وعده ای داده ای و راهی دریا شده ای خوش به حال لب اصغر که تو سقا شده‌ای آب از هیبت عباسی تو می‌لرزد بی عصا آمده‌ای حضرت موسی شده‌ای به سجود آمده‌ای یا که عمودت زده ‌اند یا خجالت زده‌ای وه که چه زیبا شده ‌ای یا اخا گفتی و ناگه کمرم درد گرفت کمر خم شده را غرق تماشا شده ‌ای منم و داغ تو و این کمر بشکسته توئی و ضربه‌ای و فرق ز هم وا شده‌ ای سعی بسیار مکن تا که ز جا برخیزی کمی هم فکر خودت باش ببین تا شده ‌ای مانده‌ام با تن پاشیده‌ات آخر چه کنم؟ ای علمدار حرم مثل معما شده ‌ای مادرت آمده یا مادر من آمده است با چنین حال به پای چه کسی پا شده ‌ای تو و آن قد رشیدی که پر از طوبی بود در شگفتم که در این قبر چرا جا شده ‌ای (علی اکبر لطیفیان)

#اعلام_مراسم #هفتگی 🗓 دوشنبه ۸ آذرماه 🕗 ساعت۲۰ 🎤سخنران حجت الاسلام حسنی 🎙مداح کربلایی امیرحسین توکلی مکان : آزادشهر ، میدان ولایت (فلکه سوم) ، خیابان ولایت شرقی ، خیابان حمزه سیدالشهداء ، *مسجد چهارده معصوم (ع)*                〰️〰️〰️〰️〰️〰️    🔸هیئت محبان الحسین(ع)یزد🔸                     🔻ایتا🔻 https://eitaa.com/moheban313ir                  🔻واتساپ🔻 https://chat.whatsapp.com/Il83SAFwcMjIPr5HmoIj12               🔻اینستاگرام🔻 https://www.instagram.com/p/B9zVy47J6eu/?igshid=a3hzrlxwzoj1

📢 #شما_هم_دعوتید 🌷🌷🌷 ┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═ 🌍 @ahtavakoli211 ┅═❁•◉⊰♡⊱◉•❁═┅

روایت است که روزی به مسجد کوفه نشسته بود حضور پدر علی اکبر یکی چو باغ گل و دیگری چو شاخۀ گل یکی چو شمس فروزنده و یکی چو قمر پدر نگاه به ماه رخ پسر می کرد پسر به روی پدر داشتی هماره نظر درآن میانه علی کرد خواهش انگور ز سیدالشهدا آن امام جن و بشر نبود موسم انگور تا ولی خدا دهد ز مهر و وفا خوشه ای به دست پسر در آن میانه خلایق نظاره می کردند چگونه می شود آرام، آن نکو منظر کنار مسجد کوفه درخت خشکی بود که از گذشت زمانش نه برگ بود و نه بر امام دست مبارک بر آن درخت نهاد که شد ز معجز دستش دوباره سبز شجر عیان به شاخه او گشت خوشۀ انگور چه خوشه ای که همه حبه های آن گوهر به دست خویش ورا چید و دانه دانه نمود نهاد در دهن پاک آن فروغ بصر نخواست تا که عزیز دلش شود غمگین برای خوشۀ ی  انگور حجت داور فتاد بازم دلم یاد روز عاشورا ز لحظه ای علی آب خواست ز آن سرور ندانم آنکه به فرزند فاطمه چه گذشت فتاد چون نگهش بر لبان خشک پسر دو دیده تا رود و لب خشک و تن همه مجروح صدای العطشش زد به قلب باب شرر نبود قطرۀ آبی که تر کند لب او کشید خجلت و آهش به آسمان زد سر سرشک بود که از دیدۀ پدر می ریخت گرفت نور دل خویش را چو جان در بر دهان گشود و بگفتا زبان بیار علی زبان نهاد علی در دهان خشک پدر پدر مکید زبانی که بود چوبه خشک پسر گرفت لبی کز سرشک بودی تر نگاه زینب کبری به اشک چشم حسین نگاه حضرت عباس بر علی اکبر چو جان ز خویش علی را جدا نمود امام تو گویی آنکه زدی مرغ روحش از تن پر بگفت ای پسرم باز شو سوی میدان که آب بر تو نگه داشته است پیغمبر برو که منتظرت ایستاده اند سپاه که پاره پاره شود جسمت از دم خنجر برو که خواسته از من خدای حی و دود تو پیش دیده من مثل گل شوی پرپر هزار حیف از آن مصحف شریف که شد ورق ورق همه از تیر و نیزه و خنجر کسی نبود که زخمی بر آن بدن نزند دلی نبود که سوزد بر او در آن لشگر هزار زخم به یک تن چگونه شرح دهم هزار قاتل و یک کشته چون کنم باور شنیده ام که سر نعش او کشید حسین صدای یا ولدی هفت مرتبه ز جگر 

#اعلام_مراسم #هفتگی 📌ذکر توسل از حضرت رقیه (س) 🔸به یاد شهید بزرگوار مجید زارع شحنه و مرحوم سيدعلي اصغر موسوی و مرحومه حاجیه سکینه زارع شحنه 🗓 دوشنبه ۲۲ آذرماه 🕗 ساعت۲۰ 🎤سخنران حجت الاسلام اسماعیل امامی 🎙مداح کربلایی امیرحسین توکلی مکان : آزادشهر ، میدان ولایت (فلکه سوم) ، خیابان ولایت شرقی ، خیابان حمزه سیدالشهداء ، *مسجد چهارده معصوم (ع)*                〰️〰️〰️〰️〰️〰️    🔸هیئت محبان الحسین(ع)یزد🔸                     🔻ایتا🔻 https://eitaa.com/moheban313ir                  🔻واتساپ🔻 https://chat.whatsapp.com/Il83SAFwcMjIPr5HmoIj12               🔻اینستاگرام🔻 https://www.instagram.com/p/B9zVy47J6eu/?igshid=a3hzrlxwzoj1

من رقیه هستم و گلواژه ی تنهاییم شاهد تنهایی من ,دیده ی دریا ییم عمه ی مظلومه ام هرجا که می بیند مرا یاد مادر می کند گوید که من زهراییم قامتم خم شد رخم نیلی ودستم بسته بود جرم من این است مردم ,دختر باباییم یاری از دیوار می گیرم که راهی می روم بس که سیلی خورده ام کم سو شده بیناییم  السلام علیک یا بنت الحسین حضرت رقیه ,,س,,

