(از کسانى مباش که) توبه را با آرزوهاى دور و دراز به تأخیر مى اندازد» [نهج البلاغه_حکمت ۱۵۰] @aghisini_ir 🍃

یک نفر خدمت آقای بهجت (ره) عرض می کند : ” میخواهیم که گناه نکنیم ، اما نمی شود ” ایشان در پاسخ میفرمایند : ” روغن چراغ کم است” . . - روغن چراغ یعنی چه ؟! یعنی معرفت ما به خدا کم است . چگونه باید معرفت به خدا پیدا کنیم؟! باید در قدرت و عظمت خدا فکر کنیم . چگونه فکر کنیم ؟! خدا را همیشه حی و حاضر و ناظر ببینم . بعد آن چه می شود؟! کم کم بساطِ گناه جمع می شود و به خدا معرفت پیدا خواهیم کرد و آنگاه ، گشایش هایی رخ میدهد که فقط هر نفسِ پاکی آن را می بیند. . #فکر_کنیم ! .

چه آدم هایی که بسیار مومن بودند ، و اندک اندک دچار روزمرّگی شدند و قلبشان از حضور خدا تهی شد ... . کجای کارید؟!

اَغیثینی جامه نو به تن کرد:)))))))

فراق باعث خواهد شد، قدرِ وصال را بدانیم ...

دلش گرفت، و با خود گفت چقدر تنهاییم... صدایی شنید که می گفت : من با توأم ، هرجا که هستی و می بینمت ... (حدید|۴)

بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی وقته که محفل نداشتیم ! تقریبا از سال ۹۹:))))))) امشب خواهیم داشت و ان شاءالله استفاده کنیم همگی...

اولین #محفل ۱۴۰۰☘

تاحالا راجب ترجمه و معنی بسم الله الرحمن الرحیم توجه کردین؟ یک توجه عمیق!!!

بسم الله الرحمن الرحیم یکی از قشنگ ترین توصیفای خداست و قرآن با اون شروع می شه، یک حدیث طولانی از امام حسن عسکری ع هست که اون رو معنا کردن ، اینجا بخش اول حدیثو میاریم 👇

راوی میگــه در بــارۀ معنــای »بســم الله الرحمــن الرحیم« از حضرت سؤال کردم که فرمود: »الله« همان کسى است که هر مخلوقى وقتی حاجتی دارد و مشکلی برایش پیش آمده و در عین حال از همۀ مخلوقات قطع امید کرده و رشتۀ هر سببی غیر از خدا برایش قطع شده، به او پناه میبرد و میگوید: »بسم الله«؛ یعنى یارى میجویم در همۀ کارهاى خویش از خدایى که بندگی کردن، جز برای او شایسته نیست. خدایی که فریادرس است آن گاه که از او فریادرسى خواسته شود و جوابدهنده است، هر گاه که خوانده شود. این که گفتم، همان است که مردى به امام صادق؟ع؟ عرض کرد: ای پسر رسول خدا! مرا به سوی خدا راهنمایی کن و بگو که او چیست؛ زیرا کسانی که اهل بگو مگوهای اعتقادی هستند، در اطراف من ز یاد شدهاند و مرا حیران و سرگردان کردهاند. امام صادق؟ع؟ به او فرمود: اى بندۀ خدا! آیا تا به حال سوار بر کشتى شدهای عرض کرد: آرى. فرمود: آیا آن کشتى‌ای که تو بر آن سوار شدی شکست آن هم به گونهای که کشتى دیگری نباشد که تو را نجات دهد و تو با شنا هم نتوانی نجات پیدا کنی؟ عرض کرد: آرى. فرمود: آیا در آن جا و در آن زمان به چیزی دل نبسته بودی که میتواند تو را از مهلکه نجات دهد؟ عرض کرد: آرى.

حتما بخونیدا !!!!

