قالَ أبُوالحَسَنِ الثّالِث عليه السلام لِرَجُلٍ وقَدْ اَكثَرَ مِنْ اِفراطِ الثَّناءِ عَلَيْهِ: اَقْبِلْ عَلى شَـأنِكَ، فإنَّ كَثرَةَ الْمَلَقِ يَهْجُمُ عَلَى الْظِنَّةِ، وَإذا حَلَلْتَ مِنْ اَخيكَ فى مَحَلِّ الثِّقَةِ فَاعْدِلْ عَنِ المَلَقِ إِلى حُسْنِ النِّيَّةِ. امام هادى (عليه السلام) خطاب به كسى كه در ستايش از ايشان زياده روى كرده بود، فرمودند: از اين عمل بپرهيز و به كار خودت بپرداز، كه تملّق زياد سبب بدگمانى است و اگر اطمينان برادر مؤمنت از تو سلب شد. تملّق گويى را رها كن و حسن نيّت نشان ده. مسند الإمام الهادى عليه السلام، ص 302 https://eitaa.com/abdorrahim_1357

امام سجاد (ع) میفرماید: هیچ کسی را نباید با ما مقایسه کرد ، اگر کسی بخواهد شخص دیگری را با ما مقایسه کند همانا کافر شده است. به خدا قسم به واسطه ماست که نجات پیدا میکنید و به خاطر ماست که هدایت میشوید ، و به خدا قسم بخاطر ماست که راهنمایی میشوید ، پس در امر و نهی ما توقف کنید و بر آنچه که برای شما آورده ایم بر علیه ما به مخالفت بر نخیزید ... إنّا أهل البيت لا يقاس بنا أحد، من قاس بنا أحدا من البشر فقد كفر. يا جابر ، بنا و اللّه أنقذكم، و بنا هداكم، و نحن و اللّه دللناكم على ربّكم، فقفوا عند أمرنا و نهينا و لا تردّوا علينا ما أوردناه عليكم .. نوادر المعجزات في مناقب الأئمة الهداة  ,  جلد۱  ,  صفحه۲۶۲ https://eitaa.com/abdorrahim_1357