برام دعا کن ، بابا منم منو که یادته چشاتو وا کن ، بابا منم منو که یادته  . صدام گرفته ، بابا منم منو که یادته  منو صدا کن ، بابا منم منو که یادته  . من همون رقیه ای هستم که  منو همیشه با لبخند رو زانوهات می نشوندی . تو همون بابای من هستی که شبی که خوابم نمی برد برام قرآن می خوندی . مدینه کجا و ویرونه دیگه سر اومده پیمونه بیا ماها رو ببر خونه . برام دعا کن ، بابا منم منو که یادته چشاتو وا کن ، بابا منم منو که یادته  . صدام گرفته ، بابا منم منو که یادته  منو صدا کن ، بابا منم منو که یادته  . با پای پر ورمم ، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم . من همون فرشته ای هستم که برا تو سجاده مینداخت ، وقتی وضو می گرفتی . تو همون بابا حسین هستی که می گفتی با دیدن من به یاد زهرا می افتی . چه خستگی چه سردردی  روی نی منو نگام کردی آخه چی میشه که برگردی . موهام سفیده ، بابا منم منو که یادته قدم خمیده ، بابا منم منو که یادته . چهره م کبوده ، بابا منم منو که یادته رنگم پریده ، بابا منم منو که یادته . مدینه کجا و ویرونه دیگه سر اومده پیمونه بیا ماها رو ببر خونه . برام دعا کن ، بابا منم منو که یادته چشاتو وا کن ، بابا منم منو که یادته  . صدام گرفته ، بابا منم منو که یادته  منو صدا کن ، بابا منم منو که یادته  . من همون سه ساله ای هستم که بابامو بابامو بابامو بابامو می خواستم اما سرش روی نیزه ها بود . تو همون شاه شهید هستی که دور زن و بچه ی تو پر از نامحرما بود . نمی دونی که چی می گفتن چه حرفای بدی زد دشمن حیا ندارن اینا اصلاً . ببین چه خسته م ، بابا منم منو که یادته چقدر شکته م ، بابا منم منو که یادته . سنگینه گوشم ، بابا منم منو که یادته می لرزه دستم ، بابا منم منو که یادته . تار می بینم سرم سنگینه عجب دستی داشت خیر نبینه . بیابون بود و من سرگردون با اون نامرد نامسلمون . با پای پر ورمم ، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم

سه ساله دختری مجروح سه ساله دختری پیره …! رو گونه‌اش جای پنجه رو دستاش جای زنجیره − ♮

خشکی ِ چشم ِپشیمانِ مرا دریابید به غباری سر ِ مژگانِ مرا دریابید من اویسم ز قَرَنْ آمدم آقایم نیست چشمهایِ ترِ حیرانِ مرا دریابید کاش می دیدم و با گریه کنان می گفتم حالِ آقایِ پریشانِ مرا دریابید می زنم سینه به پایِ غمتان تا یک روز سینه ی خسته ی سوزانِ مرا دریابید مُنتهای آرزوی ماست کاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت کاش در کرب و بلا جانِ مرا دریابید قاطی ناله ها، خوشبحال اون کسی که گوشش مَحرم صدای حضرات میشه،چشمش مَحرم میشه گریه ی مادر ِ تو می رسد از روضه ی ما دست ها، چاکِ گریبانِ مرا دریابید صدای گریه مادر میآد چی میگه؟ مادرت باز به سر می زند و می گوید پسرِ تشنه و عریانِ مرا دریابید آقا…کجا می خوام ببرمت؟ عمّه ی کوچکِ تو داشت به زینب می گفت زخم هایِ لبِ مهمانِ  مرا دریابید…….                          شاعر:حسن لطفی  *** السلام علیک ِ یا سیدتی و مولاتی یا رقیه سلام الله علیها دلخورم از شام آهم را تماشا کرده اند چشمه ی چشمِ مرا از گریه دریا کرده اند امشب دختردارها حرف منو بهتر میفهمند سخت بابا به غرورِ دخترت بر خورده است با من از بس مردمِ بی خیر بد تا کرده اند کوچه گردی، ریسمان، نانِ تصدق، کعب نِی خیلی از این بدترش را بد دهان ها کرده اند هر کجا در راه افتادم سرم آورده اند با لگد، کاری که با پهلویِ زهرا(س) کرده اند ای بابا،ای بابا،معذرت می خوام از بی بی حضرت سکینه سلام الله علیها،از امام زمان(عج)، این روضه ها رو اگه کم بذاریم، کم کم میآن حقانیت روضه رو زیر سئوال میبرند. گفت:بابا صورتی از من نمانده بسکه خوردم پشتِ دست کاشکی حداقل یکی با من هم دلی میکرد، وقتی گریه میکردم هق هقم را از سرِ لج سخت دعوا کرده اند آه، دندان هایِ من یک در میان افتاده اند یه پشت دست ان شاءالله از کسی نخوری،اگه محکم بخوری،دندانهای آدم بزرگم میریزه ،این بچه دندوناش شیریه،نه یه بار،نه دو بار،هر موقع گفتم بابا،هی زدند،هی زدند آه، دندان هایِ من یک در میان افتاده اند بی هوا تا آستینِ غیظ بالا کرده اند تا به حدِّ مرگ بعد از آنکه هر بارم زدند از سرِ نو از خدا مرگم تمنّا کرده اند فهمیدی یانه؟ یعنی هی میزدند،میگفتند خدا مرگت بده،چقدر مارو به زحمت میندازی،هی از رو ناقه می اُفتی……دختردارها از اینجا رفتی هر وقت خواستی موهای دخترت رو شونه کنی یادت باشه،دختر وقتی باباش داره میآد، هی میره زود التماس مادر میکنه ، مادر بیا موهام رو مرتب کن،بابا داره میآد،میخوام منو قشنگ ببینه. بابا بابا ریشه ریشه فرش ِ سرخِ گیسوانم ریخته می دونی چرا؟ بر سرم با پا یهودی ها تقلّا کرده اند شامیان ناز ِ یتیمانه نمی دانند چیست!  غیرِ اَخم و قهر و تندی کاری آیا کرده اند؟ دخترت را زَجر کُش کردند هَرزه چشم ها غربتم را سنگ و خاکستر تسلّا کرده اند خوب شد بابا عمو با ما نیامد تویِ کاخ تا نبیند پای ماها را کجا وا کرده اند بابا خیلی بهم بر خورده،بابا غرورم رو له کردند،تو مجلس یزید زن یزید سر برهنه اومد، دیدم یزید عبا شو در آورد رو سرت انداخت،بابا ما با آستین رو صورتمون رو پوشوندیم خوب شد بابا عمو با ما نیامد تویِ کاخ تا نبیند پای ماها را کجا وا کرده اند مهربانِ من رفیق ِ تازه پیدا کرده ای خیزرانها بر لبِ تو جشن بر پا کرده اند این همه روضه شنیدیم و خوندیم،اگه از این گروه داعش ملعون این مسائل رو ندیده بودیم،باورش سخت بود زیور آلاتِ حرم بازیچه هایِ دختران چند سر اسباب بازیِ پسرها کرده اند…….               شاعر: علیرضا شریف سرت روی نیزه انگار تکون خورده رو لب و دندون ِ تو خیزران خورده زخم پیشونیت رو سنگ ها وا می کردند روی نی سرت رو جا به جا می کردند بابایی حسینم،بابایی حسینم بعد تو ماها رو به اسیری بردند بابا گوش تو بگیر دست شمر و زجر و حرمله سپردند نمیدونی درد این کبودی ها رو طعم رد شدن از تو یهودی ها رو بابایی حسینم،بابایی حسینم حالا که بابا جون مرهمی ندارم زخمات و میبندم با لباس پاره ام دیگه قصه ی زخم سرم بمونه سوختن لباس و معجرم بمونه بابایی حسینم،بابایی حسینم خیلی حرف ها داشت میخواست به بابا بزنه،تا میومد راه بره،تاول های پاش مزاحم بود،هر کی میومد بغلش میکرد،میگفت: برید اگه بابام بیاد به بابام میگم،همه حرف ها،درد و دل ها،کبودی ها،زخم هایی که داشت،اما تا روپوش رو از رو طبق کنار زد،نگاش افتاد به سر بابا،ای کاش فقط سر بریده بود،لب ها پاره، صورت زخمی،محاسن سوخته، همه حرف های خودش یادش رفت، صدا زد مَنْ ذَا الَّذی قَطع وَ رِیدَیْکَ، مَن ذا الذی خضّبک بدمائک؟ مَنْ ذَا الَّذی أَیتمنی علی صِغَر سِنّی؟ می خوای با رقیه هم ناله بشی بسم الله،هر کجا هستی بگو:حسین….گره تو کار ِته،شب باب الحاجات ِ،می خوای حرم رقیه بری؟کربلا می خوای؟حسین…….   ****************

