eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.3هزار عکس
2هزار ویدیو
70 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 یعنی دوباره می شود شانه به شانه در شهر دستم را بگیری عاشقانه؟ در کوچه ها دیوانگی مان گل کند باز با بوسه ای که می زند پنهان جوانه اما برایت تازگی فرقی ندارد لختی موهایم که می ریزد به شانه هستی کنارم ، هستی ، اما بی تفاوت این روزها دیگر نمی گیری بهانه هر بار خوابم می برد در انتظارت وقتی که شبها دیر می آیی به خانه آهنگشان انگار آهنگ جدایی ست این روزها ، این روزهای بی ترانه من مرغ عشقم ، حق بده از غم بمیرم وقتی نباشد جفت من در آشیانه 💞
وین نغمهٔ محبت بعد از من و تو ماند  تا در زمانه باقی‌ست آواز باد و باران 
رشته‌ی دلهای عاشق پشت این در بسته شد رزق ما از سفره‌ی موسی‌ابن‌جعفر بسته شد..
پربسته بود و وقت پریدن توان نداشت مرغی که بال داشت ولی آسمان نداشت..
خوکرده بود با غم زندان خود ولی دیگر توان صبر در آن آشیان نداشت..
آنقدر زخمی غل و زنجیر بود که اندازه ی کشیدن یک آه جان نداشت..
الهی من هم از تو همچو زهرا مرگ می‌خواهم به‌لب آورده‌ام جان؛ گیر ای جانانه جان از من
گفته بودی بعد من دنیا به کامت میشود ای به کامت زندگی درمانده ماندی پس چرا؟
تو با من چای نوشیدی و رفتی؛ آه، بعد از تو حیایم مانعم شد تا ببوسم استکانت را... 🌱
غرض رنجیدن ما بود از دنیا، -ڪہ حاصل شد! مڪن ای زندگی عمر مرا دیگر تباه اینجا!
من را چه غم که بال و پَرم سوخت از فراق باید به راهِ چون تو نگاری ز جان گذشت
بچه محله امام رضا  موره میبینی که شر و با صفایُم        بچه ی محله ی امام رضایُم زلزلیم، حادثیم، بلایم               بچه ی محله ی امام رضایُم هر روز جمعه دلومه مبندم            به پینجله طلا و ورمگردُم کار و بارم ردیفه با خدایم              بچه ی محله ی امام رضایُم به موبگو بیا به قله قاف              اصلا مو ره بزر همونجه علاف! قرار مرار هر چی بیگی مو پایم       بچه ی محله ی امام رضایُم دروغ ، مروغ نیست میون ما باهم          الان به عنوان مثال تو حرم چند روزه که تو نخ کفترایم             بچه ی محله ی امام رضایُم چشم موره گیریفته چنتا کفتر          گفته خودش: چنتاشه خواستی وردر الان درم خادماره مپایم            بچه ی محله ی امام رضایُم کفتراره که بردم از روگنبد               مرم مو واز تونخ رفت وآمد تو نخشه او گنبد طلایم          بچه ی محله ی امام رضایُم گنبده نصب شب مده به دستم        او گفته: هر وخ که بییی مو هستم مویم که قانع و بی ادعایم            بچه ی محله ی امام رضایُم وخته میبینم توی عالم همه        ازش میگیرن و مگن واز کمه گنبدشه اگر بده رضایم           بچه ی محله ی امام رضایُم گنبد وممبد نموخوام باصفا         سی ساله پای سفره ای آقا منتظر یک ژتون غذایم             بچه ی محله ی امام رضایُم قاسم رفیعا