ایکاش برای یک روز هم که شده خبر بد نشنوم، خسته نشم، بیحوصله نشم، انرژیم کم نشه و سرحال بمونم و شب رو با آرومی به پایان برسونم.
دلم برای دوستان براندازم میسوزه..
چون خودشون هم دیگه تا الان فهمیدن که راه رو اشتباه رفتن و چیزی برای ارائه ندارن و فقط درگیر بازی رسانهای شدن.
غرور رو بذارید کنار، نترسید، ناراحت نباشید و حتی اگه ۱ درصد فکر میکنید که میخواید برگردید، آغوش جمهوری اسلامی همیشه بازه براتون.
افتادیم بین دولت بیخیال و نتیحهگرا و یه عده برانداز بیمنطق؛
اینطرف هی باید از نظام و حکومتی که خودمون بهش معترضیم دفاع کنیم بخاطر ارزشها و عقایدمون،
از اون طرف هم هی باید از براندازها فحش بخوریم بخاطر دفاع از نظاممون.
ما که همیشه خوندیم: ای پرچمت ما را کفن.
به این راحتیا هم تنهات نمیذاریم آقای جمهوری اسلامی.
ای کاش میتوانستم تو را در آغوش بگیرم و چند دقیقهای به هیچچیز فکر نکنم.
آنوقت شاید حالم بهتر بود..