با همین اردک لنگ! اگر مسئولان جمهوری اسلامی قصدی برای کاهش تشنج با آمریکا و حرکت به سمت عادی‌سازی مناسبات و رفع تحریم‌ها دارند، لازم است در همین یک و ماه نیم باقی مانده از عمر دولت جو بایدن، کار را به انجام برسانند و گرنه کار با دولت ترامپ، صد برابر دشوارتر می‌شود! گرچه دولت بایدن در وضعیتِ "اردک لنگ" به سر می‌برد، اما به لحاظ قانونی می‌تواند توافقی را برای حل این معضل به سامان رساند. #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

جشن کیهانی! وزارت خارجه دیدار نمایندۀ جمهوری اسلامی در سازمان ملل را با ایلان ماسک تکذیب کرده است. وقتی خبری با این قاطعیت تکذیب می‌شود، لابد واقعاً کذب بوده است و گرنه موجب رسوایی می‌شود! حالا نوبت رسانه‌های آمریکایی بخصوص نیویورک‌تایمز است تا به دفاع از اعتبار خود برخیزند و اعلام کنند بر مبنای چه شواهد و یا تکیه به چه منابعی آن خبر را منتشر کردند؟ اگر خبر آنها صرفاً بر مبنای "منابعی در داخل حکومت ایران" بوده است، قاعدتاً باید در اعتبار آن منابع تردید کنند بخصوص اینکه این چندمین بار است که خبرهای منتسب به "منابعی در داخل حکومت ایران" پایه و اساس درستی ندارد. در این میان اما روزنامۀ کیهان با لحنی طلبکارانه، پیروزی خود را جشن گرفته است. طلبش این است که چرا خبر با تأخیر 36 ساعته تکذیب شده و جشنش هم برای این است که با یک نهیب و تشر آن، مقام‌های وزارت خارجه ماست‌ها را کیسه کردند و با دستپاچگی، ترس و واهمۀ خود را از کیهان به نمایش گذاشتند! خب، حالا از این به بعد قرار است چه بشود؟ اگر دیدار با ایلان ماسک این همه ترسناک است، دیدار با سایر مقام‌های دولت ترامپ که تکلیفش روشن است! یعنی قرار است از این پس وزارت خارجه و دستگاه دولت، فرمان خود را طبق تمایلات کیهان تنظیم کنند؟ تمایل کیهان روشن است؛ خروج از ان.پی.تی. اخراج ناظران آژانس، بستن تنگۀ هرمز، قلع و قمع تمام مخالفان و دوختن دهان تمام منتقدان و اعلان جنگ با آمریکا و همۀ متحدانش. دولت می‌خواهد در همین مسیر گام بگذارد؟ اگر می‌خواهد، باید آن را صادقانه با مردم مطرح کند و اگر نمی‌خواهد؛ پس این همه ترس و وحشت و دستپاچگی از یک تشر مدیرمسئول کیهان برای چیست؟ #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

ادبیات انفعال! عباس عراقچی وزیر خارجۀ جمهوری اسلامی پس از سفر رافائل گروسی به تهران تاکید کرد: "ایران هم برای «تقابل» و هم «همکاری» آماده خواهد بود، این برعهده طرف مقابل است که تصمیم بگیرد کدام راه را انتخاب کند." به نظرم این نوع ادبیات، برای کشوری در موقعیت کشور ما ادبیات انفعال است. قرار نیست "طرف مقابل" انتخاب کند و بعد طرف ایرانی واکنش نشان دهد! اگر قرار به "تقابل" است، این سیاست ملزومات و عواقب خود را دارد و باید بدون حجب و حیا آن را اعلام کرد و به مردم هم توضیح داد که چه در انتظار است. اگر هم قرار به "همکاری" است، آن هم لوازم و پیامدهای خود را دارد و باید بدون شرم حضور به آن تصریح کرد و گام‌های عملی در مسیر آن برداشت. فصل دعوای داخلی بر سر اینکه باید تقابل کرد یا تعامل، گذشته است. اینک هنگام تصمیم‌گیری است. سیاست انفعال و ابهام و یکی به میخ یکی به نعل در این شرایط خطیر فقط به خوردن توأمان پیاز و چماق منجر می‌شود! #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

