یکسال دیگر هم گذشت ...

. ۱۴۰۳ واقعا یکسال نبود ، به اندازه چند سال گذشت! سالی که با #آپاراتچی و پروژه #دفتر_قم مجموعه مصباح شروع شد ، با #آسمان_غرب و #ایلیا ادامه پیدا کرد ، شهادت سید ابراهیم رخ داد و #انتخابات و امان از انتخاب مردم! طوفان الاقصی و پویش #ایران_همدل و جمع آوری طلا و غیرت مردم مسلمان در حمایت از مقاومت تا شهادت #سید_حسن و #یحیی_سنوار و #اسماعیل_هنیه و حماسه #حماس و حزب الله ، اتفاقات عجیب در #قلب_رقه و فعالیت نوجوانان در #باغ_کیانوش با #ساعت_های_جادویی شان ! از #جشنواره_عمار به #فجر رسیدیم. از #پاتوق_مستند تا #سرای_هنر را با جشنواره فیلم مدرسه طی کردیم. و حالا با همراهی #پیشمرگ های حوزه فرهنگ عصای #موسی_کلیم_الله دست گرفتیم تا فریاد منجی طلبی را به عالم مخابره کنیم! . سالی که گذشت واقعا سخت بود و سرعت اتفاقات و رویداد ها اینقدر زیاد بود که حالا که به گذشته نگاه می کنم می بینم چقدر عقب ماندیم و بدهکاریم به آدم ها و رویداد ها! و چقدر زیاد خسته ام از ندانم کاری ها ، موازی کاری ها و اهمال کاری هایی که اولین متهمش خودم هستم و بس! . خلاصه که بعید می دانم کسی تا اینجا متن را خوانده باشد ولی خب برای خودم می نویسم تا یادم بماند که نشود پایان سال ۱۴۰۴ بنشینی و دوباره بنویسی که چقدر شرمنده ای از خون #آرمان_علی_وردی ها و #روح_الله_عجمیان ها! . امیدوارم به سال پیشرو امیدوارم به خدا و امام رضا علیه السلام و بعد امیدوارم به همه رفقام که عَلم شبکه کارآمد توزیع محتوای فرهنگی جبهه‌ انقلاب زمین نمی ماند یاعلی . ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ ، ۱۸ رمضان ، پلاک ۳/۷

اندازه احترام گذاشتن به آدم مثل راه رفتن روی یک طناب خیلی نازکه... با یک حرف بیشتر دچار توهم می شن و تو کاسه ات می ذارن و با یک تمجید کمتر از دستشون می دی!

برای بعضی ها خیلی زحمت کشیدیم خیلی بیشتر از خودمون برای سختی هاشون نگران بودیم برای خوشحالی هاشون ذوق کردیم ولی اونا از دیدن کسایی ذوق کردن که زیر پاشون رو کشیدن... و تلخ تر از این نیست