شبی شاید رها کردم جهان پر اضطرابم را... 🌴💎🌴

۲۳ ربیع الاول سالروز ورود کاروان حضرت معصومه (ع)به قم میباشد کاش من همین الان اون جا بودم

🌴🌹🌴دادرس بیچاره ها 🍁🌴🍁پاییز را به اندازۀ برگ‌هایی که از درختان می‌ریزد، دوست دارم. برگ‌ریزان پاییز اندازۀ عاشق بودن آن را نشان می‌دهد. هر چه قدر برگ‌ریزانش بیشتر، عاشق‌تر. من از صدای برگ‌هایی که زیر پایم خرد می‌شوند، صدای دل‌هایی را می‌شنوم که در فراق تو شکسته‌اند. من در دل برگ‌های زرد پاییز، زندگی را تماشا می‌کنم. 🌴🍁🌴پاییز را دوست دارم به خاطر درس‌های عاشقی‌اش. من عشق نداشته‌ام را در حال و هوای پاییز استشمام می‌کنم. آقا! پاییز وقتی نماد مرگ می‌شود، من خودم را در آن می‌بینم و وقتی نشانۀ عشق می شود، آرزویم را در آن پیدا می‌کنم. 🌴💢🌴کاش می‌شد در همین پاییز مرا به آرزویم برسانی! عاشق باشم و مثل برگ‌های پاییزی ذره ذره شوم بهتر است از این که عاشق نباشم و مثل برگ‌های بهاری سرزنده و سبز باشم. 🌴💢🌴چه قدر بگویم از عاشق نبودن خسته‌ام. کی بناست به فریادم برسی؟! شبت بخیر دادرس بیچاره‌ها! #بهانه_بودن 🌴💎💢💎🌴 #محسن_عباسی_ولدی 🌴💎🌴

#نیایش_شبانگاهی 🌴💢🌴خدای مهربان! چه‌ لذتی دارد، که‌ تو انیس‌ قلوب باشی .. چه‌حس شیرینی دارد اعتماد بتو، چه شکوهی دارد تعظیم در برابر، عظمت تو ... 🌴🌹🌴محبوبم همه جا، لحظه به لحظه، شمیم‌ حضور توست... هیچ کاری برایم سهل نشد، مگر با عنایت تو... هیچ‌ باری از دوشم، زمین گذاشته نشد مگر با مدد تو. هیچ‌انسانی در مسیرم قرار نگرفت مگر به خواست تو... و من این روزها چه‌خوب دریافتم، که هیچ‌برگی از درخت نمی‌افتد، و هیچ‌دانه‌ای سر از خاک بر نمی‌آورد مگر به خواست تو ... 🌴💢🌴خدایا! امشب درهای‌رحمتت را بر ما بگشا و خواسته‌ات را برهدایت ما قرار ده، ای بهترین هدایتگر ... التماس دعا🙏 #یا_علی_علیه_السلام 🌴💎💢💎🌴

گل مولا: گفتم منم اهل خطا، گفتی کـه بخشیدم، بیا گفتم شکستم توبه ها، گفتی کـه بخشیدم، بیا گفتم شکسته بالم و پیش نگاهت لالم و الکن شدم وقت دعا، گفتی کـه بخشیدم، بیا  گفتم کـه اي ستّار من، اي حضرت غفّار من من بر خودم کردم جفا، گفتی کـه بخشیدم، بیا گفتم ز خوبی خالی ام، من دانه اي پوشالی ام بنگر تهیدستم خدا، گفتی کـه بخشیدم، بیا گفتم کـه احوالم بد اسـت، از بس گناهم بی حد اسـت بخشیده اي این بنده را گفتی کـه بخشیدم، بیا

گل مولا: مویم سفید گشته و رویم سیاه شد رویم سیاه... هر چه که شد از گناه شد سرمایه ی جوانی ام ارزان فروختم طی شد جوانی من و عمرم تباه شد تو اختیار دادی و گفتی که بنده باش صد حیف از این اراده که خرج گناه شد

هر چه گشتم در این شهر نبود اهل دلی تا بداند غم تنهایی ما

با هر نفسم صبح دگری سر زد ز دلم چو پیراهن گل دلی پاره دارم. دلم را به باغت گل افشان کن چو لب بسته ... رهایی ندارم از این بی قراری مگر خون ببارم چو ابر بهاری.

صبحتون بخیر شادی

سلام صبحت بخیر صبحت ی سر زمین زیتون صبحت ی خرمن گندم صبحت ی دنیا خنده برای مردم