📌در شهر قونیه ترکیه شخصی که سگ پیت بول ش رو در پارکی رها کرده و متواری شده بود به ۴۰ هزار و ۸۶۰ لیر (بیش از ۷۶ میلیون تومان) جریمه محکوم شد. سگ گردانی فقط مساله ما نیست، کشورهای دیگر هم درگیر این چالش هستند. وقتی صحبت از خطر آفرینی و مساله بهداشت اجتماعی باشد تفاوتی میان سگ های ولگرد و سگ گردانی که امروزه نمادی برای قشر خودمتمدن پندار شده نیست. ابوقاسم

📌سونامی موشک در اقلیم شمالی عراق استخبارات حشد الشعبی در کنار سپاه وقتی موضوع امنیت ملی باشد و گروهک های تروریستی و تجزیه طلب به صورت آزادانه در کشورهای همسایه برای برهم زدن امنیت و آرامش ایران برنامه ریزی و اقدام می کنند نقض تمامیت ارضی مساله ما نیست چراکه سال ها است تمامیت ارضی ما با اقدامات تجزیه طلبان در اقلیم شمالی عراق نقض می شود و سپاه پاسداران در حال پاسخ به نقض مکرر تمامیت ارضی و امنیت ملی ایران توسط تروریست هاست. سپاه پاسداران با إشراف اطلاعاتی جامعی که در اقلیم شمالی عراق دارد و البته با همکاری استخبارات حشد الشعبی و حزب اتحاد میهنی کردستان در سلیمانیه در حال حذف پایگاه های ترویست های خرابکار در عراق است. دقت کنید سپاه در حال حذف تروریست ها است تا از این به بعد کسی به خود اجازه ندهد تا با برنامه ریزی آشوب در ایران بخواهد بر سر امنیت ایران قمار کند ابوقاسم

📌هرجا تیر اصابت کرد سیبل را آنجا بگذارید تیر را رها کنید هرجا مرمی فرود آمد سیبل را همانجا بگذارید. دقیقا همان نقطه هدف مورد نظر ما بود و برای آن برنامه ریزی کردیم. به عبارت دیگر برای تیر شلیک شده به هدف خيالي، تئوری سازی می شود،تا گفته شود ما اینگونه به این نقطه رسیدیم و دقیقا به خواسته خود رسیدیم از این روش بهتر کجا می توان پیداکرد که با فریب، پیشرفت را تئوری سازی کنیم؟ این آسان ترین مسیر برای فریب افکار عمومی یک جامعه است. تهی بودن جامعه از راهبرد علمی برای طراحی مسیر پیشرفت و توسعه و عدم برنامه ریزی برای رسیدن به آرمان های ایده آل و عدم نیرو سازی و البته تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار تصمیم ساز، باعث شده به همراه سیبل بدنبال محل اصابت تیر باشیم تا آن را در نقطه اصابت قرار بدیم. این مساله خلأ فرهنگ مطالعاتی و پژوهشی در مسیر حکمرانی را نشان می دهد. فرهنگ سازی های ناقص آن هم بدون اصول و روش های درست و نبود زمان شناسی برای آغاز برنامه ریزی کلان جهت تربیت و آموزش جامعه تا به امروز ادامه دار بوده است و این خود ما بودیم که برای مسیر انقلاب مانع تراشی کردیم و مسیر های غلط و ناقص را انتخاب و برای توجیه آن، سیبل را در همان نقطه گذاشتیم و ادعا می کنیم به هدف زدیم. اینکه در صنعت موشکی یا پهپادی و یا در عرصه نانو و شرکت های دانش بنیان پیشرفت کردیم اما در بسیاری از شاخص ها نتوانستیم پیشرفت کنیم نشان دهنده همان برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار قدرت در کشور است و نشان می‌دهد آن پیشرفت برآمده از خلاقیت فردی یا گروه خاصی است که یک شخصی مثل شهید طهرانی مقدم وامثال آن ها آغازگر آن بودند هست نه بر گرفته از فرهنگ پیشرفت و توسعه. چرا که ما در حاکمیت رفتار و رویکردِ برآمده از مسیر فرهنگ محور را شاهد نیستیم و هرکس دارد کار خودش را می کند. علت این است که صحبت های امام خمینی و امام خامنه ای حفظه الله(گام دوم انقلاب) که سرشار از داده های مفید برای پیشرفت و توسعه انقلاب اسلامی است در رفتار نظام اسلامی مشاهده نمی شود. یعنی ما باید با جمهوری اسلامی بجنگیم که از مسیر انقلاب اسلامی فاصله نگیرد یا اینکه خود را در مسیر مشخص و ایده آل قرار دهد که خب تا الآن این اتفاق نیفتاده است و روز به روز ما با عدالت اجتماعی، تربیت و آموزش، فرهنگ، برنامه ریزی، نیرو سازی و... درحال فاصله گرفتن هستیم. وضعیت کنونی کشور نتیجه فوت میلیون ها ساعت در این کشور است که می شد کارهای بزرگی انجام داد اما نشد یا شاید بلد نبویدم ابوقاسم

