امام جعفر صادق عليه السلام : برای هر چیزی ثوابی معین است ؛ جز اشکی که برای ما ریخته می شود که ثواب آن با خداست. 📚 کثیر العبادات فی اسرار الشهادات ص ۹۹ #اللهم_ارزقنا_کربلا_به_حق_الحسین_ع

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🍀 شرح دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان ♦️ آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح فراز «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً» می‌گوید: در این بخش از دعا می‌خوانیم، خدایا سعی و تلاش ما در ماه رمضان را بپذیر. واژه «مشکوراً» به معنای «تشکر کن» است و مقصود آن در این دعا «بپذیر» و «قبول کن» است. 🔸 آدم زحمت می‌کشد و روزه می‌گیرد، گرسنه و تشنه می‌شود؛ اما غذا و آب نمی‌خورد و کم‌خوابی ماه رمضان را تحمل می‌کند و اگر خدا تلاش‌های ما را قبول نکند، کاری از ما ساخته نیست. اگر زحمتی و رنجی کشیده شود و حاصلی در پی نداشته باشد، اتفاق ناگواری افتاده است. ما باید غصه بخوریم که نکند اعمال ما را آفت بزند. مثلاً یک غیبت می‌تواند تمام زحمات ما را هدر دهد. اگر غیبت کنید ۴۰ روز اعمال خوب شما در نامه اعمال شخص غیبت شونده نوشته می‌شود و اگر عمل خوبی نداشته باشید، گناهان آن شخص در نامه اعمال شما نوشته می‌شود. این روایت از معصوم علیه السلام است. باید به خودمان بپردازیم و ببینیم که خودمان چه کار کرده‌ایم؛ آیا هیچ عیبی نداریم؟ گل بی‌عیب خداست و ممکن نیست که ما عیب نداشته باشیم. در روایت آمده که «چه می‌شود انسان را، یک خار کوچک را در چشم رفیقش می‌بیند؛ اما شاخه‌ای که در چشم خودش رفته را نمی‌بیند» این روایت کنایه از این است که انسان عیب‌های بزرگ خود را نمی‌بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می‌بیند. این عالم ربانی در ادامه اظهار می‌کند: این حدیث از معصوم علیه السلام است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می‌بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد. 🔸«وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً» در این فراز از دعای روز بیست‌ و ششم ماه رمضان خدا می‌خواهیم تا گناهان ما را بیامرزد و اعمالمان را قبول کند. از خدا می‌خواهیم تا گناهانی که پیش از ماه رمضان انجام داده‌ایم را ببخشد؛ چون ماه رمضان، فصل درآمد معنوی و کسب ثواب است، حتی خوابیدن و نفس کشیدن در این ماه عبادت محسوب می‌شود. در ماه رمضان این همه درآمد وجود دارد و آیا امکان ندارد با این همه درآمد کسب شده، انسان جان خودش را از گرو دربیاورد؟ حضرت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله در خطبه شعبانیه می‌فرماید: «پشتتان از گناه سنگین شده و به گرو رفته است و در ماه رمضان بدنتان را از گرو در بیاورید. » برخی هنگام نماز صبح نمی‌توانند به خاطر سنگینی بلند شوند که از آثار گناه است. شخصی به حضرت امام حسن عسگری علیه السلام گفت که هر شب قصد می‌کنم تا نماز شب بخوانم؛ اما نمی‌شود. امام فرمود گناه تو را زنجیر کرده است. دلیل اینکه کسی دلش می‌خواهد نماز شب بخواند اما نمی‌تواند، انجام گناه است و با استغفار می‌تواند آن را رفع کند. آیت الله مجتهدی درباره بیدار شدن در هنگام سحر و استفاده کردن از برکات آن تاکید و بیان کرد: شعری هست که می‌گوید «هر که سحر ندارد از خود خبر ندارد» هر کسی که هنگام سحر خواب است، نمی‌داند که کیست و باید خود را پیدا کند. حدیث از معصوم علیه السلام است که می‌فرماید، عجب است که مردم به دنبال گمشده خود هستند اما به دنبال خود نمی‌گردند. وضو بگیرید و شب در تاریکی صد بار از خودتان بپرسید که من که هستم؟ شاید خودتان را پیدا کنید. اگر خودت را پیدا کردی هوس نماز شب پیدا می‌کنی. 🔸 «وعَیبی فیهِ مَسْتوراً» می‌گوید: خدایا کاری کن تا عیب من مستور باشد و کسی از عیبم مطلع نباشد. خدا «ستارالعیوب» است و نگذاشته تا کسی از گناهان ما اطلاع پیدا کند. حدیث است اگر گناه بو داشت دو نفر کنار هم نمی‌نشستند. اگر عیب آدم عیان می‌شد کسی جنازه کسی را دفن نمی‌کرد. 🔸در پایان دعا می‌گویم ای خدایی که از همه شنونده‌ها تو شنواتری. خدا همه چیز را می‌شنود. اگر یواش هر حرف بزنیم خدا باز هم می‌شنود. حضرت موسی علیه السلام به خدا گفت که خدایا، اگر نزدیکی من یواش صحبت کنم و اگر دوری بلند صحبت کنم؛ خدا فرمود: «من همنشین کسی هستم که یاد من باشد. » خدا شنواترین است؛ پس می‌گوییم، ای خدایی که از همه شنوایان شنواتری، این دعاها را درباره ما مستجاب کن

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🍀 دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.» خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده، ای شنواترین شنوایان.