ترامپ و اعضای کابینه‌اش چه خوابی برای خاورمیانه و ایران دیده‌اند؟ https://youtu.be/WbRmDBIUz-c @ahmadzeidabad

سفر لاریجانی به لبنان در میانۀ جنگ و مذاکرات آتش‌بس تبادل آتش بین اسرائیل و حزب‌الله تشدید شده است. جنگنده‌های اسرائیلی شبانه‌روز بیروت و بعلبک را در هم می‌کوبند. محمد عفیف، سخنگوی حزب‌الله آخرین قربانی معروف اینگونه حملات به لبنان است. آقای عفیف در مقر حزب بعث لبنان در قلب بیروت هدف حمله قرار گرفت. از آن سو، حملۀ پهپادها و شلیک راکت‌های حزب‌الله به مناطق شمالی و مرکزی اسرائیل همچنان ادامه دارد. بندر حیفا و تأسیسات اطراف آن به طور خاص هدف این حملات است و آژیر خطر در شهرهای مرکزی اسرائیل پی در پی به صدا در می‌آید. ناظران سیاسی، تشدید جنگ در این مرحله را، مقدمۀ اعلام آتش‌بس بین دو طرف می‌دانند، مرحله‌ای که هر کدام می‌کوشند با وارد کردن ضربه‌ای سخت‌تر به طرف مقابل، امتیاز سیاسی بیشتری را نصیب خود سازند. طرح آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله از هفته‌ها پیش تدوین شده و پس از چند بار رفت و برگشت در پایتخت‌های مختلف و رفع برخی از ابهامات آن، اکنون در اختیار نبیه بری رئیس پارلمان لبنان است تا نظر نهایی طرف لبنانی را دربارۀ آن اعلام کند. طرح آتش‌بس که در 13 بند تدوین شده است، عمدتاً حاصلِ کار عاموس هوچستین مشاور ویژۀ جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکاست که برای به ثمر رساندن آن بارها به خاورمیانه سفر کرده و با تمام کشورها و نیروهای دخیل در مسئلۀ لبنان مذاکره کرده است. هوچستین که کابینۀ متبوع او روزهای آخر عمر خود را در واشنگتن‌دی‌سی سپری می‌کند، برای ادامۀ ابتکار دیپلماتیک خود، نظر موافق دونالد ترامپ رئیس‌جمهور منتخب آمریکا را به دست آورده است. طرح آتش‌بس بر مفاد قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل بنا شده است؛ قطعنامه‌ای که از یک سو، نیروهای حزب‌الله را به عقب‌نشینی از مرز اسرائیل تا شمال رودخانۀ لیطانی و استقرار ارتش و نیروهای بین‌المللی به جای آنها فرا می‌خواند و از سوی دیگر، اسرائیل را به عقب‌نشینی از هر نقطه از خاک لبنان ملتزم می‌کند. دولت لبنان به رهبری نجیب میقاتی سرپرست نخست‌وزیری، بر اجرای قطعنامۀ 1701 بدون افزودن هر شرط دیگری بر آن تأکید دارد و نبیه بری نیز با ادبیاتی مشابه بر این موضوع تأکید می‌کند. با این حال، از محتوای طرح آتش‌بس تاکنون هیچ منبع رسمی گزارشی منتشر نکرده است. فقط برخی رسانه‌های اسرائیلی آن را متضمن سازوکارهای پیچیده نظارتی قلمداد کرده‌اند، سازوکاری که گویا قرار است آمریکا و فرانسه نقش نظارت بر اجرای آن را به عهده گیرند. در چنین شرایطی سفر اخیر علی لاریجانی به‌عنوان نمایندۀ رهبری به سوریه و لبنان، معنای واضح خود را پیدا می‌کند. از آنجا که جمهوری اسلامی به عنوان حامی اصلی حزب‌الله از ترتیبات آتش‌بس در لبنان تأثیر می‌پذیرد، بنابراین سفر آقای لاریجانی را باید در کوششی در جهت اطلاع از جزئیات طرح آتش‌بس و انتقال موضع ایران دربارۀ مفاد آن به مقام‌های لبنانی و سوری تفسیر کرد. سفر آقای لاریجانی به دمشق و بیروت، با حملۀ شدید اسرائیل به این دو پایتخت عربی همزمان شد. درحالی‌که علی لاریجانی مشغول مذاکره با مقام‌های سوری در دمشق بود، ارتش اسرائیل محل حضور فرماندهان جهاد اسلامی فلسطین را در آن شهر هدف گرفت و دو تن از آنان را ترور کرد. در بیروت هم در زمان ورود آقای لاریجانی، صدای اصابت بمب‌های ارتش اسرائیل بر سر ضاحیه قطع نشد. آقای لاریجانی در مورد مأموریت خود به دمشق و بیروت، چیز مهمی به رسانه‌ها درز نداد. حرف‌های او در این زمینه کلی و عمدتاً تأکید بر حمایت جمهوری اسلامی از مردم سوریه و لبنان و حزب‌الله بود. با این همه، علی لاریجانی در پاسخ به پرسش خبرنگاری که تلویحاً او را به کارشکنی و به هم زدنِ طرح آتش‌بس متهم کرد، به صراحت گفت که به قصد «به هم زدن چیزی به لبنان سفر نکرده است.» آقای لاریجانی پس از اطلاع از مفاد طرح آتش‌بس نیز بندهایی از آن را مثبت و بندهای دیگری را نیازمند بحث و بررسی دانست. این بدان معناست که علی لاریجانی اصل طرح را رد نکرده اما .....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر) @ahmadzeidabad https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-26137