علی رغم اینکه پیام های بنده همیشه توسط رسانه ها و کانال های بزرگ در بستر پیام رسان ایتا منعکس می شود اما این جنس از پیام های انتقادی پوشش داده نمی شود. من برای اسم و رسم نمی گویم، (اگر قرار بر شهرت بود اسم و فامیل را بر تابلوی وستانیوز می زدم) مشکل نگرش ناقص جامعه انقلابی است ایراد چیست؟ ایراد این است که مرز انتقاد با تخریب يا تبیین با تحریف برای جامعه انقلابی روشن نشده و هر انتقادی را با تخریب و تحریف مساوی می دانند. درد من آنجاست که چرا ادبیات انتقاد در جامعه انقلابی و تئوریسین های خودی نیست؟چرا بستر انتقاد و اپوزیسیون را به خارج نشین ها واگذار کردیم؟ آیا واقعا حاکمیت اسلامی بی ایراد است؟ آیا همه چیز بر محور عدالت انجام می شود؟ انقلابی هرگز نباید به راحتی از کم کاری، فساد، رانت و... به اسم دفاع از انقلاب اسلامی عبور کند. من که نمی فهمم چرا به اینجا رسیدیم 🤷‍♂ ابوقاسم

🔸اطلاعیه مهم درباره فراخوان حضور مردم در مقابل سفارت باکو در تهران در واکنش به لجن پراکنی های الهام علی اف رئیس جمهور جمهوری جعلی باکو بر علیه تمامیت ارضی ایران، تجمع دانشجویان و مردم تهران در مقابل سفارت این کشور برگزار می شود زمان :پنجشنبه(فردا) ساعت 10 صبح مکان :خیابان پاسداران خیابان نیستان سوم کوچه راستوان سفارت جمهوری باکو خبرگزاری وستانیوز از کلیه دانشجویان، طلاب و اساتید و دغده مندان تمامیت ارصی کشور می خواهد در این تجمع شرکت کنند وستانیوز @westanews

انتشار اثر بزودی بعدازظهر روز بعد، بعد از اینکه ناهار را در سوئیت هتل خوردیم، دوباره از من پرسید که مایلم او را تا عراق همراهی کنم یا خیر؟ به او گفتم: "دیروز جوابت را دادم، همراهت می آیم." گفت: "خوب فکرهایت را بکن، نظر خانواده‌ات را بپرس، قشنگ به این موضوع فکر کن چون این یک سفر معمولی نیست و ممکن است به قیمت جان ما تمام شود.جواب دادم: "به هر حال من با تو هستم." خوب می‌دانست که به او می‌گویم «بله، من با تو هستم» می‌خواست با او باشم. من آنجا بودم.. دستانم را از پشت بستند، بار اول ما را پشت دیوار نگه داشتند تا اعداممان کنند، هنوز صدای آماده کردن خشاب کلاشینکف را می‌شنوم، فقط کم مانده بود که ماشه را با خونسردی فشار دهند، در حالی که یکی صدا می‌زد: "بکشید.. بکشید. منتظر چه هستید؟ بکشید قبل از اینکه برنامه‌هایشان را تغییر دهند." هیچ وقت چهره کسی را که برای اولین بار با تحریک دیگران صدا زد تا ما را بکشند، فراموش نمی‌کنم، دشداشه مشکی پوشیده بود که قسمت جلویی آن تا کمربند چرمی بلند شده بود، چشمانش مملو از شرارت و عزم ناموجه برای کشتن بود، بی آنکه بداند کسانی که آنها را به کشتن فرا می‌خواند چه کسانی هستند. بزودی....این کتاب... جزئیات وحشتناکی را افشا خواهد کرد... حتی اگر به قیمت جان تمام شود ابوقاسم

