريعه که شاعر زبردستی بوده نقل مي کند که او این چنین سرود : 📋《..وَ أَرَيتُكُم أَنَّ الحُسَينَ(ع) اُصِيبَ فِي يَومِ السَقِيفَةِ》 ♦️به شما نشان مي دادم که امام حسين(ع) در روز سقيفه به شهادت رسيد، نه در کربلا!(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)الوافی بالوفيات صلاح الدين صفدی، ج۳، ص۱۸۹ @TarikhEslam

8️⃣مرحوم سید نعمت الله جزائری در کتاب «زهر الربیع» روایتی را از امام صادق(علیه السلام) نقل می کند که ایشان می فرماید : 📋《وَاللّهِ مَا قُتِلَ الحُسَينِ(علیه السلام) بِكَربَلَاءَ وَ لَا سُبِيَ ذُرِّيَّتُهُ إِلَّا أَهلُ السَّقِيفَةِ》 ♦️به خدا قسم! امام حسین(ع) را در کربلا به شهادت نرساند و ذریه و فرزندانش را اسیر نکرد مگر اهل سقیفه!(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)زهر الربیع نعمت الله الجزائری، ج۱، ص۱۹۳ @TarikhEslam

9️⃣شعر «ابن سنان خفاجی» شاعر شیعی قرن پنجم هجری در طی ابیاتی می نویسد : 📋《ضَرَبَتْكُمُ فِي كَرْبَلاءَ صَوَارِمٌ، يَوْمَ السَّقيفَةِ مُزِّقَتْ أغْمَادُهَا》 ♦️شما را در کربلا با شمشیرهایی کشتند که در سقیفه غلاف آنها شکسته شد و شمشیرها از غلاف بیرون مانده بود!(۱) ✍«شکستن غلاف شمشیر در نزد عرب کنایه از عزم راسخ برای پیکار است و کسی که چنین کاری می‌کند می‌خواهد به دیگران بفهماند که دیگر شمشیرش را غلاف نخواهد کرد و برای از بین بردن دشمن هر خطری را به جان می‌خرد.» #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)الطليعه من شعراء الشيعه سماوي، ص۱۳۰ @TarikhEslam

2⃣1⃣1⃣روز بیستم محرم سال ۶۱ هجری قمری، دفن بدن #جون_بن_حوی_رحمه_الله غلام #امام_حسین_علیه_السلام در کربلا!👇 #روز_شمار_عاشورا #وقایع_ماه_محرم_الحرام @TarikhEslam

✅در بین یاران امام حسین(ع)، نام یک غلام سیاه چهره ای به چشم می خورد، که به جهانیان ثابت کرد که شناخت و معرفت حجّت خدا به صورت نیکو نیست، بلکه به سیرت و طینت پاک است! او ابتدا غلام ابوذر غفاری بود که بعد از رحلت ابوذر در ربذه به مدینه مراجعت کرد و در خدمت امیرالمؤمنین(ع) و بعد از شهادت ایشان، به خدمت امام حسن مجتبی(ع) و سپس در خدمت امام حسین(ع) درآمد و همراه آن حضرت(ع) از مدینه به مکّه و از مکه به کربلا آمد و در کربلا حضور یافت.(۱) جون اسلحه‌ شناس بود و در تعمیر و آماده‌سازی سلاح، مهارت بسیاری داشت. امام سجاد(ع) می‌فرماید : شبی که فردای آن، پدرم کشته شد، من در بستر بودم و عمه‌ام زینب(س) از من پرستاری می‌کرد و پدرم در خیمه اسلحه نشسته بود. 📋《یُعَالِجُ سَیْفَهُ وَ یُصْلِحُهُ》 ♦️جُون مشغول تعمیر و آماده‌ سازی سلاح و شمشیر بود.(۲) هنگامی که جنگ، در روز عاشورا شدّت گرفت او خدمت امام حسین(ع) آمد و برای میدان رفتن و دفاع از حریم ولایت و امامت اجازه خواست. حضرت(ع) فرمود : 📋《اَنْتَ فِی اِذْنِِ مِنِّی! فَاِنَّمَا تَبِعْتَنَا طَلَبَاً لِلْعافِیَهِ فَلَا تَبْتُلْ بِطَرِیقِنَا》 ♦️تو از طرف من اجازه رفتن داری در این سفر به امید عافیت و سلامتی همراه ما بودی! اکنون خویشتن را به خاطر ما مبتلا مساز. جَون خود را به قدم های مبارک امام حسین(ع) انداخت و بوسید و گفت : 📋《یَابْنَ رَسُولِ اللهِ(ص)! اَنَا فِی الرَّخاءِ اَلْحَسُ قِصاعَکُمْ وَفِی الشِّدَّهِ اخْذُلُکُمْ؟ وَ اللهِ اِنَّ ریحِی لَمُنْتِنٌ وَ اِنَّ حَسَبی لَلَئیمٌ وَ اِنَّ لَوْنِی لاََسْوَدٌ فَتَنَفَّسْ عَلَیَّ بِالْجَنَّهِ لَیَطیبَ ریحِی وَ یَشْرُفَ حَسَبِی وَ یَبْیَضَّ لَوْنی لا وَ اللهِ لا اُفارِقُکُمْ حَتّى یَخْتَلِطَ هَذَا الدَّمُّ الاَْسْوَدُ مَعَ دِمائِکُمْ》 ♦️ای پسر رسول خدا(ص)! هنگامی که شما در راحتی و آسایش بودید من کاسه لیس شما بودم، حالا که به بلا گرفتار هستید شما را رها کنم؟ آقای من! بوی من بد است و شرافت خانوادگی هم ندارم و نیز رنگ من سیاه است. یا ابا عبدالله(ع)! لطف فرموده مرا بهشتی نمایید تا بویم خوش گردد و شرافت خانوادگی به دست آورم و رو سفید شوم. نه آقای من! از شما جدا نمی شوم تا خون سیاه من با خون شما خانواده مخلوط گردد.(۳) جون می گفت و گریه می کرد به حدّی که امام حسین(ع) نیز گریستند و اجازه دادند. با آنکه جون پیرمردی شده بود، ولی بچّه ها در حرم با او انس فراوانی داشتند. او به کنار خیمه ها برای خداحافظی و طلب حلالیّت آمد، که صدای گریه اطفال بلند شد و اطراف او را گرفتند. هر یک را به زبانی ساکت و به خیمه ها فرستاد و مانند شیری غضبناک روی به آن قوم ناپاک کرد. او جنگ نمایانی کرد، تا آنکه اطراف او را گرفتند و زخم های فراوانی به او وارد کردند. هنگامی که روی زمین افتاد، امام حسین(ع) سر او را به دامن گرفت و بلند بلند گریست، و دست مبارک بر سر و صورت جون کشید و فرمود : 📋《اَللّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهَهُ، وطَیِّبْ ریحَهُ، وَاحْشُرْهُ مَعَ الاَْبْرارِ، وَعَرِّفْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُحَمَّدِِ(ص) وَ آلِ مُحَمَّدِِ(ص)》 ♦️خدایا! رویش را سفید و بویش را خوش گردان و با نیکان محشور کن و با محمد(ص) و آل محمد(ص) آشنا ساز.(۴) از برکت دعای حضرت(ع) روی غلام مانند ماه تمام درخشیدن گرفت و بوی عطر از وی به مشام رسید. بعد از ده روز از واقعه عاشورا جمعی از بنی اسد بدن شریف جُوْن، غلام ابی ذر غفاری را پیدا کردند، در حالی که صورتش نورانی و بدنش معطّر بود و سپس او را دفن کردند. علامه مجلسی روایتی را از امام باقر(ع) که به نقل از امام سجاد(ع) نقل می کند که؛ 📋《أَنَّ النَّاسَ كَانُوا يَحْضُرُونَ الْمَعْرَكَةَ وَ يَدْفِنُونَ الْقَتْلَى فَوَجَدُوا جَوْناً بَعْدَ عَشْرَةِ أَيَّامٍ يَفُوحُ مِنْهُ رَائِحَةُ الْمِسْكِ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَيْهِ》 ♦️هنگامى كه گروهى در ميدان جنگ آمدند تا اجساد شهيدان آل محمّد را دفن نمايند جسد اين غلام يعنى جون را بعد از ده روز در حالى يافتند كه بوى مشك از آن مي وزيد.(۵) نام او در زیارت ناحیه مقدسه این چنین آمده است : «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی»(۶) 📚منابع : ۱)رجال شیخ طوسی، ص۹۹ ۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۹۴ ۳)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۰۸ ۴)بحارالأنوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۳ ۵)بحارالأنوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۴ ۶)المزار الکبیر ابن مشهدی، ص۵۰۴ @TarikhEslam