✨اسرار ذکر «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ» ✍از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در کتاب التوحید صدوق باب1، حدیث20 آمده است: 💫خداى عزّوجلّ را عمودى است از یاقوت سرخ که ابتدایش زیر عرش و انتهایش بر پشت ماهى در زمین هفتم قرار دارد. هنگامى که بنده‌اى «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ» گوید، عرش مى‌لرزد و آن عمود و ماهى به حرکت در مى‌آیند! حق تعالى مى‌فرماید: اى عرش من! آرام بگیر. عرش مى‌گوید: چگونه آرام بگیرم در حالى که تو گوینده این جمله را هنوز نیامرزیده‌اى؟ پس خداوند سبحان مى‌فرماید: اى ساکنان آسمان‌هاى من! شاهد باشید که من گویندۀ آن را آمرزیدم. 📖در همان کتاب از نبی مکرم اسلام (ص) ذکر شده است: هر کس حتی به زبان این ذکر را بگوید خداوند مال و جانش را در دو دنیا حفظ می‌کند. 💫1) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد همۀ بندگان و خویشتن را فقیر و محتاج به خدا می‌بیند (وَأَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّـهِ) و اگر فقیری در دنیا دید با دیدن فقر مادی او به یاد فقر خود می‌افتد که او نیز در اعمال صالح فقیر است و گناهانی به خاطر ثروت خود کرده که آن فقیر، آن را مرتکب نشده است. پس بخاطر کثرت گناهان فقیر است و محتاج رحمت و مغفرت خدا بر گناهان خود می‌باشد. اگر زناکاری را دید به یاد می‌آورد که خود در غیبت کردن و تهمت زدن مانند آن زناکار معصیت خدا کرده است هرچند در چشم مردم زناکار ملعون شده است ولی در نزد خدا نیز خود او بخاطر غیبت و تهمت مورد لعنت خدای خود قرار گرفته و از رحمت او دور گشته است. 💢و از نبی مکرم اسلام (ص) در خطاب به ابوذر آمده است: ای ابوذر! همه ثروتمندان دنیا تهیدستان روز قیامت‌اند، مگر کسی را که خداوند در دنیا توفیق‌اش داده باشد تا به مستمندان از مال خود سودی رسانده و یاریشان کرده باشد. 💫2) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد، می‌بیند هرچه را که می‌بخشد از خود چیزی نداده و نمی‌بخشد مگر از آنچه خدا به او بخشیده است. (أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ) پس بر بخشش خود متکبر نمی‌شود بلکه شاکر می‌گردد که حق تعالی بر او این عنایت را نموده است. در زمان بخشش نمی‌ترسد و نمی‌لرزد چون می‌داند بخشندۀ اصلی آن روزی در پر کردن محل بخشش نه خلف وعده می‌کند و نه ورشکست و فقیر می‌شود و نه دارایی و مکنت‌اش را کسی توان گرفتن از او دارد. 💫3) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد بر هیچ کس تکبر نمی‌کند چون چیزی بر خود از خود نمی‌بیند، گویی خود را غلامی خدمتکار در میهمانی مولای خود می‌بیند که آنچه بر سفرۀ میهمان می‌نهد از ثروت ارباب اوست نه از خود او، و این غلام خدمتکاری بر مردم است که از تمکن ارباب که در دست اوست بسان نعمتی که بر او می‌بخشد می‌باشد و می‌داند اگر در خدمت به میهمانان ارباب که همان خلایق خدا هستند کوتاهی کند، ارباب سینی نعمت طعام از او می‌گیرد و غلام دیگری جایگزین او می‌سازد. پس کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد در زمان بخشش به نیازمندان اهل تواضع می‌شود و هرگز منتی بر این خدمت خود بر آنان نمی‌نهد تا صدقه خود باطل کند. (لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذی‌) 💫4) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد چون غلامی که دستمزد خدمت به میهمان را از مولا و ارباب خود می‌گیرد از کسی در زمان خدمت به او که طبق امر مولای خود انجام می‌دهد انتظار تشکر ندارد. (لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً) #به_امید_خدا @Yaranmontzar

