خودم را ش《ک》ستم گذاشتم کنار.

حق با تو بود حالا میتوانیم غمگین باشیم.

کتبی که از شیخ هجر بجا مانده بود میگفت صدای من را. میشنوید؟ من در کنجی به انتظارتان مانده ام، در میانه ی راه دیوانه ای با سنگی در ابعاد بزرگ پایم را مورد حجمه قرار داد لنگ میزنم موهایم تجمع کرده اند، سرم در شورشی خونین بسر میبرد موهایم را میکشم به درخت تنوری تکیه میدهم بلکه زالوی خواب خستگیم را ببلعد جغدی بالای سرم چشم غره ام میرود، ترسان از انجا دور میشوم پیرمرد فرتوتی خود را در اب میاندازد ، اب او را به اعماق میکشد اینجا همه ما دیوانه ایم۲۶۷.

تو گریستی بخاطر شب. شب فرا رسید، اکنون در تاریکی گریه کن.

کار آشنا بوده.

اگر مرا دوست نداشته باشی دراز میکشم و می‌میریم.

حالم شبیه همان پسری است که از سربازی آمده با سر تراشیده و خسته می آید خانه و کوله اش را در اتاقش میگذارد مینشیند جلوی مادرش حالش را میپسرد و شامش را که میخورد از مادرش میپرسد عروسی دو کوچه بالاتر عروسی کیست؟ _عروسی دختر ملوک خانم است. فردا صب سه جنازه در قبرستان نزدیکی روستا دفن شد‌.

بگو لباتو گوش میکنم