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🔴 ایمان مقطعی و میلی ارزشی ندارد، باید در همه حال مؤمن بود «فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ» (عنکبوت/۶۵) ﭘﺲ ﺯﻣﺎنی ﻛﻪ (مشرکان) ﺩﺭ کشتی ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ (سپس ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺧﻄﺮﻧﺎک طوفانی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻣﻰﻛﻨﺪ) ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺍﻭ ﺧﺎﻟﺺ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ، ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﻮی خشکی ﻧﺠﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻰﺩﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺷﺮک ﺭﻭی ﻣﻰﺁﻭﺭﻧﺪ. ♦️ بعضی‌ها در شرایط اضطراری یاد خدا می‌افتند، مثل آدمهائی که تا وقتی یک نفر زنده است کاری به کار قرآن ندارند، اما همینکه از دنیا رفت همگی قرآن به دست می‌شوند، و ثوابش را میت اهدا می‌کنند، مرحوم اگر در زمان حیات قرآن می‌خواند که بیشتر به حالش سودمند بود... یا کسی که به عمرش خدا و پیامبر را نشناخته، حالا یک سفر عمره می‌رود و برای دو هفته از عباد روزگار می‌شود، و بعد از دو هفته باز بر می‌گردد سر خانه اول به قول قدیمی‌ها نه خانی رفته و نه خانی آمده... ♦️ این ایمانهای مقطعی و موسمی دردی از انسان دوا نمی‌کند، و خداوند در قرآن از این افراد انتقاد و آنها را سرزنش می‌کند «فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّين‏» چون سوار کشتی می‌شوند و دریا طوفانی می‌شود، یاد خدا می‌افتند و به درگاه الهی تضرع می‌کنند... «فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُونَ» و چون نجات پیدا می‌کنند دوباره خدا را فراموش کرده و مشرک می‌شوند، تمام قول و قرارهایشان را از یاد می‌برند... ❌ ایمان مقطعی، ایمان منهای عمل، ایمان بی منطق و بدون استدلال... ایمانی ارزش دارد که در شدت و سختی و در امن و آسایش ذره‌ای تغییر نکند ... وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ✍️ حبیب‌ الله یوسفی

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ⛔️ علل شکست کشورهای مرتجع عربی در مقابل اسراییل ♦️ مسئله‌ قومیت و ملیت پرستی در کشورهای عربی روز به روز بالا می‌گیرد، به طوری که گروه بیشماری از مردم این کشورها با آنکه مسلمان هستند، با تعصب خاصی تنها به جنبه عربیت خود تکیه می‌کنند، و این خود همچنانکه می‌دانیم نوعی مبارزه است با مقیاسهای وسیع اسلامی که تنها به جنبه‌های انسانی و معنوی متکی است. ♦️ همان‏طور که می‌دانیم زیان این کار در درجه اول متوجه خودشان گردیده است و با آنهمه کثرت جمعیت و مصالح جنگی نتوانسته‌اند با اسرائیلیها برابری نمایند. و بدون شک اگر اعراب به نیروی مذهبی خود تکیه می‌کردند، هرگز دچار چنین شکستی نمی‌شدند. 🔸 یکی از نویسندگان پاکستانی نوشته بود: در جنگ اعراب و اسرائیل، نیروی مذهبی یعنی صهیونیسم بر نیروی قومیت غلبه کرد. اگرچه در این بیان نوعی اغراق و مبالغه وجود دارد یعنی عامل مذهب را در صهیونیسم زیاد دخالت داده است (زیرا در قوم یهود همیشه نژاد بر مذهب غلبه داشته و دارد) ولی از آن جهت که اتکاء بی‌معنی اعراب را بر عربیت تخطئه می‌کند صحیح است. در سالی که به حج مشرف بودیم، در مؤتمر «رابطة العالم الاسلامی» یکی از دانشمندان عرب سخنرانی بلیغی کرد و در ضمن سخنرانی فریاد می‏زد: «والله لم یدخل الاسلام المعرکة» به خدا قسم که در این مبارزه اصولًا پای اسلام داخل نشده بود، اسلام هرگز وارد معرکه نشد، اسلام نبود که با اسرائیل می‏‌جنگید، نژاد پرستی عربیسم بود که با صهیونیسم می‏‌جنگید. 📚 خدمات متقابل ایران و اسلام، علامه شهید مطهری

#شب_بیست‌‌وششم #مناجات با امام زمان "عج" 🤲 مهدی رسولی 🎤

#تندخوانی_قرآن_کریم #جزء بیست و ششم #استاد_معتز_آقایی ※ ترجمه صوتی https://b2n.ir/Joze26GhoranKarim

♨️اینکه خداوند به امامان عصمت داده یعنی اختیار گناه کردن ندارند پس این چه ویژگی مثبتی برای ائمه علیهم السلام خواهد بود❓ #استاد_محمدی

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا سخنان تکان دهنده معاون دادستان کشور ببینید لطف و عنایت خداوند بدست مبارک حضرت امام رضا علیه السلام را

الیس الله بکاف عبده