eitaa logo
آفتاب تابان
6 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
207 ویدیو
2 فایل
دینی فرهنگی
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❗️ «فعل كثير» بودن اعطاء انگشتر به سائل در نماز توسط امام علی(ع)! پرسش: آيا بیرون آوردن و دادن انگشتر به سائل در نماز موجب بطلان نماز نمی شود؟ ✍️ پاسخ اجمالی: در آوردن انگشتر مطابق هيچ فتوايى «فعل كثير» و موجب اشكال در نماز نيست؛ به خصوص اگر اشاره كرده باشد و سائل شخصاً در آورده باشد. ضمن اینکه فقهاء تصريح كرده اند كه حتى كشتن حيوان گزنده مانند عقرب در حال نماز و يا برداشتن و گذاشتن بچّه كوچك در آن حال و يا شمردن عدد ركعات نماز به وسيله سنگريزه و حتى شستن گوشه لباس يا دست اگر در حال نماز نجس شود، ضررى براى نماز ندارد. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0394002
هدایت شده از پاسخ به شبهات
🔰 الغدیر و علامه امینی ✍️ اشاره: نام علامه امینی، با کتاب «الغدیر» گره خورده است. کتابی که ثمره ی عمر شریف آن عالم بزرگوار بود و بخش بزرگی از حیات خود را برای تألیف آن صرف کرد. این کتاب را علامه برای زدودن غبار مهجوریت و شبهات از حادثه عظیم «غدیر» تألیف کرد و به قدری در تبیین بخش ها و موضوعات مختلف آن کوشید که تبدیل به دایرة المعارفی وسیع در عقاید امامیه و اثبات امامت و خلافت بلافصل حضرت امیرالمؤمنین(ع) بعداز پیامبر(ص) شد. علامه امینی براى نوشتن الغدير، سختى هاى بي شمارى كشيد. ده‌ها هزار جلد كتاب خواند و به مطالعه كتب خطى و چاپى كتابخانه هاى آستان قدس رضوى، کتابخانه مجلس شورای ملی ایران و همچنين کتابخانه هایی در هند، ترکیه و سوریه پرداخت و در مسير پژوهش و مطالعه از نسخه هاى خطى نفيس و منحصر به فرد اين كتابخانه ها نسخه بردارى كرد. او در اثنای تألیف «الغدیر» به این جمع بندی رسید که تکمیل این اثر، نیازمند وقت فراغت بیشتری است. به همین سبب تدريس را تعطيل كرد و درب رفت و آمد، به جمع هاى دوستانه و اجتماعات رسمى را بست. در كتابخانه اش گوشه نشينى اختيار كرد و يك سره تمام تلاش خود را در ميدان مقدّس دين نهاد و با اعتماد به نفس كامل حدود ۱۶ ساعت در شب و روز به كتابت و مطالعه مشغول شد. كسى علاّمه را در حالي كه مشغول به تأليف كتابش بود شاداب و خوشحال نمى ديد مگر وقتی كه منبعى از منابع را مى يافت كه براى او اهميت زياد داشت و بايد بيشتر بر آن واقف مى شد يا هنگامی كه تصحيح سندى از اسانيد احاديث نبوى را به پايان مى رساند. زمانی كه متوجه شرح حال صحابى يا محدّث مجهولى مى شد يا وقتی كه به حديث مرسلی برمی خورد چه بسا براى شرح حال فردى در سند حديث يا تصحيح كلمه يا سندى، بيشتر از ده شبانه روز تمام وقت صرف مى كرد. ✍️ عناوین یادداشت: 🔹حیات علمی علامه امینی در یک نگاه 🔹تألیفات علامه امینی 🔹الغدیر و علامه امینی 🔹نگاهی اجمالی به فهرست کتاب الغدیر 🔹امتزاج الغدیر با آیات قرآن کریم 🔹امانت داری علامه امینی 🔹علامه امینی و رعایت ادب علمی 🔹اعتنای علامه به وحدت اسلامی 🔹علامه امینی و تأسیس کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) 🔹نظر علامه امینی درباره کیفیت و کمیت چاپ کتب دینی 🔹نگاه اصلاح گرانه علامه امینی به منابر، آیین ها و مناسک مذهبی 🔹علامه امینی و تلاش برای غنی سازی مفهوم زیارت 🔹عبادت و اخلاق در سیره علامه امینی 🔹وفات علامه امینی 📖 مطالعه: makarem.ir/maaref/l/0419677 __________
