#کافه_نادری
و گمان میکنی که پایان است،
سپس خداوند همه‌چیز را درست میکند....
@naderi_cafe | قهوه سرد
میم مثل مثبت اندیشی
دعاکن زانو بزن و سجده کن.
افکارت را هر شب تخلیه کن . باور کن فقط این تو هستی که درد تحمل حمل رنجشهایت را احساس میکنی.
هرشب برنامه ای مشخص تهیه کن تا فردا امیدوارانه و هدفمند زندگیت را آغاز کنی.
خوشحال باش و بدان دشواری های زندگی میتونه به اندازه کافی برایت تواضع ایجاد کنه.
کمتر فکر کن .
کمتر حرف بزن .
بیشتر با عملت صحبت کن و بگو به دوستانت چه چیز خوب است و چه چیز بد.
اهانت نکن .
تعصب نداشته باش . هر شخص به وسعت فکرش میفهمد . قبول داشته باش تو اصلاح کننده نیستی
رها کردن را خوب بلد باش . سخت نگیر .
بزار خداوند کارخودش را انجام دهد و تو هم کارخودت را انجام بده.
دروغ نگو .به هیچ وجه . چه مصلحتی چه غیره .
قضاوت نکن . یک انسان درست کار صبر را پیشه کارهایش میکند.
درآینه تصویر خودت را نگاه کن
لبخند بزن
لباس زیبا بپوش .
اگر داری گرانقیمت نداری لباس تمیز
به خودت زیباترین عطری که میپسندی را بزن.
کمی وسواس در لباس پوشیدن و ظاهری زیبا تو را جذاب تر خواهد کرد . هیچ عیبی نیست .
آرام راه برو .
آرام صحبت کن .
آرام بنشین .
آرامش تو میتونه به همه منتقل شود .
به درختان نگاهی بینداز
به هرچه میتوانی نگاه کن
شاید فردا نباشی
پس فرصت را از دست نده
و از بودن خود لذت ببر.
از هیچ چیز نترس
بدان خداوند بزرگی داری
که شهامت رو به رو شدن با ترس هایت را به تو ودیعه داده است.
خساست هم نداشته باش . هر روز مبلغی از درآمدت را صرف امور خریه کن .
تا جایی که میتوانی پیام امید و وعده آزادی را در این کره خاکی بین انسانها پخش کن.
و شکر گذار باش که روی خاک هستی نه زیر خاک و میتونی خدمتگذار خوب خداوندت باشی...
براستی تو مثبت اندیش ترین فردی هستی که همه دوستت خواهند داشت...
اینطور نیست دوست خوبم...
#ماهسو
@U_Yekzan
#ماهور
گاهی همان بهتر که نشود، که تا آخرین پله هم برسی و برگردی. گاهی صلاح کار در نشدن است، در با هزار مکافات و رنج تا پشت در رسیدن، در نزدن و بازگشتن!
گاهی تمام عمر آرزو میکنی بشود، تمام تلاشت را هم میکنی، به ورودیِ مقصد که رسیدی، می‌بینی ارزشش را ندارد و بر می‌گردی. منی که تمام مسیر را به عشق مقصدی دویدم و جنگیدم و از یک جایی به بعد خودم نخواستم برسم این را به تو می‌گویم! منی که خودم تمام راهی که با هزار اشتیاق و مصیبت رفته بودم، به میل خودم بازگشتم، منی که تازه فهمیدم با احساس که بروی، با منطقت پشیمان می‌شوی و بر می‌گردی!
هیچ‌وقت در رسیدنت عجول نباش و به هر مقصدی تن نده و به هر قیمتی قانع نشو و نگذار پاهای خسته از دویدنت، تو را مجاب و ناگزیر به توقف کنند. به پله‌ی اولت برگرد و از نو تلاش کن، اما خودت را اسیر یک عمر پشیمانی و افسوسِ بی‌نتیجه نکن!
این را از همان‌هایی بپرس که نیمی از عمرشان دویدند که برسند و نیم دیگر عمرشان را حسرت می‌خورند که ای کاش نرسیده‌بودند و من معتقدم که : "نرسیدن" شرف دارد به " تاهمیشه حسرتِ بی‌فایده خوردن و راه به هیچ جایی نداشتن!"
@Mahoor_Channel