مرا کاشته بودند تا با خورشیدهای عجول احاطه‌ام کنند تو آمدی و چنان نرم مرا چیدی که رفتار نسیم را در دست تو حس کردم #بیژن_الهی @aboajor

مربای لبت می‌گفت با گیلاس لب هایم شکر در پرده دارد با دهان نیشکر الفت @aboajor

خود را چو یافتی همه عالم از آن توست چشم از جهان بپوش، طلبکار خویش باش #صائب @aboajor

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی حافظ @aboajor

دوست آن است که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی @aboajor

تو اما هیچ‌وقت فراموش نکن روزی که افتاده باشی ‏یا از زمین بلندت می‌کنم ‏یا اگر نتوانم ‏کنارت دراز می‌کشم #تورگوت_اویار @aboajor

چیزی به من بگو دستی به من بده راهی به من ببخش و آفتاب کن که می‌خواهم در چشم‌های تو شب را زبون‌تر از همیشه ببینم! #اسماعیل_شاهرودی @aboajor

اولین شاعر جهان حتما بسیار رنج برده است آنگاه که تیر و کمانش را کنار گذاشت و کوشید برای یارانش آنچه را که هنگام غروب خورشید احساس کرده توصیف کند و کاملا محتمل است که این یاران آنچه را که گفته است به سخره گرفته باشند #جبران_خلیل_جبران @aboajor

‏رنج‌ها یگانه درخت من‌اند عصرهای پائیزی بار می‌دهند سراسر شب به چیدن خود مشغولم #شمس_لنگرودی @aboajor

احساس می‌کرد برای این‌که به خانه برود و در آغوش مادرش هق‌هق کند، زیادی بزرگ شده‌ است. از کتاب سرگذشت تنهایی @aboajor

شب هیچ‌گاه کامل نیست در انتهای اندوه پنجره‌‌ای باز است پنجره‌ای روشن. #پل _الوار @aboajor

الليلُ تاريخ الحنين و أنت ليلي شب تاریخ دلتنگی‌ست و تو شب منی… #محمود_درویش @aboajor