یکی از روضه خوانها میگه یه سئوال ذهن من رو مشغول کرده بود،ایشون میگه من همش ذهنم مشغول بود،چرا وقتی حضرت رقیه سلام الله علیها از ناقه افتاد داد نزد این کاروان متوقف بشه؟شتر که سرعتی نداره. میگه یه روز دختر بچه ام از رو بلندی به شکم رو زمین افتاد،نفسش یه چند لحظه بند اومد،من گریه شدم خانمم گفت:چیزی نشده چرا گریه میکنی؟ گفتم من جواب روضه ام رو گرفتم،حالا فهمیدم چرا داد نزد.

سلام فاطمیه، سلام ماه ماتم ▪♫▪ سلام اشک و گریه، سلام ناله و غم ▪♫▪ سلام ای سیاهی، سلام ای کتیبه ▪♫▪ سلام بزم روضه، سلام نوحه و دم ▪♫▪ سلام سینه زن ها، سلام گریه کن ها ▪♫▪ سلام سوز سینه، سلام اشک نم نم ▪♫▪ سلام مادر ما، سؤال کَیفَ حالک؟ ▪♫▪ سلام آتش و در، سلام زخم مرهم ▪♫▪ سلام عصمت الله، سلام عفّت الله ▪♫▪ سلام ای رشیده، سلام قامت خم ▪♫▪ سلام لطمه دیده، سؤال! محسنت کو؟ ▪♫▪ کجاست غنچه‌ی تو، کجاست یار و همدم ▪♫▪

🔷️ #اعلام_مراسم 🏴#فاطمیه 🏴هدیه به روح شهدای مدافع حرم #شهید_نوید_صفری #شهید_سجاد_مرادی 🏴 بیاد امواتی از خانواده محترم جعفری ⬛️#ما_بچه‌های_مادر_پهلو_شکسته‌ایم 🗓 از جمعه ۲۶ آذرماه بمدت ۴ شب 🕗 ساعت ۲۰ 🎤سخنران #حجت_الاسلام_والمسلمین_مهدی_دادآفرین 🎙مداحان #کربلایی_امیرحسین_توکلی #کربلایی_روح‌الله_خدابنده #کربلایی_محمدرضا_فخرآبادی #کربلایی_محسن_میرجلیلی 📌مکان : آزادشهر ، میدان ولایت (فلکه سوم) ، خیابان ولایت شرقی (سمت چپ) ، خیابان حمزه سیدالشهداء ، مسجد چهارده معصوم (ع)                〰️〰️〰️〰️〰️〰️    🔸هیئت محبان الحسین(ع)یزد🔸                     🔻ایتا🔻 🔰  https://eitaa.com/moheban313ir                  🔻واتساپ🔻 🔰https://chat.whatsapp.com/FCCDzV6yriY1yCYsTdsJ2s                🔻اینستاگرام🔻 🔰https://www.instagram.com/moheban.313.ir

📹#پوستر_موشن 🔹#اعلام_مراسم ⬛️#فاطمیه_اول    🔸هیئت محبان الحسین(ع)یزد🔸                     🔻ایتا🔻 🔰  https://eitaa.com/moheban313ir                  🔻واتساپ🔻 🔰https://chat.whatsapp.com/FCCDzV6yriY1yCYsTdsJ2s                🔻اینستاگرام🔻 🔰https://www.instagram.com/moheban.313.ir

سلام فاطمیه، سلام ماه ماتم ▪♫▪ سلام اشک و گریه، سلام ناله و غم ▪♫▪ سلام ای سیاهی، سلام ای کتیبه ▪♫▪ سلام بزم روضه، سلام نوحه و دم ▪♫▪ سلام سینه زن ها، سلام گریه کن ها ▪♫▪ سلام سوز سینه، سلام اشک نم نم ▪♫▪ سلام مادر ما، سؤال کَیفَ حالک؟ ▪♫▪ سلام آتش و در، سلام زخم مرهم ▪♫▪ سلام عصمت الله، سلام عفّت الله ▪♫▪ سلام ای رشیده، سلام قامت خم ▪♫▪ سلام ل‌طمه دیده، سؤال! محسنت کو؟ ▪♫▪ کجاست غنچه‌ی تو، کجاست یار و همدم ▪♫▪ سلام بی نشانه، سلام درد شانه ▪♫▪ سلام خاک کوچه، سلام مسجد غم ▪♫▪ سلام ای مدافع، سلام دست رافع ▪♫▪ سلام دست مجروح، سلام روی مبهم ▪♫▪ سلام دل شکسته، سلام دست بسته ▪♫▪ سلام شیر خیبر، سلام مرد عالم ▪♫▪ سلام شاه مردان، سلام چشم گریان ▪♫▪ سلام مرد خانه، سلام چشم محرم ▪♫▪ سلام، کوثرت کو؟ کجاست یاور تو؟ ▪♫▪ سلام غیرت الله، بگو که همسرت کو؟ 