توصیه‌ای ندارم! روزنامۀ کیهان با انتشار بخشی از یادداشت من با عنوان "جشن کیهانی!" در شمارۀ امروز خود، در ادامۀ مطلبش آورده است: "در بطن این سخنان زیدآبادی، گلایه اصلی وی از وزارت امورخارجه سیدعباس عراقچی نه به واسطه تکذیب سخنگوی این وزارتخانه که به دلیل آنچه مدعیان اصلاحات «عدم پیروی عراقچی از منش آنان برداشت می‌کنند»، است. اساسا این طیف در سطرهای نانوشته خود، بیش از اینکه به کیهان حمله کنند، به دنبال فشار بیشتر بر عراقچی برای پیروی تمام و کمال وی از روش و منش و اهداف آنان است.» در پاسخ به نوشتۀ کیهان باید تأکید کنم که یادداشتِ من هیچ "بین سطور" نانوشته‌ای نداشت. بر خلاف گردانندگان کیهان، من هیچ توصیه‌ای برای تعامل یا تقابل نظام با دولت ترامپ ندارم. فصلِ توصیه‌های من در این باره گذشته است! قریب 35 سال توصیه کردم و هشدار دادم، نه فقط اثری نکرد که بر رنج و محنتم افزوده شد! حالا دیگر با این وضع چه توصیه‌ای؟ بنابراین، در این شرایط فقط از موضع پرسش و تبیین و تفسیر و توضیح می‌نویسم. در آن یادداشت کوتاه نیز از دولت و وزارت خارجه پرسیده بودم که چه قصدی دارند؟ اگر قصدشان تبعیت از توصیه‌های کیهان است، آن را به صراحت اعلام کنند و اگر قصدشان چیز دیگری است، آن را هم بیان کنند! #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

