الهیات جنگ ✍علی محمدی هوشیار در دستگاه فقهی و کلامی شیعه؛ جنگ با کفار و ظالمین در مقوله ارزش‏های دینی تعریف شده و کشته شده در معرکه را #شهید دانسته و ابعاد الهیاتی آن را مورد بررسی قرار داده است. یکی از مسائل مهم در این میان، باور به امدادهای غیبی و عنایات خداوند می‏باشد که شامل رزمندگان اسلام شده و آنان را در پیش برد اهداف مقدس خود یاری می نماید. آنچه در این یادداشت مورد توجه من قرار گرفته؛ افراط گرایی در این خصوص است که گاه تدبیر و #عقلاینت جنگی را تحت الشاع خود قرار داده و منجر به صدمات و خسارات جبران ناپذیری در جبهه حق علیه باطل می شود. باید توجه داشت که باور به امداد و عنایات خداوند، به معنای دوری از تدابیر جنگی نمی تواند باشد، بلکه این دو در طول یکدیگر تعریف شده اند. بدین معنا که شاید با کنار گذاشتن تدابیر جنگی و عقلانیت، مشمول امداد الهی نشده و جزو کسانی باشیم که در مصاف با دشمن شکست قطعی خواهند داشت. شاید #تاریخ گواه این مطلب باشد که بسیاری از شکست ها در جبهه های شیعی، پررنگ کردن امدادهای غیبی و کمرنگ نمودن تدابیر جنگی در بین لشگریان بوده است. منشاء برخی از این باورها، آموزه های #صوفیانه یا اهداف شهادت طلبانه(همانند توابین) بوده است که به جای پیروزی بر دشمن، تنها به شهادت در راه خدا فکر کرده و بر اساس آن، تدابیر جنگی را معطل نموده اند. امروز در جبهه نبرد حق علیه باطل، آنچه بسیار ضروری به نظر می رسد؛ عقلانیت جنگی و ایمان به یاری خداوند است. این پیامی است که باید #فرماندهان جنگ را متوجه خود نموده و سربازان خود را ملتزم بر آن نمایند. @ali_m_hoshyar