 Home  اشعار محمل حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه اصلی حضرت زهرا ای بهشت قرب احمد فاطمه  لیله القدر محمد فاطمه  ای خدا مشتاق یا رب یا ربت  ای سلام انبیا بر زینبت  عالم خاکی محیط غربتت  آفرینش گشته گم در تربتت  کاروان دل روان در کوی تو  قبلة جان محمد روی تو  عصمت حق کوثر پیغمبری  بلکه زهرای محمد پروری  مشعل شب های احیای علی  نقش لبخندت مسیحای علی  خانة کوچک پناه عالمت  عمر خلقت یک دم از عمر کمت  عمر تو بالاتر از ارض و سماست  هیجده سالت اگر خوانم خطاست  گرچه در این گردش لیل ونهار  زیستی با خاکیان هجده بهار  اولین نور آخرین روشنگری  هم ازل را هم ابد را مادری  خلق عالم سائل و روزی خورت  لیف خرما وصله های چادرت  ای سه شب بی قوت و از قوت تو سیر  هم یتیم و هم فقیر و هم اسیر  وحی بی ایثار تو کامل نشد  هل اتی بی نام تو نازل نشد  آن که خاک مقدمش جان همه  گفت جان من فدای فاطمه  ای که در تصویر انسان زیستی  کیستی تو کیستی تو کیستی  فوق هر تعریف و هر تفسیر هم  پاکتر از آیه تطهیر هم  ای سجود آورده بر پای تو سر  ای خدا هم از نمازت مفتخر  مرتضی را محو صحبت کرده ای  غرق در دریای حیرت کرده ای  مدح تو کی با سخن کامل شود  وحی باید بر قلم نازل شود  آفرینش مانده حیرانت بسی  به که نشناسد مقامت را کسی  بیم دارم هر که بشناسد تو را  در مقام بندگی خواند خدا  ای دو عالم قبضه ای در مشت تو  وی زمام خلق در انگشت تو  انبیا را رهبری کن فاطمه  اولیا را مادری کن فاطمه  خاک را فیض تو آدم می کند  فضه ات اعجاز مریم می کند  بر در بیتت مقام قنبری  نیست کم از رتبه پیغمبری  آسمانی ها مسلمان تواند  بندة مقداد و سلمان تواند  آنچه هست و نیست فیض عام توست  خوش ترین ذکر امامان نام توست  از نبی تا حضرت مهدی همه  ذکرشان یا فاطمه یا فاطمه  خلق عالم بر درت استاده اند  انبیا در محضرت استاده اند  سائل بیت گلینت عالمی  بسته نبود باب احسانت دمی  ای گدا با کوه غم خرسند تو  حلّ صد مشکل زگردنبند تو  ای مهار ناقه ات زلف عفاف  پیرهن بخشیده در شام زفاف  عفو را نازم که گرد بسترت  قاتلت هم نیست نومید از درت  سینة تو جنت پیغمبر است  دامنت تا صبح محشر کوثر است  عیسی از لطف تو صاحب دم شده  آدم از خاک رهت آدم شده  اخترانت جمله ماه عالمند  دخترانت خوبتر از مریمند  دست بوس قنبرت فرزانگی  خاک پای فضه ات مردانگی  از شب میلاد تا آخر نفس  مصطفی یک دست را بوسید و بس  آن هم ای دست خدا دست تو بود  ای بر آن لب ها و دست تو درود  زهره وام النجوم الظاهره  راضیه مرضیه زهرا طاهره  "خاک، مشتاق سجود فضّه ات"  کلّ قرآن در وجود فضه ات  تا ابد بادا سلام از داورت  بر تو و دامان زینب پرورت  مرغ جان را آشیان در بام تو  نقش قلب آفرینش نام تو  ای خدا را کلک قدرت در کفت  نام ما را ثبت کن در مصحفت  "عقل کل، از کل هستی شد جدا"  تا چهل شب کرد خلوت با خدا  این چهل شب در سرش شور تو بود  بهر استقبال از نور تو بود  چون تو ذات کبریا گوهر نداشت  از محمد دوستی بهتر نداشت  بهترین گوهر زگوهر آفرین  هدیه شد بر شخص ختم المرسلین  دید پیغمبر بهای این گوهر  باشد از دریای هستی بیشتر  تا به شکر این گوهر گوید سپاس  گشت تا جوید یکی گوهرشناس  دید قدر این گوهر را در زمین  کس نداند جز امیرالمومنین  جز علی کفوی بر این گوهر ندید  مشتری زین مشتری بهتر ندید  "تو، رسول الله، شویت بوالحسن"  هر سه یک جانید با هم در سه تن  پس توئی ای عرش حق را قائمه  هم محمد هم علی هم فاطمه  گر علیِّ عالی اعلا نبود  بر تو چون ذات خدا همتا نبود  ای امیرالمومنین حیران تو  کیست تا گوید سخن در شأن تو  مسجد الاقصای دل پروانه ات  کعبه مشتاق طواف خانه ات  در طواف خانه ات افلاکیان  گوی سبقت برده اند از خاکیان  خانه ای دیوار و سقف آن ز گل  خشت خشتش از محمد برده دل  خاک آن با خون دل آمیخته  در حیاتش یک جهان جان ریخته  خانه نی رشک گلستان خلیل  آب بارانش سرشک جبرئیل  آستان آن صفا بخش صفا  حجره اش معراج روح مصطفی  آسمان آورده بر بامش پناه  سر زده در آن دو خورشید و دو ماه  مطبخش را روفتند از زلف حور  "وز تنورش می رود بر عرش، نور"  اختران شمع دل افروز شبش  کوثر و ساقی کوثر صاحبش  عالمی پروانه و این خانه شمع  آفرینش گرد آن گردیده جمع  دل در این کاشانه تسکین یافته  هل اتی زین خانه آزین یافته  برتر از افلاکیانی فاطمه  از چه بین خاکیانی فاطمه  آسمانیها تو را نشناختند  چون زمین را زادگاهت ساختند  از چه رو ای برتر از افلاکیان  سایه افکندی بفرق خاکیان  خانه گل جایگاه حور نیست  تیرگی را نسبتی با نور نیست  ما ز تو اما تو از ما نیستی  کیستی تو کیستی تو کیستی  در تو تشریف خدایی یافتم  اقتدار کبریایی یافتم  هوش و عقل و بینشم رفته زدست  بیم از آن دارم شوم زهراپرست  چون ببیند چشم احساسم تو را  با کدامین عقل بشنا

سم تو را  بشکن از مرغ عروجم بال و پر  تا نگیرم اوج از این بیشتر  باید این جا لال و کور و کر شوم  ورنه یا دیوانه یا کافر شوم  گرچه عمری در پناهت زیستیم  آن که بشناسد تو را ما نیستیم  با وجود آن همه نعت سپاس  ناشناسی ناشناسی ناشناس  باید این جا لب فرو بست از بیان  روز محشر قدر تو گردد عیان  شمع جمع اهل محشر چِهر تواست  مُهر هر پرونده مُهر مِهر توست  جز تولّای تو دست آویز نیست  بی تو رستاخیز رستاخیز نیست  دستگیر خلق در محشر توئی  منجی و بخشنده و داور توئی  نار زندانی شود در بند تو  خشم گردد مِهر با لبخند تو  "شعله های خشم، باغ گل شوند"  رعدها آوازة بلبل شوند  حق به محشر محور جودت کند  آن قدر بخشد که خشنودت کند  محشر از فیض تو گلباران شود  "عفو، مشتاق گنه کاران شود"  صحنة محشر همه پابست توست  اختیار نار و جنّت دست توست  مهر تو روز قیامت هستِ ماست  ریشه های چادرت در دست ماست  روز محشر کار ما با فاطمه است  نقش پیشانی ما یا فاطمه است  بی کسیم و جز تو ما را نیست کس  روز وانفسا تو را داریم و بس  ای ره جنّت ز باب رحمتت  نامه ها را شسته آب رحمتت  زشتی افعال ما را خاک کن  نامه اعمال ما را پاک کن  از کرامت بر جبین ما همه  ثبت کن هذا محب الفاطمه  محشر و بازار آن بازار تواست  نام کل خلق در طومار تواست  ای محمد زنده از لبخند تو  ای فدای یازده فرزند تو  تو قیامت را قیامت می کنی  بر امامان هم امامت می کنی  هر چه گویی ذات بی چون آن کند  گر تو خواهی نار را رضوان کند  این عجب نبود به یک یا فاطمه  حق دهد بر کار محشر خاتمه  بیم دارم با چنان لطف عظیم  قاتلت را هم رهانی از جحیم  بین خلق و نار حائل می شوی  با حسین خود مقابل می شوی  او کند با پیکر بی سر قیام  گوید از هر زخم تن مادر سلام  آن سلام و پاسخش بشنیدنی است  آن گلوی پاره پاره دیدنی است  "باز در محشر، تو محشر می کنی"  گریه بر آن جسم بی سر می کنی  محشر از اشک تو طوفان می شود  چشم ها یکباره گریان می شود  ناگهان آید یم رحمت به جوش  اشک ها سازد جهنم را خموش  این ندا خیزد زحلقوم همه  اشفعی لی اشفعی لی فاطمه  ای خلایق از ازل مهمان تو  باغ جنّت عاشق سلمان تو  فضّه ات را پای بر چشم ملک  قنبرت را جاه برتر از فلک  جان حیدر در لب خندان تو  هفت آبا خاک فرزندان تو  ای که از سر تا قدم پیغمبری  بلکه هم پیغمبری هم حیدری  ای محمد از تو دختر سرفراز  ای نماز آورده بر خاک نماز  حمد و تکبیر و دعا دلداده ات  سجده برده سجده بر سجّاده ات  "در نمازت رخ، زشرم حیِّ فرد"  گه سفید و گاه سرخ و گاه زرد  صبح می شد مهر رخسارت سفید  "ظهر از آن نور، سرخی می دمید"  شامگاهان بس که می رفتی زحال  زرد می گردید نور آن جمال  حیف از آن صورت که آخر شد کبود  برگ گل را طاقت سیلی نبود  تو به اهل آسمان شمع رهی  زهره ای منصوره ای وجه اللهی  زهره و رخسارة نیلی کجا  صورت حوریه و سیلی کجا  "مسلمین، روی کلامم با شماست"  "نسل آینده، پیامم با شماست"  این سخن فرموده پیغمبر است  منکر آن هر که باشد کافر است  گفت زهرا خلق من خوی من است  روح ما بین دو پهلوی من است  مکتب من زنده از این دختر است  نسل من پاینده از این دختر است  جاودان ماند از او آثار من  بلکه آزارش بود آزار من  ضبط کن ای چرخ فریاد مرا  بشنوید آیندگان داد مرا  "ناسپاسان، دخت احمد را زدند"  فاش می گویم محمد را زدند  آنچه بیداد خزان با یاس کرد  درد آن را باغبان احساس کرد  در پی حفظ حریم خویشتن  مرد باید پشت در آید نه زن  هیچ دانی دختر خیر البشر  از چه جای حیدر آمد پشت در  دید مولایش علی تنها شده  خانه اش محصور دشمن ها شده  بر دفاع شوهرش فردی ندید  بین آن نامرد ها مردی ندید  گفت باید پیش امواج خطر  یار بهر یار خود گردد سپر  من که تنها دختر پیغمبرم  پشت این در پیش مرگ حیدرم  فاطمه تنها طرفدار علیست  در هجوم دشمنان یار علیست  آن که باشد مرد این سنگر منم  اولین قربانی حیدر منم  چشم پوشیدم زجان خویشتن  ای مغیره هر چه می خواهی بزن  این در کاشانه این پهلوی من  این غلاف تیغ این بازوی من  "من به جان، زخم علی را می خرم"  گو چهل نامرد ریزد بر سرم  گر برآید شعله از کاشانه ام  یا که گردد قتلگاهم خانه ام  گر شود پرپر زجور قاتلم  گر شود پرپر زجور قاتلم  گر رود از ضرب سیلی هوش من  گوشواره بشکند بر گوش من  گر شوم با کوه آتش رو به رو  یا رود مسمار در قلبم فرو  "گر رسد در پشت در، جان بر لبم"  افتم از پا پیش چشم زینبم  گر شوم در لحظة سقط جنین  از جفای دشمنان نقش زمین  باز می گویم به آوای جلی  یا علیّ و یا علیّ و یاعلیّ  کافران دست خدا را بسته اید؟  بازوی مشکل گشا را بسته اید؟  راستی تسلیم اهریمن شدید؟  راستی با شیر حق دشمن شدید؟  هر چه هتک حرمت از حیدر کنید  هر چه بر او ظلم افزون تر کنید  هر چه زان مظلوم گردانید رو  هر چه ماند استخوانش

در گلو  گر برد شب ها به نخلستان پناه  ور بگوید راز خود هر شب به چاه  گر بریدش سوی مسجد با طناب  ور سلام او بماند بی جواب  من امیرالمومنین می دانمش  پیشوای مسلمین می دانمش  "هر چه آید پیش، زهرا با علیست"  اول و آخر کلامش یا علیست  فاطمه ما را هدایت می کند  رهبری سوی ولایت می کند  فاطمه دید از عدو آزارها  کشته شد در راه حیدر بارها  روز تنهائی به حیدر داد دست  تا غلاف تیغ دستش را شکست  دید دشمن فاطمه جان علیست  بلکه با جانش نگهبان علیست  گفت باید جان حیدر را گرفت  از علی دخت پیمبر را گرفت  دید جان مرتضی پشت در است  از امام خویش هم تنها تر است  پای تا سر بغض و خشم و کینه بود  کینه هایش کینة دیرینه بود  بغض حیدر شعله ور در سینه داشت  سنگ بود و جنگ با آئینه داشت  سنگ و آئینه نمی دانم چه شد؟!  آهن و سینه نمی دانم چه شد؟!  آن قدر گویم که در بیت خدا  قل هو الله گشت از قرآن جدا  آرزوی حیدر آنجا کشته شد  هم پسر هم مادر آنجا کشته شد  بر گلستان ولایت تاختند  غنچه را با لاله پرپر ساختند  لاله زیر خار و خس افتاده بود  باغبان هم از نفس افتاده بود  "ظلم و طغیان تا قیامت، زاده شد"  این چنین اجر رسالت داده شد  آن علی را لالة نیلوفری  از جفای خارها شد بستری  گشت در باغ ولایت برگ برگ  بود در فصل بهارش شوق مرگ  گاه رفت از تاب و گه در تاب شد  لحظه لحظه قطره قطره آب شد  گر چه آتش داشت آهش سرد بود  ناله بود و سوز بود و درد بود  درد حیدر در وجود خسته اش  یک جهان غم در دل بشکسته اش  درد تنهائیِّ حیدر قاتلش  یا علی ذکر طپش های دلش  آفتابی بر فراز بام بود  دست و پا می زد ولی آرام بود  "گاه، چشمش بسته بودی گاه باز"  "گاه، خامُش گاه در راز و نیاز"  نیم روزی دیده از هم باز کرد  راز دل را با علی ابراز کرد  کرد با سختی به مولایش نظر  گفت محبوبم حلالم کن دگر  سوخت سر تا پا علی از این سخن  خواست تا جانش برون آید زتن  ناله زد کی یاور بی یاورم  همدم و همسنگر بی سنگرم  ای نفس هایت صدای روح من  ای به امواج بلاها نوح من  هستی من جان من جانان من  این قدر بازی مکن با جان من  ای چراغ من مگو از خامُشی  ورنه پیش از خود علی را می کشی  ای علی را سرو باغ آرزو  "هر چه می گوئی حلالم کن، مگو"  بی تو عالم سر به سر غمخانه باد  خانة بی فاطمه ویرانه باد  نه دلم را از فراغت چاک کن  نه بدست خویش اشکم پاک کن  باز زهرا چشم خود را باز کرد  راز دیگر با علی ابراز کرد  کای پسرعم هر چه گویم گوش کن  آتشم را در درون خاموش کن  یا علی امروز چون گردید شام  عمر زهرای تو می گردد تمام  "من که بستم چشم، دست از من بشوی"  شب تنم از زیر پیراهن بشوی  شب مرا تشییع کن تا آن دو تن  یک قدم نایند بر تشییع من  گر به تشییع من آید قاتلم  داغ محسن تازه گردد در دلم  گر نماز آرد به جسم پاک من  قاتل سنگین دل و سفّاک من  ناله از هر بند بندم سر کنم  شکوه از تو پیش پیغمبر کنم  تا نشان ماند به جا از غربتم  بی نشان باید بماند تربتم  چون به دست خویش با رنج و تعب  پیکرم را دفن کردی نیمه شب  در کنار قبرِ پنهانم بمان  تا صدایت بشنوم قرآن بخوان  "گر چه رفت از دست، یار و یاورت"  "فاطمه، تنها ترین همسنگرت"  غم مخور داری یگانه یاوری  تربیت کردم برایت دختری  او تو را مردانه یاری می کند  مثل زهرا خانه داری می کند  شب که خاموشی و جانت بر لب است  چاه غم های تو قلب زینب است  ای مدینه ای همه سوز و گداز  "ای شب تاریک، صحرای حجاز"  این سکوت این گریة پیوسته چیست؟  این صدای نالة آهسته چیست؟  خشت خشت خانه ای را زمزمه است  نالة یا فاطمه یا فاطمه است  "خانه ای در بسته، نه، در نیم باز"  اهل آن چون شمع در سوز و گداز  دو کبوتر برده سر در بال هم  هر دو گریانند بر احوال هم  کرده بر تن چار ساله بلبلی  رخت ماتم در غم خونین گلی  در کنار خانه چندین پیرمرد  پای تا سر سوز و اشک و آه و درد  باغبانی با دو دست خویشتن  کرده خونین لالة خود را کفن  در دل شب پر شکسته بلبلی  برده بهر باغبان خونین گلی  ساعت سخت فراق آغاز شد  مخفی و آهسته درها باز شد  شد برون آرام با رنج و ملال  هفت مرد و چار طفل خردسال  چار تن دارند تابوتی به دوش  دیده گریان سینه سوزان لب خموش  در دل تابوت جان حیدر است  هستی و تاب و توان حیدر است  گوئی آنشب مخفی از چشم همه  هم علی تشییع شد هم فاطمه  شهر پیغمبر محیط غم شده  زانوی سردار خیبر خم شده  آسمان بر اشک او مبهوت بود  جان شیرینش در آن تابوت بود  او پی تابوت زهرا می دوید  "نه، بگو تابوت، او را می کشید"  کم کم از دستش زمام صبر رفت  با دو زانو تا کنار قبر رفت  زانویش لرزید اما پا فشرد  دست ها را جانب تابوت برد  خواست گیرد آن بدن را روی دست  زانویش لرزید باز از پا نشست  کرد چشمی جانب تابوت باز  گشت با جانان خود گرم نیاز  کای وجودت عرش حق را قائمه  یاریم کن یاریم

کن فاطمه  یاریم کن کز زمین بردارمت  با دو دست خود به گِل بسپارمت  وای بر من مرده ام یا زنده ام  قبر تو یا قبر خود را کنده ام  "آسمان، اشک علی را پاک کن"  جای محبوبم مرا در خاک کن  این چراغِ چشم خونبار من است  این همان تنهاترین یار من است  صبر کردم تا شکست آئینه ام  ای نفس با جان برآ از سینه ام  "خاک، گِل می شد ز اشک جاری اش"  تا کند دستی ز رحمت یاری اش  یا محمد دختر خود را بگیر  لالة نیلوفر خود را بگیر  ناگهان از آن بهشت بی نشان  گشت بیرون دست های باغبان  کای شکسته بال و پر بلبل بیا  وی به قلبت مانده داغ گل بیا  "باغبانم، هست و بودم را بده"  یا علی یاس کبودم را بده  از چه یاسم این چنین پرپر شده  لاله من باغ نیلوفر شده  ای بیابان گِل زاشک جاری ات  آفرین بر این امانت داری ات  باغبان تا یاس پرپر را گرفت  اشک خجلت چشم حیدر را گرفت  یا محمد از رخت شرمنده ام  فاطمه جان داده و من زنده ام  شاخة یاست اگر بشکسته بود  دستهای باغبانت بسته بود  یا محمد دخترت در خاک خفت  دردهای خویش را با من نگفت  اینکه بگرفتیش جانان من است  "بلکه هم جان تو، هم جان من است"  قلزم خون کاسة صبر علیست  خانة بی فاطمه قبر علیست  غصه ها را در دل صد چاک ریخت  بر تن محبوبه خود خاک ریخت  حبس شد در سینة تنگش نفس  بود چون مرغ اسیری در قفس  رفته بود از دست نخل و حاصلش  خاک را گل کرد با خون دلش  سینه اش می سوخت از سوز سه داغ  کرد روشن از شرار دل چراغ  لب فرو بست و به یارش برد رشک  ریخت اشک¬و ریخت اشک¬و ریخت اشک  زمزم از دریای چشمش سر گرفت  مثل کعبه قبر را در برگرفت  ناله زد کای با وفا یار علی  ای چراغ چشم بیدار علی  همسرم دستی برون از خاک کن  اشک از رخسار حیدر پاک کن  ای ترابت گل ز اشک بو تراب  وی دعای شامگاهت مستجاب  بار دیگر یک دعا کن از درون  جان حیدر با نفس آید برون  اشک من در دیده بی لبخند تو است  تکیه گاهم شانه فرزند تو است  ای شکسته پیش من آئینه ات  وی مدال دوستی بر سینه ات  ای سلام من به جسم و روح تو  جان فدای پیکر مجروح تو  آن قدر بر بغض من دامن زدند  تا تو را در پیش چشم من زدند  کاش آنجا دست من بشکسته بود  کاش چشمم جای دستم بسته بود  خار غم زد بر وجودم نیشتر  هر چه گفتم عقده ام شد بیشتر  به که لب بر بندم و زاری کنم  بر تو پنهانی عزاداری کنم  شعر (میثم) آتش جان من است  شعله های قلب سوزان من است 

تا آيه آيه سوره ی كوثر مقدس است شان تو ای مليكه ی محشر مقدس است بال بهشت فرش قدمهات می شود يعنی مقام عصمت مادر مقدس است قلبی كه فاطميه ی غمهات مي شود نذر نگاه تو شده ، ديگر مقدس است تا روضه روضه ی تو و گريه براي توست اين اشكهای پاك و مطهر ، مقدس است بانو به احترام تو و عطر نام تو گلهای ياس سبز و معطر مقدس است وقتی كه ريخت بال و پرت بين كوچه ها ديگر گل بنفشه ی پرپر مقدس است دور و بر بقيع تو بانوی بی نشان حتی غبار بال كبوتر مقدس است خونت نوشت بر تن تاريخ تا ابد هر كس شود فدايی رهبر مقدس است شاعر: یوسف رحیمی

با حال و روز حيدرت اينگونه تا مكن اين خانه را به حالِ خودش تو رها مكن   حرفت درون سينه يِ تو گير ميكند اين دنده ات شكسته، كسي را صدا مكن   زحمت مكش كه فضه كمك حالِ زينب است دستت شكسته است به زور آسيا مكن   پيچيده بين كوچه كه حال شما بد است اما شما به حرف زنان اعتنا مكن   داري دوباره در بر ِ من كار ميكني؟ حيدر نمرده فاطمه كاري شما مكن   اين خانه ام كه بي تو به دردي نميخورد اينگونه در برم كفنت را سوا مكن  

از غصه آب ميكني ام فاطمه مرو خانه خراب ميكني ام فاطمه مرو   هَردم كه آه ميكشي از هوش ميروي در اضظراب ميكني ام فاطمه مرو   زيبا بهشت سوخته ام با نگاه خود دائم عذاب ميكني ام فاطمه مرو   كُشتي مرا ز بس كه به شكل اشاره اي مولا خطاب ميكني ام فاطمه مرو   پُشتم به خاك ميخورد آخر ز داغ تو تو بوتراب ميكني ام فاطمه مرو   من مَحرم توام ز چه پوشانده اي رُخت در پيچ و تاب ميكني ام فاطمه مرو   تا خواهم از شفا بنهم سر به سينه ات گويا جواب ميكني ام فاطمه مرو   كمتر نفس نفس بزن اي سينه چاك من با خون خضاب ميكني ام فاطمه مرو   بعد تو عمر من به دوامي نمي رسد نقشي بر آب ميكني ام فاطمه مرو   قاسم نعمتی

شیرینی نگاه شما مختصر شده با من بگو که چشم حسن از چه ترشده   یک هفته میشود که به مسجد نمیروی آیا کسی مزاحمتان در گذر شده   برخیز تا که راهی قبر پدر شویم شاید که چشمهای تو تنگ پدر شده   یادش بخیر مزه ی نان تنوریت حالا تنور خانه ی ما بی ثمر شده   طعم نگاه های تو شیرین تر از عسل یادش بخیر مزه اش اما شکر شده   جان علی نقاب خودت را تکان بده تا اینکه بنگرم که چه خاکی به سرشده   یک شاخه یاس بودی و حالا بنفشه ای خون از چه روی پیرهنت غوطه ور شده   هجده بهار ماندی و حالا خزان شدی زهرا علی ز غصه ی تو خون جگر شده   علی حسنی

اشعار فاطمیه – امام علی(ع)   هر چند نیمه جان، تو مسیحا تری هنوز پیچیده ای به خویش، معما تری هنوز   جز با زبان اشک تکلم نمیکنی لب بسته ای ز صحبت و گویاتری هنوز   با این پر شکسته، زمینی نمی شوی در آسمان، تو از همه بالاتر ی هنوز   میچرخد آسیابِ همه، از دو چشم تو روزی رسان مردم رسوا تری هنوز   سائل رسید از در و نان تو را گرفت بر اهل شهر از همه آقا تری هنوز   پیش علی سفارش تابوت داده ای یعنی برای مرگ مهیا تری هنوز   رویش، سیاه آنکه رخت را کبود کرد میدید چونکه زهره زهراتری هنوز   با ضرب دست نور نگاه تو را گرفت با این وجود از همه بیناتری هنوز   شکر خدا بلند شدی کار میکنی نسبت به روز قبل سر و پا تری هنوز   از دست و رو و پهلوی تو لاله میدمد با زخم های باز شکوفا تری هنوز

اشعار فاطمیه – امام علی(ع) – وحید قاسمی   سلام،آمده ام تاسفارشي بدهم دري بسازبرايم دوباره؛ اي نجار   دري كه كنده نگردد به ضربه ي لگدي دري مقاوم ومحكم ز بهترين الوار   دري كه رد نشود يك غلاف از لايش دري بساز بدون شيار و بي مسمار   براي اينكه كسي مشت روي در نزند بيا سه چار كلون اضافه تر بگذار   دري بساز برايم ز چوب هاي نسوز دري كه ديرتر آتش بگيرد اي نجار   دري به عرض من و جبرئيل و يك تابوت دري به طول قد و قامت خم عمار   درانتها، سر هر ميخ تيز را كج كن مهم ترازهمه اين است ! خاطرت بسپار   وحید قاسمی  

اشعار فاطمیه – امام علی(ع) – وحید قاسمی   محل دهيد جماعت،غريبه ام اينجا غبار پرده ي دل را كمي تكان بدهيد چرا جواب سلامم، نگاه سرد شماست؟ كجاست خانه ي زهرا؟ به من نشان بدهيد شنيده ام كه سه ماهي عجیب بيمار است گمان کنم که ز حالش کمی خبر داريد نرفته ايد چرا پس عيادتش مردم از اين لجاجت ديرينه دست برداريد كجاست حجره ي يك گل فروش با انصاف؟ كه چند شاخه ي ياس سپيد از او گيرم كجاست مسجد افلاكي پيمبرعشق؟ كه من ز قبل عيادت در آن وضو گيرم عبور مي كنم از كوچه هاي تنگ شما شبيه پير عصادار،كُند و آهسته خدا به داد زمين خورده هايتان برسد! هراس دارم ازاين سنگ هاي برجسته سلام حضرت مولا،چه آمده به سرت؟ بگو به جان حسينت سراب مي بينم دلم شكست چرا گريه كرده اي آقا؟ به روي دست تو جاي طناب مي بينم چقدر دوده نشسته به روي اين ديوار! چرا شكسته در خانه ات؟ بگو چه شده؟ سكوت تان جگرم را به درد آورده چرا خميده شده شانه ات؟بگو چه شده؟   وحید قاسمی   ********************   اشعار فاطمیه – امام علی(ع)   دردهايم را اگر با تو بگويم بيشتر لحظه لحظه ميشود بغض گلويم بيشتر   پشت پرچين نگاهت چين پيشاني من خوب معلوم است دقت كن به رويم بيشتر   مانده ام آيينه ي از چند جا افتاده ام تكّه هايت را كجا بايد بجويم بيشتر   با تو بودن خاطره ، روي تو ديدن آرزوست خاطراتم مُرد اما آرزويم بيشتر   خوب شد مسجد نمي آيي ببيني قاتلت تازگي ها مينشيند روبه رويم بيشتر   زير نور ماه ميفهمم كه پهلوي تو را از تمام عضوها بايد بشويم بيشتر  اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید   ********************   اشعار فاطمیه – امام علی(ع) – علیرضا خاکساری   با گفتن " ربنا..." دلم میگیرد با "حی علی العزا" دلم میگیرد تنها نه که فاطمیه ای مادر من هرهفته دوشنبه ها دلم میگیرد هم سنگ صبور حیدری حق داری هم دل نگران دختری حق داری با دست شکسته شانه برداشته ای سخت است ولی تو مادری حق داری بیچاره حسن که از درون می گرید بر ملحفه های لاله گون می گرید ای وای حسن وای حسن وای حسن با دیدن درب خانه خون می گرید خوردی به زمین و من عزادار شدم با دیدن سینه ی تو بیمار شدم با هق هق گریه های خود خوابم برد با خس خس سینه ی تو بیدار شدم نه گواه غم زهرای علی هاله ی اوست بلکه پیراهن او گلشن آلاله ی اوست در و دیوار و غلاف و لگد و میخ در و... ...بی کسی های علی آلت قتاله ی اوست ما قدرت تهدید نداریم عزیزان ما فرصت تجدید نداریم عزیزان والله خرید دو کیلو پسته بهانه ست در فاطمیه عید نداریم عزیزان امروزه فقط جنگ کلام است به قرآن نوروز هوس های عوام است به قرآن شیرینی و آجیل و لباس نو مگیرید  در فاطمیه عید حرام است به قرآن   علیرضا خاکساری   ******************   اشعار فاطمیه – امام علی(ع) – یوسف رحیمی   ای ماه چه کرده با دلم شيون تو مانده ‌ست هلالی از تمام تن تو ای هستی من کاش به من می گفتی تکليف علی چیست پس از رفتن تو؟ بی تاب، غریب، بی رمق، دل ‌ر‌یشم دلتنگ ‌تر ‌و شکسته ‌تر ا‌ز پيشم پهلوي شکسته می رود از یادم وقتي که به غربت تو مي انديشم چندی ست اسیر اشک و آهی زهرا دلخسته از این شب سیاهی زهرا ای کاش غم از دل علی می بردی مانند گذشته با نگاهي زهرا جز غربت و آه و ناله ‌سرد‌ی نیست جز دیده خون و چهره زردی نیست دیدی که کسی درد مرا درک نکرد ای مرگ بیا که جز تو همدردی نیست  قلبی پر از اندوه و جراحت دارد از غربت مرتضی مصيبت دارد آن روز خودش غسل ‌شهادت می ‌کرد می گفت که زخم کهنه زحمت دارد دلخسته و بی قرار می خندیدی آشفته و داغدار می خندیدی اسباب سفر که شد مھیا دیدم با دیده‌ي اشکبار می خندیدی با زینب خود سرّ ‌کفن ها را ‌گفت او روضه کهنه پيرهن ها را گفت می گفت «حسین من غریب مادر» سر ‌بند نوای سینه زن ها را گفت   یوسف رحیمی   ******************   اشعار فاطمیه – امام علی(ع) – امیر حسین الفت   كس ندارد خبر از راز نهان من و تو آنچه بگذشت در این بین میان من و تو   " آن زمانیكه زمان یاد ندارد چه زمان " آن زمانیكه فقط بود زمان من و تو    نه زمین بود نه خورشید نه آدم نه حوا آسمان بود و خدا بود و نشان من و تو    تا خدا درصدد ساختن آدم گشت خلقتش را نفسی داد ز جان من و تو   همه ی عالم و آدم همه از روز ازل می نشستند سر سفره ی نان من و تو   بانی خلقتشانیم و همین آدم ها چند روزیست بریدند امان من و تو   یاد داری كه در این شهر در این خانه ی عشق شادی هر دو جهان بود از آن من و تو؟   سرخی چشم غروب است كه خون می بارد آسمان نیز شده دل نگران من و تو   گوشه ی خانه مزار من افسرده شده دست تقدیر شده فاتحه خوان من و تو   دست تقدیر نگو ، پنجه ی یك گرگ صفت كه چنین فاصله انداخت میان من و تو   امیر حسین الفت

Tavakoli 1.png