هدایت شده از پاسخ به شبهات
اثبات خلافت علی(ع) از طريق «آيه تبليغ» ✍️ متن اجمالی: محتواي آيه 67 سوره «مائده» بدون توجه به روايات شأن نزول، بيانگر ابلاغ خلافت و جانشيني پيامبر اكرم(ص) است: چراكه مسئله اى است با سه ويژگى مهم: 1. اگر ابلاغ نشود رسالت پروردگار ابلاغ نشده است. 2. فراتر از نماز و روزه و ... است. 3. برخي در مقابل آن موضع سختي گرفته اند، به طوري كه خدا حمايت خود را از پيامبرش اعلام مي دارد. لذا هر تفسير ديگرى جز آنچه مربوط به مسئله ولايت و خلافت باشد، با آن تناسبى ندارد و مفسرانى كه خواسته اند محتواى آيه را به سوى مسائل ديگر منحرف كنند از اثبات آن عاجز مانده اند. (ص) ✍️ متن تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0407743
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❓ نظر علمای اهل سنت درباره شأن نزول آيه «تبليغ»؟ ✍️ پاسخ اجمالی: در برخی از كتابهاى اهل تسنن تاكيد شده كه آيه تبليغ در شأن على(ع) نازل شده و روایاتی از صحابه در این مورد ذکر شده است. اين احاديث را علمائي مانند ابونعيم اصفهانى، ابن عساكر، فخر رازى، ابو اسحاق حموينى، ابن صباغ، سيوطى، قاضى شوكانى، آلوسى، قندوزى و ... در كتاب‌هايشان نقل كرده اند. در مقابل نیز برخي علمای ایشان از كنار آيه به راحتي گذشته اند. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0393892
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❓ معناى لغوى واژه «مولا»؟ ✍️ پاسخ اجمالی: ادیبان، عالمان و مفسّران بزرگى مثل فراء، اخفش، مبرد، راغب، زمخشری و... می گویند که کلمه مولا به معنی اولویّت در امور و سرپرستى امور و سیادت و ریاست و زعامت می باشد و همچنین ولىّ و مولا، هر دو در این معنا استعمال مى شوند. لذا پیام مهم روز غدیر و آن همه تأکید بر آن چیزی جز امامت علی(ع) نمی باشد. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0325882
هدایت شده از پاسخ به شبهات
⁉️ امکان خلافت امام علی(ع) در زمان حیات پیامبر(ص)؟! پرسش: امام علي(ع) در زمان حیات پيامبر(ص) مقام ولايت به معني حاكميت و رهبري مسلمين نداشت؛ پس چگونه مي توان آيه «ولایت» را دلیلی بر خلافت ایشان دانست؟ ✍️ پاسخ اجمالی: پاسخ اين سؤال روشن است؛ در تعبيرات روزانه بسيار ديده ايم كه اسم يا عنوانى به افرادى اطلاق مى شود كه نامزد و یا انتخاب براى آن مقام شده اند هر چند هنوز رسماً وارد عمل نشده اند يا به تعبير ديگر بالقوّه داراى آن مقام اند نه بالفعل. مثلا كسى در حال حيات خود، يك نفر را به عنوان وصىّ خود تعيين مى كند و با اينكه هنوز در حيات است مى گوئيم فلان كس وصىّ او است يا قيّم اطفال او است. در آیات قرآن و روایات نیز این گونه استعمالات بسیار دیده می شود. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0394004
