🎁 دعای عرفه، هدیه بسیار ارزشمند از جانب امام حسین(ع) است. 💠 دعای عرفه که بسیار پر مضمون است ما را با روحیه شاکرانه امام حسین(ع) آشنا می‌کند و به ما می‌آموزد ما چقدر غرق در نعمت‌های خدا هستیم، نعمت‌هایی که تا بحال به آن فکر نکردیم ولی امام حسین(ع) خاضعانه از آنها تشکر می‌کند 💢 قبل از روز عرفه چند بار ترجمه آن را بشنویم و بخوانیم ♨️ این صوت ترجمه اثرگذار و شنیدنی از تولیدات مجموعه «شراب بهشتی» است که واقعا با کیفیت تولید شده(از آنها حمایت مالی کنیم تا مسیر تولید محتوای با کیفیت ادامه داشته باشد) ✅ تا روز عرفه زمان زیادی نمانده، این صوت ارزشمند هدیه بزرگی به خانواده، دوستان و آشناهای شما خواهد بود https://www.sharabebeheshti.ir/shb4

جا دارد این کلام نورانی و تاثیرگذار شهید فخری زاده را بارها بارها بشنویم هر وقت تحت فشاریم هر وقت ناامید و خسته می شویم هر وقت کمبود امکانات داریم هر وقت کارها گره می خورد و هر روز چند بار.... تا با شنیدن این نفس گرم شهید جان دوباره بگیریم

چطور سختی ها به پیروزی ختم می شود؟ عزیزان من! زحمتی بر عهده‌ی شما و بر عهده‌ی همه‌ی آحاد ملّت ایران است، زحماتی هم بر آنها تحمیل میشود و آحاد ملّت رنج میبرند، امّا همه باید بدانند که این زحمات، زحمات موقّت است شما جوانها یادتان نیست، در دوره‌ی دفاع مقدّس و جنگ تحمیلی، سال اوّل میگفتیم که امسال جنگ تمام میشود، سال دوّم میگفتیم امسال تمام میشود، سال سوّم میگفتیم امسال [تمام میشود]؛ ملّت ایران با پوست و گوشت و استخوانشان زحمات جنگ را لمس می‌کردند؛ در عین شدّت، در عین فشار، نه مثل فشار حالا؛ فشارهای فوق‌العاده. ... امّا آن سختی‌ها تمام شد. سختی دو جور ممکن است تمام بشود: تمام‌ شدن سختی‌ها با خرسندی، تمام‌شدن سختی‌ها با ناخرسندی. جنگ تحمیلی تمام شد با خرسندی، یعنی با پیروزی ملّت ایران؛ علّتش چه بود؟ علّتش این بود که مشکلات را تحمّل کردند. من به شما عرض میکنم که این زحمات امروز هم تمام خواهد شد و میتواند با خرسندی تمام بشود؛ شرطش چیست؟ شرطش این است که آحاد ملّت ایران -بخصوص مسئولان در رده‌های مختلف- کار خودشان را خوب انجام بدهند. بدانید سرنوشت جمهوری اسلامی اعتزاز و اعتلا است، و بدانید سرنوشت دشمنان جمهوری اسلامی ذلّت و انحطاط است؛ همه‌ی قرائن این را به ما نشان میدهد و برای ما اثبات میکند و این اتّفاق خواهد افتاد. آن روز ممکن است افرادی از ماها نباشیم، امّا ملّت ایران هست، ملّت ایران زنده است، جریان انقلاب زنده است، جریان نظام مقدّس اسلامی زنده و سرحال و بانشاط است، از این روزها آن روز یاد خواهند کرد و خواهند گفت که یک روزی ملّت ایران [چنین بودند:] «مَسَّتهُمُ البَأساءُ وَ الضَّرّاءُ وَ زُلزِلوا حَتّیٰ یَقولَ الرَّسولُ وَ الَّذینَ ءامَنوا مَعَه مَتیٰ نَصرُ اللهِ اَلا اِنَّ نَصرَ اللهِ قَریب»؛(۱) آن روز مردم از حرکت شما، ایستادگی شما، مقاومت شما، خوب‌ عمل‌ کردن شما تشکّر میکنند، تقدیر میکنند، قدرش را میدانند، همچنان که ما امروز قدر رزمندگان دفاع مقدّس و شهدای دوران دفاع مقدّس را میدانم گزیده‌ای از بیانات به مناسبت میلاد حضرت ولیّ‌عصر (عج) ۱۳۹۸/۰۱/۳۱

▫️سخنان ٤٩ سال پیش رهبر انقلاب در خصوص کنگره جهانی اربعین 🔹علیرضا پناهیان در جلسه مبلغین اربعین به یک جمله از رهبرانقلاب در سال 1350 اشاره کردند که مخاطبین کانال درخواست انتشار این جمله ارزشمند رهبر انقلاب را داشتند 🔻چهل و نه سال پیش، یعنی زمانی که هنوز مراسم اربعین، به شکوه امروز شکل نگرفته بود، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۵۲ مصادف با روز جمعه ۲۰ صفر سال ۱۳۹۴ هجری قمری در جریان سلسله جلساتی در مسجد امام حسن (ع) در مشهد مقدس که به شرح و تفسیر خطبه‌های نهج‌البلاغه اختصاص داشت، به‌مناسبت تقارن با شب اربعین حسینی، تحلیلی تاریخی و جامع از چرایی اهمیت زیارت اربعین ارائه دادند. این بیانات را به شرح زیر می‌خوانیم: 🔹می‌دانید یکی از علائم ایمان زیارت اربعین است؟ بنده نمی‌دانم این روایت چقدر صحیح است، اصراری هم ندارم که بگویم معنای این روایت همین است که من گمان کرده‌ام، واقعش هم این است که احتمال می‌دهم معنایش یکی از شقوق و احتمالات دیگری باشد که در این زمینه بیان می‌شود؛ امّا اگر این احتمال هم که من می‌گویم باشد، مؤیّد فراوانی دارد؛ «زیارة الاربعین». 🔸شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند، اطراف و اکناف بلاد. اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزا متشتت در جریان بود. 🔹مثل دانه‌های تسبیح یک رشته و یک نخ همه این‌ها را به هم وصل می‌کرد. چه بود آن رشته؟ رشته اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع یعنی امام. همه این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه اعضا فرمان می‌داد. و به این ترتیب تشیع یک سازمان و یک تشکیلاتی بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند اما بودند کسانی که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمانبری آنها به حساب بود، فریاد زدنشان از روی دستور بود، سکوتشان بر طبق نقشه بود. 🔸همه چیزشان با حساب بود. فقط یک عیبی کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر، شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را می‌دیدند. اما یک کنگره جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه (ع). 🔹این کنگره جهانی را معین کردند. وقتش را هم معین کردند. گفتند در این موعد معین در آن کنگره هر کس بتواند شرکت کند. آن موعد روز اربعین است و جای شرکت، سرزمین کربلا است. چون روح شیعه روح کربلایی است‌، روح عاشورایی است. در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است. شیعه هر جا که هست دنباله‌روی عاشورای حسین است. این هم که می‌بینی همه جا این تپش‌هایی که در شیعه مشهود شده‌، از آن مرقدِ پاک ناشی شده. این شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی مقدار سرکشیده. به جان‌ها و روح‌ها رسیده. انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده. 🔸بنابراین مسئله اربعین یک مسئله مهمی است‌، اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره بین‌المللی و جهانی برای سرزمینی که خودش خاطره‌انگیز است آن سرزمین‌. سرزمین خاطره‌ها است‌، خاطره‌های باشکوه‌، خاطره‌های عزیز، سرزمین شهدا، مزار کشته‌شدگان راه خدا، اینجا جمع بشوند تشیع‌، پیروان تشیع و دست برادری و پیمان وفاداری هر چه بیشتر بدهند. 🔹اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدس را یک چنین میعادی قرار بدهند. البته بسیار کار بجا و جالبی خواهد بود و همین دنباله‌گیری از راهی است که از ائمه هدی (ع) به ما ارائه دادند. 🔻سخنرانی در مسجد امام حسن مجتبی (ع) / مشهد ۲۴ اسفند ۱۳۵۲ #مستندات ✅ علیرضا پناهیان _ حوزه و تبلیغ @Hawzah_Panahian

توصیه مهم رهبر معظم انقلاب درباره تواصی *عناصر مهمّ مواجهه با دشمنی‌ها* دو عنصر مهم برای مواجهه با این دشمنی‌ها لازم است -که بنده همیشه توصیه‌ کرده‌ام، باز هم توصیه میکنم- دو خصوصیّت در آحاد مردم لازم است: یکی عبارت است از بصیرت، و دوّمی عبارت است از صبر و استقامت، که اگر چنانچه این دو عنصر وجود داشت دشمن هیچ کاری نمیتواند بکند، هیچ لطمه‌ای نمیتواند بزند، هیچ توفیقی در مواجهه‌ و مقابله‌ی با نظام اسلامی به دست نمی‌آورد؛ بصیرت و صبر. این همان است که امیرالمؤمنین فرمود: «وَ لا یَحمِلُ هذَا العَلَمَ اِلّا اَهلُ البَصَرِ وَ الصَّبرِ وَ العِلمِ بِمَواضِعِ الحَقّ» که این در خطبه‌ی ۱۷۳ نهج‌البلاغه است. *بصیرت، چیست؟* بصیرت یعنی چه؟ بصیرت یعنی تیزبین بودن و راه درست را شناختن. انسان گاهی اشتباه میکند؛ حالا احتمال اشتباهِ انسانهای ابتدائی و تازه‌کار که بیشتر است، آدمهای قدیمی و مجرّب هم مواردی اشتباه میکنند راه درست را؛ بایستی مراقبت کرد که انسان در شناخت راهِ درست اشتباه نکند؛ در غبارآلودگی فتنه‌ها بتواند راه را پیدا کند و بفهمد راه درست چیست؛ بصیرت به این معنا است. *صبر، یعنی چی؟* صبر یعنی چه؟ صبر یعنی استقامت در این راه، زاویه پیدا نکردن با این صراط مستقیم و پای فشردن بر حرکت در این صراط مستقیم؛ این به معنای صبر است. صبر را بد معنا نکنند، صبر را جور دیگری [معنا نکنند]. البتّه غالباً دشمنان یا کسانی که آگاهی درستی ندارند صبر را بد معنا میکنند؛ صبر یعنی اینکه انسان استقامت بِوَرزد، پافشاری کند، ایستادگی کند، راه را ادامه بدهد، متوقّف نشود؛ این معنای صبری است که در مقابله‌ی با دشمنان به کار میرود. *راه حفظ جامعه در برابر دشمنان* خب اگر این دو خصوصیّت وجود داشته باشد، دشمن غالب نمیشود. یکی از راه‌هایی که این دو خصوصیّت را بتوان در جامعه حفظ کرد، عبارت است از «تواصی»، همان که در سوره‌ی والعصر هست: وَ تَواصَوا بِالحَقِّ ‌وَ تَواصَوا بِالصَّبر؛ مردم یکدیگر را تواصی کنند؛ این زنجیره‌ی تواصی و توصیه کردن به یکدیگر [برقرار باشد]؛ هم توصیه به حق کنند، راه حق را تأکید کنند، هم توصیه‌ی به صبر بکنند؛ این، همه را نگه میدارد. اگر چنانچه تواصی به صبر و تواصی به حق و بصیرت در جامعه وجود داشته باشد، این جامعه به‌آسانی دستخوش تحرّکات دشمن نخواهد شد؛ امّا اگر چنانچه این جریان تواصی که زنجیره‌ی محافظت مؤمنان است، ‌قطع بشود قطعاً خسارت خواهد رسید: اِنَّ ‌الاِنسانَ‌ لَفی‌ خُسر، اِلَّا الَّذینَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحٰتِ‌‌ وَ تَواصَوا بِالحَقِّ ‌وَ تَواصَوا بِالصَّبر؛(۲۴) اگر این تواصی نباشد، خسارت تحقّق پیدا خواهد کرد. خب، دشمن همین عامل مهم را هدف قرار میدهد. *اهداف دشمن در جنگ نرم* دشمن دو هدف را به نظرما در جنگ نرم دنبال میکند -حالا یک جنگهای آشکار نظامی و سخت و خشن هست که آنها حکم خودش را دارد، امّا جنگ نرم مشکل‌تر علاج میشود و به یک معنا از جنگ سخت خطرناک‌تر هم هست- دشمن در این جنگ نرم دو حرکت را انجام میدهد: یکی این است که این زنجیره‌ی تواصی به حق و به صبر را قطع کند؛ دوّم اینکه حقایق را وارونه نشان بدهد که تبلیغات فراوانی هم دارند که حقایق عالم را راحت بعکس و بدروغ وارونه نشان بدهند. امّا اینکه رشته‌ی تواصی به حق و صبر را در بین مؤمنان قطع کند، جریان تواصی را قطع کنند، چیز خطرناکی است؛ [اینکه] کاری کنند که مؤمنین به یکدیگر توصیه نکنند، همدیگر را حفظ نکنند، به یکدیگر امید ندهند؛ اگر قطع این جریان، بریده شدن جریان تواصی در جامعه اتّفاق بیفتد، خیلی خطرناک است. این موجب میشود که انسانها احساس تنهایی کنند، احساس نومیدی کنند و اراده‌ها ضعیف بشود، امیدها کمرنگ بشود، جرئت اقدام از دست برود. وقتی تواصی نبود، این اتّفاقات می‌افتد؛ و طبعاً وقتی این جور شد، امیدها کم شد و جرئتها کم شد و اراده‌ها ضعیف شد، قهراً هدفهای عالی و متعالی بتدریج از دسترس دور میشود و کمرنگ میشود و دست‌نیافتنی به نظر میرسد و به دست فراموشی سپرده میشود؛ که این افسران جنگ نرم ما نباید اجازه بدهند این اتّفاق بیفتد. من یک وقتی(۲۵) گفتم جوانهای ما افسران جنگ نرم ما هستند. جوانها نباید اجازه بدهند یک چنین اتّفاقی بیفتد و باید امیدآفرینی کنند، باید توصیه‌ی به ایستادگی، توصیه‌ی به تنبلی نکردن، توصیه‌ی به خسته نشدن کنند؛ اینها کارهایی است که جوانهای ما که گفتیم افسران جنگ نرم هستند بر عهده دارند. _________ تواصی https://eitaa.com/Tavasi313

✅*سخنان شنیدنی و آرامش بخش رهبر معظم انقلاب در جواب نگرانی های شهید خوش لفظ* 🖊متن بخشی از کلیپ: 🔸شهید خوش لفظ: *آقا! شما خیلی دارید درد میکشید، زجر میکشید*؛ به هر حال این بحث اختلاسها و حقوقهای نجومی را میگویید، اینها گوش نمیدهند. یک چیزی بگویید که ما آرام بشویم ✳معظّمٌ‌له: *آرام باشید. این چیزهایی که شما می‌بینید، اینها حوادث طبیعی یک راه دشوار به سمت قلّه است؛ هیچ انتظار نباید داشت که اگر ما میخواهیم برویم به قلّه‌ی توچال یا قلّه‌ی دماوند، در راه چاله نباشد*... ✳اصلاً نگران نباشید؛ این حوادث وجود دارد؛ اگر این حوادث نبود باید تعجّب میکردید ✳بعضی‌ها می‌آیند میگویند «ما دلمان به حالتان خون است»؛ میگویم بیخود! من راحتم، من دارم حرکت میکنم، من دارم حرکت را میبینم، برای من روشن است که دارد چه اتّفاقی در کشور می‌افتد؛ بله البتّه، دشمنی هست، مخالفت هست، اگر نبود باید تعجّب میکردیم https://farsi.khamenei.ir/video-content?id=35626

🔻لذتی که از دور پیدا نیست ✍️سید مقدام حیدری: زیارت اربعین را نمی‌شود زیاد توضیح داد. اگه بنا بر توضیح باشد باید توضیح بدهیم که اصلا چه معنی دارد آدم از شهر و خانه‌اش هلک‌هلک این همه طی طریق کند که قبر یک شهیدی را زیارت کند؟! گیرم آدم خوبی بوده باشد و مظلوم کشته شده باشد. و گیرم کار خوبی باشد این زیارت؛ چه لذتی دارد آن وقت؟ خستگی، کوفتگی، معطلی، آفتاب‌سوختگی، عرق‌سوز شدن، تاول زدن کف پا، درد کمر و کتف و پا، تشنگی و احیانا گرسنگی و گاهی بی‌مکانی چه لذتی می‌تواند داشته باشد؟! اصلا تو بگو موکب‌های عراقی و ایرانی سرتاسر طریق الحسین آب و غذا به زوار می‌دهند. دم‌شان گرم، ولی در خانه‌ی خودمان اگر بمانیم جای‌مان نرم‌تر و غذای مامان‌مان که گرم‌تر است! تخت گرم و نرم خانه کجا و موکت خاکی کنار خیابان کجا؟ چه کاری است آخر؟! ولی واقعیت را که نمی‌شود حاشا کرد؛ زیارت اربعین هر چه سخت و پررنج و مشقت باشد، اعتیادآور است. خیلی نمی‌شود توضیح داد چرا، ولی هر که آمده نتوانسته سال بعدش نیاید. خدا یک شیرینی عمیق و دل‌چسبی را در همین پیاده‌روی سخت و سفر پرمشقت پنهان کرده است. و البته الباقی اقسام دین هم هم‌چین وضعی دارد. خیلی نمی‌شود از دور قضاوت کرد سبک زندگی دینی را. از دور رنج و مشقت‌هایش را فقط می‌شود دید، ولی شیرینی و لذتی دارد که از دور پیدا نیست. https://eitaa.com/sayedmeqdam

#خوش_به_حال_زیارت_نرفته_ها زیارت اربعین که تمام می‌شود، تازه خیلی چیزها شروع می‌شود. همه می‌گویند خوش به حال زیارت رفته‌ها! ولی من فکر می‌کنم باید بگوییم: «خوش به حال زیارت نرفته‌ها!» آخر کسی که اربعین نرفته، فقط درد زیارت نرفتن را تحمل می‌کند، ولی کسی که زیارت رفته، باید خیلی دردهای دیگر را هم تحمل کند! ⬅️مثلاً درد نفس کشیدن را! اگر اربعین رفته باشی، می‌فهمی که وقتی نفس می‌کشی و دیگر در مسیر پیاده‌روی نیستی، دیگر دم و بازدمت هم درد دارد، فرقی نمی‌کند کجا باشی، هر جا که باشی دیگر مثل آدم‌های عادی نفس نمی‌کشی، انگار شیمیایی شده‌ای، دیگر باید کپسول اکسیژن همراهت ببری، فقط فرقش این است که اکسیژن مورد نیاز تو را هر جایی ندارد، فقط در فضای پیاده‌روی اربعین می‌توان پیدایش کرد. ⬅️اگر اربعین رفته باشی و بعد به شهر و خانه‌ات برگردی، اصلاً دل و دماغ نداری! انگار خودت نیستی، اگر پایت درد داشته باشد و تاول زده باشد، که دیگر خیلی