💢ادامه اسرار ذکر... 💫5) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد ارباب جهان را جز خدا نبیند. اگر میهمانی از خدا در زمین بر او ستم کرد و یا سخنی ناروا گفت یا حقی از او به ناحق گرفت هرگز صبر خویش از دست نمی‌دهد و هرگز مقابله به مثل نمی‌کند چون می‌داند اربابش به او گفته و از او خواسته است (وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللَّـهِ) و یقین دارد ارباب مزد غلام صبور را بی‌نهایت خواهد بخشید. (إِنَّما يُوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ) 💫6) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد وصیت ارباب و مولای خود بدون خواستن علت و برهان از ارباب، سمعا و طاعتا می‌پذیرد و کامل به آن عمل می‌کند چرا که گفته (وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً)، پس در برابر والدین خود نیکی می‌کند بدون این‌که ببیند آن‌ها در حق او نیکی کرده‌اند یا نه! 💫7) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد از ملاقات اربابی که سال‌ها خدمت او می‌کرده ترس ندارد و مرگ برای او شیرین و وصلی گواراست که در همه عمر منتظرش بوده است. (فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ) ✅اهل "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" سلاطینی هستند که در زمان حیات‌شان ناشناخته‌اند، ولی بعد از مرگ‌شان، فضایل‌شان به اذن الله تعالی یک یک بر خلقی که بین‌شان می‌زیسته آشکار می‌گردد و دوره سلطنت‌شان بعد از مرگ‌شان شروع می‌شود که هرگز افولی از رحمت حق ندارد. 📝همچنین از امام صادق (ع) در التوحید صدوق آمده است: کسی که درصدد این سؤال باشد که بداند او (حق تعالی) چگونه است، او را به خلق (خدا را) تشبیه‌اش کرده است. کسی که از علت پیدایش وجودش سؤال کند، خدای را معلول تصور کرده است. کسی که پرسد وجود حق تعالی کجاست؟ برای خدا جسم تصور کرده و در محلی قرارش داده است. کسی که بپرسد از چه زمانی به وجود آمده است؟ برای حق تعالی زمان تصور کرده و بدایت بر او قائل شده است. کسی که بپرسد کهکشان‌ها چگونه و کجا تمام می‌شوند؟ بر او نهایت و تنهیه قائل شده است و عاقبت همۀ این سؤالات به کفر می‌انجامد‌. (که تمام این‌ها خاطری از شیطان است) 🚫بدانید حق تعالی فاعلی است که نه از روی اضطرار، و نه از روی فکر و نه با جسم، انجام فعل می‌کند و برای تحقق ارادۀ او یک امر حضرتش کافی است. 🔰با دقت در حدیث فوق به ساختار و ترکیب معرفت در أذان نماز می‌پردازیم: ✨أذان ابتدا با ذکر بزرگی حق تعالی و شهادت به وحدانیت قدسی حضرتش آغاز می‌شود و سپس شهادت به نبوت و امامت ذکر می‌گردد. این شهادت یعنی "برای درک دین، از این دو طریق ورود می‌کنم" که هم ورود عملی، و هم ورود اعتقادی را شامل می‌شود. 💠وقتی از در نبوت و امامت وارد نماز شدیم و از مسیر این دو، اقدام عملی برای رسیدن به کلمۀ شهادت خود کردیم و تمام اعمال صالح خود از این طریق انجام شد در آخر أذان «الله اکبر» را که گفتیم بعد از آن فقط ذکر "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" بدون شهادت می‌گوییم، چرا؟ چون بعد از این طی مراحل که ذکر شد به مقام معرفت به ذکر "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" بإذن الله می‌رسیم. #به_امید_خدا @Yaranmontzar

🔸🔶 دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ الْقَانِتِينَ وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنْ أَوْلِيَائِكَ الْمُقَرَّبِينَ بِرَأْفَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ خدایا مرا در این روز از استغفار کنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطیع خود مقرّر فرما و هم در این روز مرا از دوستان مقرّب درگاه خود قرار ده به حق رافتت (مهربانیت) ای مهربانترین مهربانان #به_امید_خدا @Yaranmontzar