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❗️ منافات حضور قلب امام علی(ع) با انفاق ایشان در رکوع نماز! پرسش: حضرت علی(ع) که موقع نماز تیر را از پایشان بیرون آوردند و چیزی را حس نکردند، چطور هنگام رکوع متوجه حضور سائل شدند؟! ✍️ پاسخ اجمالی: اولا: اين خرده گيرى ها ايراد بر قرآن است! چرا كه خداوند آن را ستوده و ولايت مؤمنين را شايسته چنين كسى دانسته است و اگر اين عمل غفلت از خدا بود نبايد تمجيد مي شد. ضمن اینکه مواردی شبیه این کار که عبادت به شمار می رود توسط پیامبر(ص) نیز در ضمن نماز صورت گرفته است. ثانیا: شنيدن صداى سائل و كمك به او در نماز، نوعی توجّه به خداست. توجه امام علی(ع) وقتی به آن سائل جلب شد که خدا را صدا زد؛ در واقع این نام خدا بود که موجب التفات حضرت به او شد. ایشان با اين كار عبادتى را با عبادت ديگر درآميخت و براي خدا در حال نماز زكات داد. آنچه اشكال دارد پرداختن به خويشتن به هنگام نماز است، امّا پرداختن به نيازمند مظلوم، كه عبادت محسوب مى‏ شود، اشكالى ندارد. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0418515
هدایت شده از پاسخ به شبهات
🔰 آیات غدیر؛ آیه اکمال دین از مهمترین آیات اثبات کننده زعامت و خلافت بلافصل امیرمومنان علی(ع)، آیات نازل شده در روز غدیر است؛ آیه «اکمال دین» در این روز نازل شده که ضروری است که دلالت آن بازخوانی شود. خداوند در آیه سوّم سوره مائده می فرماید: «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً...؛ امروز كافران از (زوالِ) آيينِ شما، مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد! و از (مخالفت) من بترسيد! امروز، دين شما را كامل كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آيين (جاودانِ) شما پذيرفتم...». در اين آيه شريفه سخن از يك روز بسيار بزرگ و با شكوه است، كه نقطه عطفى براى مسلمانان شمرده شده است. روزى كه يأس دشمنان، إكمال دين، إتمام نعمت هاى الهى و رضايت و خشنودى پروردگار، ارمغان آن است. راستى اين روز، چه روزى بوده است؟ روز اكمال دين و اتمام نعمت‏ «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ» هر چند دشمنان اسلام و كفّار لجوج و عنود از ابتداى بعثت تا آخرين روزهاى زندگى پيامبر(ص) با حربه‏ هاى مختلف به‏ جنگ اسلام آمدند و در هر مرحله ‏اى كه شكست خورده اميدوار به آينده بودند؛ ولى در هنگام نزول آيه فوق حادثه ‏اى رخ داده است كه نه تنها دشمن شكست تازه‏ اى خورده، بلكه اميد آينده او هم نااميد شده است. بنابراين، كفّار براى هميشه از زوال و نابودى دين شما مأيوس گشتند. «فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ» با اين نصرت و پيروزى بزرگ، كه در اين روز حاصل گشته، ديگر از دشمنان و كفّار در هراس نباشيد، از ناحيه آنها خطرى شما را تهديد نمى‏كند، بلكه از مخالفت با فرامين و اوامر الهى بترسيد؛ زيرا در اين شرايط خطر اصلى از هوى‏ و هوسها و دورى از خداوند نشأت مى‏ گيرد. «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي‏» در اين روز با شكوه و پراهمّيّت، دين شما بر اثر حادثه ‏اى كه رخ داد كامل گشت و نعمت هاى الهى بر شما مسلمانان تمام و كامل شد. «وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً» شكوه و عظمت امروز و حادثه ‏اى كه در آن اتّفاق افتاده، بقدرى فراوان است كه خداوند اسلام را به عنوان آيين هميشگى پذيرفته است. آن روز، چه روزى بوده است؟ روزى كه آيه شريفه از آن سخن مى‏ گويد، داراى چهار ويژگى مهم است. اوّل: روزى است كه باعث يأس و نااميدى كفّار شد. دوم: روزى است كه مايه اكمال دين گشت. سوم: روزى است كه خداوند نعمتش را بر مسلمانان تمام كرد. چهارم: روزى است كه خداوند راضى شد كه دين اسلام، دين هميشگى مردم باشد. راستى اين روز بزرگ، با اين ويژگيهاى چهارگانه، چه روزى بوده است؟ براى رسيدن به پاسخ اين سؤال، دو مسير را مى‏ توان طى كرد: راه اوّل: تأمّل و تعمّق در مضمون خود آيه و مطالعه و تفكّر پيرامون آن، با قطع‏ نظر از روايات و احاديثى كه در ذيل آن وارد شده و با صرف نظر از آراء و افكار مفسّران و محدّثان و دانشمندان و ساير نشانه‏ ها و قرائن خارجى مى ‏باشد. راه دوم: تفسير آيه با استفاده از روايات شأن نزول و آراء و نظريّات مفسّران مى ‏باشد. 📖 مطالعه تفصیلی مقاله: makarem.ir/maaref/l/0419762 ____
هدایت شده از پاسخ به شبهات
🌕 آداب و اعمال عید غدیر؛ عید ولایت و کرامت 🌴 اشاره: روز هيجدهم ذى‏ الحجّه، روزى است كه رسول خدا(ص) پس از انجام حج در سال دهم هجرى به هنگام مراجعت به مدينه، مردم را در وادى «غدير» جمع كرد و فرمان خدا يعنى نصب على(ع) به امامت و ولايت بر امّت را به آنان ابلاغ كرد. آنجا بود كه آيه‏ «الْيَوْمَ اكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُم، وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى‏، وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإسْلامَ دِيناً» نازل شد. در روايتى از امام صادق(ع) آمده است كه فرمود: اين روز، روز عبادت است و روز اطعام و نيكى كردن و احسان به برادران دينى است. امام رضا(ع) فرمود: در چنين روزى مناسب است مؤمنان وقتى به يكديگر مى‏ رسند اين جملات را بگويند: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى‏ جَعَلَنا مِنَ‏الْمُتَمَسِّكينَ بِوِلايَةِ اميرِالْمُؤْمِنينَ وَالْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ». 🔷 عناوین: فضيلت روز عيد غدير / اعمال روز عيد غدير / روزه گرفتن / غسل کردن / احسان و نيكى به برادران مؤمن / تبریک برای نعمت ولایت / ستایش خدا برای نعمت کرامت / نماز و دعای امام صادق(ع) در روز غدیر / دعای روز غدیر / عقد اخوّت(برادری) / زيارت امير مؤمنان(ع) 📖 مطالعه: makarem.ir/maaref/l/0419750 کلمات کلیدی: ______________
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❗️ منافات حضور قلب امام علی(ع) با انفاق ایشان در رکوع نماز! ⁉️ پرسش: حضرت علی(ع) که موقع نماز تیر را از پایشان بیرون آوردند و چیزی را حس نکردند، چطور هنگام رکوع متوجه حضور سائل شدند؟! ✍️ پاسخ اجمالی: اين خرده گيرى ها ايراد بر قرآن است؛ چرا كه خداوند آن را ستوده و ولايت مؤمنين را شايسته چنين كسى دانسته است و اگر اين عمل غفلت از خدا بود نبايد تمجيد مي شد. ضمن اینکه مواردی شبیه این کار که عبادت به شمار می رود توسط پیامبر(ص) نیز در ضمن نماز صورت گرفته است؛ به عنوان مثال در مسند احمد از ابو هريره نقل شده است: ما با پيغمبر نماز عشاء مي خوانديم و وقتي كه پيغمبر به سجده مي رفت، امام