وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ في عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصيرُ
مادر به مهر دارد یک بار دیگری را
شاید که خواهری را شاید برادری را
او لحظه لحظه بارش سنگین تر و وزین تر
خسته، شکسته اما زیبا و دلنشین تر
نه ماه بار سنگین نه ماه خواب بی خواب
نه ماه درد و دارو نه ماه سخت بی تاب
یک روز سخت اما با درد و آه و زاری
گاهی به داد و فریاد گاهی به بی قراری
او طفل کوچکش را می آورد به دنیا
ناچیز و ناتوان است نوزاد ناز و زیبا
شیرش دهد دمادم نازش کند همیشه
دائم به دست مادر پستانک است و شیشه
هر لحظه زیر نوزاد بوی خرابکاری
مادر به دست پوشک کودک ولی فراری
اما همیشه مادر با لطف و مهربانی
می شوید از برایش آن پوشک فلانی
خون می شود دل او تا بچه جان بگیرد
می میرد از برایش تا کودکش نمیرد
گاهی تبی ز کودک خواب از سرش رباید
خاری اگر به پایش جانش به لب بر آید
مادر نمونه ای از پر مهری خداوند
یک عکس کوچکی از غمخواری خداوند
ممنون مادر هستیم بعد از خدای رحمان
شکر خدا بگوییم و آنگه فدای مامان
#شاعر #رسول_محمدزاده
طرح درس
#دبستان_قرآنی_آیات
.
