eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.6هزار دنبال‌کننده
8.1هزار عکس
1.9هزار ویدیو
51 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت که هرکه را تو بگیری، ز خویشتن برهانی
چقدر خیر دیده‌ایم از محبت حسین به روی شانه‌های ماست دست رحمت حسین زبانزد تمام عالم است مهربانی‌اش دل مرا که برده است؟ این عطوفت حسین! روایت است این که هر سحر فرشته می‌برد سلام صبح‌گاهی مرا به خدمت حسین
دنیا بدون روضه آقا جهنم است یعنی بهار نوکری ما محرم است «شکر خدا که خرج عزای تو می شوم» روضه به کار و زندگی ما مقدم است ما نوکری به شرط نکردیم تا بحال هر چند سینه از کم دنیا پر از غم است ما را بدون کوثر اشکت رها نکن گریه به زخم های شما عین مرهم است تکلیف چشم های تمامی عاشقان هر روز گریه بر غم آقای عالم است آقا بیا و نوکرتان را حساب کن هر چند سهم نوکری این گدا کم است من سینه چاک هر کس دیگر نمی شوم تا نوکر توأم لقبم نام آدم است
آهی که در فراق تو از جان کشیده ام افکنده آتشی که مثالش ندیده ام...
"آنچنان کز رفتن گل خار می ماند به جا" در دل ما حسرت دیدار می ماند به جا اربعین می آید و صد اربعین ها میرود جای پای زائران بسیار می ماند به جا ما برای گریه بر آقا به دنیا آمدیم عاقبت از ما همین کردارمی ماند به جا آنقدر در میزنم تا در به رویم وا شود این گدایی باهمین اصرار می ماند به جا گر ز عشق تو روم بر دار  ای سردار عشق نام من چون میثم تمار می ماند به جا هر که در راه شما بال شهادت داشته نام او چون جعفر طیار می ماند به جا نام من در مصحف زهرا اگر باشد خوشم هر کسی باشد در این طومار می ماند به جا 🥀🥀🥀
گفتیم کربلا... دلمان بی هوا گرفت آری دل غریبه و هر آشنا گرفت یادش بخیر، یک دهه از داغ روضه ها ناله زدیم پای تو تا این صدا گرفت ای خوش به حال آنکه نگاهت گرفتش و ای خوش به حال آنکه برات از شما گرفت ای خوش به حال آنکه ز دستان فاطمه یک اربعین زیارت کرببلا گرفت آمد به زیر قبّه و پائین پای تو آنقدر گریه کرد که آخر دعا گرفت ای خوش به حال آنکه ز پاهای زائران تربت گرفت و برد و مریضش شفا گرفت رحمت بر آن کسی که مرا نوکر تو کرد لعنت بر آن کسی که مسیر تو را گرفت خوردی زمین چنان که دل مصطفی شکست افتادی و چنین دل خیرالنسا گرفت لعنت بر آن کسی که به سینه نشست و بعد موی عزیز فاطمه را از قفا گرفت آمد کسی که چشم به انگشتر تو داشت آمد کسی و زود ز جسمت عبا گرفت 🥀🥀🥀
شبی بی‌یاد زلفت صبح کردن قسمتِ ما نیست پریشانی چرا دست از سر ما برنمی‌دارد!؟
هر غمی دیدیم، فرمودند فَٱبْکِ لِلحُسین بعد از آن هرجا غمی دیدیم یادت میکنیم
امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود فردا ز خون عاشقان این دشت دریا می شود امشب کنار یکدگر بنشسته آل مصطفی فردا پریشان جمعشان چون قلب زهرا می شود امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی فردا صدای الامان زین دشت برپا می شود امشب کنار مادرش لب تشنه اصغر خفته است فردا خدایا بسترش آغوش صحرا می شود امشب که جمع کودکان در خواب ناز آسوده اند فردا به زیر خارها گمگشته پیدا می شود امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود امشب به خیل تشنگان عباس باشد پاسبان فردا کنار علقمه بی دست سقا می شود امشب بُوَد جای علی آغوش گرم مادرش فردا چو گل ها پیکرش پامال اعدا می شود امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را فردا عزیز فاطمه بی یار و تنها می شود امشب به دست شاه دین باشد سلیمانی نگین فردا به دست ساربان این حلقه یغما می شود امشب سر سرّ خدا بر دامن زینب بُوَد فردا انیس خولی و دیر نصارا می شود ترسم زمین و آسمان زیر و زبر گردد "حسان" فردا اسارت نامه ی زینب چو اجرا می شود سلااااااااام سحر روز عاشورا ،😭😭😭 مکن ای صبح طلوع 😭😭😭😭🏴
طالبِ وصلیم ما را با تسلی‌ کار نیست ناله‌ گَر از پا نشیند اشک می‌افتد به راه
پیش ارباب، روبروی ضریح چند باری صدا کنید مرا کربلا رفته ها دلم تنگ است!جان زینب دعا کنید مرا...