حسن و امام حسين كه كوچك بودند بر پشت پيغمبر سوار مي شدند؛ «وقتي پيغمبر مي خواست بلند شود، با اين دو دست مباركش حسن و حسين را مي گرفت و آرام روی زمين مي گذاشت و وقتي كه پيغمبر به سجده مي آمد، آنها روي پيغمبر سوار مي شدند». توجه به حسنين و گرفتن آنها و آرام زمين گذاشتن، آيا اين ها با حضور قلب در نماز منافات ندارد؟! شنيدن صداى سائل و كمك به او در نماز، نوعی توجّه به خداست؛ توجه امام علی(ع) وقتی به آن سائل جلب شد که خدا را صدا زد؛ در واقع این نام خدا بود که موجب التفات حضرت به او شد. ایشان با اين كار عبادتى را با عبادت ديگر درآميخت و براي خدا در حال نماز زكات داد. آنچه اشكال دارد پرداختن به خويشتن به هنگام نماز است، امّا پرداختن به نيازمند مظلوم، كه عبادت محسوب مى‏ شود، اشكالى ندارد. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/fa/article/index/418515 (ع)
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❗️ «فعل كثير» بودن اعطاء انگشتر به سائل در نماز توسط امام علی(ع)! پرسش: آيا بیرون آوردن و دادن انگشتر به سائل در نماز موجب بطلان نماز نمی شود؟ ✍️ پاسخ اجمالی: در آوردن انگشتر مطابق هيچ فتوايى «فعل كثير» و موجب اشكال در نماز نيست؛ به خصوص اگر اشاره كرده باشد و سائل شخصاً در آورده باشد. ضمن اینکه فقهاء تصريح كرده اند كه حتى كشتن حيوان گزنده مانند عقرب در حال نماز و يا برداشتن و گذاشتن بچّه كوچك در آن حال و يا شمردن عدد ركعات نماز به وسيله سنگريزه و حتى شستن گوشه لباس يا دست اگر در حال نماز نجس شود، ضررى براى نماز ندارد. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0394002
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 تنها راه شيعه بودن‏ امام‏ باقر عليه السلام به جابر جعفى فرمود: يَا جَابِرُ! بَلِّغْ شِيعَتِي عَنِّي السَّلَامَ، وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ)، وَ لَا يُتَقَرَّبُ إِلَيْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ. يَا جَابِرُ! مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنَا، وَ مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا. (1) اى جابر! سلام مرا به شيعيانم برسان و به آنها بگو كه ميان ما و خداوند عزّ و جلّ هيچ خويشاوندى نيست، و كسى مقرّب خدا نشود جز با فرمانبردارى از او. اى جابر! هر كس خدا را فرمان بَرَد و ما را دوست بدارد، همو دوست ماست، و هر كس خدا را نافرمانى كند محبّت ما سودش نرساند. بسيار هستند كه گمان مى‏ برند تنها ادعاى تشيع و علاقه به خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله براى نجات و سعادت آنها كافى است. گويا با اين ادعا جزء خويشاوندان امامان خواهند شد، آنها هم خويشاوندى خاصى با خدا دارند و با توصيه و پارتى كارها دست مى ‏شود! در حالى كه تنها پيوندى كه بر روابط مخلوق و خالق حكومت مى ‏كند، رابطه اطاعت و انجام وظيفه است. هركس مطيع فرمان او باشد از همه نزديكتر و هركس عصيان كند از همه دورتر است، هركس كه باشد. (2) 📚منابع: (1). الأمالي، شیخ طوسي، ص296. (2). يكصد و پنجاه درس زندگى، آيت الله ناصر مكارم شيرازى، ص123. @Ahmadheydari12