گروه جامعه‌شناسی دین انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری باشگاه اندیشه برگزار می‌کند: انگاره‌های آخرالزمانی در جنگ جاری خاورمیانه با ارائهٔ عمادالدین باقی (نویسنده و پژوهشگر) احمد زیدآبادی (نویسنده و تحلیلگر سیاسی) ماشاالله شمس‌الواعظین (روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی) سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰ خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان باشگاه اندیشه حضور برای عموم آزاد و رایگان است پخش زنده از صفحه‌ اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه (https://www.instagram.com/bashgah.andisheh.live) دربارۀ نشست: در خشونت‌های چند دهه اخیر در خاورمیانه همواره طرفین جنگ با توسل به مذهب به مواجهه با یکدیگر می‌پردازند و اکنون که رویارویی‌ها نسبت به گذشته اوج‌ و گسترش گرفته و میان اسرائیل با فلسطینیان، اعراب، مسلمانان و ایرانیان دوقطبی شده، با وجود اینکه مسأله ارضی و اشغال مطرح است، اما باز هم خصلت مذهبی به خود گرفته است. بررسی نقش باورهای مذهبی و عقاید آخرالزمانی در کنار متغیرهای دیگر در جنگ جاری خاورمیانه موضوع بحث این نشست است. #انجمن_جامعه‌شناسی_ایران #خاورمیانه #باشگاه_اندیشه

