صهیونیست ها، به نمونه هاى بسیار از یهود آزارى در طول تاریخ اشاره مى کنند. از نظر آنان، یهود آزارى با شکست دولت یهودى اسرائیل و جهودا (یهودا)،11 به ترتیب در 721 و 586 ق.م. توسط آشوریان و بابلیان آغاز و در نتیجه با پراکنده شدن یهودیان به نقاط دیگر جهان ادامه یافت و به تدریج، روند رو به رشدى به خود گرفت؛ به گونه اى که نقطه اوج آن در آلمان هیتلرى به چشم مى خورد. در این دوره طولانى، یهودیان در امپراتورى روم، کشور لهستان، روسیه تزارى و... بارها سرکوب و شکنجه شدند و تنها در سال 770 ش./1391م. هفتاد هزار نفر به دلیل نپذیرفتن دین مسیح - علیه السلام - در اسپانیا جان خود را از دست دادند. 8)

افزون بر آن، یهودیان همواره از حق مالکیت در برخى از مناطق جهان و نیز اشتغال در برخى حرفه ها محروم بوده و اغلب در «گتو»ها12 به سر برده اند.13 البته این ادعاهاى صهیونیسم، به هیچ وجه قابل اثبات نیست؛ زیرا برخى از نمونه هاى تاریخى یهودآزارى، مانند آن چه صهیونیست ها درباره یهودسوزى در آلمان مطرح مى کنند، بیش از حد بزرگ شده اند. صهیونیست ها در این مورد، با سلطه‌اى که بر ابزارهاى تبلیغى جهان و به کارگیرى آن دارند، به مظلوم نمایى پرداخته‌اند. و نیز برخى قصه هاى یهود آزارى، ساخته و پرداخته یهودیان و صهیونیست هاست. 9)

هدف از این دروغ پردازى ها این بود که به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین و تأسیس یک دولت یهودى شتاب بخشند. دیوید بن گوریون 14 (متوفاى 1352 ش./1972م.) مى نویسد: «اگر قدرت داشتم، عده اى یهودى را به کشورهاى مختلف مى فرستادم تا یهودآزارى را تعمّداً به وجود آورند».15 10)

شواهد دیگرى بر نادرستى ادعاهاى صهیونیسم در این باره وجود دارد، که عبارتنداز: 1⃣. مهاجرت و پراکندگى یهودیان که اغلب به دل خواه آنان و با هدف اقتصادى، به سوى پررونق ترین سرزمین ها صورت گرفته است. 2⃣. یهودیان همواره در پهنه اى گسترده از خاک امپراتورى عثمانى، در صلح و آرامش مى زیسته اند. 3️⃣. یهودیان در بریتانیا، فرانسه و آلمان قرون وسطى، تحت آزار نبوده اند و حتى پس از عصر نوزایى، وضع اجتماعى آنان بهبود یافت. 11)

4⃣. رنج و دردى که میلیون ها برده آفریقایى سیاه پوست، در انتقال و اسکان اجبارى به غرب متحمل شده اند، بیش از رنج و دردى است که بر یهودیان وارد آمده است. جالب این که صاحبان برخى از کشتى هاى حاملِ بردگان، سوداگران و بانک داران یهودى بوده‌اند. 5⃣. وقوع یهودآزارى را در حد پایینى مى‌توان پذیرفت که آن هم به ویژگى هاى فردى و اجتماعى یهودیان، مانند جمع گریزى و اشتغال در مشاغل غیر مولد، چون رباخوارى باز مى‌گردد16 و نیز ریشه در منازعه دائمى کلیسا و کنیسه دارد. به هر روى، نقش یهودآزارى ساختگى در تولد صهیونیسم، آن چنان بزرگ بود که هرتصل آن را موهبت الهى نامید. اگر صهیونیسم محصول یهودآزارى است، پس چرا صهیونیسم به نوعى یهودآزارى از طریق تبعیض بین یهودیان سفاردى و اشکنازى 17 مبدل شده است؛ سؤالى که صهیونیست همچنان آن را بى پاسخ گذاشته اند.18 12)