ای جلوه بخش آینه ی هَل اَتی علی منصوص نصّ بیّنه ی اِنَّما علی قوت روان نفوس عوالمده صورتاً معناده روح پیکره ی ماسوا علی مهره فروغ ویرمسه گر ماه طلعتون اولماز تاپا سپیده نی لیلُ الدُّجا علی خلد برین تبسّم لعلوندن اخذ ایدوب مین لرله لطف و بهجت و ذوق و صفا علی خورشید و مه هوای حریمون هواسینه روشن ایدلّه عالمی صبح و مسا علی تاپدی فروغ لم یزلی تا جمالوین درک ایتدی فیض نورونی بیت خدا علی تا اُپدی پای عرش مسیرون خرامده مسجود اولوب فلک لره امُّ القری علی ایلر حدیث قامت طوبی مثالیوی نجوا ایدنده سرویله باد صبا علی تفهیم اولوب ملک لره قدر فتوّتون جبریل، لافتانی ایدنده ندا علی گر گوش جان اولا بُله اسراره آشنا ذرّات کوندن ایشیدر بانگ یا علی غرّا جبینون آینه گردانی اولماقا تزیین ایدر جمالینی شمسُ الضُّحی علی تا عالمی منوّر ایده اولدی جلوه گر حول حرمده لمعه ی نور هدا علی اقطار کونی چولقادی انوار وحدته آئینه ی جمال جمیل خدا علی معنای عدل سنله اولوب زاده توأمان حق سنله تاپدی کونده نشو و نما علی سعی و تلاشیویله اولوب روزگاریده احیا مکاتب و سنن انبیا علی گر ایتمسِیدی جلوه جمالون هر آینه اولمازدی روشن آینه ی حق نما علی علّت علوّ مرتبتوندور که بیر گروه اولموب ایده امامتیوه اکتفا علی عنوان بوترابیله تا تاپدون افتخار معناده اولدی رشک ثریّا ثری علی باش سجدیه قویاندا مصلّای عشقیده ایلوب سنه حقیقت دین اقتدا علی ویردون صفا صحیفه ی اخلاصه اشکیله بو آینه سنیله تاپوب انجلا علی سنسن او که مراحل تنزیل و وحی ده اظهار ایدوب نبی که تَری ما اَری علی اولماز دچار لغزش و زَلّت مسیرده هر کیم ایده ولایتیوه اتّکا علی آلموش گل سپیده دموندن شمیم خلد انفاس صبحگاه اولوب مشکسا علی ماه و ستاره راز و نیازونله آشنا صحرا و دشت ناله ویله هم نوا علی بطحاده نخله لر سنله آشنای راز یثربده هر مکان سنه یار دعا علی کوفه هنوز محودی بانگ اذانیوه حفظ ایلیوب بو نغمه نی موج فضا علی گوردی سیاهی شب مُظلِم وضوحله ظلمات چاه دور سنله آشنا علی گر قعر چاه دل آچا پردرد نای له نی تک ایدر جهان هامی داد و نوا علی بیر شمّه درد سینه گدازون عیان اولا سوز غمه یانار دل ارض و سما علی داغ دلوندن آلدی شرر یاندی لاله لر دشت حجاز شعله اولوب جابجا علی یاندون نجه که شمع یانار اشک و آهیله بو خاکدان مگر تاپا نور و سَنا علی سن نور محض سن ولی اولموب بصیرتی بو تیره خاکون آلماقا سندن ضیا علی دنیا هامی جلالیله اقبال ایدوب سنه بیر ذرّه لیک ایلمدون اعتنا علی پوسیده استخوانه مثلدور بلی جهان سن اوج قاف همّته همچون هما علی بُلدون اسیر دام هوای جهان اولان ممکن دگول بو دامدن اولسون رها علی آتدون ولیک مین الیله دوتدی اوزگه لر تا برق جهل گوزلره اولدی غِشا علی سن پایمال ایتدیقوا سجده ایتدیلر بیر عدّه پایبند و اسیر هوا علی بالّهی مست جام تمنّای نفس اولان اولماز که حقّه طالب اولا مطلقا علی دنیا تمنّیاتینه مفتون اولانلارا افسانه دور عذاب و عقاب و جزا علی سن جذبه ی عبادتی آلدون خلوصیله دل اولدی محو جاذبه ی کبریا علی دنیا گوزونده چهره ی منحوس اولوب سنون بیر عدّه یه ولیک هامی مدّعا علی درده گتوردی قلبیوی آلام جانگزا ای بیر نگاهیله هامی درده دوا علی بیر لحظه اولمیوب اولا آسوده خاطرون گویا مشیّت ایتدی بیله اقتضا علی آری بلادی لازمه ی جوهر ولا ای سنله کونده متحقّق ولا علی بیر کیمسه اولمیوب اولا مظلوم سن کیمی نه ابتدا ملالیوه نه انتها علی بیر همسرون بتولیدی طغیان دردیده سنله انیس و هم نفس و هم صدا علی زهرا که چلچراغ حریم عفافدی زینت تاپاردی اونلا امامت سرا علی قرص جوین عقیق لبوندن خجل ولی خوان عطایه عالمه ویردون صَلا علی توپراق سریرون اولدی اگرچه عنایتون ویردی ترابه خاصیت کیمیا علی جمع نفوس عالیه ارباب اقتدا مجموع ماسوالّهه سن مقتدا علی اسلامی زنده ایلدی خندقده ضربتون سویلوب سنه حقیقت دین مرحبا علی افتاده "عابدم" دوت الیمدن عنایتاً سن شهریار کون و مکان من گدا علی سندن سزادی مرحمت و رحمت و کرم مندن نیاز و مسکنت و التجا علی کیمدور تظلّم ایلیه سندنصورا فقیر کیم غیر سن جهانیده وار ملتجا علی مشکلده دور اصالت اسلام راستین ای مشکلات عالمه مشکل گشا علی دل ویردی رأفتون من درمانده شعریله اوج کمال و شانیوی ایتدیم ثنا علی یوخسا ندور جسارتی معیار عقلیده دم آفتابدن وورا بُلسون سُها علی یوخ یوخ که وار تناسبی مهرین سُهائیله سن وجهه ی عوالم و من چون هَبا علی عفو ایله هر قصوریمی لفظ و بیانیده یا مظهر العجائب یا مرتضی علی، https://eitaa.com/abdorrahim_1357

شهرمقدس قم سال1306 https://eitaa.com/abdorrahim_1357

گوشه‌ای از معنای «مُبَدِّلَ اَلسَّيِّئَاتِ بِالْحَسَنَات» بودن اهل‌البیت علیهم‌السلام... سید حِمیَری روزی در راه مدینه بود در حالی که کوزه‌ای از شراب با خود به همراه داشت که ناگهان با امام صادق علیه السّلام مواجه شد. حضرت [ با اینکه می‌دانستند او در کوزه چه به همراه دارد ] از او پرسیدند: ای حِمیَری! در کوزه چه داری ؟ حِمیَری گفت: یابن رسول الله! شیر در کوزه به همراه دارم . امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: مقداری از آن شیر را در کف دست من بریز. پس کوزه را خم کرد و با تعجب دید مقداری شیر از کوزه به کف دستان مبارک حضرت ریخته شد . در این هنگام حضرت از او سؤال کرد: مَن إمامُ زَمانِك؟ امام زمانت کیست؟ حِمیَری گفت: الَّذٖي حَوّلَ الخَمْرَ لَبَناً. امام زمان من کسی است که شراب را (برای حفظ آبرو از محبّانش) تبدیل به شیر می‌کند. تنقيح المقال،مامقانی،ج۱۰ ص۳۱۳ https://eitaa.com/abdorrahim_1357