دعوت مسئولان به مشاهده ستون‌هاي دود! اگر شما هم مثل من ماشين‌تان وانت‌بار باشد و نتوانيد وارد اتوبوبان تهران - قم از عوارضي تا حسن‌آباد فشافويه شويد و در عين حال، طبيعت مورد علاقه‌تان اطراف همين اتوبان از حسن‌آباد تا 20 كيلومتري قم به خصوص محيط اطراف درياچه حوض‌سلطان و علي‌آباد و منظريه و چشمه‌شور باشد، ناگزير مي‌شويد براي رسيدن به مناظر مورد علاقه‌تان از اتوبان تهران -ساوه خود را به شهرك پرند برسانيد و از آنجا از طريق جاده فرودگاه بعد از حسن‌آباد فشافويه كه ورود وانت‌بار آزاد آست، وارد اتوبان تهران - قم شويد. از شماتت‌ها و تمسخرها و خنده‌هاي برخي نزديكان و دوستان نسبت به وصف حيرت‌انگيزي كه من از جلوه‌هاي زيبا و خيره‌كننده افق و رنگِ آسمان و زمين و شكلِ تپه‌ها و كوه‌ها و دشت‌ها و تلألو درخشان درياچه فروپوشيده در نمك آن ناحيه به دست مي‌دهم كه بگذريم، عبور متناوب ما از اتوبان تهران - ساوه خود حكايتي ديگر دارد! قبلا درباره رانندگي در اين بخش از اتوبان در ميانِ انواع كاميون‌هاي سنگيني كه گاه هر سه لاين جاده را به اشغال خود در مي‌آورند و راننده‌هايي كه يك لحظه براي چرخش به سمت راست يا چپ به راننده ديگر مهلت نمي‌دهند، چيزهايي نوشته‌ام. نوشته امروزم اما مربوط به امر ديگري است! از خروجي اسلام‌آباد و احمد‌آباد مستوفي به بعد، در آن بخش از شمال جاده كه تپه‌هاي توسري‌خورده خاكي صف كشيده‌اند، حجم انبوهي از نخاله‌هاي ساختماني و انواع آشغال ديده مي‌شود. از نخاله‌ها هم كه صرف‌نظر كنيم، آن همه آشغال در آن منطقه چه مي‌كند؟ حالا بر اصل وجود آشغال‌ها هم كه چشم بپوشيم هميشه خدا، افرادي در ميان نخاله‌ها و آشغال‌ها در حال لوليدن ديده مي‌شوند كه به نظر نمي‌رسد، شغل‌شان تفكيك آشغال‌ها و جمع‌آوري چيزهاي سودمند و قابلِ فروش داخلِ آنها باشد. بندگان خدا از راه دور بيشتر به معتاد و ولگرد شباهت دارند. عمده كارشان هم ظاهرا آتش زدن هر چيزي از ميان آشغال‌هاست كه قابل اشتعال باشد. بنابراين به محض ورود به اتوبان، به جاي آنكه با هواي تميزتري روبه‌رو شويد، ستون‌هاي متعددي از دود غليظ و سياه و بدبويي را مشاهده مي‌كنيد كه چون گردبادهاي صحراي حضر‌الموت سر به آسمان گذاشته‌اند و تمام افق اطراف را تيره و تار و نفرت‌انگيز كرده‌اند. آن بندگان خدا يا ولگردهاي محترم، ظاهرا علاقه خاصي به آتش زدن لاستيك‌هاي كهنه‌اي دارند كه رانندگان ماشين‌هاي سنگين و سبك هنگام پنچر شدن خودروي‌شان در آن حوالي رها كرده‌اند. در فصول سرد نه فقط روي آن تپه‌هاي خاكي كه در قدم به قدم اطراف اتوبان به ويژه در زير هر پلي، يك لاستيك كهنه شعله‌ور، دود بدرنگ و بد بو و غليظ خود را بر سر مزارع و باغ‌ها و ساختمان‌هاي مسكوني شهرك‌هاي اطراف چون اسلام‌شهر و نسيم‌شهر و شاهدشهر و رباط‌كريم و غيره فرو مي‌ريزد و راه تنفس مردم محل و رهگذران و حتي حيوانات و گياهان را سد مي‌كند. احتمالا برخي دوستان به ‌شدت «عدالت‌خواه» كه معمولا دنبالِ توجيه خرابكاري‌هاي محيط‌زيستي مردمان نادار هستند، فوري دليل خواهند آورد كه «پس اين بينوايان رها شده به حال خود، در سوز و سرماي زمستان به چه وسيله‌اي خود را گرم كنند؟ همه كه مثل جنابعالي مرفه بي‌درد نيستند كه سقفي بالاي سر و وسيله‌اي براي گرم شدن داشته باشند! خب مجبورند لاستيك آتش بزنند!» ايراد من اما اين است كه اولا، اين بندگان خدا چرا به حال خود رهايند؟ آن هم در محيطي آن همه آلوده و كثيف؟ ثانيا، براي گرم كردن خود، چرا لاستيك‌هاي بويناك و پردود را آتش مي‌زنند در حالي كه چيزهاي كم‌دودتري هم براي آتش زدن در آن اطراف پيدا مي‌شود؟ ثالثا، وقتي ستون‌هاي دود از هر طرف سر به آسمان مي‌گذارد، چرا توجه نهاد يا مسئولي براي خاموش كردن آنها جلب نمي‌شود تا آلودگي هواي شهر كمي كنترل شود؟ رابعا، آتش زدن لاستيك‌ها مختص فصول سرد نيست. در فصول معتدل و حتي در دل چله تابستان كه يك لحظه پايين كشيدن شيشه ماشين حرارتي كمتر از لهيب آتش تنور ندارد، باز هم بساط آتش زدن لاستيك‌ها و رژه رفتن ستون‌هاي دود در آسمان كاملا به پاست و هيچ نهاد و مسوولي ظاهرا حتي توجهش هم جلب نمي‌شود چه رسد به اينكه براي اطفا يا جلوگيري از آن اقدامي كند! اينكه دولت به بهاي قطع شدن دوره‌اي برق شهري و به منظورِ بهبود كيفيت هوا، تصميم به كاهش مصرف مازوت در نيروگاه‌ها گرفته است، به جاي خود، اما پرسش اين است كه در كنار آن، چرا به مراكز توليدِ بدون‌ علت و دليلِ بدترين نوع دود و آلودگي در شهرك‌هاي اقماري تهران هيچ توجهي نمي‌شود؟ مقابله با اين دودزايي انبوه و بي‌خود و الكي و اعصاب خردكن چه هزينه‌اي دارد؟ آيا هزينه‌اش به يك‌هزارم پيشگيري از مصرف مازوت و قطع برق شهر مي‌رسد؟ @ahmadzeidabad https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2826/8/