⏹سرمایه‌دارى غرب و پیدایش صهیونیسم: صهیونیسم، مولد دوران تحول و انتقال سرمایه دارى غرب به مرحله امپریالیسم نیز به شمار مى‌رود. در این دوره، همه قدرت هاى بزرگ، براى تأمین منافع استعمارى، فعالانه در پى یافتن جاى پایى محکم، در خاورمیانه شدند. براى دست یابى به این هدف، نخستین بار ناپلئون بناپارت (امپراتور فرانسه)، به جلب همکارى یهودیان علیه امپراتورى عثمانى دست زد که البته در این کار توفیقى به دست نیاورد؛ سپس بیسمارک (صدر اعظم سابق آلمان) براى پاسدارى از خط راه آهنى که قرار بود از برن - شهرى در آلمان - به بغداد کشیده شود، اقدام به جذب و به کارگیرى یهودیان کرد؛19 امّا سرانجام، این انگلیس بود که به آرزوى دیرینه اش، یعنى خلق اندیشه صهیونیسم و ترغیب یهودیان اروپاى شرقى، روسیه و غرب، براى مهاجرت به فلسطین و تشکیل یک دولت یهودى که حافظ منافع آن کشور باشد، دست یافت.20 13)

دلایل بسیارى در تأیید نقش قدرت هاى بزرگ استعمارى، به ویژه انگلیس، در پدید آمدن صهیونیسم و رژیم اشغال گر قدس در دست است. در 1219 ش./1840م. روزنامه تایمز لندن اعتراف کرد که پیشنهاد استقرار یهودیان در سرزمین فلسطین، مورد حمایت پنج قدرت بزرگ جهانى است؛ سپس هرتصل چنین فاش کرد: «بازگشت به سرزمین پدرانمان... از بزرگ ترین مسائل سیاسى مورد علاقه قدرت هایى است که در آسیا چیزى مى‌جویند»؛ امّا همان گونه که گذشت، انگلیس گوى سبقت را از دیگر قدرت هاى اروپایى ربود و با ابداع اندیشه صهیونیسم 21 زمینه تأسیس رژیم غاصب اسرائیل را فراهم آورد. 14)

به بیان دیگر، پس از یک منازعه طولانى میان صهیونیست ها، سرانجام صهیونیست هاى انگلوفیل،22 جناح وابسته به وایزمن، موفق به تثبیت فلسطین - مکان مورد نظر انگلیس - به عنوان جایگاه نهایى یهودیان گشتند.23 یهودیان تنها نامزد تشکیل دولتى حافظ منافع غرب، در منطقه حساس و استراتژیک خاورمیانه بودند؛ زیرا به عقیده لرد ارل شافتسبُرى هفتم،24 که از رجال سیاسى بریتانیا و نیز یک صهیونیست مسیحى بود، اسکان یهودیان در فلسطین نه تنها براى انگلستان که براى سراسر دنیاى متمدن (غرب) سودمند خواهد بود. هرتصل نیز معتقد بود که یهودیان مى توانند حلّال مشکل غرب در خاورمیانه باشند.ماکس نوردو، از صهیونیست هاى معروف، معتقد بود که ما فرهنگ اروپایى را... همچنان حفظ خواهیم کرد... ما به این فکر که باید آسیایى شویم، مى خندیم». پیش تر نیز یک کشیش مسیحى پیشنهاد کرده بود، که براى حفاظت از هندوستان زیر سلطه انگلیس، لازم است یهودیان در فلسطین ساکن شوند. 15)

به هر حال، صهیونیست ها خود را مشعل دار تمدن غرب مى دانند؛ تمدنى که در تلاش است تا دموکراسى را در خاورمیانه و قلب آن حاکم کند.25 نتیجه این که نیازهاى فرهنگى، سیاسى، اقتصادى و نظامى غرب، به ویژه انگلیس، موجب پدید آمدن جریان فکرى صهیونیسم و اسکان یهودیان در فلسطین گردید؛ جریانى که با غیر دینى (سیاسى) کردن یهودیت، در پى تحقق و حفظ منافع استعمارى در خاورمیانه برآمد؛ در حالى که یهودیت دین دار ممکن بود براى غرب خطرآفرین باشد.26 16)

⏺بورژوازى یهود:27 از اواخر قرن دهم شمسى/شانزدهم میلادى، یهودیان سفاردى از اسپانیا و پرتقال طرد شدند و در کشورهاى عثمانى، هلند و فرانسه سکونت گزیدند. آنان به دلیل مهارت در بانک دارى و با بهره مندى از روابط تنگاتنگى که با سفاردى هاى عثمانى داشتند، به آسانى به عرصه تجارت جهانى وارد شدند و بدین سان، نخستین گام را در شکل دهى به بورژوازى یهود برداشتند.28 در قرن یازدهم شمسى/هیجدهم میلادى نیز با ارتقاى وضع اجتماعى اروپاییان، موقعیت یهودیان، به ویژه در عرصه اقتصادى، بهبود یافت. این امر، منجر به تلاش بیشتر بخشى از یهودیان براى رهایى از نظام گتو و ادغام در جوامع غربى و روى آوردن به مشاغل مولد و در نتیجه، گسترش و تثبیت قشر بورژوازى یهود گردید.29 17)

بورژوازى یهود، به صورت هاى گوناگون، در پدید آوردن صهیونیسم مؤثر افتاد. مهم‌ترین اهداف پیدایش صهیونیسم عبارتنداز 1⃣. بورژوازى یهود، همگام و همراه با رشد و تکامل سرمایه‌دارى غرب و همانند آن، همه جهان را بازار مصرف خود مى‌پندارد. در آن زمان، هرچند امپراتورى عثمانى از ضعف اقتصادى رنج مى‌برد، امّا به دست آوردن بازار داخلى آن به سادگى امکان پذیر نبود و این امکان، با مهاجرت بیشتر یهودیان به عثمانى - سرزمینى که از نیروى کار ارزان عرب بهره مند بود - فراهم مى آمد. افزون بر این، چنین اقدامى یهودیان غیر فعال اقتصادى و بى علاقه به سرمایه‌گذارى را به عناصر فعال اقتصادى، در امپراتورى عثمانى تبدیل مى کرد و یهودیان باقى مانده در غرب را نیز به سوى فعالیت هاى اقتصادى و سودآور30 سوق مى داد.31 18)

2⃣. سرمایه‌دارى یهود، براى جلوگیرى از افزایش تقاضاى مالى یهودیان فقیر که به کاهش ثروت آنان مى انجامید، خواهان طرد آنها بودند؛ از این رو، با تشکیل دولت اسرائیل، اداره دولت یهودى را در دست گرفتند. بنابراین، بورژوازى یهود، هم در راندن یهودیان از اروپا و هم در اداره کردن آنان در فلسطین اشغالى، نقش اساسى داشته است. 3⃣. بورژوازى یهود در آغاز، خواهان مهاجرت یهودیان به فلسطین نبود؛ بلکه به اعتراف حیم وایزمن، اوگاندا بیشتر مورد علاقه بازرگانان یهودى بود. در مرحله بعد نیز بورژوازى یهود در پى مهاجرت همه یهودیان به فلسطین نبود؛ بلکه خواهان آن بود که شمار یهودیان به اندازه‌اى کاهش یابد که به رفاه اقتصادى آنان در غرب لطمه‌اى وارد نسازد. ناحوم ساکولو در این باره اعتراف مى‌کند که صهیونیسم نه به عنوان یک نهضت، بلکه به عنوان یک اقدام مالى و سرمایه‌دارى ظهور کرده است؛ البته یافتن مکانى براى خوش گذرانى و نیز دست یابى به کنترل مجدد یهودیان، از دیگر هدف هاى بورژوازى یهود در خلق صهیونیسم شمرده شده است.32 19)