eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
8.4هزار عکس
2.1هزار ویدیو
82 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
قسم به نم نم باران، به شمعدانی‌ها به پای عشقِ تو پایان رسد جوانی‌ها نشسته روی تنم تارِ موی گیسویم نشسته روی لبم بغضِ ارغوانی‌ها در انتظار توام، روزهای بارانی به کوچه خیره شدم، مثل این روانی‌ها چه فایده تو بیا تا سحر بخوان از عشق که همدلی‌است نیازم نه همزبانی‌ها غروب، کوچه از اندوهِ ابر می‌بارد پریده از نفسِ صبح، مهربانی‌ها ببین به دیدنِ گل‌های یاس مشتاقم شکسته قلبِ من از حرفِ "لَن تَرانی"ها مرا ببر به تماشای خال هندویت رهایی‌ام بده از این همه خزانی‌ها
پر است دست زمین از نشان زیبایی شنیده‌ام که همین روزها تو می‌آیی شنیده‌ام که برای تو صبر کرده بهار که راه را تو برایش به باغ بگشایی ببین که صفحهٔ تقویم هم ورق خورده رسـیـده‌ایم دوبـاره به روز تـنـهایی رسیده‌ایم به جمعه، به روز آمدنت اگرچه چندم آن را نگفته‌ای جایی بیا که با تو جهان روبه‌راه خواهد شد بگو رسـیـده زمـانی که بـاز می‌آیی
تعطیل تر از جمعه که ماییم ببین انگار نه انگار کسی منتظر است
. شب جمعه است و باز مرغ دلم، شده دل‌تنگ کربلای حسین کاش می‌شد که مثل تو باشم، بگذرم از خودم برای حسین راز پرواز تو چه بود که شد، شب وصلت شب زیارت او شب جمعه رسید نوبت تو، نوبت وصلِ جان‌فدای حسین ✍️، ۱۴۰۱/۱۰/۳۰ ساعت به وقت ۰۱:۲۰ 💔 هدیه به روح ملکوتی و بلندپرواز حاج‌قاسم سلیمانی صلوات 🌷
به لطف نور اینجا آفتاب است تمام نقشه ها نقش برآب است چه زیبا رهبرم سید علی گفت سپاهی پاسدار انقلاب است
مستیم که هُشیار نگشتیم هنوز دلداده ی دلدار نگشتیم هنوز چون تشنه لبی که آب را میخواهد ما تشنه ی دیدار نگشتیم هنوز
محرمی نیست وگرنه که خبر بسیار است رمق ناله کم و کوه و کمر بسیار است ای ملائک که به سنجیدن ما مشغولید بنویسید که اندوه بشر بسیار است ساقه‌های مژه‌ام از وزش آه نسوخت شکر در جنگل ما هیزم تر بسیار است سفره‌دار توام ای عشق بفرما بنشین نان جو زخم و نمک خون جگر بسیار است هر کجا می‌نگرم مجلس سهراب‌کشی است آه از این خاک بر آن نعش پسر بسیار است پشت لبخند من آیا و چرایی نرسید پشت دلتنگی‌ام اما و اگر بسیار است اشک آبادی چشم است بر آن شاکر باش هرکجا جوی روانی است کپر بسیار است سال‌ها رفت و نشد موی تو را شانه کنم چه کنم دوروبرت شانه به سر بسیار است شاعر: حامد عسکری
انی احبُّ هــر چـه کـه دارد هـوای تـو شرمنـده ام قــدم نـزدم جـای پـای تـو انی برئـتُ هـرکـه بخواند به جز تـو را انی عجبـتُ هـرکـه نـدیـده عطــای تـو ویـلٌ لمــن یـریــد اطـاعت ز غیــر تـو تبّت یـداه هـرکـه نشینـد بـه جـای تـو انـی عصیـتُ خواستــه ات را مکــررا امـا بگــو کجــا بــروم جــز سـرای تـو گفتی که شرط دلشدگی‌سرنهادن‌است این سر‌چه قابل‌است وجودم فدای تو
تعطیل تر از جمعه که ماییم ببین انگار نه انگار کسی منتظر است
عاشق به خواب تن ندهد جز به خوابِ مرگ آن هم بدان امید که بیند جمال دوست
دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی تا پیش تو آورد مرا، بعد تو را برد قلبم شده بازیچهٔ دنیای روانی باید چه کنم با غم و تنهایی و دوری وقتی همه دادند به هم دست تبانی در چشم همه روی لبم خنده نشاندم در حال فرو خوردن بغضی سرطانی آیا شده از شدت دلتنگی و غصه هی بغض کنی، گریه کنی، شعر بخوانی؟
مست توام چه میدهی باده به دست مست خود بوسه بده که نشکند باده‌ خمار مست تو ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