نمی‌خواهند محکوم کنند؟ طبق گزارش رسانه‌ها، حزب‌الله لبنان "طرح آمریکا" برای آتش‌بس در جنگ با اسرائیل را پذیرفته است. عاموس هاچستین مشاور ویژۀ جو بایدن رئیس جمهور آمریکا اکنون در بیروت به سر می‌برد تا متن توافقنامۀ آتش بس را با نبیه بری نهایی کند. از نظر من که گامی مثبت و رو به پیش برای پایان جنگی خانمانسوز است اما از نظر کیهان و جبهۀ پایداری و هم مسلکان آنها چطور؟ نمی‌خواهند حزب‌الله را به دلیل پذیرش طرح آمریکایی محکوم کنند؟ #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

از یک گِل! برخی از این کسانی که خود را به عنوان "اپوزیسیون" در خارج از کشور مطرح می‌کنند، به مبلغِ عقاید جمعی از "سوپرانقلابی‌های داخلی" تبدیل شده‌اند! آنها که تاکنون مهمترین نقدشان به جمهوری اسلامی این بود که با "دنیا سر ستیز دارد" اکنون شعارشان این شده است که به هر قیمت ممکن باید مانع گفتگو و توافق نظام ایران با دنیای غرب شد! چرا آنها بعد از آن همه ادعاهای دهان پرکن، نهایتاًبا تندروترین جناح حکومتی به "منافع مشترک" رسیده‌اند؟ دلیلش روشن است. هر دو را از یک گِل سرشته‌اند! دغدغه‌شان،سود و منفعت خودخواهانۀ شخصی از طریق پنهان شدن پشتِ رنج و مصائب مردم است، حتی اگر به بهای ویرانی و نابودی ایران منجر شود! #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

قلدری با پنجه‌بوکس! هر تحلیلی که از ریشه‌های جنگ اوکراین و دلایل تجاوز روسیه به خاک آن کشور داشته باشیم، یک نکته به نظر من واضح و مسلم است و آن اینکه ولادیمیر پوتین در برابر مردم اوکراین، مثل بچه‌قلدرهای مسلح به پنجه‌بوکس عمل می‌کند! اگر قرار است جنگ به مناطق اشغالی محدود باشد، پس چرا روسیه هر از گاه، مراکز غیرنظامی و زیرساخت‌های انرژی را در سرتاسر خاک اوکراین هدف موشک و پهپاد قرار می‌دهد و مردم بی‌گناه غیرنظامی را می‌کشد؟ و اگر قرار است قاعدۀ "محدود شدن جنگ در مناطق اشغالی" رعایت نشود، پس چرا بعد از هر حملۀ اوکراینی‌ها به خاک روسیه، آقای پوتین بلافاصله تهدید به استفاده از تسلیحات اتمی می‌کند؟ تهدید روس‌ها به استفاده از سلاح اتمی، مرا یادِ دانش‌آموزی در دورۀ راهنمایی می‌اندازد که تمام قلدری‌اش در داشتن یک پنجه‌بوکس خلاصه می‌شد! همکلاسی‌ها چند صباحی مرعوب استفادۀ او از پنجه‌بوکس بودند، اما چون از رفتارش جان به لب شدند، چند قوم و خویش قلدر خود را به مدرسه کشاندند تا پنجه بوکس‌هایشان را به او نشان دهند! #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

شاید همین را بخواهد! تنی چند از صاحب‌منصبانِ سیاسی هشدار داده‌اند که اگر شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه برنامۀ هسته‌ای ایران قطعنامه صادر کند، جمهوری اسلامی پاسخ قاطع و فوری خواهد داد. به نظرم نمی‌رسد این نوع هشدارها بازدارنده باشد، چون یک نیروی سیاسی در جهان قدرت گرفته است که مشغلۀ اصلی آن کشاندن مسئلۀ هسته‌ای ایران به مرکز ثقل بحران های جهانی است. به همین علت، برغم پیش‌بینی "پاسخ فوری و قاطعِ جمهوری اسلامی"، اصرار به صدور قطعنامه دارد. #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad