بِسْمِ اللّهِ الرّحْمنِ الرّحیمْ✳️ الْحمدُللّهِ ربِّ الْعالَمین وَ صَلَّ اللّهُ عَلی سیِّدِنا و حِبیبنا ابی الْقاسِمِ المصطفی محمد و آله الطَیّبینَ الطّاهرینَ💟

الْمعصومین، سیّمَا الْحجّة بَقیّةَ اللّه الْاَعظم روحي و ارواحُ الْعالمینَ لَهُ الفِداء اللَّعْنُ الدَّائِمُ عَلَى أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعین اِلی قیامِ یومِ الدّین🔆 رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قولی💐💐

وقتی به ما سفارش می‌کنن که هر کاری رو با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز کنید،✅ یعنی ما باید دائماً مهربانی خدا رو به خودمون تلقین کنیم.🙂🙂 چرا این‌جوریه؟ مگه ما مهربانی خدا رو دوست نداریم؟ مگه ما اساساً مهربانی و محبت و رحمت رو بهش علاقه‌مند نیستیم؟😰 پس چرا دائماً به خودمون باید تلقین کنیم خدا مهربانه؟

بعضی از موضوعات هستند خیلی مشهورند و در عین حال خیلی غریب.🙁 یعنی عمیقاً درک نمیشن انگار.😨 یکی از مسائل بسیار مهم🔰🔰

درباره‌ی موضوع بحث مهربانی و رحمت خدا، که ما توجه نداریم اینه که 🌀🌀 مهربانی و رحمت خدا در عین حالی که برای ما محبوبه، اما موضوعیه که از ذهن انسان دائماً فرار می‌کنه.🚷

و آدم باید بگرده دنبالش این رو پیدا بکنه و دوباره در ذهن خودش، در قلب خودش اون رو قرار بده.‼️

ما یه آفاتی در درون روحمون، در سینه‌مون ایجاد میشه😥😥 ، که این آفات موجب میشه دائماً دچار یأس از رحمت خدا بشیم.😒😔

خارهای خود رو🍂🍂، خارهای هرزه‌ای هستند در قلب انسان که دائماً می‌خوان انسان رو مأیوس بکنن.🌾 ابلیس هم به کمک میاد. ابلیس هم دقیقاً همین کا ر رو می‌کنه.😈👹 با هر گناهی می‌خواهیم خودمون رو از رحمت خدا مأیوس کنیم. با هر اتفاق ساده‌ای در اطراف خودمون 😶😶، وقتی می‌بینیم که کسانی مثل این‌که قدرتی دارند، کسی مثل این‌که ثروتی دارد،😯😯 کسی مقامی دارد، کسی اسلحه‌ای دارد و این‌ها ظاهراً تأثیراتی دارن، می‌تونن ظلم کنن، 👿

با هر کدوم از این صحنه‌ها و حادثه‌ها آدم می‌خواد انگار به خودش تلقین کنه که من تنها هستم،😓 من کسی رو ندارم، این‌ها من رو می‌زنن، من پناهی ندارم.😥 این وضعیت، وضعیتی سرشار از ترس، نگرانی، احساس تنهایی، دائماً در روح انسان تولید میشه.😱 به همین دلیل ما لازم داریم دائماً به خودمون تلقین کنیم، ببین یادت باشه ها بسم الله الرحمن الرحیم به نام خدایی که هم رحمانه هم رحیمه،😎

و این فوق العاده عجیبه که ما این دو تا کلمه رو باید در کنار هم‌دیگه بگیم و این یک کلمه‌ی رسمیه در قرآن، در آغاز قرآن، در آغاز سوره‌های قرآن.😍

در آنِ واحد در یک ذکر هم به رحمانیت خدا اشاره می‌کنی هم رحیم بودن خدا.❤️💐 این‌جوری باید به خودت تلقین کنی بعد وارد سوره‌ی حمد که میشی دوباره بخش‌هایی از سوره‌ی حمد باز صورت‌های دیگری از رحمت خداست.🙏☺️

الحمدُ حمد هم بازتابه، بازتاب روح ما نسبت به رحمانیت خداست، نسبت به مهربانی خدا.👌 الحمدلله رب العالمین، الرحمن الرحیم خب خدایا ما همون خط قبلی هنوز تموم نشده، همون‌جا گفتیم الرحمن الرحیم دیگه،😉😄 دیگه دوباره الآن تکرار باید بکنیم؟☺️