به نظرم فیلم علاوه بر جذابیتِ بصری، باید انسان رو به تفکر وادار کنه، به چالشِ ذهنی، به این‌که آدم هرلحظه منتظر باشه که یه اتفاقِ غیرمنتظره بیفته.
از بینِ تمامِ فیلم‌هایی که دیدم این دوتا رو خیلی دوس داشتم؛
اول؛ The silence of the lambs یا سکوتِ بره‌ها، که تلفیقی از داستانِ یه دکترِ روانیِ قاتل و یه قاتلِ زنجیره‌ای و یه مامورِ FBI هست. داستان و اکت و سیرِ داستانیِ بی‌نظیری داره. جزو ۲۵۰ فیلم برتر تاریخه.(که البته این خیلی حائز اهمیت نمی‌تونه باشه، مثلا Before sunrise هم جزو ۲۵۰تای برتره ولی به حدی مسخره و پیش پا افتاده‌ست که واقعاً ارزش دیدن نداره.) سکوت بره‌ها به لحاظ روانشناختی جزو فیلم‌های ترسناک محسوب میشه اما روح و جن و اینا نداره، فقط یکم خشانت داره :))
دومین فیلم هم Get out یا برو بیرون؛ که این هم به لحاظ روانشناختی جزو فیلم‌های ترسناک محسوب میشه، خشانت‌ش از فیلمِ قبلی کم‌تره. و راجع به یه پسرِ سیاهپوست و یه دختر سفیدپوسته، که با هم نامزدن و بعد از پنج ماه میرن ویلای خانوادگیِ دختره، که پسره رو به خانواده معرفی کنه.(ازین لحاظ بدآموزی داره ولی فیلمِ جالبیه) و خب اتفاقاتی که در اون ویلای دورافتاده براشون میفته جذابه!
این دوتا فیلم رو برای خانواده بردم راضی بودن، الان سه ساله دارن ازش استفاده می‌کنن خش نیفتاده👀
ببینید و ببینانید.
#این_دخترِ_دیوانه‌ی_شاعر
@Twiitaa
