هر روز دانشگاه، سرکار، خونه و این چرخه هی تکرار میشه

گاهی واقعا از اینکه کسی نیست تا باهام در طول هفته یا ماه بیاد بریم کافه یا رستوران یا بیرون، احساس غمگینی میکنم.

انقدر کانال پروکسی دارم که خودم می‌تونم یه کانال پروکسی بزنم، همونا رو دوباره بذارم برای بقیه.

یه وقتایی با خودم می‌شینم فکر می‌کنم، میگم یعنی جدی واقعا کسی منو دوست نداره؟

چرا هرکی زن میگیره، میگه خر نشی زن بگیری؟! فکر کن از اون ابتدا یکی زن گرفته، بعد به نفر بعدی گفته خر نشی زن بگیری، باز نفر دوم گفته بذار امتحان کنم ببینم چی میشه و هی این چرخه‌ی خر شدن تکرار شده.

محبوبِ من؛ نصف شب فقط به تو فکر نمی‌کنم، به چیزهای چرت و پرت دیگری هم فکر می‌کنم.

انقدر هوا خوبه که اصلا توف تو سینگلی

اینهمه قطار مترو، شبا کجا میرن استراحت؟

از لحاظ روحی نیاز دارم دور هم گریه کنیم. گریه زیااا ا ا ا اد.

رفیق بی‌کلک؛ چیپس و ماست

رفیق بی‌کلک؛ دوغ آبعلی و کباب کوبیده

+ جم تیوی؟ - نه ممنون شبکه آی‌فیلم می‌بینم.