خب دوباره اینترنت، ملی و فراتر از آن شد برمی‌گردیم به ایتا

انقدر که توی هیچ‌کدوم از این پیام‌رسان‌ها کسی منتظرم نیست، گاهی حس می‌کنم دارم به عنوان بات، توی فضای مجازی فعالیت می‌کنم.

نکنه این گازاشک‌آورها توش مواد دلتنگی وجود داره که همه دلتنگ شدن.

بابا این بغل‌های مجازی بدرد من نمی‌خوره، یکی رو میخوام که واقعا بغلم کنه خستگیم در بره.

فکر کنم ایران پشت کنکوریه، خدا هرچی امتحان هست رو می‌خواد ازش بگیره.

اه یکی اخبار رو قطع کنه کلا سرمون درد گرفت، حالمون بد شد.

اینا دیگه بهونه افتاده دستشون دو روز دیگه میگن چون فیلم و عکس کاپلی توی پاییز زیاد میذارن مجازی، جهت فشار نخوردن سینگل‌ها، پس نت‌ها رو قطع می‌کنیم.

عه داره بارون میاد؟ میخوای از پشت شیشه‌تون استوری بگیری بگی که اینجا هم بارون میاد؟! پس نت‌ها رو قطع می‌کنیم.

این وقت صبح حتی براندازا هم خوابن

سگ ولگرد وحشی تو دانشگاه

هر روز دانشگاه، سرکار، خونه و این چرخه هی تکرار میشه

گاهی واقعا از اینکه کسی نیست تا باهام در طول هفته یا ماه بیاد بریم کافه یا رستوران یا بیرون، احساس غمگینی میکنم.