🔸بخشی از شعر محمّد حسين شهريار، در رثای شيعيان ! ديگر هواى نينوا دارد حسين روىِ دل با كاروان كربلا دارد حسين • از حريم كعبه جدّش به اشكى شُست دست مَروِه پشت سر نهاد ، امّا صفا دارد حسين • مى برد در كربلا هفتاد و دو ذبحِ عظيم بيش از اينها حرمت كوى مِنا دارد حسين • پيشِ رو ، راه ديار نيستى، كافيش نيست اشك و آه عالمى هم در قفا دارد حسين • بس كه محمل ها رود منزل به منزل، با شتاب كس نمى داند عروسى يا عزا دارد حسين • رخت وديباج حرم، چون گل به تاراجش بَرَند تا به جايى كه كفن از بوريا دارد حسين ... • سَروران ، پروانگان شمع رخسارش ، ولى چون سحر ، روشن كه سر از تن جدا دارد حسين • سر به قاچ زين نهاده ، راه پيماى عراق مى نمايد خود كه عهدى با خدا دارد حسين • او وفاى عهد را با سر كند سودا ، ولى خون به دل از كوفيانِ بى وفا دارد حسين • دشمنانش ، بى امان و دوستانش ، بى وفا با كدامين سر كند ؟ مشكل دو تا دارد حسين • سيرت آل على، با سرنوشت كربلاست هر زمان از ما ، يكى صورت نما دارد حسين • آبِ خود با دشمنان تشنه ، قسمت مى كند عزّت و آزادگى بين تا كجا دارد حسين • دشمنش هم آب مى بندد به روى اهل بيت داورى بين با چه قوم بى حيا دارد حسين • بعد از اينش صحنه ها و پرده ها اشك است و خون دل تماشا كن چه رنگين سينما دارد حسين • ساز عشق است و به دل، هر زخم پيكان ، زخمه اى گوش كن ، عالم پُر از شور و نوا دارد حسين ... ... • اشك خونين گو بيا بنشين به چشم «شهريار» كاندر اين گوشه ، عزايى بى ريا دارد حسين. 📚 ديوان شهريار : ج ۱ ص ۷۰
عالم همه پناه به نام تو میبرند حالا ببین که خواهرتوگشته بی پناه 🏴
ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود این حرف های مرثیه خوانان دروغ بود ای کاش این روایت پر غم سند نداشت بر نیزه ها نشاندن قرآن دروغ  بود
عاشق شدن هم سوختن هم ساختن دارد بیخود نفرمودند راهِ عشق دشوار است ..
به حشر هم که برانی مرا زخویش هنوز از این که نام تو بردم به تو بدهکارم....
میروی و هست ربّ العالمین همراهِ تو میرود موکب به موکب اهلِ دین همراهِ تو حضرت صاحب عزایی! جاده ها هم شاهدند هست همواره چه داغی آتشین همراهِ تو پرچمی با ذکرِ یا جدّاه داری رویِ دوش روضه هایِ بیهوا شد بهترین همراهِ تو میچکد از چشم هایت اشکِ خون در هر قدم میشود در این سفر عالم، حزین همراهِ تو میشدم منزل به منزل کاش با تو همسفر چونکه می آید أمیرالمؤمنین(ع) همراهِ تو حضرت زهرا(س) و پیغمبر(ص)،حسن(ع) با أنبیا باز هم عازم شده عرش ِ برین همراهِ تو پا به پایِ زائران و پا به پایِ آسمان لحظه لحظه راه می آید زمین همراهِ تو شک ندارم که شهیدان؛ با نوای یاحسین(ع) یک به یک هستند آری اولین همراهِ تو شرم دارم همقدم با تو شوم! چون میروند صف به صف از عالمانِ با یقین همراهِ تو چیست اِشکالَش اگر گریان بیاید تا حرم سائلی بی سرپناه و مستکین همراهِ تو؟! با لباسی خاک خورده، با عطش ، مثلِ خودت آرزو دارم بیایم اینچنین همراهِ تو راهی ام کن! دوست دارم از نجف تا کربلا- خسته و مضطر بیایم اربعین همراهِ تو! 💠 اللّٰهمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ ٱلْفَرَجَ 💠
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین با زبان اشک های بی صدا گفتم حسین یاد تو مهر قبولی نمازم بوده است در قنوت خویش قبل از ربنا گفتم حسین درمناجات شب جمعه نمیدانم چه شد خواستم بر لب برم نام خدا گفتم حسین ماند هل من ناصرت بی پاسخ اما بارها آمد از کرب و بلا لبیک تا گفتم حسین نام زهرا را شنیدم هرکجا گفتم علی نام زینب را شنیدم هرکجا گفتم حسین کل ارض کربلا من تازه میفهمم چرا در خراسان در نجف در سامرا گفتم حسین عاشقی گفت آنچه میخواهد دل تنگت بگو با دلی غمبار گفتم کربلا گفتم حسین
ازهرچه بگذرم سخن از کربلا خوش است صحبت از آن جلالت بی انتهاخوش است دلــدادهٔ کـــلام حسینـــیم و بــی گمـــان بر گوش آشنـا سخن از آشنا خوش است زیبـاتر است عشــق ، نگردد عیـــان ، ولی عشق حسین اگرکه شود برملاخوش است دردیست درد عشق حسین و سعادتیست هرکس برعشق اوبشود مبتلا خوش است باید شبیـــه قطـــره به دریـای او رسیـــد دراین مسیر دیدن هر نوع بلا خوش است وقتی هـدف، رضـای خــدا باشد و حسین خدمت برای خلق خدا بی ریا خوش است در خــانهٔ حســین ، گدا ، شــــاه می شود نِعــمَ الامیــر بودنِ او بر گـدا خوش است در آستــان قدسـیِ او هـــر که پا گذاشت دانست تحــت قبه برای دعا خوش است رخـــت سیــــاه مـاتم مــــاه محــــرمش بر قـامت تمــــامی اهل ولا خــوش است عیــن سعـــادتست که خــاک درش شویم وقتی شدیم با نظرش"کیمیا"خوش است رقیه سعیدی(کیمیا) ۱۴۰۲/۶/۳۰
هر کجـا افتاده ام  از پا ، صـدا  کردم  حسین هرنفس ،هرلحظه با هر دَم،گرفـتم دَم ،حسین نیســـت  شـــور نام او  تنها  مـــیان  جان من شور عاشورا به پا کرده است در عالم ،حسین این چه نام است این چه شور واین چه حالی بی بدیل؟ داده این احوال را با گریه بر این غم ،حسـین اشـکِ بر او می شـــود الـــماس و دُر ّقیــمتی چون نظر داردبه هرقطره،به هر شبنم،حـسین  شد ذبیحاً بالقفا، لب تشنه درحالی که هـست منبع  آب حیـات  و چشــمه ی  زمزم ، حـسین از  همـان آغاز خــلقت ، او  شــفاعت  می کند لحظه ای که در مسیر توبه گفت آدم :"حسین (کیمیا)
ازهرچه بگذرم سخن از کربلا خوش است صحبت از آن جلالت بی انتهاخوش است دلــدادهٔ کـــلام حسینـــیم و بــی گمـــان بر گوش آشنـا سخن از آشنا خوش است زیبـاتر است عشــق ، نگردد عیـــان ، ولی عشق حسین اگرکه شود برملاخوش است دردیست درد عشق حسین و سعادتیست هرکس برعشق اوبشود مبتلا خوش است باید شبیـــه قطـــره به دریـای او رسیـــد دراین مسیر دیدن هر نوع بلا خوش است وقتی هـدف، رضـای خــدا باشد و حسین خدمت برای خلق خدا بی ریا خوش است در خــانهٔ حســین ، گدا ، شــــاه می شود نِعــمَ الامیــر بودنِ او بر گـدا خوش است در آستــان قدسـیِ او هـــر که پا گذاشت دانست تحــت قبه برای دعا خوش است رخـــت سیــــاه مـاتم مــــاه محــــرمش بر قـامت تمــــامی اهل ولا خــوش است عیــن سعـــادتست که خــاک درش شویم وقتی شدیم با نظرش"کیمیا"خوش است (کیمیا) ۱۴۰۲/۶/۳۰
بسم الله الرحمن الرحیم در کام جهان عشق خوشایند حسین است آنکس که دل از سینه ی ما کند حسین است گفتیم که کوتاهترین راه به الله ذرات جهان زمزمه کردند حسین است آنکس که به خاک وگل ما روح دوانید با گوشه نگاهی و به لبخند حسین است در مذهب ما جز قسم راست نباشد معصوم ترین آیه ی سوگند حسین است چون دانه ی تسبیح جداییم و کسی که مارا به خدایش زده پیوند حسین است عباس و علی اکبر و سجاد و عقیله این دایره، مجموعه ای از چند حسین است در باغچه ها شاخه ی خشکیده زیاد است در باغ خدا سرو تنومند حسین است ما با احدی غیر خودش کار نداریم چون خاصترین لطف خداوند حسین است
ای به قربانِ امیری که شفاعت بلد است از ازل تا به ابد رسمِ رفاقت بلد است...