مردی اگر غیر از گریه کاری بکنی! اصلاً ای‌کاش توی پیاده‌روی پاهایمان درد نمی‌گرفت! اصلاً این درد را که با خودت به خانه‌ات می‌آوری، خانه‌ خرابت می‌کند. ⬅️اگر اربعین رفته باشی، بی‌دل می‌شوی! اصلاً یکی از بدی‌های اربعین هم همین است که آدم را بی‌دل می‌کند! بی‌دلی بد دردی است. وقتی بی‌دل باشی، دیگر دلی نداری که به کسی بدهی! دیگر دلت پیش خودت نیست، دلت رفته؛ رفته پیش همان کسی که از همه دل‌برده. اصلاً راستش را بخواهی اربعین که رفته باشی احساس می‌کنی کسی دیگری ارزش ندارد که دلت را به او بسپاری! اصلاً خودت هم دوست نداری دلت را با خودت بیاوری، دوست داری لایق باشد و همان‌جا نگهش دارند! ⬅️اگر اربعین رفته باشی، درد خجالت هم هست که باید تحملش کنی! درد خجالت هم بد دردی است. وقتی بر می‌گردی همه‌اش با خودت می‌گویی اگر اینها که دیدی برای حسین ع کار می‌کنند، پس تو چه کاره هستی؟! همه‌اش با خودت فکر می‌کنی که چقدر از قافله عقبی، بعد سرت را پایین می‌اندازی و عمیقاً خجالت‌زده می‌شوی از اینکه تا به حال اصلاً برای حسین ع کاری نکرده‌ای... ⬅️اگر اربعین رفته باشی، خودت را بدهکار می‌دانی؛ خیلی بدهکار. این قدر بدهکار می‌دانی که اصلاً نمی‌توانی تا سال بعد صبر کنی، احساس می‌کنی باید از همین الان شروع کنی. اصلاً زندگیت دیگر باید تغییر کند، دیگر نباید آن آدم سابق باشی، اصلاً انگار دیگر نباید غیر از حسین ع برای کس دیگری کاری بکنی! احساس می‌کنی که خیلی خیلی بدهکاری، این قدر که اگر همه عمرت را هم تلاش کنی، نمی‌توانی بدهی‌ات را بپردازی. و این همان چیزی است که زندگیت را بهم می‌ریزد... ⬅️ حالا همه اینها را بگذار کنار درد تنهایی و فراق! اصلاً دیوانه‌ات می‌کند، وقتی یادت می‌آید که کجا بودی و الان کجایی؟! هر چقدر هم که خودت را به بی‌خیالی بزنی باز هم فایده‌ای ندارد... این داغ بیچاره‌ات می‌کند، بی‌تابت می‌کند، توانت را می‌گیرد و آخرش هم تو را با غصه‌ها و خاطرات پیاده‌روی تنها می‌گذارد... وقتی که از توان افتادی تازه به حرف من می‌‌رسی که خوش به حال زیارت نرفته‌ها... #اربعین #فراق_بهشت ✍️ علی میری @sokhanesadid

🔸 طلبگى و كار يدى 📚 مشهور آسمان(خاطراتی از استاد #علی_صفایی_حائری ) چنان‌كه مرسوم است برخى اشكال مى‌گيرند كه چرا طلبه‌ها كار يدى نمى‌كنند و حال آن كه على(ع) كار مى‌كرد؛ يادم نيست كه كسى همين مطالب را به صورت پرسش مطرح كرد يا خود ايشان فرمود : على(ع) كه روى زمين كار مى‌كرد، به اين خاطر بود كه او را از كار كردن روى استعدادها محروم كرده بودند و گرنه هرگز آدم‌ها را رها نمى‌كرد. يكى از برادران طلبه كه گويا دل آزردگى زيادى از برخورد برخى بى‌انصاف‌ها داشت پرسيد: راستى به نظر شما مفت‌خور كيست؟ فرمود: مفت‌خور كسى است كه مشغول انجام تكليف نباشد. اگر پزشكى بتواند پزشك تربيت كند، ولى تعليم را رها كرده و مطب باز كند كه خود را تأمين مالى كند، بر مسند وظيفه ننشسته است. 🌿 @einsad