اما حالا میریم سراغ کلمه ی الرحمان

حتماً روایاتش رو شــنیدید که »رحمان«، رحمت عام خداســت حتمــا کــه شــامل همه میشــه؛ هم کافر و هــم مؤمن. »رحیــم« هم رحمت خاص خداست که شامل مؤمنین میشه

بعضیا فکر میکنن مصادیق رحمت عام، فقط نعمتایی مثل بارون و دریـا و آسمون و خورشــید و ماه و ... این جور چیزاست که ً هــم کافرا ازش بهره میبرن و هم مؤمنا در حالی که وقتی میریم ِ خدا فراتر از این چیزاست؛ مثال سـراغ قرآن میبینیم که رحمت عام خود قرآن رحمت عامه

البتــه ایــن رحمت عام یــه ویژ گی داره که برای هر کســی که ازش اســتفاده کنه رحمــت بودنش باقی میمونه؛ ولی ا گه ازش اســتفاده نشــه، از حالــت رحمــت بــه حالت عــذاب و نقمــت و خسران تبدیل میشه

ایــن آیــه خیلــی خطرنا کــه. خیلــی. دقت کنیــد خدا چــی میگه. اون قرآنــی کــه مایۀ شــفا و رحمت بــرای مؤمنینه، بــرای ظالمین جز خســران چیزی نمیاره. توی روایت داریم که مقصود از این ظالمین کسایی هستند که در حق آل محمد ص ظلم کردن. پیامبــر ا کــرم ص هــم از مصادیــق رحمــت عــام خــدا هســتن. خدای عزیزمون به صراحت بر این رحمت عام تأ کید میکنه:

رحمـت خاص بودن رسول خدا ص بــرای مؤمنیـن هم توی این آیه مشهوده:

بــه یقیــن، رسـولى از خــود شــما بــه ســویتان آمد کــه 
رنجهاى شــما بر او سخت اســت و اصرار بر هدایت 
شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!

.سورۀ توبه آیۀ 128.

شــما بــه نوع برخورد خــدا با فرعون و دور و بریــاش نگاه کنید. یه عالمــه ازش مهربونی میچکه. دو تا از بندههای ویژه و خوبش رو به صورت خصوصی میفرســته سراغ فرعون و دستور میده که باهاش درســت برخورد کنید. برای چی؟ بــرای این که از کوره در نره و حکم اعدامتون رو صادر نکنه؟ نه. شما به نرمى با او سخن بگویید، شاید متذکر شـود، یا (از خدا) بترسد! .سورۀ طه آیۀ 44.

چه قــدر ایــن خــدا مهربونــه و چه قدر حواسش جمع نکته های ریزه ! گــوش کنیــد و کیــف کنیــد از داشــتن ایــن خــدا. در کل فرهنگ اون زمان، صدا زدن با کُنیه نشونه ی احترام به طرف مقابل بوده . الانــم توی عربا همین طــوره. معمولا آدمارو به ویژه مردا رو با کنیه صدا میزنن ما یه اســم داریم مثل علی و حســن و حســین، یه لقب داریم مثل مرتضی و مجتبی و مصطفی، یه کنیه داریم که توی مــردا با »اب« شــروع میشــه مثل ابالحســن و ابامحمــد و اباعبدالله

و توی زن ها با اُمّ الحسن. اُمّ الحسین. اُمُّ البنین بــه هر حال صدا زدن با کنیه نشــونۀ احترامه.

توی روایــت داره که وقتــی خدا به موســی و هارون گفت با فرعون نــرم حرف بزنید، یعنی اینکه با کُنیه اونوصدا بزنید . کُنیه ی فرعون" ابا مُصعب" بوده دقت کنید. فرعون و دور و بریاش کافر عادی نیستند، نماد کفر و عنادن اما خدا رحمتش چقدر عامه که شامل ایناهم میشه

خــدا ایــن فرعــون رو هــم فرامــوش نمیکنــه. زمینــۀ هدایــت یــه همچیــن فــردی رو هــم فراهم میکنه. بــه این راحتی هــم اینا رو رها نمیکنــه. وقتــی که حــرف، فایده نمــیده، خدا به اینا بــا و مصیبت میده اما نه برای انتقام، برای این که اینا برگردن به سمت خدا:

این شاید متذّکر گردند یعنی این که از راهی که رفتن، برگردن و یاد خدا بیوفتن

دعای ماه رجب رو دقت کنید: