🔰نهادهای فرهنگی، چرخه تربیت اسلامی را به صورت کامل طراحی کنند 🔹بین ایمان و عمل رابطه بسیار قوی برقرار است؛ ایمان انسان را به سوی عمل سوق می‌دهد و عمل نیز موجب تقویت و عمیق‌تر شدن ایمان پیشین می‌شود. 🔸در آیات و روایات علاوه بر ایمان، بر عمل نیز تاکید شده: ۱. عمل نشانه #صداقت و راستگویی فرد در داشتن ایمان است. ایمان فرد زمانی آشکار می‌شود که از مرتبه #قلب به مرحله #عمل در خارج برسد؛ «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ #الصَّادِقُونَ» حجرات/ ۱۵ ۲. ایمان صرف و بدون هیچ #امتداد_خارجی، فایده چندانی ندارد و حتی گاه مانع هدایت و کمال انسان می‌شود؛ «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ» آل عمران/ ۱۴۲ ۳. اقدام و عمل موجب تقویت و عمق‌بخشیدن به ایمان و اعتقادات می‌شود؛ «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ» حجر/ ۹۹ 🔹رابطه متقابل ایمان و عمل باید محور سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های فرهنگی و دینی در جامعه قرار گیرد. #نهادهای_فرهنگی باید برای هر دو عرصه برنامه داشته باشند؛ 🔹هم برای #تقویت_ایمان در جامعه تلاش کنند و هم عرصه‌های متعدد تعریف و طراحی کنند تا آحاد جامعه به خصوص جوانان اعتقاد و ایمان خود را ظهور و بروز اجتماعی داده و به مرحله عمل برسانند. 🔹هر کدام از این دو عرصه اگر ضعیف بود، #تربیت_اسلامی و #فرهنگ_دینی در جامعه به طور مطلوب صورت نمی‌گیرد. 🔹تمدن منحط غرب، برای گسترش فرهنگ و سبک زندگی مادی و الحادی، هم بر روی #باورهای_جامعه خود کار کرد و هم شرایط بی‌شماری را فراهم آورد تا باورهایی که بر پایه #انسان‌محوری و #لیبرالیسم پایه‌ریزی شده‌اند، در سطح جامعه به شکل گسترده ظهور و بروز اجتماعی داشته باشند. 🔹اسلام دین #اجتماعی است و موضوع اغلب دستورات و احکام آن، #جامعه می‌باشد و هدف آن ساخت #جامعه_توحیدی و تعالی آن است. 🔹بنابراین نهادهای متولی که وظیفه تبلیغ ارزش‌های اسلامی و تربیت دینی جامعه را به عهده دارند، باید تبلیغ و کار فرهنگی را ناظر به #عینیّت‌یافتن معارف اسلامی و #تحقق_میدانی آنها انجام دهند 🔹یعنی علاوه بر تبلیغ آموزه‌های دینی، زمینه ظهور و بروز آنها در سطح جامعه را نیز طراحی کرده و فرآیند تحقق و شرایط آنها را فراهم آورند، 🔹در این صورت است که #چرخه_تربیت_اسلامی به صورت کامل انجام شده و نتیجه مورد نظر بیش از گذشته محقق خواهد شد. ✍️م. رضایی #حکمرانی_دینی ➡️https://t.me/hokmrani_dini ➡️https://twitter.com/hokmrani_dini 🆔 @hokmrani_dini

نماینده پارلمان اتریش در پی اعتراض به منع حجاب در مدارس، خودش روسری سرش کرد! نظرش رو بشنوید

داستان اصحاب اخدود: داستان اصحاب اخدود در سوره بروج آیات 1 تا 8 چنین آمده‌است : وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الْبرُوجِ، وَ الْیَوْمِ المَوْعُودِ، وَ شَاهِدٍ وَ مَشهُودٍ، قُتِلَ أَصحَابُ الْأُخْدُودِ، النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ، إِذْ هُمْ عَلَیهَا قُعُودٌ، وَ هُمْ عَلیَ‏ مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُۆْمِنِینَ شهُودٌ، وَ مَا نَقَمُواْ مِنهُمْ إِلَّا أَن یُۆْمِنُواْ بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الحَمِیدِ ترجمه: سوگند به آسمان داراى برج هاى بسیار، و به روز موعود، و به همه بینندگان آن روز و به خود آن روز که همه شاهد آن می شوند، که ستمگرانى که براى سوزاندن مۆمنین چاله‌هایى پر از آتش مى‏ساختند هلاک شدند، آتشى که براى گرفتنش وسیله‌اى درست کرده بودند، در حالى که خودشان براى تماشاى ناله و جان دادن و سوختن مۆمنین بر لبه آن آتش مى‏نشستند، و خود نظاره‌گر جنایتى بودند که بر مۆمنین روا مى‏داشتند، در حالى که هیچ نقطه ضعفى و تقصیرى از مۆمنین سراغ نداشتند بجز اینکه به خدا ایمان آورده بودند. ذونواس مبارزه شدیدى با دین مسیحیت ، آغاز كرد و براى از بین بردن آن ، به كوشش و فعالیت وسیعی دست زد ذونواس آخرین پادشاهى است كه از طایفه(حمیر)به سلطنت رسید و رهبری امور مردم را به دست گرفت . او دین یهود را پذیرفت و آن را دین رسمى ، اعلام كرد در حالیكه یهودیت با آمدن حضرت عیسی(ع)از بین رفت و خط بر آن كشیده شد. ذونواس مبارزه شدیدى با دین مسیحیت ، آغاز كرد و براى از بین بردن آن ، به كوشش و فعالیت وسیعی دست زد، یهودیان را محترم میشمرد و مسیحیان را بی رحمانه گردن مى زد و نابود مى ساخت. او تصمیم قطعى گرفته بود كه دین یهود را در سراسر كره زمین، دین رسمى بشر قرار دهد و سایر ادیان را نابود گرداند، و براى انجام این مقصود، از هیچ گونه اقدامى خوددارى نمى كرد، به هر شهر و كشورى كه دینى غیر از دین یهود وجود داشت ، لشكر كشى مى كرد و اهالى آن را مجبور به ترک دین خود و پیروى از دین یهود مى نمود. روزى به او خبر دادند كه اهالى نجران ، آیین مسیح را پذیرفته اند و جز چند نفر انگشت شمار، همه از یهودیت روى گردانده اند. این خبر، چنان ذونواس را ناراحت و غضبناک كرد كه خواب و آسایش بر او حرام شد و در همان لحظه آماده جنگ با نجرانیان گردید. سپاه خود را تجهیز نمود و با ارتش بى شمارى ، به سوى نجران حركت كرد. از شنیدن خبر مسیحى شدن نجران ، عصبانی شد و براى آن مردم بینوا تصمیم هاى خطرناکی گرفت . كم كم سپاهش ، به نجران نزدیک شد و بیرون آن ساکن شدند. ذونواس مأمورى به نجران فرستاد و مردان و اشراف آن را احضار كرد. وقتی بزرگان به دیدن او آمدند، به آنان چنین گفت : به من خبر رسیده كه اهالى نجران با گمراه کردن یک مرد مسیحى به نام (دوس ) از آیین یهودیت دست كشیده اند و به دنبال كیش(دین) مسیحیت رفته اند. اینک من با این سپاه مجهز آمده ام تا یک با دیگر دین یهود را در این منطقه برقرار سازم و اساس مسیحیت را از میان براندازم . غرض از احضار شما آن است كه ، شما بزرگان و خردمندان نجران بروید دور هم بنشینید، تبادل نظر كنید و یكى از این دو راهى كه من به شما مى گویم براى خود انتخاب نمایید: من در درجه اول به شما پیشنهاد مى كنم كه به دین سابق خود یعنى آیین یهودیت برگردید و از این انحراف توبه كنید. اگر حاضر به پذیرفتن این پیشنهاد نیستید، بدانید كه شما را به سخت ترین وجه ، مجازات مى كنم و یکی از شما را باقى نمى گزارم . بزرگان نجران ، با روحیه اى قوى و بیانى محكم كه از یک ایمان راسخ حكایت مى كرد در جواب آن مرد سركش چنین گفتند: ما را احتیاجى به مشورت و تبادل افكار نیست . ما دین حق را یافته ایم و پیروى آن را قبول كرده ایم . در راه دین از هیچ نوع عذابی باک نداریم و جانبازى در راه حق و حقیقت را بهترین افتخار مى شماریم . ذونواس كه انتظار چنین پاسخى نداشت ؛ دستور داد گودال هایى (اخدود) در زمین كندند. در آن گودالها آتش عظیمى افروختند. آنگاه خود و سپاهیانش در كنار گودال ها به تماشا ایستادند. سپس دستور داد مۆمنین را حاضر كنند. مامورین او در نجران جستجو مى كردند و هر كس به آیین مسیح ایمان آورده بود، مى آوردند و در میان آتش مى افكندند. جمعى را در آتش سوزانید، گروهى را با شمشیر به قتل رسانید، عده اى را گوش و دست و پا برید و نجران را از مسیحیان خالى كرد. در این حادثه بیست هزار نفر را ذونواس از بین برد و بار دیگر دین یهودیت را در نجران برقرار ساخت . یكى از مسیحیان نجران وقتى جریان ذونواس و قتل عام مسیحى ها را دید همان ساعت بر اسب راهوارى نشست و راه روم را در پیش گرفت . شب و روز راه پیمود. از دشتها و بیابانها گذشت . كوه ها و تپه ها را از زیر پا گذرانید، تا خود را به دربار قیصر، امپراطور روم رسانید و حادثه دلخراش نجران را مو به مو براى قیصر نقل كرد و براى سركوبى از او استمداد نمود. نجاشى با سپاهش براى جنگ با یمن آماده شد، وقتی به

حوالى یمن رسید ذونواس با لشگر خود آنها را استقبال كرد و جنگ هاى خونینى میان سپاه یمن و حبشه رخ داد چون قیصر نصرانى بود، از شنیدن حادثه نجران افسرده شد و به آن مرد گفت : كشور شما با ما خیلى فاصله دارد و لشگر كشى خالى از اشكال نیست ولى من نامه اى به نجاشى پادشاه حبشه مى نویسم و سركوبى ذونواس را به عهده او مى گذارم . زیرا نجاشى هم تابع دین مسیح است و هم با یمن و مركز فرمانروایى ذونواس مجاور است و براى او جنگیدن با ذونواس آسان است . به این ترتیب قیصر نامه اى به نجاشى نوشت و سركوبى ذونواس و همچنین یارى كردن دین مسیح را از او خواستار شد. آن مرد نامه قیصر را گرفت و به سوى حبشه سفر كرد. چون به دربار نجاشى رسید، نامه را تقدیم كرد و ضمنا از بى رحمى و وحشیگرى ذونواس و سپاهش مختصری تعریف کرد. نجاشى با سپاهش براى جنگ با یمن آماده شد، وقتی به حوالى یمن رسید ذونواس با لشگر خود آنها را استقبال كرد و جنگ هاى خونینى میان سپاه یمن و حبشه رخ داد ولى جنگ به نفع نجاشى خاتمه یافت و ذونواس و جمعى از یهودیان را از دم شمشیر گذرانید و یمن را جزء حبشه ساخت . با كشته شدن ذونواس بازار یهودیت كساد شد و بار دیگر آیین مسیح رواج یافت و دین رسمى اعلام گردید. منابع:قصه های قرآنی،تفسیر المیزان