قرض حسنه: در قرآن به معنایی که در ذهن ما هست، یعنی وام دادن، به کار نرفته است. قرآن انفاق مال را در راه خدا به قرض حسنه دادن به خداوند معرفی کرده است فرموده است که نتیجه این اقدام اضافه شدن مال انسان و دادن اجر کریم از سوی خداوند است. به کاربردن این تعبیر چند نتیجه دارد. اول اینکه با این تعبیر عظمت انفاق مال مشخص می شود، دوم اینکه اگر انفاق کردی به خدا قرض دادی و خدا قرض را برمی گرداند، آن هم چند برابر. سوم خداوند برای گیرنده کمک شخصیت قائل می شود . یعنی دارید این پول را به خدا می دهید و نه این فرد. البته مطابق روایات صفت حسنه برای قرض اشاره به برخی از ویژگی های این انفاق دارد که شایسته است رعایت شود مانند (مخفیانه بودن، حلال بودن منبع انفاق و....) پس این که در برخی از پیام های تبلیغاتی بانک ها این آیه را به عنوان تشویق برای بازکردن حساب موسوم به قرض الحسنه مطرح می کنند، قطعا توجیهی ندارد و اصلا محتوای این آیه ربطی به قرض و وام ندارد! (ترکیب قرض الحسنه از نظر ادبیات عرب اصلا غلط است!) مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ (حدید / آیه 11) كیست كه به خدا وام نیكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندین برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است! https://eitaa.com/abdorrahim_1357

ان هذاالدین قد کان اسیرا فی ایدی الاشرار(نهج البلاغه)دریغا ! که دین خدا ابزار دست نا اهلان گشت. https://eitaa.com/abdorrahim_1357

از پیامبر اکرم(ص) نقل است که فرمود: «کسى که نسبت به حق، بى طرف بماند و سکوت اختیار کند شیطانی لال است».《السّاکِتُ عَنِ الْحَقِّ شَیْطانٌ أَخْرَسٌ》شرح نهج البلاغه مغنیه، ج ۴، ص ۲۲۷. شیطان اخرس کسی است که حق را می بیند و سکوت می کند، https://eitaa.com/abdorrahim_1357

اولین تصویر ثبت شده پس از هدم حرم بقیع https://eitaa.com/abdorrahim_1357

موضوع:مهارت محاوره 3 عبدالرحیم فرضی زاده بریس https://eitaa.com/abdorrahim_1357

رشوه لقب آنکه صاحب جواهر می گوید این است که : آیا القاب و اجلال و تکریمی که قبلا برای شخصی نمی کردند اکنون به خاطر جایگاهش میکنند، مانند اینکه می‌گفتند : " حجت الاسلام " اکنون که با او کار دارند می گویند : " حجت الاسلام والمسلمین "یا به او " آیت الله " می گویند، آیا این رشوه است یا نه؟! صاحب جواهر فتوی می دهد احترام و تجلیل کردن های بی خود حساب و کتاب دارد. اگر کسی که بی خودی به او احترام می کنند با بی اعتنایی او را رد کرده؛ مرتشی( رشوه خوار)  نیست اما اگر خوشش آمد که این لقبی که او واجد نیست بر او بار کرده اند او رشوه خوار شده است. مرحوم آیت‌الله حاج آقا حسین قمی رضوان الله علیه بسیار مقید بود که در الفاظ خودش حتی یک مبالغه هم نباشد. قرار بود یک تلگراف تسلیت به شخصی بدهد. در متنی که به ایشان برای امضا دادند نوشته بود: «با کمال تأسف ...» ایشان گفت: من کمال تأسف ندارم، چرا می‏‌نویسید کمال تأسف؟! این دروغ است. دروغ را تعارف هم نباید کرد. https://eitaa.com/abdorrahim_1357

‍ این‌که حضرت صادق علیه‌السلام برخی دانشمندان را نفرین کرده و فرموده: «فأعمی الله علی هذا خبره و قطع من آثار العلماء أثره» برای چیست؟ [ترجمه:خداوند بصیرت و بینایی او را کور فرماید و آثار او را از دفتر علما محو فرماید] برای این‌که زیان‌شان خیلی زیاد است. مردم عوام و بازاری و این‌ها اگر هم بخواهند ضرر بزنند، ضررشان بیشتر به خودشان می‌خورد؛ اما کسی که دنبال تحصیل علم افتاده و لااُبالی هم هست، واویلا... ضررهای فعلی و نقدیِ چنین افرادی ممکن است جلب نظر نکند و خطر زیادی حس نشود ولی به مرور زمان خطراتش آشکار می‌شود. https://eitaa.com/abdorrahim_1357