🔴سوریه سازی ایران حوادث این روز های ایران تداعی کننده سناریوی اجرا شده در سوریه است. 🔺نقش پر رنگ جریان های تجزیه طلب در اتفاقات اخیر، 🔺هدایت رسانه ای و سایبری از سوی کشورهای غربی و رقبای منطقه ای 🔺فعال شدن توده های منافقین به شکل شبکه ای در کشور 🔺فرسایشی کردن اعتراضات و اختلال در کسب و کار مردم برای ادامه دار کردن آن 🔺اجرای عملیات های مسلحانه و عادی سازی ترور نیروهای بسیجی و انتظامی در اعتراضات این موارد در سوریه بخوبی پیاده سازی شد و دشمن این کشور را وارد یک جنگ شهری خانمان سوز کرد امنیت نباید بازیچه منافقین داخل قرار گیرد حامیان منطقه ای اتفاقات اخیر صرفا اقلیم شمالی عراق نبوده، اگر قرار بر تنبیه باشد باید عقبه تروریست ها و تجزیه طلب ها یعنی ترکیه، جمهوری بی ریشه باکو، عربستان سعودی(که خب قرار است در روز های آینده توسط یمن تنبیه شود) و پاکستان که ملجائی برای ترویست های سیستان و بلوچستان شده باید تنبیه شوند. مسئولین قرار بود بر سر امنیت این مردم با کسی شوخی نداشته باشند اما ما شاهد اتفاقات دیگری هستیم ابوقاسم

بحران اعتراضات برای کشور زمانی آغاز شد که حاکمیت نسبت به اعتراضات فرهنگ درستی را تعریف نکرد. الان در اعتراضات اخیر در کشور، مطالبه واقعی مردم در کنار مداخلات خارجی و اراذل پروژه بگیر(پول می گیرن و نا امنی ایجاد می کنن) قرار گرفته است. همان طور که مداخلات خارجی در اعتراضات و تبدیل آن به اغتشاش را نمی شود انکار کرد، مطالبات واقعی مردم هم قابل انکار نیست مشکل نان، بیکاری و نبود شغل مسائلی نیست که بدون پاسخ رها شود. ریشه اعتراضات اخیر خلاء عدالت اجتماعی است. انتطار است مقامات کشور به این مساله بيانديشند که این اعتراضات باید عمیقا درک شود مداخلات خارجی یک پاسخ می خواهد اعتراضات مدنی و خواسته های آن ها نیز پاسخ دیگری را می طلبد و باید داده شود. اگر دنیا توسط اینترنشنال و من و تو صدای اغتشاشگر را می شنود حاکمیت نیز باید صدای معترضین واقعی را به دیدیده منت بشنود. اگر مشکل معترض حل شود مداخلات خارجی بدون سوژه خواهد بود. ابوقاسم

نسبت به تحلیل ها حاشیه سازی نشه لطفا من افتخارم اینه که مقلد حضرت آقا هستم با تو از مرگ نداریم بخدا واهمه ای جانمان پیشکش سیدنا خامنه ای ابوقاسم

کیان ایران زمین آسمانی شد

فقط او می دانست... چشمانش خیره شده بود، انگار در نقطه‌ای ناشناخته مشغول استراحت بودند، نقطه‌ای که فقط او می‌دانست. نگاه‌هایی که حاکی از آن است که صاحب آنها لحظاتی بعد به طرز غم انگیزی زیر تابش آفتاب داغ، مرگ خود را احساس خواهد کرد. هنوز هم تمام جزئیات آن اتفاقات را به خاطر دارم. چطور می‌توانستم آن‌ها را فراموش کنم؟ و "چه کسی می‌تواند جلوی خون ریزی را در خاطره محکومان اعدام قبل از مرگ شان را بگیرد؟ آن چهره‌های تیزبین با نگاه‌های منحرف، صداهای جیغی که مرگ ما را فرا می‌خواند، درخشش چاقوها و شمشیرها در آفتاب را به یاد می‌آورم. آن صداها هنوز در گوشم طنین‌انداز می‌شوند و تقریباً بوی اجسادی که از نفس نفس زدن و همچنین از ترس عرق کرده بودند را حس می‌کنم. آن تصاویر یا صحنه‌هایی که می‌ترسم در خاطرم بمانند، مثل کابوس در زندگی من جریان دارند. کسی که آخرین لحظات قبل از اعدامش را زندگی کرده و اتفاقی زنده ماند، مجبور نیست آن جزئیات فیلم را فراموش کند، صحنه‌هایی که بعداً برای جا افتادن در خاطره‌ها تجسم می‌یابد. این اثر خواندنی است